Morgunblaðið - 23.06.1995, Blaðsíða 30

30 FÖSTUDAGUR 23. JÚNÍ 1995
MORGUNBLAÐIÐ
MIIMIMIIMGAR
OLAFUR
H. ÓLAFSSON
+ Ólafur Haf-
steinn Ólafsson
fæddist í Keflavík
7. júlí 1937. Hann
lést á Sjúkrahúsi
Suðurnesja 17. júni
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Guðrún Fanney
Hannesdóttir^ f. 14.
maí 1907, og Ölafur
Sólimann Lár-
usson, f. 28. desem-
ber 1903, d. 28. júlí
1974, útgerðar-
maður í Keflavík.
Systkini Ólafs eru:
Guðrún K.J., f. 1926, Arnbjörn
Hans, f. 1928, d. 1931, Jane
Maria, f. 1929, Arnbjörn Hans,
f. 1930, Lára Hulda, f. 1932,
d. 1934, Guðjón Gunnar, f.
1935, Lárus Hörður, f. 1936,
d. 1983, Bára Erna, f. 1939,
Sigríður Karólína,
f. 1943, Særún, f.
1946, og Reynir, f.
1948. Ólafur kynnt-
ist 1956 eftirlifandi
eiginkonu sinni
Svölu Grímsdóttur,
f. 1938, frá Húsa-
vík. Þau eignuðust
eina dóttur, Ragn-
heiði, f. 1966, sem
býr með Sigurbirni
Elvarssyni. Búa
þau í Grindavík og
eiga tvö börn, Svölu
og Ólaf Hafstein.
Ólafur starfaði
lengst af ævi sinnar sem verk-
sljóri hjá Hraðfrystihúsi Ólafs
S. Lárussonar hf. og síðar hjá
íslenskum aðalverktökum.
Útför Ólafs fer fram frá
Keflavíkurkirkju í dag og hefst
athöfnin kl. 14.00.
ELSKU frændi, þú ert farinn. Ég
hélt að við mundum fá að hafa þig
lengur en svona er lífið. Síðustu
fimm árin hafa verið mér svo mik-
ils virði, mér fínnst að ég hafi kynnst
ykkur Svölu upp á nýtt.
Mínar fyrstu minningar um þig
eru þegar ég var send í pössun til
ykkar Svölu. Þú varst svo hræðilega
stríðinn. Sem dæmi um stríðni þína
þá fékkst þú mig til að borða brauð
með sardínum sem mér þótti sér-
staklega vont, þú fórst í bláu úlpuna
með skinninu og þóttist vera hún
Kata gamla og ég át brauðið á
mettíma því að í mínum augum var
hún Kata grýla. Eftir þetta hef ég
ekki getað litið á sardínur. Ég held
að stríðni þinni og kímnigáfu sé
best Iýst þegar Ragnheiður dóttir
þín kom fyrir tveimur árum í heim-
sókn til mín -til New York og var
hún með sérstakan pakka til mín
frá þér. Honuny var pakkað inn í
rauðan pappír. Ég opnaði hann og
hvað var inni í pakkanum? Jú, tvær
sardínudósir. Þú varðst að stríða
mér aðeins meira.
Ég verð að eilífu þakklát fyrir
að hafa verið á landinu til að geta
kvatt þig áður en þú fórst frá okk-
ur, elsku frændi. Ég mun alltaf
minnast þín sem stríðnum og
skemmtilegum frænda og þá sér-
staklega 7. júlí, sem var afmælis-
dagur þinn og brúðkaupsdagurinn
minn. .___
Þó að ég geti ekki fylgt þer í dag
elsku frændi þá ert þú í huga mínum
og hjarta og verður þar alltaf. Ég
bið Guð að gefa Svölu, Ragnheiði
og fjölskyldu og elsku ömmu okkar
styrk á þessum erfiðu sorgartímum.
Guð geymi þig elsku frændi, ég
veit að þú ert í góðum höndum því
nú ert þú kominn til afa og Harðar.
Erika.
Ólafur Hafsteinn Ólafsson föður-
bróðir minn er dáinn eftir löng og
erfið veikindi. Það er margt sem
kemur upp í hugann er einhver ná-
kominn fellur frá. Það sem mér var
efst í huga kvöldið er Óli yfirgaf
þennan heim var, að sú hlýja, gleði
og hlátur sem ávallt fylgdu honum
heyra nú aðeins minningunni til.
