Morgunblaðið - 15.03.1992, Blaðsíða 18

18 C
MORGUNBLAÐIÐ menningarstraumar
SUNNUDAGUR 15. MARZ 1992
—-------------------
Það er líklega að bera
í bakkafullan lækinn
að tala um fljótfæmisleg-
ar þýðingar á bíómyndum
kvikmyndahúsanna. Slíkt
hefur verið gert svo oft.
Stundum tekst vel upp.
Stundum les maður eitt-
hvað eins og: Los Angeles
var ipjög spennt í þá
daga. Hin raunverulega
merking er sú að það var
mjög spennandi að búa í
Los Angeles í þá daga.
Það skiptir engu hvort
mynd er góð eða slæm,
þýðingarbullið virðist
engan greinarmun gera
þar á. Slælegar þýðingar
sleppa kannski frekar
fyrir hom í formúluhasar-
myndum þar sem áhersl-
an er á hið myndræna.
Maður tekur ekki eins
mikið eftir þeim. En fyrir
áhorfandann skiptir öllu
máii að vandaðar myndir
og gallalausar verði ekki
hreinlega gerðar lakari
með slæmri þýðingu. Þar
stingur ósamræmið í
augu. Vond þýðing á
tveimur, þremur stöðum
í bíómynd getur hæglega
dregið úr áhrifum hennar.
Og hefur gert það.
Það er helst að maður
muni hvað Los Angeles
var spennt úr myndinni
góðu.
RUMLEGA
SEXÞÚSUND
ÁINGULÓ
Alls hafa nú rúmlega
6.000 manns séð ís-
lensku bíómyndina Inguló í
Reykjavík og úti á landi að
sögn leikstjórans, Ásdísar
Thoroddsens.
Hún sagði mótttökurnar
hafa verið dræmari í
Reykjavík en úti á landi, þar
sem hefur verið góð aðsókn.
Hún sagði viðbrögð gagn-
rýnenda og almennings við
myndinni, sem sýnd er í
Stjömubíói, mjög góð en
taldi einhverja lægð vera í
bíósókn þessar vikurnar.
„Unglingarnir sem halda
uppi bíósókn hér láta sig
vanta en hinir eru svo sein-
ir af stað,“ sagði Ásdís.
Hún sagði að ef fólk hefði
á annað borð áhuga á að
sjá myndina ætti það að
drífa sig í bíó því myndin
kæmi hvorki út á mynd-
bandi né yrði sýnd í sjón-
varpi hér heima á næst-
unni. „Fólk heldur kannski
líka að hún verði sýnd lengi
Sólveig Arnarsdóttir í
Inguló; jákvæð viðbrögð.
í litlum sal og geymir sér
að sjá hana, en getur svo
misst af henni.“
10.000 A DAUÐUR AFTUR
Alls sáu um 10.000
manns spennumyndina
Dauður aftur með breska
leikaranum og leikstjóranum
Kenneth Branagh fyrstu
sýningarvikuna, að sögn
Friðberts Pálssonar bíó-
stjóra.
Þá sagði hann að um
18.000 manns hefðu nú séð
tónlistarmyndina „The
Commitments" eftir Álan
Parker, um 17.200 manns
hefðu séð gamanhryllinginn
Addamsfjölskylduna og um
7.000 manns hefðu séð Tvö-
falt líf Veróniku.
Af næstu myndum Há-
skólabíós má nefna gaman-
myndina „Bill and Ted’s
Bogus Journey", „The Field"
eftir Jim Sheridan,
„Rhapsody in August„ eftir
Akira Kurosawa, gaman-
myndina Háa hæla eftir
Pedro Almodóvar, Frankie
og Johnny með Michelle
Pfeiffer og AI Pacino, ís-
lensku fjölskyldumyndina
Ævintýri á norðurslóðum
með þremur sögum frá
Grænlandi, Færeyjum og ís-
landi, „Little Man Tate“,
bresku gamanmyndina
Greiðinn, úrið og mjög stóri
fiskurinn með Bob Hoskins,
nýjustu mynd Finnans Aki
Kaurismauki, „La vie de bo-
heme“, „Star Trek 6“ úr víð-
frægum geimmyndaflokki
og Gott kvöld hr. Wallen-
berg, sem hlaut sænsku
kvikmyndaverðlaunin, Gull-
bjölluna, árið 1991.
