Morgunblaðið - 29.03.1988, Side 64

88ei SflAM .62 HUOAaUiaifltJ .GiaAJaHUOHOM
MÓRGUNBLABIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 29. MARZ 1988
23
FYRR EDA SEINNA
VELUR ÞÚ RICOH
TELEFAX
Ricoh 1973
Ricoh varfremsti framleiöandinn í heiminum sem
markaðssetti hraðvirk telefaxtæki með stafrænni tækni.
Ricoh 1973
Ricoh var einnig fyrst til að senda telefáxskeyti
um gerfihnött frá Tokyo til New York.
Ricoh 1975
Ricoh var fyrsta fyrirtækið í greininni sem hlaut Deming
verðlaunin fyrir gæðastjómun.
Ricoh 1980
Eitt hundrað og fimmtíu Ricoh telefaxtæki voru notuö á
Ólympíuleikunum í Moskvu.
Ricoh 1986
Richo var fyrsta japanska fyrirtækið er hóf framleiðslu á
telefaxtækjum í Evrópu - í Telford á Englandi.
Ricoh 1986
Ricoh varð stærsti framleiðandi telefaxtækja í Japan með
framleiösluhlutdeild upp á 21.5% Ricoh varð einnig í 1.
sæti í Bandaríkjunum, þar sem 15.7% allra telefaxtækja
eru frá Ricoh.
Ricoh í dag
Nú birtist stærsti framleiðandi telefaxtækja í heiminum í
fyrsta sinni á íslandi.
Ricoh
Fleira er óþarft að vita um telefax.
tmm
Fnemstirmei fax
3
hf
SKIPHOLT117
105 REYKJAVlK
SÍMI: 91 -2 73 33
Minning:
Jón HjörturJóns-
sont Hafnarfirði
Fæddur 21. október 1898
Dáinn 20. mars 1988
Afí minn, Jón Hjörtur, og Guðríð-
ur amma mín kynntust á Hótel
Hafnarfirði fyrir margt löngu.
Hann vann þá í Hansensbúð, fom-
frægri verslun í Firðinum, þar sem
nú er veitingahús með svipuðu
nafni. Og einhveiju sinni þegar
kokkeríið heima hjá kaupmanni
Hansen bilaði var starfsmaðurinn
sendur yfir götuna í mat í hótelinu
á kostnað verslunarinnar. Þar gekk
hún amma mín um beina.
Sagan af samdrætti afa og ömmu
var ein af mínum uppáhaldssögum.
Mér fannst þau alltaf vera ólík öðru
fólki — svo ung og horfðu alla tíð
á heiminn eins og fólk sem er að
búa sig á ball. Ég undi mér iðulega
tímunum saman við að horfa á
gamlar myndir af þeim, trúði þvi
varla að heimur ljósmyndanna væri
löngu liðinn. Ömmu fannst ég víst
stundum eitthvað undarlegur að
vilja stöðugt heyra þessa gömlu
sögu af því hvemig þau kynntust.
En hún má vita það að mér verður
oft hugsað til þeirra beggja — til
dæmis þegar ég geng framhjá
virðulegu veitingahúsi einhvers
staðar í heiminum og horfi á unga
stúlku þjóna ungum manni til borðs.
Ætli þama sé að myndast ættbogi?
segi ég við sjálfan mig og er í hug-
anum kominn suður í Hafnarfjörð
snemma á öldinni þegar þau tóku
saman, Guðríður Einarsdóttir frá
Merkinesi í Höfnum og Jón Hjörtur
Jónsson, sem ólst upp í Gunnarsbæ
í Hafnarfírði.
I Gunnarsbæ bjó afi Jóns Hjart-
ar, Gunnar Gunnarsson. Við hann
var bærinn kenndur og gatan
reyndar líka, Gunnarssund. Gunnar
þessi fæddist um miéja hina öldina,
aftur í grárri fomeskju að því mér
fannst; og ég starði undrandi á
gulnaða ljósmynd af þeim karli og
afa mínum, Jóni Hirti, í fangi hans.