Þó Óli hafi kvatt okkur erum við
sem hann þekktum rík, rík af góðum
og ómetanlegum minningum um
mann sem hugsaði vel um sína, var
ávallt til staðar er á reyndi og gat
eins og honum einum var lagið kom-
ið manni í gott skap jafnvel á tímum
erfiðra veikinda og gefið kaldhæðn-
islegum veruleikanum langt nef.
Eg mun alltaf minnast þeirra
góðu og einlægu móttaka sem ég
ávallt fékk á heimili ykkar Svölu
þar sem aldrei mætti manni annað
en vingjamlegheit og hlýja, sem
gerðu að verkum að þangað vildi
maður aftur koma.
Nú ert þú, Óli minn, farinn á stað
sem örugglega er betri en sá sem
þú kvaddir og eftir baráttu við sjúk-
dóm sem á endanum var þér yfir-
sterkari vona ég að þú fáir loksins
hvíld sem þú svo átt svo sannarlega
skilda. Eftir stöndum við með tilver-
una tómlegri en fjársjóð dýrmætra
minninga um góðan og hlýjan mann
sem við er eftir lifum fáum ætíð
notið.
Ég þakka þér frá mínum dýpstu
hjartarótum fyrir þær og að hafa
verið góður frændi.
Ég votta þér, Svala mín, Ragn-
heiði, Bjössa manni hennar og börn-
um þeirra mína dýpstu samúð á
þessum erfiðu tímum og megi Guð
almáttugur styrkja ykkur við þenn-
an mikla missi.
Gestur Páll.
Hann Óli er dáinn. Þessar fréttir
fengum við að kvöldi 17. júní. Við
vissum að hveiju stefndi en öll héld-
um við í vonina. Ég ætla að minn-
ast hans og síðustu heimsóknar
minnar til hans. Hann átti erfitt
með að tala hátt svo það var hvísl-
að. Þetta var ljúf stund sem við
áttum saman. Þegar ég kvaddi
þrýsti hann fast hönd mína og sagði
hátt og skýrt, ég bið að heilsa Sidda.
Það var fyrir 36 árum sem ég
kynntist Óla. Hann varð eiginmaður
æskuvinkonu minnar, Svölu Gríms-
dóttur frá Húsavík. Með okkur fjór-
um tókst góður vinskapur sem hald-
ist hefur ætið síðan. Margt var brall-
að og sér til gamans gert og var
Óli alltaf hrókur alls fagnaðar. Hann
var mikill húmoristi og átti til að
segja mér og Gunnu systur Svölu
hinar ótrúlegustu sögur og fréttir
og hafði gaman af hve trúgjamar
við vorum. í lokin sló hann létt á
öxl mína og hló sínum indæla hlátri.
Það var aldrei hægt að reiðast Óla.
Eitt sinn bakaði ég súkkulaðitertu,
á kremið lét ég gerviflugu og bauð
svo Óla í kaffí. Hann sló til flugunn-
ar af og til og ekki hreyfðist hún.
Nú hafði mér tekist að hefna fyrir
ófarirnar. Þegar upp komst hlógum
við dátt. En Óli átti síðasta svarið
þegar hann sagði: „Ekki vissi ég
að þú gætir búið til krem sem gervi-
flugur sækja í.“ Eitt sinn sem oftar
fór ég í kaffi og kleinur til þeirra.
Þegar Svala bauð mér meira sagði
ég nei takk, ég er búin að borða
þijár kleinur. Ekki stóð á athuga-
semd frá Óla en hann sagði: „Þú
ert búin að borða sex kleinur, ég
tel allt sem borðað er hér og skrifa
það í bók,“ og svo var hlegið. Það
voru ófá handtökin hans þegar við
byggðum húsið okkar á Vörðubrún
4. Þegar við klæddum loftið í for-
stofunni datt okkur tveimur í hug
að setja þijá hluti undir klæðning-
una og hétum hvort öðra að eiga
það leyndarmál saman og verður
það heit haldið.
Þegar ég hóf störf í frystihúsi
Óla Sól árið 1969 kynntist ég flest-
um úr ættinni og er þakklát fyrir
það. Frystihúsið var lítið og við öll
eins og ein fjölskylda. Þar vann Óli
sem verkstjóri og flesta morgna fór
ég með honum heim til Svölu að
borða hafragraut. Óli var mjög
barngóður, eru nafnar hans orðnir
þrír og segir það nokkuð. Dætrum
okkar var hann sem góður frændi
þó alls óskyldur. Þá reyndust þau
hjónin Önnu Birgittu mjög vel og
töldu sig eiga dálítið í henni og var
það gagnkvæmt. Einu sinni sem
oftar gættu þau Þóreyjar Guðnýjar
meðan við fórum í frí. Sú litla vildi
vita hvar mamma og pabbi væru,
svarið frá Óla var: Þau eru að mála
kirkjuturninn en það var einmitt
verið að mála Keflavíkurkirkju þá
stundina. Þetta svar nægði þeirri
stuttu og ekki var spurt meir. Þetta
atvik sýnir hve börnum leið vel hjá
þeim hjónunum. Eitt sinn lét ein
kunningjakona mín í ljós að henni
fyndist ég þekkja fátt fólk í Kefla-
vík eftir svo langa dvöl. Ég svaraði
með stolti að ég þekkti alla Sóli-
mansættina og það nægði mér.
