Morgunblaðið - 06.11.1985, Blaðsíða 52

52
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 6. NÓVEMBER1985
Minning:
Gísli Sigurðsson
fv. lögregluþjónn
Gísli Sigurðsson, sem nú er
kvaddur hinstu kveðju, lést á
Hrafnistu þann 30. okt. sl. 82 ára
að aldri. Hann fæddist 23. júní
1903 að Sólheimum í Hruna-
mannahreppi. Foreldrar hans voru
Sigurður Gíslason frá Kolsholti í
Flóa og kona hans, Jóhanna Gísla-
dóttir frá Forsæti í Flóa.
Gísli ólst upp í fátækt og fluttist
ungur með foreldrum sínum og
systkinum á „mölina" þar sem
hann varð snemma að læra að
bjargasér.
Árið 1931 kvæntist Gísli eftirlif-
andi konu sinni, Vigdísi Klöru
Stefánsdóttur frá Fitjum í
Skorradal, og áttu þau tvö börn,
Eyjalínu Þóru og Gunnlaug Stef-
án, og auk þess ólst upp hjá þeim,
dóttursonur þeirra, Gísli Grettis-
son.
Gísli Sigurðsson var mikill
áhugamaður um íþróttir, einkum
frjálsar íþróttir og göngu. Hann
var einlægur stuðningsmaður
Fimleikafélags Hafnarfjarðar og
lengi í stjórn þess félags svo og í
stjórn íþróttabandalags Hafnar-
fjarðar. Gísli var með fróðustu
mönnum um sögu Hafnarfjarðar,
Garðahrepps og íbúa þessara
byggðarlaga og safnaði hann mikl-
um fróðleik um örnefni og sögu
þessara staða. Gísli var einn af
aðalhvatamönnum Byggðasafns
Hafnarfjarðar og varði hann öllum
sínum frístundum til söfnunar á
gömlum munum og uppbyggingar
á safninu.
Gísli Sigurðsson varð lögreglu-
þjónn í Hafnarfirði 1. júlí árið
1930. Lögregluvarðstjóri var hann
frá árinu 1948 og yfirvarðstjóri
frá 1968, en hann lét af störfum
árið 1973 vegna aldurs.
Starf lögregluþjónsins er ekki
alltaf vinsælt en Gísli varð vinsæll
og vel látinn af bæjarbúum.
Fyrstu árin, eða allt framundir
seinna stríðið, var engin varðstofa
eða samastaður fyrir lögreglu-
þjónana. Þeir urðu því að vera úti
og gengu þá um götur bæjarins
eins og Gísli hefur sagt frá í skrif-
um sínum í blöðum, en ýmsar
greinar og frásagnir eru til eftir
hann.
Gísli var með afbrigðum sam-
viskusamur og duglegur, átaka-
góður ef með þurfti, sáttfús og
orðheldinn. Hann var kátur og
skemmtilegur en umfram allt góð-
ur vinnufélagi, greiðvikinn og
hjálpsamur.
Ég átti því láni að fagna að fara
með Gísla bæði í gönguferðir og
ökuferðir til Krýsuvíkur eða í
kring um Hafnarfjörð og þvílíkur
hafsjór af fróðleik um menn og
örnefni, eða þá frásagnir hans á
löngum nóttum á varðstofunni,
einkum af því sem gamalt var og
horfið er.
Við lögregluþjónarnir í Hafnar-
firði kveðjum góðan vin og starfs-
félaga með þökk fyrir vináttu,
tryggð og hjálpsemi.
Guð fylgi honum á ferðum hans
handan við móðuna miklu.
Við hjónin, ásamt lögregluþjón-
unum í Hafnarfirði, sendum eigin-
konu, börnum og öðrum ættingjum
innilegar samúðarkveðjur.
Olafur K. Guðmundsson
aðstoðaryfirl.þj.