Jón Hjörtur var júníor; faðir hans
og alnafni, sonur gamla Gunnars,
dmkknaði aldamótaárið og þá tók
sá gamli sonarson sinn í fóstur.
Þegar ég fór að koma í kurteisis-
heimsóknir í Hafnarfjörð hitti ég
helst mitt fólk, ættingja og vensla-
fólk, og ekki fyrr en löngu seinna
þegar sjóndeildarhringurinn víkkaði
og fleira fólk kom til skjalanna að
mér var sagt að tilværi sérstakur
„Gunnarsbæjarsvipur". Og hvemig
svipur er það? spurði ég. Það er
svona merkilegheitasvipur eins og
á sjálfum þér og fleirum, til dæmis
honum afa þínum. Þá fór ég að
speglinum og gerði mig merkilegan
í framan og fannst ég eiginlega
vera meiri maður en áður að til-
heyra svona merku slekti að það
gat sett upp sameiginlegan svip.
Trúiega höfum við verið merki-
legir með okkur, við afi, þegar við
geystumst gegnum Hafnarfjörð á
hjólinu hans. Eg sitjandi á pípunni
og augun full af támm í vindinum
og kreppti hendumar um stýrið,
fann í senn „saltlykt og fjöruangan"
og þessa lykt sem ég fann svo oft
af afa mínum — daufa neftóbaks-
lykt og angan af hreinum fötum.
Hafnarfjörður var óvenjulegur
bær í mínum augum. Þegar ég kom
innan úr Reykjavík þangað suður
til að hitta mitt fólk fannst mér ég
fara inn í annan hejm. Þetta var
hjólreiðamannabær. í þá daga var
hraunið alltumlykjandi og gleypti
allan vind sem kom úr norðri eða
austri. Þess vegna var svo oft lygnt
og hlýtt í firðinum og hægt að hjóla
í hendingskasti eftir mjóum götum
og stígum og hringja bjöllunni fyrir
hom. Þá list kunni afi — og kenndi
mér.
Hann setti mig á reiðhjól stóru-
systur minnar, Hjördísar, hélt undir
hnakkinn og sagði mér að hjóla af
stað. Við fómm upp Linnetsstíginn
gamla, sveigðum inn á Álfaskeið
og mér fannst undur og stórmerki
gerast að ég skyldi geta hjólað í
fyrstu tilraun og leit um öxl. En
þá var afi enn aftan við mig, hljóp
á harðaspretti með hjólinu og sagði:
Áfram! Líttekkivið! Og ég herti á
mér, fann að ég hélt jafnvæginu,
leit um öxl og sá þann gamla hverfa
og minnka í íjarlægðinni og fór þá
fyrst að hugsa um það að honum
hafði láðst að segja mér hvemig
ég ætti að stoppa.
Fyrsti vinnustaður afa var fyrr-
nefnd Hansensbúð. Sfðar starfaði
hann í Ásmundarbakaríi og svo í
Rafha, sérfræðingur í uppsetningu
eldavéla og ofna, iðulega sendur á
vegum fyrirtækisins norður og
austur og vestur að setja upp ofna
í hótel og önnur fyrirtæki. Hann
þekkti vel land sitt, las stöðugt og
safnaði fróðleik, hélt upp á sínar
bækur og blöð, hirti húsið við Linn-
etsstíg og garðinn og líf þeirra
ömmu féll í fastan farveg myndaðan
af trausti og föstum venjum.
Þau vom félagslynd, tóku þátt í
safnaðarstarfí fríkirkjunnar, störf-
uðu í góðtemplarareglunni (Morg-
A
HITACHI HLJOMTÆKJASETT
með geislaspilara
og fjarstýringu
Verð með geislaspilara:
kr. 63.100,-
kr. 59.945,-
stgr.
Vero an geislaspilara:
kr. 44.000,-
kr. 41.800,-
Meiriháttar tæki á ótrúlegu verði.
Góð afborgunarkjör.
•RÖNNING
heimilistæki
KRINGLUNNI -SIMI (91)685868