Morgunblaðið - 07.02.1986, Blaðsíða 34

34
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 7. FEBRÚAR1986
t
Hjartkær konan mín, dóttir okkar og systir,
EVA HRÖNN HREINSDÓTTIR,
Rjúpufelli 25,
lóst í Borgarspítalanum 5. febrúar.
Árelfus Þórðarson,
Þrúður Ingvarsdóttir, Hreinn Eyjólfsson,
Reynir Hreinsson.
t
Faðir okkar,
GUÐMUNDUR M. ÞORLÁKSSON,
fyrrverandi kennari,
lést í Borgarspítalanum 5. febrúar.
Hólmfríður Guðmundsdóttir,
Jóhann Guðmundsson.
t
Hjartkær sambýlismaður minn, faðir, tengdafaöir, afi og langafi,
JÚLÍUS JÓNSSON,
bifreiðastjóri,
Klapparstfg 3,
Keflavfk,
verður jarðsunginn fró Keflavíkurkirkju laugardaginn 8. febrúar
kl. 14.00.
Jórunn Ólafsdóttlr,
Jóna Júlfusdóttir Tysol,
Áml Júlfusson, Valgerður Slgurðardóttir,
Elsa Júlfusdóttlr, Sigurður Gunnarsson,
Einar Júlfusson, Hafdfs Ragnarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Systir okkar,
SIGRÍÐUR H. STEFÁNSDÓTTIR
fyrrverandi kennari,
Ólafsvfk,
sem lést hinn 28. janúar sl., verður jarðsungin frá Ólafsvíkurkirkju
laugardaginn 8. febrúar kl. 14.00.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á Ifknarstofnanir.
Bílferð verðurfrá Umferðarmiðstöðinni kl. 8f.h.
Frfða Stefánsdóttir Eyfjörö,
Þorgils Stefánsson,
Alexander Stefánsson,
Gestheiður Stefánsdóttir,
Erla Stefánsdóttir.
t
Útför
KRISTBJARGAR RÖGNVALDSDÓTTUR
fyrrum Gröf Eyrarsveft,
sem andaöist 3. þessa mánaöar fer fram frá Grundarfjarðarkirkju
laugardaginn 8. febrúar kl. 14.00.
Fyrir hönd systur hinnar látnu og annarra ástvina.
Svavar Sfmonarson.
t
Alúðarþakkirtil sóknabarna, starfsbræðra og annarra vina,
séra VALGEIRS HELGASONAR
er fjölmenntu við útför hans að Grafarkirkju Skaptártungu þann
1. þessa mánaðar. Sérstakar þakkir færum við séra Sigurjóni
Einarssyni fyrir ómetanlega aðstoö hans.
Sigurður Helgason,
Steinþóra Sigurbjörnsdóttir,
Guðleif Helgadóttir,
Greipur Kristjánsson,
Margrót Helgadóttir,
Ragnar Þorgrfmsson,
Bjarni Helgason,
Guðrfður Kristjónsdóttir,
Jóhann Laurentze Helgason
og systkinabörn hins látna.
Lokað
Vegna jarðarfarar HARALDS ÁSGEIRSS0NAR prent-
ara, verður lokað fyrir hádegi í dag.
Prentsmiðjan Viðey hf.
Prentþjónustan Metri hf.
Minning;
Haraldur Asgeirs
son prentari
Fæddur 6. aprO 1945
Dáinn31.jaiiúar 1986 *
Ég ætla ekki að skrifa neina lof-
grein um Harald Ásgeirsson því til
þess hef ég ekki gáfur né aðra
möguleika þó að margt_ lofsvert
megi um hann segja. Ég sendi
honum kveðju inn í eilífðina og bið
Guð að annast sálu hans. Eins bið
ég Guð að styrkja hina tryggu og
kærleiksríku unnustu hans. Astvini
hans alla bið ég Guð að blessa.
Lifum í þeirri trú að andinn sé
ódauðlegur og að ástvinaendur-
fundir eigi sér stað að jarðvistar-
líftíma loknum.
