Morgunblaðið - 21.05.1988, Blaðsíða 4

4 B
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 21. MAÍ 1988
Hver
mynder
spennandi
glíma
segir Haukur Dór
myndlistarmaður
„Það eru kraftur, safi og
hrafnsvört litbrigði í Hauki
Dór Sturlusyni, íslendingi
búsettum hér, og nafn hans
ætti að vera á vörum allra
listelskra
Kaupmannahafnarbúa,“
sagði Peter Micael Homung
í Berlinske Tidende um
sýningu Hauks Dórs í
Kaupmannahöfn á síðasta
ári. Haukur Dór opnar í dag
sýningu á málverkum sínum
í Gallerí Nýhöfn í
Hafnarstræti.
Haukur Dór. Morgunblaðið/Bjami
Haukur Dór. Án titils.
Haukur Dór stundaði nám við
Myndlistarskólann í
Reykjavík 1958-1962. Frá 1962-
1964 var hann við nám í The Edin-
borough College of Art og við Kun-
stakademiet í Kaupmannahöfn frá
1965 til 1967. Hann er án efa
þekktastur fyrir leirverk sín en
hann starfaði sem leirkerasmiður
hér í Reykjavík allt frá árinu 1967
og til ársins 1981 er hann venti
kvæði sínu í kross, seldi hús og
fyrirtæki og fluttist erlendis með
. Qölskyldu sína. Haukur Dór stofn-
aði og rak um árabil verslunina
Kúnígúnd og í tengslum við versl-
unina starfrækti hann leirmuna-
vinnustofu. Það hefur því áreiðan-
lega þurft nokkra dirfsku til að rífa
sig svo rækilega upp með rótum
og reyna fyrir sér á erlendri grund
í listaheiminum. Haukur segir
reyndar sjálfur að upphaf þessara
breytinga á lífsháttum fjölskyld-
unnar megi rekja til þess að áhugi
hans á leirverkunum hafí verið far-
inn að dvína og í fyrstu hafí hug-
myndin verið að hressa upp á sköp-
unargleðina í leirmunasmíðinni. Það
hafí ekki tekist, leirmunaskeið lista-
mannsins Hauks Dórs hafi hrein-
lega verið á enda runnið og í kjöl-
far þessa hafi hann snúið sér alfar-
ið að málverkinu. „Ég málaði alltaf
líka öll þessi ár en sýndi ekkert ef
því fyrr en á þessum áratug. Nú
er ég hins vegar alveg búinn að
leggja leirinn á hilluna. Hann var
líka alltaf aukabúgrein - málverkið
aðalatriðið," segir hann um þessa
breytingu á listferlinum. „ Við fór-
um til Bandaríkjanna árið 1981 þar
sem ég var í tengslum við lista-
skóla og reyndi að endurvekja
áhugann á leirkerasmíðinni." Það
tókst ekki og eftir tveggja ára dvöl
í Bandaríkjunum var förinni heitið
til Dannmerkur þar sem Haukur
Dór hefur haslað sér völl sem einn
af athyglisverðustu starfandi list-
málurunum þar í landi. Ég spyr
hann hvers vegna Danmörk hafi
orðið fyrir valinu, hvers vegna ekki
eitthvað annað Evrópuland eða
hreinlega ísland aftur?
„Við völdum Danmörku af því
að þar var ég við nám á sínum tíma
og kunni vel við mig. Hér heima
er markaðurinn fyrir myndlist
þröngur og erfítt að lifa af myndlist-
inni. Ég vinn fyrir mér með mynd-
listinni og vil ekki vinna við annað.
Ætli maður að ná árangri er heldur
ekki um annað að ræða. Munurinn
á því að stárfa erlendis og hér heima
Gulur, rauður,
— nýtt leikverk frumsýnt í Hlaðvarpanum
Á mánudagskvöldið næsta, annan í
hvítasunnu, frumsýnir leikhópurinn
Þíbilja nýtt frumsamið leikverk í
kjallara Hlaðvarpans við Vesturgötu.
Verkið nefna þau Gulur, rauður, grænn
og blár og eru leikendur fjórir: Bryndís
Petra Bragadóttir, Inga Hildur
Haraldsdóttir, Ingrid Jónsdóttir og
Ólafía Hrönn Jónsdóttir. Leikstjóm er
í höndum þeirra Þórs Tuliniusar og
Ásu Svavarsdóttur. Við litum inn á
æfíngu fyrr í vikunni og fyrir svömm
varð Þór Tulinius.
Nafn leikhópsins, Þíbilja, er
samsett úr nöfnum okkar sem
myndum þennan leikhóp. Það er
engin djúpstæðari merking á bak
við nafnið en það. Upphaf þessarar
sýningar má reirja til þess að við
héma erum sex tiltölulega nýlega
útskrifaðir leikarar og viljum hafa
ofan af fyrir okkur með vinnu í leik-
húsi. Við höfum öll unnið í leikhúsi
í vetur en höfðum tíma aflögu og
vildum nýta hann svona. Þetta verk,
Gulur, rauður grænn og blár, varð
til við spuna. við höfum öll unnið
með spuna í námi og einnig síðar á
námskeiðum. Við höfum fyrst og
fremst unun af spuna og því þá
ekki að reyna að setja saman þann-
ig sýningu? í leikhúsunum erum við
vön að vinna með texta og spinna
kannski í kringum hann en þetta er
öðruvísi þannig að hér er spuninn
undirstaðan og texti og grind verða
til upp úr því.“
Er leikverkið þá fullmótað eða
breytist það frá einni sýningu til
annarrar?
„Nei, þetta er fastmótað. Við unn-
um þetta þannig að eftir ákveðið
tímabil í spuna, þar sem við skráðum
hjá okkur allar þær hugmyndir sem
fram komu, fórum við Asa og tókum
okkur vikutíma í að vinna úr hug-
myndunum. Við þurftum auðvitað