Morgunblaðið - 21.02.1986, Blaðsíða 18

MQiHQUEIBkflem, FQ3TUi)AG<»R21. P.BBSÚAR 1986 ■
XII. Reykjavíkurskákmótið:
T //» p» •• P
Lif og fjor a
Hótel Loftleiðum
Skák
Bragi Kristjánsson
XII. Reykjavíkurskákmótinu
lýkur um helgina, en þegar þess-
ar línur eru ritaðar, hafa 7
umferðir verið tefldar af 11.
Keppnin er geysihörð og spenn-
andi, og erfitt að spá um úrslitin.
Forystuhópinn skipa nú stór-
meistararnir Hansen og Larsen
frá Danmörku, Miles (Englandi),
Nikolic (Júgóslavíu), Gheorghiu
(Rúmeníu), Tal og Geller (Sov-
étr.), Quinteros (Argentínu) og
Helgi Ólafsson. Fast á hæla
þeirra koma Margeir Pétursson,
Jóhann Hjartarson, Guðmundur
Siguijónsson, de Firmian, Kudr-
in; Reshevsky og Byrne (Banda-
ríkjunum) og Salov (Sovétr.).
Aðrir keppendur eiga ekki leng-
ur möguleika á efstu sætunum.
Jón L. Arnason og Karl Þorsteins
hafa 4 vinninga hvor og geta
þeir náð háum sætum, ef þeim
tekst vel upp i síðustu umferðun-
um.
Ahorfendur hafa skemmt sér vel
á Hótel Loftleiðum og hafa það
einkum verið Bent Larsén og Mik-
hail Tal, sem ætlað hefur verið að
halda uppi fjörinu. Larsen bregst
aldrei, en Tal hefur látið nokkuð á
sjá. í skákum Tals fyrr á árum
logaði allt borðið í flækjum og fórn-
um, en nú sjást flugeldasýningamar
yfirleitt ekki fyrr en í rannsóknum
að skákunum loknum.
Geller tekur lífínu með ró, en ef
ráðist er á hann, tekur hann hraust-
lega á móti.
Ungu stórmeistaramir, Miles,
Hansen og Nikolic tefla af hörku
og baráttuvilja, og eru líklegir til
stórafreka. Islensku meistumnum
hefur gengið nokkiið vel. Helgi
hefur ekki tapað skák og er til alls
líklegur. Jóhann, Margeir og Guð-
mundur hafa tapað einni skák hver
og geta með góðum endaspretti
komist í efstu sætin. Jón L. og
Karl hafa líklega misst af tækifæri
til stórmeistaraáfanga, og Sævar
og Haukur hafa ekki teflt eins og
þeir best geta. Um aðra íslendinga
er það helst að segja, að Ásgeir
Þór Ámason hefur staðið sig mjög
vel gegn sterkum andstæðingum,
og Hannes Hlífar Stefánsson, sem
aðeins er 13 ára gamall, hefur
staðið sig geysivel, hefur 3 V* v.
Rúmenska stórmeistaranum
Florin Gheorghiu virðist falla vel
að tefla á íslandi. Hann varð efstur
á Reykjavíkurskákmótinu 1972,
jafn Friðriki Ólafssyni og Hort, og
nú er hann í 2.-4. sæti með 5V2
v. af 7 mögulegum. í sjöundu
umferð vann hann léttan sigur á
bandaríska stórmeistaranum Ro-
bert Byme. Bandaríkjamaðurinn
var meðal sterkustu skákmanna
heims á ámnum í kring um 1970,
en er nú farinn að gefa eftir, enda
farinn að nálgast sextugt.
Hvítt: Gheorghiu
Svart: Byrne
Kóngsindversk vörn
1. d4 - Rf6, 2. c4 - g6, 3. Rc3
— Bg7,
Byme teflir Kóngsindverska vöm
eins og oft áður, en gegn Gheorghiu
er það ekki besti kosturinn. Rúmen-
inn er þekktur fyrir að tefla hið
svokallaða Sámisch-afbrigði mjög
vel, og það gerir hann einnig í
þessari skák.