Alexander Sigurbergsson
Það er erfitt að kveðja góðan vin
hinstu kveðju. Sérstaklega svo lífs-
glaðan mann og fullan athafnasemi
sem Haraldur Asgeirsson var.
Hugurinn reikar ósjálfrátt aftur
um mörg ár, er við Halli sátum
kvöldstund á Akureyri og ræddum
landsins gagn og nauðsynjar ásamt
tveimur félögum hans f flugáhugan-
um, þeim Jóni Heiðberg Andrasyni
og Lúðvík Karlssyni. Nú eru þeir
allir þrír horfnir og allir hafa þeir
látist í flugslysum.
Þau eru mörg árin síðan við
Halli Ásgeirs hittumst í fyrsta
skipti. Hann var þá í foreldrahúsum
á efri hæðinni að Sigurhæðum og
bauð mér að gista í stofunni. Ég
var í einhveijum erindagjörðum
fyrir Iðnnemasamband íslands og
Halli var formaður Iðnnemafélags
Akureyrar. Ekki spillti það fyrir að
báðir vorum við að læra prentverk,
þannig að sameiginleg áhugamál
voru næg.
Þessir dagar og nætur að Sigur-
hæðum lögðu grunninn að vináttu
sem haldist hefur síðan. Dijúgur
tími gat liðið milli þess sem við
hittumst meðan hann bjó nyrðra,
en hann átti gjaman leið til Reykja-
víkur og ég norður og þá var hinn
ævinlega leitaður uppi. Og alltaf
var eitthvað nýtt að frétta af Halla
Ásgeirs. Allt í einu var hann búinn
að kaupa Prentsmiðju Bjöms Jóns-
sonar ásamt Svavari Ottesen og
stofna bókaútgáfuna Skjaldborg.
Hann var farinn að stunda siglingar
ofan í flugið sem hann hafði iðkað
frá því ég hitti hann fyrst. Og fyrir
ári eða svo hafði hann fullan hug
á að fara út f fallhlffarstökk. Svo
var hann farinn að gefa út „What’s
on in Reykjavík" handa erlendum
túristum. Svona var athafnagleðin.
Það sem hann tók sér fyrir hend-
ur gerði hann með tmkki. Hellti sér
út í bæjarpólitikina á Akureyri með
þeim árangri að hann sat þar um
tíma í bæjarstjóm fyrir Alþýðu-
bandalagið. En flutti til Reykjavíkur
áður en kjörtímabilinu lauk.
Eftir að hann sneri sér að sigling-
um gerði hann það að sjálfsögðu
eftirminnilega líka; það svo, að
hann var einn þeirra sem valdir
vom til að sigla heim þeim tveimur
seglskipum sem Norðmenn gáfu
fslensku þjóðinni í afmælisgjöf
1974.
Þannig var hann einfaldlega;
fullur áhuga á því sem hann tók
sér fyrir hendur.
Margs er að minnast eftir liðlega
tuttugu ára vináttu. Sigling um
Skeijaflörðinn á norsku þjóðargjöf-
inni, þar sem Halli stóð í skut og
skipaði okkur alls óvönum skip-
veijum fyrir með þmmuraust; slaka
hér, hífa þar. Þetta var eftirminni-
legur dagur í sól, roki og pusi, og
áhöfnin örþreytt þegar landi var
náð eftir kmss inn eftir firði.
Kannski er þó skæmst endur-
minningin um fyrstu flugferðina
sem hann tók mig í. Það var um
páska norður á Akiireyri; snjór yfír
öllu en bjart veður og heiðskírt.
Við vomm þama uppi í um það bil
45 mínútur og ég fékk þann
skemmtilegasta landafræðitíma
sem ég hef fengið á lífsleiðinni, en
allur uggur gleymdist við hlið Halla,
enda handtökin fumlaus og ein-
hvem veginn fannst mér ég alveg
vera ömggur svo hátt yfír landi og
sjó með þennan mann við stjóm-
tækin. Þannig man ég Harald Ás-
geirsson best og þannig mun ég
minnast hans um ókomna framtfð.