Þá má geta þess að Há-
skólabíó hefur sýningarétt-
inn á tveimur kínverskum
myndum eftir leikstjórann
Zhang Yumou, „Jo Dou“ og
Rauða ljóskerinu, sem er í
keppninni um Óskarinn fyrir
Væntanleg; úr gamanmynd- bestu erlendu mynd ársins
inni, Greiðinn, úrið og mjög 1991.
stóri fiskurinn.
KOLSTAKKUR
Arið er 1643 í Quebec.
Faðir Laforgue held-
ur inn í óbyggðirnar með
vini sínum Daniel og
nokkrum indíánum á kanó-
um. Þeir ætla að styrkja
jesúítatrúboð hjá huron-
ættbálknum. Laforgue er
staðráðinn í að kristna
frumbyggjana í Kanada en
frumbyggjarnir vita ekki
hvernig þeir eiga að taka
þessum manni, sem þeir
kalla Kolstakk. Er hann
galdramaður eða kölski
sjálfur?
Þannig er upphaf mynd-
arinnar Kolstakks eða
„Black Robe“, nýjustu
mynd ástralska leikstjór-
ans Bruce Beresfords.
Myndin er byggð á sögu
rithöfundarins Brians Mo-
ore og skrifar hann kvik-
myndahandritið sjálfur en
með aðalhlutverkin fara
óþekktir leikarar: Lothaire
Bluteau, Aden Young og
Sandrine Holt.
Sagan minnir nokkuð á
Dansa við úlfa í bland við
jesúítasöguna „The Missi-
on“. „Það hafði ekkert
kvikmyndaver í Hollywood
áhuga á að gera myndin
af því að hún fjallaði um
trúmál," segir Moore.
Reynt var að ná í peninga
í Kanada og í Evrópu en
lítið fékkst, jafnvel þótt
Beresford hefði sýnt áhuga
á að leikstýra. En það var
fyrir daga Ekið með Daisy.
Eftir að hann gerði hana
stóðu honum allar dyr opn-
ar og hann ákvað að gera
Kolstakk. Ekki spilltu vin-
sældir Dansa við úlfa fyrir.
Líkt og í henni er talsvert
indíánamál í Kolstakki en
framleiðendurnir sem neit-
uðu að leggja fé í Kolstakk
KVIKMYNPIR.xxvx.xxw,
/Hefur Scorsese náb takmarkinu?
IVIGAHUG
BANDARISKI leikstjórinn Martin Scorsese hefur
sigrað heiminn með nokkrum frábærum bíómyndum.
Nægir að nefna þrjár; „Taxi Driver“, „Raging Bull“
og „GoodFellas". En það er ekki fyrr en með spennu-
myndinni Víghöfða, eða „Cape Fear" með Nick Nolte
og Robert De Niro, sem hann nær því sem hann
hefur keppt að svo lengi: Almennum vinsældum.
Myndin hefur tekið inn meira en 70 milljónir dollara
vestra hingað til, miklu meira en nokkur önnur mynd
hins dáða leikstjóra.
Víghöfði er 14. bíómynd
Scorseses og endur-
gerð spennumyndar frá
1962 eftir J. Lee Thompson
(Byssumar
Navarone),
sem var
með Greg-
ory Peck
og Robert
Mitchum í
aðalhlut-
verkum.
Báðir
koma þeir
Eftír Arnald
Indriðason
fram í aukahlutverkum i
endurgerðinni. Hún segir frá
lögfræðingi (Nolte) og fjöl-
skyldu hans sem lifir undir
stöðugum ógnunum frá
fyrrum skjólstæðingi,
dæmdum nauðgara að nafni
Max Cady (De Niro). Sá
kennir lögfræðingnum um
að hann lenti í fangelsi og
kemur í vígahug til smábæj-
arins þar sem fjölskyldan
býr og hefst handa við að
tortíma henni. Með önnur
hlutverk fara Jessica Lange
og Juliette Lewis en þær
leika eiginkonu og dóttur
lögfræðingsins.
„Eg stefndi meðvitað að
því að gera mynd sem væri
fyrir allan almenning, sölu-
lega mynd, hvað sem það
nú annars er,“ segir Scor-
sese. „í hápunktinum í lokin
unnum við í stíl þess sem
er viðtekin hefð í þrillerum
í dag þar sem persónan
drepst þrisvar sinnum.
hvað eigi eftir að moka
inn peningum. Ég
reyni bara að gera
eins góða mynd
og ég get.“
Reynd-
ar vildi
Scorsese
hvergi
nálægt
Víghöfða
koma í
fyrstu. Það
var ekki
fyrr en eftir
þrábeiðni
uppáhalds-
leikara hans
og vinar, Ro-
berts De Ni-
ros, sem hann
gaf undan og
féllst á að leik-
stýra. Hann man
_ _ , vel það andartak.