Kveðja frá Fimleikafélagi
Hafnarfjarðar
Gísli Sigurðsson, heiðursfélagi
FH, er látinn. Enn einn af frum-
herjum íþróttastarfsins í Hafnar-
firði er fallinn í valinn.
Gísli fæddist 23. júní 1903, þann-
ig að hann var 82 ára þegar hann
lést, 30. október síðastliðinn. Mest-
an hluta langrar ævi kom Gísli á
beinan hátt við sögu íþrótta í
Hafnarfirði og þá sérstaklega FH,
bæði sem keppnismaður og sem
dugmikill félagsmálamaður.
t
T engdafaöir minn,
GUONIJÓHANNSSON,
skipstjóri
frá Sæfellí, Seltjarnarnesi,
andaöist 2. nóvember. Jarösett veröur frá Neskirkju fimmtudag-
inn 7. nóvember kl. 13.30. Blóm afþökkuö.
Fyrir hönd vandamanna,
Oddný Jónsdóttir.
^ t
Hjartkær eiginmaöur minn, faöir, tengdafaöir og sonur,
HERBERTJÓNSSON,
Vesturbergi 20,
er látinn. Fyrir hönd aöstendanda,
Steinunn Felixdóttir.
t
Móöir okkar og tengdamóöir,
MARGRJET ÁRNADÓTTIR,
veröur jarösungin frá Áskirkju í dag, miövikudaginn 6. nóv., kl.
15.00.
Hildur Pálsdóttir, Halldór Þorbjörnsson,
Jónínna Pálsdóttír, Franz E. Pálsson,
Einar Pálsson,
Valgerður Briem.
t
Útför eiginkonu minnar móöur, tengdamóður og ömmu,
GUORÍOAR AÐALSTEINSDÓTTUR,
Hvassaleíti 8, Reykjavík,
fer fram frá Fossvogskirkju fimmtudaginn 7. nóvember kl. 15.00.
Guömundur Guðlaugsson,
Guöbjörg Guömundsdóttir, Björn Johnsen,
Margrét Guómundsdóttir og barnabörn.
Fyrst tók Gísli þátt í íþrótta-
keppni árið 1919, enn það var í
knattspyrnu með liði Knatt-
spyrnufélagsins Framsóknar, en
FH var ekki stofnað fyrr en 1929.
Auk knattspyrnunnar lagði Gísli
stund á frjálsar íþróttir, fimleika,
sund og handknattleik, auk þess
sem hann var mikill göngugarpur
og hverjum manni fróðari um ná-
grenni Hafnarfjarðar. Árið 1959
var Gísli enn að í keppni, en það
ár tók hann þátt í bæjakeppni
Hafnarfjarðar og Keflavíkur í
frjálsum íþróttum og keppti í
sleggjukasti. Þar með fyllti keppn-
isferillinn fjórða áratuginn og
varla eru þeir margir sem lengur
hafa stundað keppnisíþróttir.
Auk þess að keppa í íþróttum
starfaði Gísli mjög mikið að fé-
lagsmálum íþróttamanna. Hann
sat í stjórn FH frá 1935-1943, þar
af sem formaður frá 1940-1943.
Auk þess má nefna að Gísli sat
10 ár í stjórn íþróttabandalags
Hafnarfjarðar, sex ár sem formað-
ur og fjögur sem varaformaður.
Mikið starf liggur eftir Gísla á
þessu sviði, en hér skal fátt eitt
nefnt. Hlutur hans að söguritun
íþróttanna í Hafnarfirði verður
aldrei metinn til fulls. Hann tók
saman yfirlit um sögu FH fyrstu
árin, þar sem m.a. var skráður
árangur félagsmanna í íþrótta-
keppnum. Auk þess miðlaði hann
ýmsum fróðleik öðrum um upphaf
íþróttastarfsemi í Hafnarfirði.
Saga hafnfirskra íþrótta og þá
sérstaklega FH væri mun fátæk-
legri ef þessa starfs Gísla hefði
ekki notið við.