Eftirlifandi sambýliskonu Har-
aldar og dóttur, sendum við hjónin
okkar einlægustu samúðarkveðjur
og biðjum þeim blessunar í sámm
harmi.
Haukur Már Haraldsson
Aldrei nokkum tíma hafði það
hvarflað að okkur að Halli væri á
leiðinni út úr þessu jarðlífi svo fljótt
sem raun varð á. Við höfðum ávallt
álitið að hann yrði allra manna
elstur. Állt benti líka til þess því
hann eltist ekkert, var eins og
unglamb jafnt í anda sem í verki.
Sami krafturinn, sama úthaldið,
sama bjartsýnin.
En hvers vegna er verið að rífa
hann frá okkur endilega núna,
þegar allt lék í Iyndi hjá honum.
Einhvem tilgang er ömgglega að
fínna annan en „hætta ber leik þá
hæst hann stendur", hver sem hann
núer.
Víða kom hann við. í ævistarfí
sínu, prentiðn, hafði hann farið á
öll stig, allt frá aðstoðarmanni upp
í prentsmiðjueiganda, með tilheyr-
andi útgáfustarfsemi. Flug stundaði
hann mikið á köflum og náði ágæt-
um árangri. Margar skrautlegar
flugsögur em til um hann. Það var
til dæmis ekki skömm að því þegar
hann lenti svifflugu, fyrstur manna,
á íþróttavellinum á Akureyri.
Fróður var hann um skemmtana-
líf íslendinga og aldrei í vandræðum
með persónuleg kynni, alveg undra-
vert hversu fljótur hann var að ná
þeim, enda persónutöfrar hans ein-
stakir.
Við vomm að hugsa um það í
Höllinni f gærkvöldi að það væri
furðulegt til þess að hugsa að eiga
aldrei eftir að fara með honum
þangað eða á völlinn.
Það var svo margt eftir.
Stórt rúm sem hann skilur eftir
verður ekki fyllt.
Jæja, með þessum orðum kveðj-
um við Halla og þökkum honum
fyrir samfylgdina í þessu lífi, hún
var ánægjuleg.
Aðstandendum hans, unnustu,
dóttur og systkinum vottum við
samúð okkar.
Ómar og Örn
Nú kveð ég góðan vin og félaga
með söknuði. Það er á slíkum tíma-
mótum, sem hugurinn reikar til
baka að rifla upp gamlar minningar
frá liðnum árum, góður drengur er
snögglega tekinn burtu frá ástvin-
um og félögum, en þeir deyja ungir
sem guðimir elska.
Vinur minn, Haraldur Ásgeirs-
son, prentari fórst í flugslysi sfðla
dags 31. janúar 1986 og með hon-
um kunningi minn, Rúnar Brekkan,
annar eigandi og smiður flugvélar-
innar, sem þeir fórust með. Með
fráhvarfí þeirra er höggvið skarð í
raðir flugáhugamanna á íslandi,
því báðir voru þeir þekktir fyrir
brennandi áhuga á sviði flugsins.
Haraldur var Siglfírðingur að upp-
mna, fæddur þar 6. apríl árið 1945,
en um ættir hans veit ég lítið. Meðal
flugáhugafólks var Halli talinn vera
Akureyringur, en þangað fluttist
hann með foreldmm sínum á ungl-
ingsámm og hlaut hann þar sitt
uppeldi í flugi hjá Svifflugfélagi
Akurejrrar á Melgerðismelum.
Haraldur var mjög virkur í fé-
lagsmálum flugáhugamanna. Hann
sat um margra ára skeið í stjóm
Svifflugfélags Akureyrar, var með-
al stofnenda Flugklúbbs Ákureyrar
og var einn aðalhvatamaður að
stofnun Flugklúbbs Reykjavíkur sl.
haust, en hann var kosinn ritari
klúbbsins á stofnfundi hans í sept-
ember sl.
