Morgunblaðið - 31.05.1996, Blaðsíða 45

MORGUNBLAÐIÐ
MINIMINGAR
FÖSTUDAGUR 31. MAÍ1996 45
inni í gamla daga. Það var gaman
þegar hún tók fram munnhörpuna
og ógleymanlegt hvernig hún spil-
aði „Sofðu, sofðu, góði“ á píanóið.
Við erum þakklátir fyrir að hafa
notið samveru hennar svo lengi.
Minningin um lífsglaða og góða
konu mun ætíð fylgja okkur. Guð
blessi hana.
Sveinn, Jón og Bjarni.
Okkur systkinin langar til að
kveðja elskulega frænku okkar,
Hólmfríði Sigurlínu Björnsdóttur,
eða Línu frænku eins og við kölluð-
um hana ávallt.
Það er svo undarlegt með sumar
manneskjur sem maður kynnist í
lífinu, þær geisla af jákvæði og
gefa sífellt af sér kærleik. Þannig
var Lína frænka, hún var kærleiks-
rík og bar umhyggju fyrir öllum.
Aldrei kvaddi hún án þess að faðma
okkur að sér og manni fannst mað-
ur ávallt vera betri maður eftir að
hafa hitt hana. Á sinn látlausa og
hæverska hátt var hún þeim sem
hana þekktu stoð og fyrirmynd, hún
var máttarstólpi sem tengir stórar
fjölskyldur saman, bara með því að
ver_a hún sjálf.
Á Karlsstöðum í Fljótunum þar
sem Lína ólst upp er stórbrotin
ijallasýn í fögru umhverfi. Víst er
að slíkt umhverfi hlýtur að móta
barnsálina svo og það að hún var
alin upp á heimili í stórum sam-
heldnum systkinahópi og var ávallt
mikill kærleikur með þeim systkin-
um. Amma okkar Guðlaug, sem var
systir Línu, minntist ávallt áranna
úr Fljótunum með söknuði og voru
margar sögurnar sem hún sagði
okkur frá uppvaxtarárum þeirra
systkina. Oftar en ekki var Lína
þar í aðalhlutverki, enda var hún
lífsglöð og kát og stutt í hláturinn.
Þær systurnar frá Karlsstöðum
voru rómaðar fyrir fegurð og mynd-
arskap. Lina var glæsileg kona,
grönn og létt á fæti, ljós yfirlitum
með tígulegt yfirbragð. Hún giftist
Jóni Gunnarssyni, verkfræðingi,
einhveiju mesta stórmenni í at-
hafnasögu okkar íslendinga, en
hann lagði grunninn að arðbærri
fisksölu okkar til Bandaríkjanna,
sem var og er ein af meginstoðum
velferðar okkar. Lína og Jón bjuggu
um árabil í Bandaríkjunum. Á sama
hátt og í Fljótunum eða í apótekinu
á Laugaveginum, þar sem Lína
vann sem ung stúlka, þá vann hún
hug og hjörtu þeirra sem henni
kynntust. Þau hjónin voru bæði í
senn glæsilegir heimsborgarar og
um leið alþýðleg. Lína og Jón nutu
barnaláns, en börn þeirra eru þau
Guðríður og Gunnar Björn og ríktu
óvenju sterk tengsl innan fjölskyld-
unnar. Þegar þau komu heim frá
Bandaríkjunum settust þau að í
hrauninu á Álftanesi og reistu þær
glæsilegt hús, „Hraun“, sem sýnir
stórhug og víðsýni þeirra, enda á
þeim tíma út úr allri byggð. Það
er sterk minning úr barnæsku okk-
ar þegar við komum að Hrauni, þá
fannst okkur við vera komin til
útlanda í glæsilega höll, þar sem
ávallt var tekið einstaklega hlýlega
á móti okkur. Hraun var einnig
athvarf, Lína og Jón opnuðu hús
sitt fyrir ættingjum sem áttu við
veikindi að stríða og um sárt að
binda og bjó Guðrún systir Línu hjá
þeim um langa hríð í erfiðum veik-
indum sínum. Amma okkar Guð-
laug átti einnig athvarf á Hrauni
þar sem hún naut umönnunar Línu
í veikindum sínum.