Fyrir 29 árum eignuðust þau
dóttur sem var látin heita Ragnheið-
ur í höfuðið á mér sem þetta skrifa.
Þetta eitt sýnir hve vinátta okkar
var dýrmæt. Þessi yndislega dóttir
þeirra er búin að gefa þeim tvö
barnabörn og það þriðja rétt ófætt.
Ég veit hve heitt Óli þráði að lifa
að sjá það. Þegar ÓIi varð fímmtug-
ur minntumst við þess þegar við
vorum 25 ára og okkur fannst allir
fimmtugir vera orðnir gamlir, en
Óli lét berlega í ljós að honum fannst
hann alls ekkert gamall og var ég
honum hjartanlega sammála. Við
fórum saman í margar góðar ferðir
til útlanda. Þá bjuggu þau hjónin í
Aiaska í hálft ár og þangað sóttum
við þau heim. Óli sýndi okkur allt
það markverðasta og áttum við góða
dvöl hjá þeim. Þau sneru aftur heim
rétt fyrir jólin og eyddu þeim með
nokkur og er sá tími ógleymanleg-
ur. Þegar dætur okkar voru fluttar
að heiman og Siddi var að vinna
voru ófaár ferðirnar sem þau buðu
mér með sér í kaffi til Gunnu og
Kristjáns í Hafnarfirði. En reiðar-
slagið kom, Óli fékk hjartaáfall og
þurfti að fara til Lundúna í aðgerð
sem tókst vel. Öll glöddumst við
yfir því og sýndi Óli mikið æðru-
leysi. Sl. ár rak hvert áfallið annað
en alltaf stóð Svala við hlið hans
sem klettur og lét aldrei bugast.
Kæra Guðrún Hannesar. Mikið
hefur þú mátt reyna gegnum árin
en alltaf ert þú sterkust. Við biðjum
Guð að blessa þig og alla þína fjöl-
skyldu og megi hann gefa ykkur
styrk. Elsku Bjössi, Svala og Óli litli.
Nú er hann farinn frá okkur elsku-
legur faðir, tengdafaðir og afi og
líður nú vel. Við vitum að missir
ykkar er mikill en við skulum muna
að Guð er með ykkur og hjálpar
ykkur að sigrast á sorginni.
Elsku Svala okkar. Mestur er
missir þinn. Megi góður Guð gefa
þér styrk og mundu að þú átt okkur
alltaf að. Að Ieiðarlokum kveðjum
við góðan vin og þökkum áratuga
vináttu. Nú vitum við að þrautum
þínum er lokið og biðjum þér heilla
á nýjum brautum.
Kristur minn ég kalla á þig
komdu að rúmi mínu.
Gakktu hér inn og geymdu mig
Guð í faðmi þínum.
(H.P.)
Ragnheiður og Sigurður.
Þegar mamma hringdi í okkur
að kvöldi 17. júní og sagði okkur
að Óli væri dáinn varð okkur hverft
við. Við vissum hve mikið veikur
hann var og við báðum fyrir honum
og vonuðum að Guð bænheyrði okk-
ur.
Það var alltaf gaman að umgang-
ast Svölu og Óla. Þegar Ragnheiður
fæddist fengum við litla frænku.
Það voru mörg gamlárskvöldin sem
við eyddum saman. Fyrst var borð-
að, þá var spilað bingó og farið í
leiki, svo dönsuðu þær Svala og
mamma við okkur en Óli og pabbi
skutu upp flugeldum. Eftir brenn-
una á þrettándanum var það til siðs
að fara til Svölu og Óla til að fá
heitt súkkulaði. Fyrsta vinna okkar
beggja systranna var í frystihúsi
Óla Sól.
