Morgunblaðið - 16.03.1996, Síða 25

Morgunblaðið - 16.03.1996, Síða 25
ferðamenn fúlsa jafnvel við bjórnum vegna verðlagningarinnar. Einstaka veitingamenn hafa áttað sig á þessu og séð að það er skynsamlegra að slá af álagningunni og fá einhverjar krónur fyrir að selja gestunum vin í stað þess að bera i þá vatn. Skaðleg áhrif Gestirnir eru hins vegar þeir sem tapa mest. í fyrsta lagi hefur þetta stórskaðleg áhrif á drykkjarsiði landans. Hvernig skyldi nú standa á því að margir telja sér skylt að sturta niður í sig nokkrum ódýrum drykkjum heimafyrir áður en farið er út að borða um helgi þannig að heilu hóparnir mæta hálfrakir með tilheyrandi óþægindum fyrir aðra gesti? Gæti það verið að einhvers konar „hagsýni" ráði þar ferðinni? Þeir sem að láta samt bjóða sér okurverðin og panta flösku af borðvíni með matnum velja yfirleitt fremur „ódýrt“ vín þar sem að jafnvel þau eru dýr á vínseðlunum. Margföldun- arsnillingarnir gera nefnilega ekki greinar- mun á því hvort að grunnverðið sé 900 krónur eða 3.000 krónur. Alltaf er sömu flötu prósent- unni bætt við verðið. I stað þess að láta viðskiptavininn njóta þess að hann velji gott vín með matnum og fá sjálfur þokkalega álagningu í vasann er vali hans beint miskunnarlaust í „keyrslutegundir“. Gott dæmi er álagning á kampavin, en þessi stefna er á góðri leið með að útrýma kampavín- sneyslu á veitingahúsum. Flaska af flestum góðum kampa- rinum kostar rúm- lega tvö þúsund krónur í smásölu. A veitingahúsi er algengt að hún kosti hátt í sjö þú- sund krónur. Frek- ar fengi ég mér kampavín heima og setti aðrar tvær kampavínsflöskur í kjallarann iyrir sama verð. Auðvitað eru á þessu undantekn- ingar og sem betur fer fjölgar þeim veitingahúsum stöðugt er hafa séð skynsemi þess að taka upp flata álagningu í stað flatrar prósentu. Veitingahúsið met- ur hreinlega hvað það telur sig þurfa að fá í álagningu á hverja flösku, hvort sem að það er þúsund krónur, tólf hundruð krónur eða einhver önnur upphæð, og leggur hana á allar tegundir. Veitingahúsið fær alltaf sína föstu álagningu og viðskiptavinurinn getur valið sér betra vín án þess að honum sé refsað fyrir það. Nýlegar breyt- ingar á sölufyrir- komulagi áfengis til veitingahúsa grafa enn frckar undirnauðsyn ok- ur álagningarinn- ar. Veitingahús þurfa ekki lengur að sitja uppi með lager af vínum heldur geta þau látið birgja sína fýlla á eftir þörf- um. Þess vegna vikulega eða oftar' ef þörf krefur. I mörgum tilvikum er heldur ekki um staðgreiðsluvið- skipti að ræða. Það er því ekki hægt að réttlæta álagninguna með miklum lagerkostnaði. Hann er einungis til staðar hjá þeim örfáu veitingahúsum í hæs- ta gæðaflokki er hafa byggt upp góðan kjallara af sérinnfluttum vínum. Það er því enn furðulegra að vín á allra bestu stöðunum, sem leggja mikið upp úr úrvali, umhverfi og þjónustu, er oft ekki dýrara en á miður merki- legum búllum. Með tilkomu frísvæðisins og auknu frelsi opnast nýjar víddir fyrir veitingahúsin til að bjóða fjölbreyttara úrval. Mörg þeirra hafa hins vegar litið á þann möguleika að bjóða vín umfram hið staðlaða úrval ríkisins sem tæki- færi til þess að okra enn frekar á viðskipta- vininum, þar sem að ólíklegt er að hann viti hvert grunnverð vínsins er. Það hefur