Við þökkum fyrir að hafa fengið
að kynnast Línu og fyrir allt sem
hún gerði fyrir okkur, móður okkar
og ömmu Guðlaugu. Guð geymi
þig, elsku Lína, við vitum að vel
hefur verið tekið á móti þér og bros
þitt umvefur nú ástvini á öðrum
stigum, en við sem kynntumst þér,
geymum það í hjörtum okkar.
Elsku Guðríður, Gunnar Bjöm og
fjölskyldur, við vottum ykkur okkar
innilegustu samúð, svo og öðrum
ættingjum og vinum. Megi minning
hennar vera okkur öllum fyrirmynd
og leiðarljós til framtíðar.
Guðmundur, Karólína,
Guðlaug, Einar og
fjölskyldur.
INGVAR
AGNARSSON
+ Ingvar Agnars-
son fæddist í
Stóru-Ávík i Árnes-
hreppi á Ströndum
8. júní 1914. Hann
lést á Landa-
kotsspítala 23. maí
siðastliðinn og fór
útför hans fram frá
Fossvogskirkju 30.
Minnast vil ég fáum
orðum en þakklátum
huga hins merka
manns, Ingvars Agn-
arssonar, sem nú er látinn. Nokkuð
er síðan Ingvar þreyttist og lagði
frá sér pennann, baráttumaður var
hann góðra málefna, vinur manna
og dýra. En til skamms tíma höfðu
gjarnan birst pistlar frá honum í
blöðum, minnisstæðar ábendingar
og áminningar. Hann benti á fegurð-
ina í náttúrunnar ríki og hið góða
í fari manna, en einnig hið ljóta.
Ingvar Agnarsson var sérstæður
maður, í senn gildur athafnamaður,
listfengur hugsuður og skörulegur
hugsjónamaður. Hann skrifaði blæ-
brigðaríka, áreynslulausa íslensku
og þýðri röddu hvatti hann sam-
ferðamenn sína til að temja sér víð-
sýni og stefna hátt í hugsun og
hegðun.
Rit Ingvars munu vera sex tals-
ins, tvær ljóðabækur; Sólvængir,
Vorboðar, þijár eru um drauma;
Draumar og æðri handleiðsla, Líf-
heimar draumanna, Furðuheimar
draumanna, og þá er bók hans Leið-
sögn til stjarnanna. Lýsir hún him-
intunglum og er eins konar landa-
kort stjörnuhiminsins. Síðast en ekki
síst skal nefnd ritstjóm hans og
vinna að tímaritinu Lífgeislum, mál-
gagni Félags Nýalssinna, sem komið
hefur út um nærfellt tvo áratugi.
Ötull var hann að afla
efnis, en þar geymast
nú einnig ritgerðir hans
sjálfs, draumalýsingar
og greinastúfar, ekki
síst hugleiðingar og
skýringar í anda kenn-
inga dr. Helga Pjeturss.
Hver fundur með
Ingvari, hvort sem
væru alllangar sam-
ræður eða stutt spjall
var upplyfting. Eins og
ótal samborgarar átti
ég erindi við Ingvar 'og
menn hans í fyrirtæki
hans, Barðann, tvisvar
á ári að skipta um hjólbarða. Það
eru árstíðaskipti, önnur færð fyrir-
sjánleg á vegum og menn hópast í
Barðann með bíla sína. Fyrmrn eink-
um, áður en heilsu Ingvars hrakaði
og tími gafst til, leit ég upp á skrif-
stofu til hans í leiðinni að ræða
hugðarefnin. Samtölin þau voru að
sönnu upplyfting, ferðir upp og út
í himingeiminn, víðs fjarri amstri
daganna og jarðbundnum börðum á
bílinn. Þau voru líka skemmtilegt
veganesti til baka út í hversdagsleik
vinnudagsins.