Halli tók þátt í ótal flugkeppnum,
m.a. tveimur íslandsmótum Flug-
málafélags íslands í svifflugi svo
og f íslandsmóti Flugmálaféiagsins
í vélflugi sumarið 1985. Ársmeistari
í svifflugi varð hann árið 1973.
Ennfremur var Halli í landsliði ís-
Iendinga á heimsmeistaramóti í
svifflugi sem haldið var í Póllandi
árið 1968. En Halli átti fleiri áhuga-
mál en flugið og var hann meðal
þeirra sem sigidu víkingaskipunum
heim frá Noregi á Þjóðhátíðarárinu
1974.
Af kynnum mínum af Halla veit
ég að góður guð tekur á móti honum
með opnum örmum, því hann var
drengur góður, sannkallaður vinur
vina sinna. Mér reyndist Halli ein-
staklega góður vinur og félagi.
Lærði ég margt af honum á þeim
fáu árum eftir að kynni okkar urðu
nánari og góður vinskapur tókst
milli okkar. Varla leið sá dagur, að
Halli leit ekki við hjá mér og rædd-
um við þá saman um okkar áhuga-
mál, flug, stjómmál, prentlist og
stöku sinnum íþróttir. Oftast vorum
við sammála, stundum ósammála,
en það kom aldrei að sök, viðræð-
umar vom ætíð í mesta bróðemi.
Áttum við margar ánægjulegar
stundir saman, en í góðra vina hópi
var Halli hrókur alls fagnaðar og
átti hann mjög auðvelt með að
blanda geði við samferðamenn.
Með þessum fátæklegu orðum
kveð ég vin minn Harald Asgeirsson
að sinni. Bið ég guð að veita ástvin-
um hans styrk á þessari stundu.
Unnustunni, Maríu, dótturinni, Sól-
veigu, systkinum hans og öðrum
aðstandendum votta ég samúð
mína. Ástvinum Rúnars votta ég
innilega samúð.
Pétur P. Johnson
Haraldur Ásgeirsson er nú horf-
inn úr lífi okkar sem enn erum að
bijótast hér um. Hann fór frá okkur
föstudaginn 31. janúar sl. til að
sinna tómstundaiðju sinni, flugi, og
beið bana í voveiflegu slysi.
Sfðustu árin starfaði Haraldur
með okkur við prentiðn í Þverholt-
inu. Alveg frá því að við byijuðum
að starfa saman átti. hann stóran
sess í lífí okkar allra. Þá daga, sem
liðnir eru síðan hann hvarf frá
okkur, fínnum við fyrir þeim tóm-
leika sem fylgir þvf að sá maður,
sem alltaf flaug hærra og betur en
við hinir, er ekki lengur í okkar hópi.
Allir þeir, sem kynntust Haraldi
í prentiðninni þessi ár, eru enn að
hugsa hvort þetta geti verið satt,
að þessi maður eigi ekki eftir að
hlæja framan í okkur oftar. Hann
hafði þá góðu mannkosti til að bera
að vera bæði glaðlyndur og gjöfull
maður. Alltaf sá hann leið til að
slá á léttari strengi ef þungt var í
mönnum í kringum hann. Hann var
félagslyndur, fór ekki í manngrein-
arálit, hvorki í starfí né leik, og
kunni bæði að gefa og þiggja. Hans
mun verða lengi saknað með stórum
trega af okkur félögum hans í
prentiðnaðinum.
Maríu, unnustu hans, dóttur og
öðrum aðstandendum, vottum við
dýpstu samúð vegna fráfalls þessa
sameiginlega vinar.
Stutt er lífið—
lítið eitt af von, sem deyr,-
dálítiðafdraumum
- og síðan ekki söguna meir.
(Magnús Ásgeirsson, þýddi úr frönsku.)
Sveinn A. Blöndal,
Þráinn Þórhallsson.

_