Morgunblaðið - 17.11.1993, Blaðsíða 38

38
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 17. NÓVEMBER 1993
©19M Unlyr—I Pre»» Syndtc«te
„Gjöröu suo t/eL a5 spenncK, 'óryc&Ls-
bettib. V/'éeÍQuntvon-Cc oiáL'/HLLi oh/r/v."
Með
morgunkafíinu
POILUX lfc==Í==s5á^ loio
Það er best að við kaupum
okkur sjennabrúsa fyrir
þessa peninga sem við lögð-
um fyrir til elliárauna...
Ást er...
þegar lífsskeið virðist
ekki nægilega langur
tími
TM Reg. U.S Pat Otf.—all rights reserved
® 1992 Los Angeles Times Syndicate
Afsakaðu ónæðið. En fótur
minn er fastur í kjafti
hundsins...
HÖGNI HKEKKVÍSI
„ HAMM Ef? AE> HALPA UPP ’a 1. A\Al'."
„WANN 03Z5t<L MtWíERlSPLÖTU.*
fHiaruitmMitííiiþ
BRÉF TIL BLAÐSINS
Kringlan 1 103 Reykjavík - Sími 691100 - Símbréf 691329
Meira malbik!
Frá Gunnari Sigurðssyni:
NÝLEGA kom fram í fréttum fjöl-
miðla að ríkisstjórnin ætlar að
veita 200 milljónum króna í mal-
bikunarframkvæmdir til atvinnu-
aukningar. Mér er reyndar tjáð að
mestur hluti slíkrar fjárfestingar
fari í efniskostnað og til greiðslu
stórvirkra vinnuvéla, en tiltölulega
lítill hluti þess fari í laun og alla
vega ekki til kvenna,_ sem fæstar
vinna við malbikun. Á sama tíma
ber að spara 400 milljónir króna í
heilbrigðiskerfinu og þegar eru
deildir sjúkrahúsanna lokaðar, sem
m.a. kemur fram í langri bið
margra eftir heilsubót. Hver kann-
ast t.d. ekki vð sjúklinga sem vart
eru ferðafærir vegna slitinna
mjaðmaliða og hnjáa en fá ekki
liðskipti vegna skorts á fé? Allir
vita hvernig ástatt er fyrir æðstu
menntastofnun þjóðarinnar, Há-
skóla íslands, sem verður að beita
umdeildum aðferðum til uppbygg-
ingar sinnar. Jafnframt hefur orðið
verulegur niðurskurður í grunn-
skólakerfinu, en bæði heilbrigðis-
kerfið og skólakerfið eru að veru-
legu leyti mönnuð kvenfólki og því
bitnar niðurskurðurinn launalega
séð fyrst og fremst á konum.
Allir kannast við fjárfestingar-
sukk síðustu áratuga, loðdýr, lax-
ar, steinsteypa og nú malbik. í
þetta sinn geta bankastjóramir
fríað sig allri ábyrgð, því að þessi
skipun kemur beint að ofan. Að
vísu segjast bankastjórarnir ekki
heldur bera neina ábyrgð á fjár-
festingum síðustu ára. En ef þeir
eru án allar ábyrgðar hví hafa
þeir þessi ábyrgðarmiklu laun?
Reyndar væri fróðlegt að vita hve-
nær laun bankastjóranna fóru að
bólgna svona út. Ætli það hafi
ekki fylgt lánaþenslunni sem al-
menningur verður nú að greiða
fyrir hörðum höndum? Hver voru
laun bankastjóranna fyrir 20 árum
í samanburði við aðra stjómendur
þessa lands? Fróðlegt væri að fá
svar við því — en þetta var víst
útúrdúr.
Nú er sem sé dagskipunin að
íjárfesta í malbiki. Að vísu vilja
allir aka á malbiki fremur en möl-
inni en ef valið stendur á milli
menntunar æskunnar eða meira
malbiks, hvor kosturinn ætli sé
arðbærari fjárfesting til langframa
og hvort ætli sé meira atvinnu-
skapandi í augnablikinu, a.m.k.
fyrir konur?
GUNNAR SIGURÐSSON,
Brúnalandi 30,
Reykjavík.
Almannaheill í fyrirrúmi
Frá Elínu H. Kristjánsdóttur:
ALVEG er manni nóg boðið þegar
maður hlustar á ráðamenn þjóðar-
innar gera grein fyrir því í fjölmiðl-
um hvemig nýja húsbréfakerfið
kemur til með að vera. Ég og mín
fjölskylda erum orðin langþreytt á
að vera peð á taflborði þessara
manna, og veit ég að það á við
um fjölda fólks.
Við hjónin ákváðum af illri nauð-
syn að stækka við okkur húsnæði
fýrir 2‘A ári, lítil reynsla var þá
komin á húsbréfakerfið nýja en
engin önnur húsnæðislán að fá.
Er við gemm kaupsamning tök-
um við á okkur hluta af afföllum
sem em þá 16% af rúml. fjórðungi
af andvirði húsnæðis sem var fok-
helt, seljum íbúð- sem við eigum
og fáum nánast allt greitt í hús-
bréfum en kerfið er seint í vöfum,
og húsbréf ekki afgreidd strax og
þegar við gátum sett framkvæmd-
ir á fullt voru afföll komin upp í
21% og seinna 24%. Við gátum illa
frestað því að halda áfram fram-
kvæmdum og farið á vergang með
bömin og beðið eftir því að afföll
lækkuðu en það gat tekið einhver
ár eins og síðar kom á daginn.