Annað sem halda mun nafni
Gísla á lofti í sögu hafnfirskrar
íþróttahreyfingar er það mikla
starf sem hann vann að uppbygg-
ingu íþróttasvæðisins á Hörðuvöll-
um, en þar var hann í forsvari og
lagði sjálfur fram vinnu öðrum
fremur. íþróttaaðstaða hafði löng-
um verið slæm í Hafnarfirði,
þannig að Hörðuvallasvæðið þótti
mikil framför og mikið var á sig
lagt til að koma því upp í sjálf-
boðaliðsstarfi. Aðstaðan á Hörðu-
völlum þætti sjálfsagt ekki merki-
leg í dag, enda sagði Gísli einu
sinni að „þetta svæði á Hörðurvöll-
um nær ekki lengra en að þar má
mýkja sig upp. Nei, það nær ekki
lengra". En hafnfirskir íþrótta-
menn kunnu svo sannarlega að
meta það á sínum tíma og þótti
það bara harla gott þegar miðað
var við það sem áður hafði verið.
Þessi tvö dæmi um störf Gísla
að félagsmálum íþróttamanna í
Hafnarfirði verða látin nægja hér
þó af nógu sé að taka. Og bæta
má við að mikil störf liggja eftir
Gísla á öðrum sviðum, þó hér sé
einungis um íþróttir fjallað.
Gísli var af aldamótakynslóð-
inni og bar mörg bestu einkenni
þeirrar kynslóðar. Hann var hug-
sjónamaður, harður við sjálfan sig
Fædd 29. desember 1921
Dáin 27. október 1985
Vort líf, sem svo stutt og stopult er,
það stefnir á æðri leiðir
og upphiminn fegri en augað sér
mót öllum oss faðminn breiðir.
(Einar Benediktsson)
Með söknuði kveðjum við vin-
konu okkar og samstarfsstúlku,
Ingibjörgu Kristjánsdóttur. Við
vorum búnar að vinna með henni
á kvöldvakt á Hafnistu um árabil.
Það er erfitt að trúa því að hún
sé ekki lengur á meðal okkar og
megum við öll sakna vinar í stað
við fráfall hennar, ekki síst gamla
fólkið, slíka ástúð og hlýju, sem
hún sýndi því og var alltaf boðin
og búin til að liðsinna því á allan
hátt. Já, þau voru orðin mörg
sporin hennar hér um gangana og
þurfti ekki vinnutíma til, því oft
kom hún til að heimsækja og færa
einhvern glaðning, þeim sem voru
einmana og sjúkir.
Fólki eins og henni er gott að
mæta, þegar aldurinn færist yfir
og heilsa og kraftar dvína.
Við heimsóttum hana og síðast
í haust á heimili hennar, þá var
hún að bíða eftir að leggjast inn
á sjúkrahús, til hættulegrar skurð-
aðgerðar. Töldu læknar að þetta
mætti ekki bíða og jafnframt að
tvísýnt gæti verið um líf hennar,
hvort sem hún færi í þessa aðgerð
eða ekki. öll vonuðum við að þetta
myndi bjarga lífi hennar, vildum
og ósérhlífinn. Dugnaður og þraut-
segja einkenndu störf hans. Fórn-
fýsi hans í þágu þeirra hugsjóna
sem hann bar fyrir brjósti var lítil
takmörk sett. Hópurinn sem stóð
í fararbroddi í íþróttamálum
Hafnfirðinga á fyrri hluta aldar-
innar var ekki stór, en hann var
samrýmdur. Gísli átti ekki síst
mikið og langt samstarf við Hall-
stein Hinriksson, sem oft hefur
verið kallaður „faðir FH“. Þessi
litli hópur forystumanna vann allt
sitt starf í sjálfboðavinnu og skil-
aði ótrúlegum afrekum við erfiðar
aðstæður og lítil efni. Iþróttamenn
nútímans, sem búa við allt aðrar
aðstæður og gera oft miklar kröf-
ur, geta dregið margvíslegan lær-
dóm af ævistarfi fórnfúsra og ósér-
hlífinna íþróttamanna á borð við
Gísla Sigurðsson.