Okkur er minnisstætt kvöldið sem
þau hjónin komu úr Reykjavík og
voru búin að kaupa sér bíl. Við vor-
um háttaðar en mamma klæddi
okkur í náttsloppa því nú var búið
að bjóða okkur í bíltúr út í Sand-
gerði. Bíllinn var VW og gólfið var
það ryðgað að við sáum niður á
götuna. En þótt þetta hefði verið
eðalvagn hefði ekki verið hægt að
gleðja okkur meira. Síðan gerði Óli
bílinn upp. Ófáar voru bílferðirnar
sem þau buðu okkur í. Við erum
þakklátar fyrir að hafa átt Óla sem
vin og velunnara.
Elsku Svala, Ragnheiður, Bjössi,
Svala og Óli yngri. Guð blessi ykkur
öll og gefi ykkur styrk.
Sigurveig og Þóra Guðný.
Kristur minn ég kalla á þig
komdu að rúmi mínu.
Gakktu hér inn og geymdu mig
Guð, í faðmi þínum.
(H.P.)
Það er erfitt að kveðja elskulegan
bróður. Óli bróðir lést á Sjúkrahúsi
Keflavíkur 17. júní úr sjúkdómi sem
heijað hafði á hann síðastliðin tvö
ár. Það var reiðarslag fyrir hann
og okkur öll þegar upp kom fyrir
tveimur árum að hann væri með
krabbamein. Af hveiju hann, hann
sem var að ná góðri heilsu eftir að
hafa gengist undir erfiða hjartaað-
gerð? Við hlið Óla stóð eiginkona
hans Svala eins og klettur ög stóðu
þau saman í gegnum öll þau áföll
sem þau urðu fyrir. Þau voru sér-
staklega samrýnd hjón, áttu mjög
vel saman og var eins og þau læsu
hugsanir hvors annars. Oli var mjög
stríðinn og lenti stríðnin oft á Svölu
og alltaf var stutt í grínið. Svala
hugsaði alla tíð sérstaklega vel um
Óla. Umhyggja hennar fyrir honum
kom best í ljós í veikindum hans,
sá ég það best þegar ég fór með
þeim til Lundúna þar sem hann
gekkst undir hjartaaðgerðina og svo
í þessum veikindum. Á hún okkar
þökk fyrir. Ragnheiður dóttir þeirra
og Bjössi voru alltaf reiðubúin til
að hjálpa og gerðu allt sem þau
gátu til að létta undir.
Óli hafði mjög gaman af barna-
börnum sínum tveim, Svölu 12 ára
og Óla 5 ára. Þau voru mikið hjá
afa og ömmu og styttu Óla oft
stundirnar. Von er á þriðja barna-
baminu núna í júlí. Óli var sannur
bróðir og sýndi hvað í honum bjó
þegar á þurfti að halda. Þegar ég
varð fyrir stórum áföllum, fyrst fyr-
ir 23 árum, þá stödd í annarri heims-
álfu, var hann fljótur að koma og
hjálpa, og aftur fyrir tíu árum þeg-
ar ég missti manninn minn. Þá stóð
hann eins og klettur við hlið mér
og bamanna og veit ég ekki hvað
við hefðum gert hefðum við ekki
haft hann. Börnin mín, Kim, Stína
og Eiríkur, ásamt systurdóttur
hans, Ólu Helgu, öll stödd í Banda-
ríkjunum verða saman í dag til að
minnast frænda síns og þakka hon-
um allt og biðja Guð að geyma hann.
Hans heitasta ósk var að komast
heim 17. júní og held ég að honum
hafi tekist það. Elsku bróðir, takk
fyrir allt og megir þú hvíla í friði.
Élsku mamma, Svala, Ragnheiður,
Bjössi, Svala, Óli og aðrir ættingj-
ar, ég bið góðan Guð að hjálpa ykk-
ur og styrkja í þessari miklu sorg.
Er sárasta sorg okkur mætir
og söknuður huga vom grætir,
þá líður sem leiftur úr skýjum
ljósgeisli af minningum hlýjum.
(H.I.H.)
Særún.
Elsku afi okkar. Það var sárt að
missa þig en mamma hefur sagt
okkur að nú sért þú hjá Guði og
þar líður öllum vel. Okkur finnst
skrítið að koma í heimsókn á Faxa-
brautina núna, enginn Óli afi að
taka á móti okkur en alltaf verður
nú gott að hafa hana ömmu í dyrun-
um. Ég og Óli bróðir eigum eftir
að sakna alls íjörsins sem ríkti í
kringum þig afí en þú varst nú voða
stríðinn á þinn góða hátt. Óli bróðir
missti blöðruna sína af svölunum í
gærkvöldi og hún sveif í átt til
himna og hann sagði að það væri
allt í lagi því þú afi okkar mættir
eiga hana.
Við kveðjum þig í dag í síðasta
sinn en við vitum að þú ert samt
alltaf hjá okkur. Bless elsku afi.
