Morgunblaðið - 04.10.1987, Blaðsíða 46

B
f/ Hann u/iLL kaupa. þrekhjóL meS
r-nótor."
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 4. OKTÓBER 1987
Friðum öll landsvæði þar
sem gróður stendur tæpt
Ast er...
IÖ-IO Cpii
... oft sýnd með kræs-
ingum.
TM Rag. U.S. P« Off.—iRrighu rMrad
® 1987 lo» AngalM Tm*» Syndicat*

Gastu lagað fjöðrina á
fuglinum?
Með
morgunkaffinu
OOb TARNOW&X-1
HÖGNI HREKKVÍSI
Til Velvakanda.
Töluvert hefur verið fjallað um
ofbeit og áníðslu landsins undanfar-
ið sumar og er það vel. Það er gott
að íslendingum renni nú blóðið til
skyldunnar að græða upp fóstur-
jörðina sem er mjög illa farin af
manna völdum. Er það fyrst og
fremst taumlaus ofbeit sem veldur.
Þó viljinn sé góður hjá mörgum
virðist lítil von um árangur meðan
ekki verður breyting á hugsunar-
hætti minnihlutahóps sem allt of
miklu hefur ráðið til þessa, það er
bænda. Nú herma fréttir að feiki-
legur uppblástur sé hafinn á
Mývatnsöræfum svo varla sjái út
úr augum á stóru landsvæði þegar
hvessir. Bændur þarna hafa ofbeitt
heiðamar ár eftir ár þrátt fyrir til-
mæli um að gera það ekki. Við-
kvæðið hjá þeim hefur verið að
heiðamar þyldu alveg beitarálagið.
Hvað ætli þeir segi núna þegar all-
ur jarðvegur þama er að fjúka burt.
Og til hvers er þetta — til að hægt
sé að flytja meira af lambakjöti á
haugana og urða það þar? Spyr sá
sem ekki veit.
Sagt hefur verið að Þórsmörk sé
fegursti staður íslands og geta víst
flestir sem þangað hafa komið tek-
ið undir það. Ekki hefur tekist að
fá þetta landsvæði friðað og er
uppblástur að hefjast þar. Bændur
telja „alveg óhætt“ að beita Þórs-
mörkina og þeir hafa fengið gera
það átölulaust eða átölulítið fram
til þessa. Afleiðingin er mikil land-
spjöll. Með þessu hafa þeir einnig
hindrað að hægt væri að leggja þá
áherslu á skógrækt og landgræðslu
þama sem þyrfti — allt til þess að
hægt sé að urða meira af kinda-
kjöti á haugunum eða gefa það
dýrum dómum úr landi. Hve líður
á löngu uns Þórsmörkin verður eins
og Mývatnsöræfin, og hvað segja
bændur þá.
Er ekki kominn tími til að taka
ráðin af bændum og haga landnýt-
ingu af einhveiju viti rétt eins og
við höfum skipulag á öðrum málum
sem miklu skipta. Alfriða ber Þórs-
mörkina og láta hvem þann sæta
háum sektum sem rekur sauðfé eða
hross þangað. Sama er að segja um
Mývatnsöræfi, þau ber einnig að
friða uns gróður þar hefur náð sér.
Okkur ber tvímælalaust að friða öll
landsvæði þar sem gróður stendur
tæpt og banna allan rollubúskap í
grennd við þau. Allt of mikill kostn-
aður er því samfara að girða þessi
landsvæði af, enda ástæðulaust.
Gera á bændur ábyrga fýrir sínu
sauðfé og sekta þá ef það fer inn
á friðuð landsvæði eða eignalönd
annarra. Með þessu móti mun nást
mikill árangur í uppgræðslu lands-
ins en verði ekki tekið í taumana
stefnir í frekari landauðn á kom-
andi árum h\rað sem sógræktar- eða
landgræðslumenn segja eða gera.
J.H.
Landsfundur Borgaraflokksina felldi tillBgu gegn féstureyðingum:
Einn af máttarstólp-
um flokksins hraninn
- segir Hulda Jensdóttir og telur afgreiðsluna svik við stefnu fiokksins
ALyKTUN, SEM l«gð var fram tryggir r*tt þnm fri getnaði,
á Laadafundi Borgaraflokk.in. nrma lifl módur .4 hartU buin.