4. e4 - d6, 5. f3 - a6, 6. Be3 -
c6,
Byme bregður fyrir sig vafasömu
afbrigði, sem hann tefldi oft fyrr á
ámm. Eftir 6. — Rc6 ásamt — Hb8
kemur upp afbrigði, sem mikið er
í tísku um þessar mundir.
7. Dd2 - b5,8.0-0-0 - Be6!?
Óvenjulegur leikur í stöðunni,
þótt hann hafi sést áður. í skákinni
Averbah-Petrosjan 1961, (búið að
leika 8. — 0-0, 9. Bh6) varð fram-
haldið 10. h4 - Bxc4, 11. Bxc4 -
bxc4, 12. h5 - Bh8!?, 13. hxg6 -
fxg6, 14. Rh3 með betra tafl fyrir
hvít.
Alfræðibók um skákbytjanir frá
1978 gefur eftirfarandi framhald:
8. - Da5, 9. Kb - Rbd7, 10. Bh6
Hansen (t.v.) og Nikolic tefla á Reykjavíkurskákmótinu, en þeir eru
í baráttunni um efstu sætin á mótinu.
- Bxh6, 11. Dxh6 - Bb7, 12. Dd2
- 0-0-0, 13. d5 - b4, 14. Rce2 -
cxd5, 15. cxd5 og vitnar í skákina
Gheorghiu-Byme, Monte Carlo
1968!! Byme lék 15. — Rc5 og fékk
verri stöðu, en hefði átt að ná jöfnu
tafli með 15. — Db6. Byme ætlar
sem sé að endurbæta taflmennsku
sína gegn Gheorghiu fyrir 18 ámm,
en mistekst það algjörlega.
9. d5 - Bd7, 10. Kbl - 0-0, 11.
Bh6 - Bxh6, 12. Dxh6 - b4, 13.
Rce2 — cxd5,14. cxd5 — Db6,
18. h5 - Rxh5, 19. g4 - Rf6, 20.
g5 - Rh5, 21. Rf4 - Df8,
Auðvitað ekki 21. — Rxf4??, 22.
Dxh7+ ogmátar.
22. Dxf8+ - Hxf8, 23. Rxh5 -
gxh5,24. Bh3! -,
Ekkert liggur á að taka peðið á
h5. Eftir kaup á biskupum hótar
hvítur Hxh5, Hdhl ásamt Rf5.
Svartur má ekki leika 24. — Bxh3,
25. Hxh3 - Rd7, 26. Rc6 - Hb7,
27. Rxe7+ o.s.frv.
Byme hefur líklega stefnt að
þessari stöðu, en framhaldið sýnir,
að hvítur stendur mun betur. Svarta
kóngsstaðan er veik og hvítur hótar
hinni sígildu mátsókn á h-línunni
með h2 — h4, h5 og opnar línuna.
Svörtu mennimir á drottningar-
væng vinna illa saman til gagnsókn-
ar, sérstaklega riddarinn á b8 og
biskupinn á d7.
15. Rd4 - Hc8, 16. Rge2 - Ha7,
17. h4 —Dd8,
Svartur verður að vera tilbúinn
með vamarleikinn Dd8 — f8, áður
en hvítur nær að opna h-línuna.
Stórkostleg-
ir tónleikar
Tóniist
JónÁsgeirsson
Efnisskrá:
Beethoven......Sinfóníanr. 1
Carl Orff...Carmina Burana
Einsöngvarar:
Sigríður Gröndal
Júlíus Vífill
Kristinn Sigmundsson
Stjórnandi:
Klauspeter Seibel
Tónleikamir hófust á þeirri
„fyrstu“ eftir Beethoven en
þetta frábæra verk er meðal
vinsælustu hljómsveitarverka
meistarans. I heild var flutning-
urinn góður, nokkuð hófstilltur,
sem þó fer þessu verki meistar-
ans mjög vel, en umfram allt,
sérlega vandaður og svo ná-
kvæmlega útfærður, að undirrit-
aður man ekki til þess að hafa
heyrt hljómsveitina leika svona
frábærlega vel í annan tíma.