Vertu nú yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
Svala og Óli.
Elsku Óli frændi. Ég þakka þér
samfylgdina á þessari Jörð. Ég reyni
að vera sátt við orðin hlut, því að
ég trúi að þér líði vel þar sem þú
ert núna. Ér ég minnist þín nú,
breiðist bros yfir andlit mitt því þær
myndir sem birtast í huga mér eru
frá þeim tíma er ég ásamt fleiri
frændsystkinum, unnum í frystihús-
inu undir þinni stjórn, já stjórn! Því
þú varst góður verkstjóri og alltaf
var glens og gaman í kringum þig
en við máttum ekki gleyma að við
vorum að vinna með matvæli, það
hafði forgang. Elsku frændi, spjall
okkar er þú dvaldir á sjúkrahúsi
Keflavíkur geymi ég sem fjársjóð í
hjarta mínu, þar lifir áfram minn-
ingin um þig. Ljós og friður í þínu
hjarta. Himnum á hjá ljósinu bjarta
- fæðist þú á ný. Ég kveð þig elsku
frændi, um leið bið ég góðan Guð
að styrkja ykkur í sorg ykkar elsku
Svala, Ragnheiður og Bjössi og ekki
síst þig amma mín. Guð geymi ykk-
ur öll.
Brynja frænka.
Hann Óli frændi er dáinn. Hann
hafði barist við erfiðan sjúkdóm og
að kvöldi 17. júní skildi hann við.
Það er erfitt að hugsa til þess að
eiga ekki eftir að sjá hann aftur,
heyra hann segja sögur eða hlæja
með honum. En í huganum á ég lif-
andi minningar um ljúfan dreng og
tryggan vin sem ég er þakklát fyrir
að hafa átt.
Sem barn var ég svo heppin að
fá að dvelja hjá Óla og Svölu konu
hans af og til. Þar var stjanað og
dekrað við mig öllum stundum. Á
unglingsárunum kynntist ég Óla
betur þegar ég vann undir stjórn
hans í frystihúsinu. Hann var góður
verkstjóri, ákveðinn en alltaf sann-
gjarn. Hann gerði kröfur um góð
vinnubrögð og að við gengjum ekki
til verka með hangandi hendi.
Hann átti gott með að ná til okk-
ar unglinganna sem komum í vinnu
til hans á vorin. í upphafi sumars
hræddust margir þennan alvarlega
og stranga mann sem fylgdist vökul-
um augum með öllu því sem fram
fór í vinnslusalnum. I lok sumars
höfðu þau þó komist að því að und-
ir alvarlegu yfirbragðinu leyndist
hjartahlýr, stríðinn og glettinn mað-
ur.
Þessi aðferð sem Óli notaði, það
að virðast strangur í fyrstu en sýna
síðar sína mildari hlið, hefur orðið
mér sjálfri að leiðarljósi í mínu starfí
sem unglingakennari.
Óli var skemmtilegi frændi minn
sem hafði stórkostlega frásagnar-
hæfileika. Hann gerði sögur svo lif-
andi og skemmtilegar að maður ekki
aðeins veltist um af hlátri yfir inni-
haldi þeirra, heldur urðu þær manni
minnistæðar vegna svipbrigðanna
og látbragðsins sem hann notaði,
hann talaði með öllu andlitinu.
Óli var sannur vinur vina sinna
og ef einhver átti í erfiðleikum var
hann ætið reiðubúinn að rétta hjálp-
arhönd og styrkja þann sem átti
erfitt.
Óli og Svala kona hans voru ákaf-
lega samrýnd, þó ekki væru þau
endilega alltaf sammála. Þau voru
einstaklega gestrisin og frá þeim fór
maður ekki öðruvísi en saddur og
glaður. Eftir að Óli veiktist annaðist
Svala Óla sinn af einstakri þolin-
mæði og umhyggjusemi.
Elsku Svala, Ragnheiður, Bjössi,
Svala Iitla og Óli, ég bið Guð að
styrkja ykkur í ykkar djúpu ?org.
Einnig bið ég Guð að styrkja elsku
ömmu og systkini Óla í sorg sinni.
Óla er sárt saknað af fjölskyldu og
vinum, þó trúum við því að hann
hafi aðeins flutt frá þessu jarðneska
lífi til betra lífs hjá Guði. Minning
okkar um góðan mann deyr aldrei.
Höndin þig sem hingað leiddi
himins til þig aftur ber.
Drottinn elskar, drottinn vakir
daga og nætur yfir þér.
Arnbjörg Eiðsdóttir.