‘ > afsUJdu llorgara 8ett v.rði ákvmði I l*g um ófrjA-
........... aemiaaðg.rðir varðandi um-
flokkaina grgn fóaturayðingum,
var felld með miklum meirí
hluU á fundinum. 1 AIM 11
manna nefndar, aem fjailaði um
keilbrigðia- o, tryggingamál.
nr lagt til að iandsfundurinn
aamþykkti eftirfaraadi: .Um-
bJ,réi* íjrrir
atjórnar. M mun Borgara
flokkurinn beiu aár fyrir þri
jð aett verði lAndðf aem rirðir
ir fram og aimenn fntðaU
verði aukio." ÞetU áUt felldi
Latndafundurínn, en aamþykkti
eftirfarandi: .BorTfaraflokkur
inn atuðli að þri að Uhmarkanlr
rið fóatureyðingum verði hert
Snarpar umrseður urðu um
þeUa mil og einn fundarmanna
kvaðat I naöuitðl akid Ktla aér
að vera I flokki aem atimplaði
menn moröing}a þðU þeir hefðu
þurft að Uka ákvörðun um fóatur-
eyðingu. Stðð umraddur f indar-
maður. og fleiri, að tiUðgunni, aem
var aamþykkt með lOf. atkvasðum
gtgn »3. Morgunbiaðáð raddi rið
Huldu Jenadóttur, ýin af Ula-
mónnum tillðgunnar aem var feild
á landafundinum. .Með þesaari
afgreiðalu e
arstólpum
(Jðlda manna I Borgaraflokknum.*
Sjá fráttir af fundinum og
riðtðl á bU. 64
Hrisey:
Borhola
gefur 70
gráðu vatn
VÍSA
VIKUNNAR
Snertu brjóstið borgarar,
burðugt vóstu hjalið.
Nú er ljóst að lýgi var,
léttvægt fósturtalið.
Hákur
Víkverji skrifar
Eiður Guðnason alþingismaður
var með ágæta grein hér í
blaðinu fyrir tveimur þremur vik-
um um forkastanlega meðferð á
móðurmálinu okkar, ef það er
raunar hægt að tala um móður-
mál þegar búið er að færa það í
þann skrípabúning sem mýmörg
dæmi hans sýndu. Og Flosi Ólafs-
son var á ferðinni í Þjóðviljanum
um svipað leyti með einkar þarfa
ádrepu af sama tilefni.
Ætli forhertustu útvarpsmenn-
imir séu ekki verstir? Einstaka
útvarpsmaður heldur augljóslega
að hann sé þá aðeins hress og
skemmtilegur þegar hann slettir
eins og hriplek þvottavél. Við skul-
um láta flutninginn liggja á milli
hluta, sem er vægast sagt æði oft
jafn langsóttur og hann er tilgerð-
arlegur. Undirritaður hefur að
minnsta kosti aldrei haft sérstakt
dálæti á fólki sem þarf ævinlega
að láta eins og það ætli að éta
mann.
XXX
Samkvæmt heimildum
Víkverja komst einn af þess-
um blessuðum mönnum í heilmikið
uppnám á dögunum eða lét að
minnsta kosti þannig. Hann var
við hljóðnemann í einum af þess-
um þáttum þar sem hlustendum
er gefið tækifæri til þess að slá á
þráðinn og ýmist að láta ljós sitt
skína eða spjalla um alla heima
og geima við stjómandinn.
Það voru upplýsingar frá konu
nokkurri sem fengu svo mikið á
hann að hann stóðst ekki mátið
að grípa til upphrópunar.
En ekki íslenskrar upphrópunar
eins og nærri má geta, svo lágt
lagðist kappinn ekki.
Heimildarmaður Víkveija
stendur á því fastar en fótunum
að aumingja maðurinn hafi hrópað
í örvæntingu sinni: „Ó, shit.“
XXX
En það eru fleiri en syndasel-
imir á öldum ljósvakans illu
heilli sem fínna hjá sér hvöt til
þess að sýna mönnum hvað þeir
séu sleipir í útlenskunni.
í fyrirsögnum meira að segja.
Eitt blaðið hrópaði hástöfum um
daginn að „bossinn" væri alveg
afleitur án þess þó að vera að
reyna að vera dónalegt eins og
almúgamaðurinn gæti kannski
haldið. „Bossinn" hans var sem-
sagt kominn beint frá Kananum
og notaður þama í merkingunni:
yfírmaður, húsbóndi.
Þá skálmaði annað blað fram á
ritvöllinn um svipað leyti, sem
stærir sig af því hvað það sé fram-
úrskarandi þjóðhollt, og boðaði í
fyrirsögn: „Sólnes vs. pylsusali".
Blaðamaðurinn gengur þama
ekki einungis út frá því að lesend-
ur hans skilji orðið „versus" heldur
kannist líka strax við skammstöf-
un þess.
Hinum enskuglaða blaðamanni
tókst þar að auki að rangbeygja
pylsusalann: „Sólnes gegn pylsu-
sali“ verður þetta hjá honum, ef
við leyfum okkur þá lágkúm að
reyna að minnstakosti að hugsa
á Islensku.
En hvað varðar svona lærðan
mann um það?