Fimleikafélag Hafnarfjarðar
kveður sinn gamla heiðursfélaga,
Gísla Sigurðsson, með virðingu og
þökk.
ekki trúa öðru, en sú varð ekki
raunin.
Þau hjónin áttu fallegt, myndar-
heimili, þar sem gott var að koma,
því bæði voru gestrisin með af-
brigðum.
Guðjóni og öllum öðrum ástvin-
um hennar sendum við innilegar
samúðarkveðjur og biðjum guð að
styrkja þá í sorg þeirra.
„Far þú í friði,
friður guðs þig blessi.
Hafðu þökk fyrir allt og allt“
(V.Br.)
Herdís, Erna og Guðlaug.
Ingibjörg Kristjáns-
dóttir — Minning
Minning:
Sigurður P. Gunnars-
son vélstjóri
Fæddur 27. október 1942
Dáinn 26. október 1985
Það var glaðlegur hópurinn sem
lauk námi frá Héraðsskólanum að
Skógum vorið 1959. Punkturinn
aftan við samveruna var settur
með tveggja daga skólaferðalagi
um Borgarfjörð en að því loknu
tvístraðist hópurinn og menn
héldu út í lífið eins og kaliað er.
Tilfinningarnar voru blendnar á
þeirri skilnaðarstund því að við
þriðjubekkingarnir vissum að nú
var lokið löngu „fjölskyldulífi" og
hreint ekki séð hvort við hittumst
aftur í bráð.
En þessa haustdaga reikar hug-
ur okkar allra á fornar slóðir því
að einn úr hópnum, Sigurður Páll
Gunnarsson er látinn, fyrstur af
okkur.
Stjarna héraðsskólanna er lík-
lega farin að hníga en þeir hafa
lengi gegnt merkilegu menningar-
hlutverki. Á Skógum voru á okkar
námsárum um hundrað nemendur,
flestir úr sveitum og kauptúnum
Suðurlands, en þó áttu flestir
landshlutar þar fulltrúa. Þarna
hittust unplmgar með margvísleg-
an bakgrunn og bjuggu saman á
heimavist, voru saman í námi og
leik, flestir í þrjá vetur. Kennarar
tengdust nemendum náið og létu
sér annt um sálarheill okkar og
uppeldi engu síður en námsárang-
ur. í þessu sambýli kynntumst við
óvandabundnu fólki betur en fyrr
eða síðar á lífsleiðinni.
Hópurinn frá 1959 var sjálfsagt
ekkert frábrugðinn öðrum gagn-
fræðingum eða landsprófskrökk-
um þótt okkur finnist það auðvitað
sjálfum. En þegar við höfum gert
okkur dagamun á nokkurra ára
fresti í tilefni afmæla árgangsins
hefur stemmningin vaknað undra-
fljótt og áratugirnir horfið eins
ogdöggfyrir sólu.
Á þessari kveðjustund hrannast
minningarnar upp og tengjast
Sigurði Páli. Þessi sviphreini pilt-
ur úr Mýrdalnum var stilltur og
dagfarsprúður en launfyndinn og
orðheppinn og alltaf „til í tuskið“.
Þegar hann hitti okkur gömlu
skólafélagana á förnum vegi var
hann alltaf ræðinn og léttur í máli
og það eins þótt heilsan hafi gefið
sig fyrir nokkrum árum, en við
trúðum því að hann hefði náð
fullum bata.
Með þessum línum viljum við
bekkjarsystkinin þakka fyrir
kynnin og samveruna við Sigurð
Pál og vottum samúð börnum
hans, Vigni og Heiðrúnu, eigin-
konu hans Guðbjörgu Bjarnadótt-
ur og móður hans Sigríði Finn-
bogadóttur og öðrum skyldmenn-
um og vinum sem nú syrgja góðan
dreng.
Þriójubekkingar fráSkógum 1959.