Aðalviðburður kvöldsins var
flutningur á Carmina Burana
eftir Carl Orff. Segja má að allt
verkið sé lofsöngur til hins ljúfa
lífs, eða eins og frægur predikari
sagði á miðöldum; „syndin
klædd í sætleika og fegurð" og
má segja að Orff hafi í meðferð
kvæðanna „listilega plokkað
lokur í frá“ og gefið samtíð sinni
að sjá einkar geðslegt sýnishom
af því, að syndin er ekki ný með
manninum. Kór íslensku óper-
unnar ásamt bamakór söng
verkið en mestur hluti verksins
er ritað fyrir kór. Það er ekki á
neinn hallað þó frammistaða
kórsins sé sérstaklega lofuð.
Þrátt fyrir að hann væri ekki
sérlega stór, var söngur hans í
heild mjög góður, eins og t.d. í
upphafskómum, O fortuna og
lokakómum, Ave. formosissima.
Þá voru karlamir mjög góðir í
In tabema quando sumus.
Bamakórinn söng fallega í upp-
hafskafla þriðja þáttar og einnig
í Tempus est iocundum. Kvenna-
kórinn söng Floret silva mjög
vel og þá var Veni, veni, fyrir
tvískiptan kór, hressilega sung-
inn. Á kránni, annar þáttur,
hefst á bariton-sólo er Kristinn
Sigmundsson söng og í sama
þætti er hið kúnstuga tónles
svall-ábótans, Ego sum abbaSj
er hann söng af glæsibrag. I
þriðja þætti söng hann Dies, nox
omnia, en það lag liggur mjög
hátt, eða upp á einstrikað hj
aðeins hálftón frá háa c-inu. I
heild var söngur Kristins mjög
góður, sérstaklega í Estuans
interius og í Omnia sol temperat,
Stjómandi ásamt einsöngvurum. Klauspeter Seibel, Kristinn Sigmundsson, Sigríður Gröndal og
Júlíus Vifill Ingvarsson.
sem var mjög fallega sungið.
Sigríður Gröndal söng nokkrar
strófur í þriðja þættinum og var
söngur hennar fallegur en ekki
ástríðufullur, t.d. í Stetit Puella
og í In trutina, sem er hugleiðing
um siðgæðið og syndina.
Sigríður er í námi erlendis og
af frammistöðu hennar má eiga
von f góðri söngkonu, þar sem
Sigríður er. Eitt sérkennilegasta
lagið í öllu verkinu er Olim lacus
colueram, svanasöngurinn, sem
Júlíus Vífíll Ingvarsson söng, en
það liggur mjög hátt, upp á
háa-d. Skemmst er frá að segja
að Júlíus Vífill söng þetta stutta
lag sitt af miklum glæsibrag,
með sinni sérstæðu háu rödd og
eru trúlega ekki margir tenor-
söngvarar til sem gætu leyst
þetta verkefni jafn vel 0g Júlíus
Vífill gerði. Það var eins og allt
héldist í hendur til að gera þessa
tónleika einhverja þá skemmti-
legustu, sem undirritaður man
eftir og ber þar að þakka fyrir
frábæra frammistöðu flytjenda
og ekki þá síst stjómandanum,
Klauspeter Seibel, sem leiddi
hljómsveit og söngvara af sér-
stöku öryggi. Þá má ekki gleyma
Peter Locke, sem æfði söng-
fólkið og á því mikinn þátt í
góðum söng kór íslensku óper-
unnar.