Þessi íbúðaskipti kostuðu okkur 2
milljónir í beinum afföllum og
(skiptagjaldi). Þetta vil ég meina
að sé hreint og klárt lögverndað
rán sem varð til þess að við eram
skuldugri en efni stóðu til og held
ég að þessir menn sem fyrir ein-
hver mistök hafa verið kosnir til
þess að fara með stjóm þessa lands
viti ekkert hvað þeir eru að gera,
kippandi fótunum undan fleiri fjöl-
skyldum, því að ég veit um fleira
fólk sem hefur lent í svipuðu á
byijunartíma þessa húsbréfakerfis.
Nú á að bjóða okkur upp á það
eftir allt saman að útgefa ný bréf
með 5% ársvöxtum, (er kosninga-
þefur af þessu?) að auki á að
skerða vaxtabæturnar á næsta
ári. Ef við viljum hafa lán með
lægri vöxtum þá skulum við bara
selja þessar illseljanlegu eignir ef
hægt er sem á hvíla óhagstæðustu
lán í sögu húsnæðislána og sækja
aftur um húsbréf með 5% ársvöxt-
um og endurtaka söguna. Þannig
skil ég þessi skilaboð.
Skora ég á fólk sem svipaða
sögu hefur að segja að láta til sín
heyra. Þetta eru ekki bara okkar
mistök, heldur líka kerfisins.
ELÍN H. KRISTJÁNSDÓTTIR.
Víkverji skrifar
Það eru jafnan ferskir vindar
sem leika um sýningar Nem-
endaleikhússins og að mati Vík-
veija er uppfærsla lokaársnema
Leiklistarskóla íslands á Draumi á
Jónsmessunótt, eftir William
Shakespeare í meistaralegri þýð-
ingu Helga Hálfdanarsonar, engin
undantekning þar á. Raunar var
Víkveiji fullur efasemda, er hann
fór síðastliðið sunnudagskvöld í
Lindarbæ, þar sem leiksýningar
Nemendaleikhússins fara fram, til
þess að sjá ofangreint verk, því
hann gat vart gert sér í hugarlund
að átta manna hópur gæti skilað
sýningunni á sannfærandi hátt. En
raunin varð önnur, að minnsta kosti
í megindráttum, því Víkveiji sakn-
aði sárt handverksmannanna og
þeirra mikilvæga hlutar í verkinu
og fannst einhvern veginn að
Vatnadansmeyjafélagið Hrafnhild-
ur kæmi ekki að fullu og öllu í stað
þeirra, þótt vissulega kláraði „dans-
hópurinn" leikritið í leikritinu, und-
ir lok sýningarinnar á afskaplega
gáskafullan og bráðfyndinn hátt.
En eðlilega þurfti leikstjórinn, Guð-
jón Petersen, að aðlaga uppfærsl-
una að leikhópnum sem hann hafði
úr að moða: fimm konur og þrír
karlar. Auk þess aðstoðuðu nem-
endur fyrsta árs við þau atriði, þar
sem blómálfar fjölmenntu.
Frómt frá sagt, er sýningin ótrú-
lega skondin og hugmyndarík,
einkum þegar haft er í huga, hversu
þröngt leikhópnum er sniðinn
stakkur í hinum þrönga kjallara
Lindarbæjar, þar sem öll leikmynd-
in verður að ganga út á breiddina,
en aldrei dýpt. Með nýtingu veggj-
arins, gata á honum og skemmti-
legri lýsingu, tekst þessi leikmynd
alveg bráðvel. Tónlistin er full-
blönduð og hávær, fyrir smekk Vík-
veija, og auk þess fannst honum
sem raddbeiting ákveðinna leikara
væri óþarflega kröftug, miðað við
smæð salarins, því á stundum var
eins og öskrað væri á útopnu, þótt
nægt hefði að brýna raustina til
þess að gefa orðunum þann áherslu-
þunga sem til var ætlast. Þetta,
ásamt munnvatnsflaumnum sem
iðulega stóð út úr leikurunum, og
varð svo áberandi í þeirri lýsingu
sem umlukti sýninguna, var það
sem einna helst pirraði Víkveija.
xxx
Troðfullt var þetta sýningar-
kvöld, en það em ekki ýkja
margir sem rúmast í sýningarsaln-
um, sjálfsagt ekki fleiri en 80 til
90 manns. En miðað við að Jó'ns-
messunæturdraumur var frum-
sýndur þann 12. október sl. þá má
fullyrða að sýningar hópsins hafa
gengið framar öllum vonum. Vík-
veiji er þeirrar skoðunar að það
verði spennandi á næstu ámm að
fylgjast með leikferli ákveðinna ein-
staklinga í þessum átta manna hópi.
Að öðrum óslöstuðum, einkum þeim
Sigrúnu Ólafsdóttur, sem lék afar
kynþokkafulla Títaníu (einnig
Hippólítu og vatnadansmeyna Sæ-
dísi Sif) og Höllu Margréti Jóhann-
esdóttur, sem var í hlutverki hins
Iævísa Bokka (og einnig í hlutverki
Fílóstratusar og vatnadansmeyjar-
innar Sjafnar Sæland).
xxx
Miðað við þessa fyrstu sýningu
lokaárshóps Leiklistarskól-
ans, er Víkveiji þeirrar skoðunar
að þær tvær fmmsýningar sem
áformaðar era síðar í vetur, séu
leikhúsunnendum tilhlökkunarefni.
I janúar er áætlað að fmmsýna
Grískan þríleik, Fönikíumeyjarnar
og Antígónu í þýðingu Helga Hálf-
danarsonar og Lýsiströtu í þýðingu
Kristjáns Ámasonar og í mars verð-
ur leikritið Sumargestir eftir Maxim
Gorki í þýðingu Árna Bergmann
frumsýnt.