Uppörvandi verður líka að minn-
ast skipulegri funda okkar Ingvars
Agnarssonar, í fyrstu við þriðja
mann, samheija, en síðan með fá-
einum öðrum, árlega um fimm ára
skeið undanfarið. Fyrirætlanir eru
uppi um ráðstefnur árið 2000, til
minningar um einn helsta heim-
speking endurreisnar miðalda, ítal-
ann Giordano Brúnó. Hann hélt því
fram að stjörnurnar væru sólir,
umhverfis þær snerust hnettir líkt
og jörðin og á hnöttum þessum
væri líf. Brúnó var brenndur á báli
árið 1600. Ingvar heitinn studdi
heils hugar fyrirætlanir þessar um
ráðstefnur um Brúnó, og líf í al-
heimi.
Margt fallegt skrifaði Ingvar um
stjörnurnar, en jafnframt heillaðist
hann af lífinu í kringum sig, smá-
gerðum blómum í urðinni og háleit-
um hugsjónum í mannheimi. Aldr-
aður vitringur er nú kvaddur, við
árstíðaskipti í lífi hans, ferðbúinn á
nýja vegi. Við Jóhanna kona mín
vottum Aðalheiði Tómasdóttur og
fjölskyldu samúð í söknuði þeirra.
Blessuð sé minning Ingvars Agn-
arssonar.
Þór Jakobsson
veðurfræðingur.
Ingvar frændi minn er dáinn.
Hann var búinn að vera veikur
mjög lengi svo fólk vissi að hveiju
dró, en samt er sorgin sár. Hann
var einstakur maður, hann var ein-
stakt ljúfmenni, og hann var ein-
stakur að mörgu öðru leyti einnig.
Ingvar Agnarsson var afar fórn-
fús og óeigingjarn maður. Hann lét
gott af sér leiða alls staðar þar sem
honum var það unnt. Hann kenndi
mér og öðrum margt með lífsskoð-
unum sínum og verkum.
Það vona ég að sem flestir muni
lesa verk hans, Draumar og æðri
handleiðsla, frásagnir Aðalheiðar
Tómasdóttur konu hans, sem út
kom 1986, Leiðsögn til stjarnanna,
stjörnufræðibók sem út kom 1989,
ljóðabækur hans og draumbækur,
sem komu út á árunum 1989-
1994. Það þori ég að fullyrða að
það sem Ingvar lét frá sér fara er
mönnum holl lesning.
Frá því að ég man fyrst eftir
mér þá var heimili hans og eftirlif-
andi konu hans, Aðalheiðar Tómas-
dóttur, sveipað ákveðnum ævin-
týraljóma, og ekki að ástæðulausu.
Þau hjónin voru alla tíð samstillt
og hæfileikar þeirra beggja nutu
sín afar vel í þeirra langa og ham-
ingjusama hjónabandi. Um það ber
heimili þeirra meðal annars vott, á
sama hátt og rit frænda míns, Ing-
vars.
Ég hef alltaf borið mikla virðingu
fyrir Ingvari frænda. Sennilega er
hann sá maður sem hefur haft einna
mest áhrif á mig, allt frá því að
ég var lítill drengur.
Hann er lesendum Morgunblað-
ins vel kunnur af öllum þeim grein-
um sem hann skrifaði í það um
ýmis mál.
Ingvar var atorkusamur, sam-
viskusamur og vandvirkur við allt
sem hann tók sér fyrir hendur.
Hann fæddist árið 1914 í Árnes-
hreppi í Strandasýslu og ólst þar
upp ásamt systkinum sínum, Jóni
afa mínum og Ágústu, sem lést
ung. Ingvar var alla tíð mjög náms-
fús, en á þeim tíma sem hann var
að alast upp var ekki eins auðvelt
að mennta sig og nú, og féleysi
varð honum til trafala í þeim efn-
um. Á þeim árum voru það sérstök
forréttindi að geta menntað sig.