Vmsælasta mynd Scorseses fra Hann sat með De
upphafi; Robert De Niro og Nick Niro á fundi um Víg-
Nolte takast á í Víghöfða.
Spurnihgin er hvar hefðin
endar og klisjan hefst? Ég
held að Víghöfði standi nær
mér en t.d „The Color of
Money“, önnur sölumynd.
Ég meina þú getur ekki -
ég get ekki - séð það fyrir
hvað áhorfendum líkar og
höfða þegar De Niro stóð
upp og gekk að honum.
„Bob beygði sig niður að
borðinu,“ segir Scorsese,
„og tók í eyrað á mér og
sagði: Við gætum gert eitt-
hvað úr þessum náunga,
sjáðu.“ Hann meinti
náttúrulega glæpahundinn í
myndinni. „Eg hafði ekki
fengið tækifæri til að vinna
jafn náið með Bob í níu ár.
Minningamar hvolfdust yfir
mig og ég hugsaði með
mér: Já, við gætum sannar-
lega gert eitthvað úr þessu.
Skemmtum okkur svolít-
ið ..."
Scorsese gat skemmt sér
með vini sínum en honum
fannst það líka verðugt
verkefni að blanda saman
sálfræðiþriller við það sem
hann hefur mestan áhuga
á; að vinna með leikurunum
og byggja upp persónusköp-
unina. „Ég hef alltaf dregist
að persónum eins og Max
Cady,“ segirhann.„sem neit-
ar að gefast upp, er ósveigj-
anlegur, maður sem ekki
aðeins kvelur sjálfan sig
heldur líka alla í kring. Það
vill svo til að De Niro og ég
eigum samleið hvað þetta
varðar. Viðbrögð okkar við
þessu efni er á margan hátt
þau sömu, svo sársaukafull
að við eigum afar erfitt með
að tjá það með orðum. En
við getum leikið það. Þegar
ég var í Frakklandi nýlega
var ég spurður að því hvað
ég mundi gera ef ég hefði
ekki Robert De Niro til að
leika þessi hlutverk. Ég
hugsaði mig um dálitla
stund og sagði: „Ég mundi
leika þau sjálfur."
Kolstakkur; blanda af
Dönsum við úlfa og „The
Mission?“
sögðu það vonlaust mál.
Enginn vildi leggja fé í
indíánamál og þýðingar-
texta. Þá komu „Dansar"
og sýndu að óttinn við indí-
ánana var ástæðulaus.
£ólk
B l þessum mánuði verður
nýjasta mynd leikstjórans
Pauls Verhoevens frum-
sýnd vestra en hún heitir
„Basic Instinct" og er
með Michael Douglas og
Sharon Stone í aðalhlut-
verkum. Myndin snýst um
leit að fjöldamorðingja,
sem gæti vel verið Stone,
elskan hans Douglas.
MSúperframleiðandinn
Dino De Laurentis er
ekki af baki dottinn þótt
kvikmyndaveldi hans sé
hrunið. Hann hefúr safnað
saman ljölbreytilegu safni
ieikara í nýjustu mynd
sína, sem er endurgerö á
ítalskri mynd sem hann
gerði á sjöunda áratugn-
um, Hún heitir „Once
Upon a Crime“ og með
aðalhlutverkin fara Cybill
Shepherd, Sean Young,
Giancario Giannini,
George Hamilton og
John Candy en myndin
snýst um morð, peninga,
ijjárhættuspii og auðvitað
ást.
MLeikstjórinri Ron Shel-
ton, sem sló í gegn með
hafnaboltamyndinni „Bull
Durham“ heldur sig við
íþróttirnar og hefur nú
gert körfuboitamynd sem
heitir Hvítir menn geta
ekki stokkið eða „White
Men Can’t Jump“. Aðal-
leikari er Wesley Snipes,
sem fór með aðalhlutverk-
ið í Frumskógarhita
Spike Lees.
MBreski leikstjórinn Mie-
hael Caton-Jones heldur
áfram að gera myndir
vestra („Doc Hollywood“)
og nú hefur hann fengið
Robert De Niro til að
leika í mynd hjá sér. Hún
heitir „This Boy’s Life“
og er gerð eftir sögu Tob-
ias Wolffs um dreng sem
elst upp á sjötta áratugn-
um. Ellen Barkin leikur
mömmuna en De Niro
stjúpann. Framleiðandi er
Art Linson, sem áður sá
um gerð Hinna vamm-
lausu.