ítrekað komið fyrir mig á veitingahúsum að boðin hafa verið einhver „spennandi" vín, sem hælt er í hástert, en eru í raun einföld og ódýr framleiðsla, seld dýru verði í skjóli þess að viðskiptavinurinn átti sig ekki á samheng- inu. Móðgun vid kúnnann! Á heildina litið er verðlagningarstefna allt of margra íslenskra veitingahúsa í vínmálum hrein móðgun við viðskiptavininn, sem látinn er borga stórfé fyrir miðlungsvöru. Fólk á sömu kröfu til þess að gæði víns sé í samræmi við verð og að gæði matar sé í samræmi við verð. Kannski er það barnaskapur að láta sig dreyma um að veitingahúsin taki forystuna í því að bæta vínmenningu landsins; leggi metnað sinn i að vinúrval sé í samræmi við gæði matarins og þjónustunnar... og verð vín- anna sömuleiðis. En mikið held ég að allir yrðu ánægðari þegar upp væri staðið. MÁLVERKIÐ „La Bouteille de Bordeaux“ eftir Georges Rohner. Mamma Rosa, hafi verið ráðgjafi við matseldina, en matseljur í Kaffíleikhúsinu eru þær Kikka og Stína, Ki-istlaug María Sigurðar- dóttir og Kristín Pálsdóttir. Þegar hér er komið sögu hefur tvennum hjónum ofan af Skaga verið visað til borðs hjá okkur og þar með upphefjast almennar samræður. Ohjákvæmilega verður Sigurður þar fljótlega miðpunktur athyglinnar ,,enda manna fróðastur um sögu Grikklands, menningu og mannlíf, lífshlaup Þeodorakis og hvaðeina sem tengist þessu kvöldi. Hann segir okkur frá markverðum stöðum á Grikklandi, ferðum sínum með Islendinga um landið og sitthvað fróðlegt og skemmtilegt, enda gædd- ur ríkri frásagnargáfu. Vonargrænn vegur Zorba-hópurinn er nú að koma sér fyrir á sviðinu, en í honum eru þau Sif Ragnhildardóttir söngkona, Þórður Árnason gítarleikari, Jóhann Kristinsson píanóleikari og að auki Eyi’ún Olafsdóttir, sem túlkar text- ann á táknmáli, og Sigurður, sem er i hlutverki sögumanns. Tæknistjóri er Ævar Gunnarsson og leikstjóri Þórunn Sigurðardóttir. Dagskráin ber heitið Végurinn er vonargrænn, eftir einu ljóðanna, sem Kristján Árnason hefur þýtt. Sigurður segir að þau Sif og Þórður hafi átt frumkvæðið að því að koma sýningunni á fjalirnar. „Sif fer ákaf- lega vel með þessi lög og ljóð Þeodorakis og Þórður leikur á gítar og bouzouki, sem er þjóðarhljóðfæri Grikkja, eins og innfæddur og af hreinustu snilld að mínu mati,“ segir Sigurður og eftir að hafa hlustað á dagski'ána get ég tekið heilshugar undir það. Jóhann skilar einnig sínu hlutverki í píanóundirleiknum með miklum ágætum, þótt ekki reyni eins mikið á hann og Þórð, af augljósum ástæðum, þar sem grísk tónlist byggist að mestu á bouzouki- og gítarleik. Þegar fyrstu tónarnir úr bouzouk- inu hans Þórðar, í laginu um Grikkjann Zorba, berast út yfir sal- inn fer um mann eins konar sæluhrollur og þegar Sif tekur til við sönginn, með sinni seiðandi röddu, er hrifningarvíman fullkomin. Sigurður flytur æviági-ip Þeodorakis af ósvikinni innlifun og ósjaldan í frásögninni er eins og hann upp- tendrist allur og gamli hugsjóna- eldurinn brennur í augunum. ! Skoðanir hans og Þeodorakis fara | enda víða saman eru málkunnugir kynnst ólíkum víðkunna hugsjór auk þess sem þeir og Sigurður hefur hliðum á þessum la- og listamanni. Gámasala um helgina JS* IC1 E I

x

Morgunblaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.