Hann var einn vetur í Samvinnu-
skólanum í Reykjavík, en að öðru
leyti var hann sjálfmenntaður í ótal
tungumálum, jarðfærði, stjörnu-
færði, íslensku og mörgu öðru.
Hann var annar af stofnendum
Gúmmívinnustofunnar í Reykjavík,
en síðar varð hann forstjóri Barð-
ans, en það var aðalstarf hans eftir
það.
Margir hafa eflaust veitt húsi
þeirra hjóna athygli á Hábraut 4,
en það er skreytt með málverkum
eftir hann sjálfan. Hann fann til
með öllu sem lifir, og hann kenndi
mér svo margt sem ekki er hægt
að tala um á þessum vettvangi.
Hann var mjög ósérhlífinn maður
og hann fórnaði sér fyrir hugsjónir
sínar. Skilningur hans á mannlegu
eðli var alveg sérstakur, og á
mörgu öðru einnig. Heimurinn hef-
ur mikið misst við fráfall Ingvars.
En mörgu fékk hann áorkað og
við sem vorum svo heppin að fá
að kynnast honum munum aldrei
gleyma honum. Það var honum
mjög þungbært hin síðustu ár að
verða vitni að auknum áhrifum
helstefnunnar, en nú er hann flutt-
ur á betri jörð þar sem hinir sann-
kölluðu guðir eru að lækna hann
því með honum fá þeir öflugan liðs-
mann.
Ingólfur Sigurðsson.
+
Elskulegur eiginmaður minn,
JÓN ÞORBERGUR
JÓHANNESSON,
Gnoðarvogi 30,
andaðist í Landspítalanum 29. maí.
Fyrir hönd aðstandenda,
Anna Björnsdóttir.
Elskuleg systir, mágkona og frænka
okkar,
INGVELDUR S.
GUÐMUNDSDÓTTIR
frá Þingeyri,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju
mánudaginn 3. júní kl. 13.30.
Magnús Guðmundsson, Anna M. Eliasdóttir,
Bjarni Skarphéðinsson, Sigrún Elíasdóttir,
Auður Andrésdóttir, Benedikt Olgeirsson.
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
BJÖRN S. ÍVARSSON,
Kárastig 8,
Hofsósi,
verður jarðsunginn frá Hofsóskirkju
laugardaginn 1. júní kl. 14.00.
Sigrún S. ívarsdóttir,
Kristín S. Björnsdóttir, Skúli Skúlason,
Aðalbjörg J. Björnsdóttir, Valur Júlíusson,
Hafdís Hrönn Björnsdóttir, Valdimar Júliusson,
Björn Emil Jónsson,
Kolbrún Sif Skúladóttir.
+
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
GUÐRÚN JÓNSDÓTTIR
frá Kjalveg,
verður jarðsungin frá Hallgrímskirkju
mánudaginn 3. júní kl. 15.
Atli Snædal Sigurðsson, Stefanía Baldursdóttir,
Július Snædal Sigurðsson, Laufey Valdimarsdóttir,
Jón Hallgrfmur Sigurðsson, Marfanna Einarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Móðir mín,
FJÓLA FRIÐJÓNSDÓTTIR
frá Þórshöfn,
sem lést á elli- og hjúkrunarheimilinu
Grund 28. maí sl., verður jarðsungin frá
Svalbarðskirkju f Þistilfirði þriðjudaginn
4. júní nk. kl. 14.00.
Fyrir hönd vandamanna,
Ólöf Mari'usdóttir.
+
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
RANNVEIG JÓNÍNA
GUÐMUNDSDÓTTIR,
Víðihlíð,
Grindavík,
áður Vallarbraut 2,
Y-Njarðvík,
verður jarðsungin frá Ytri-Njarðvíkur-
kirkju laugardaginn 1. júní kl. 13.30.
Eyrún Jónsdóttir, Magnús Danielsson,
Halla Jónsdóttir, Böðvar Halldórsson,
Guðmunda Jónsdóttir, Guðmundur Ólafsson,
Sigrún Jónsdóttir, Eyjólfur Guðlaugsson,
barnabörn og barnabarnabörn.