Morgunblaðið - 01.11.1997, Blaðsíða 28

VUI erutn
vetiiulegar
Linda Pétursdóttir er ein þeirra
kvenna hér á landi sem hefur fengið
hressilegt sýnishorn af lífínu á stuttum
tíma. Hún skrapp ásamt Súsönnu
Svavarsdóttur austur í Hveragerði til
að bragða á krásunum í Listaskálanum
þar og spjallaði um Baðhúsið, Mána
og framtíðina.
AÐ HEFUR verið fremur
hljótt um hana Lindu „okk-
ar“ eins og við stelpumar í
Baðhúsinu köllum hana. Við stelp-
urnar erum ansi margar á besta
aldri, þetta einhvers staðar í kring-
um hann miðjan, eram flestar
vinnuþjarkar og dugnaðarforkar
sem höfum látið allt og alla ganga
fyrir því að rækta okkur sjálfar -
alveg þangað til að við sáum fram á
að geta ekki haldið áfram að vera í
þrælalitunum nema við gerðum
átak í að styrkja boddýið á okkur.
Auðvitað gerir maður ekkert fyrr
en hylkið er að hruni komið. Fæst-
ar okkar eru í megrun - maður
þarf jú að borða til að halda sér
gangandi í frosthörkum lífsins.
Og þegar maður vill styrkjast en
ekkert endilega grennast, er mað-
ur fljótur að hrökklast út af stöðum
sem eru fyrir skvísur og vöðvatröll
og vill frekar vera á stað þar sem
er ekkert verið að glápa í forandr-
an á það hvað maður hefur látið á
sjá í storminum. Svo leiðin liggur í
Baðhúsið - sem er eingöngu fyrir
konur. Og því húsi stýrir Linda af
ljúfmennsku og hlýju sem er ekki
alls staðar að finna og eftir smá-
tíma er maður orðinr, háður þessu
andrúmslofti.
Það er þessi sama Linda sem var
skotið í hæðir á fegurðarrakettu og
við vorum hrikalega montin af og
svo leið árið og þá kom hún okkur
ekki lengur við, nema í slúðri um
gleðilífið. Þegar ég spyr hana hvað
hefði orðið um gleðilífið, hlær hún
og segir: „Æ, ég gaf því frí. Það var
ekkert gaman.“
Og nú býr hún ein með hundin-
um sínum Mána, springer spaniel,
sem um daginn vann fyrstu verð-
laun í sínum flokki á hundasýn-
ingu. Sigraði karl föður sinn sem
lengj vel hefur haldið titlinum.
„Ég var svo montin af honum að
ég var að springa," segir Linda,
þegar við fáum okkur sæti í veit-
ingasalnum í hinum glæsilega
Listaskála í Hveragerði. I sýning-
arsalnum sýna þeir Gunnar Om og
Haukur Dór sín verk.
Matseðillinn er býsna fjölbreytt-
ur og enginn skortur á grænmetis-
réttum og skal játast að þeir era
býsna góðir. En sem einstaklingur
sem er ofurseldur smámunasemi,
altor
kanur
játa ég fyrir Lindu að pastaréttirn-
ir hér halda mér ekki andvaka. Við
skoðum matseðilinn og gámurinn
ég er alæta á jurta- og dýraríkið og
því stendur allur seðillinn mér op-
inn. Linda, hins vegar, heldur sig
við jurtaríkið og ég get með góðri
samvisku mælt með grænmetissal-
ati með þurrkuðum tómötum og
osti. Mikið lostæti. Sjálf fæ ég mér
sinnepsboma kalkúnabringu með
grænmeti í sósu sem er nánast
„dulræn." Minnir mig á sósu sem
ég var svo hrifin af í Ameríku að ég
drakk hana næstum af stút - og
heitir einfaldlega „Gourmet
Sauce,“ eða Sælkerasósa. En á
undan fáum við okkur fiskisúpu -
sem er bragðmikil og góð með sér-
kennilegum karríkeimi og nokkuð
rækilegan kvóta af sjávarfangi.
Já, eitt af því sem ég gleymdi að
vara Lindu við: Skammtarnir í
Listaskálanum era rosalega stórir.
Og þegar við tökum til við súpuna,
er ég viss um að hún hljóðar þegar
hún fær salatið.
Karlarnir fá aldrei
aðgang
Talið berst að KK, eða klúbbn-
um Klárar konur sem er ódýrari,
þægilegri og einfaldari leið til að
stunda líkamsrækt. Síðan Linda
stofnaði þennan klúbb, hafa við-
skiptin blómstrað í Baðhúsinu og
fyrir utan að rækta á sér hylkið,
hafa mannlegu samskiptin aukist
veralega hjá manni við að lyfta lóð-
um. Stundum er traffíkin svo mikil
að manni þykir næstum nóg um.
„Ég er að leita að stærra hús-
næði,“ segir Linda, „því þetta hús-
næði er orðið allt of h'tið. Það er
ljóst."
Er eitthvað til í því að þú ætlir að
opna Baðhúsið fyrir karlmönnum?
„Nei, það verður aldrei. Það er
mikil samkeppni á þessum markaði
og það er mín sérstaða að vera með
líkamsræktar- og næringarstöð
fyrir konur eingöngu. Mér er líka
löngu orðið ljóst að þær konur sem
koma í Baðhúsið, koma þangað
vegna þess að þær vilja ekki vera á
stöðum fyi’ir bæði kynin.“
Varstu með einhvem markhóp í
huga þegar þú hleyptir Baðhúsinu
af stokkunum?
„Nei, í raun og vera vissi ég
ósköp lítið hvað ég var að gera. Ég
hafði aldrei verið í neinum rekstri
og þekkti alls ekkert til svona
reksturs þótt ég hefði skipt við
svona stöðvar erlendis. Það eina
sem ég vissi var að ég vildi hafa
stað fyrir konur... Og ég hef lært
töluvert á þeim áram sem ég hef
rekið þetta fyrirtæki.
Ég átti mér fyrirmynd. Það er
líkamsræktarstöð fyrir konur í
London en þetta húsnæði hér í Ár-
múlanum hentar ekki til að láta
I anda draumsins
DRAUMSTAFIR KRISTJÁNS FRÍMANNS
ÞEGAR við missum meðvitund og
föram inn í svefninn til drauma-
landsins, verðum við vamarlaus
fyrir áreitum annarra vídda og
þeirra íbúa sem þær geyma. Þá
opnast heimur annarra búskapar-
forma en vakan sýnir og við
komumst á annað stig skynjunar.
Þessar breytingar era líkar því
að skipta um gír á bíl, þar sem
fyrsti gír er vakan, annar gír svefn-
inn, þriðji gír draumalandið, fjórði
sálfarir og svo framvegis. I heimi
draumsins fá verar andans líf, loftið
verður sýnilegt, jafnvel áþreifan-
legt og við getum auðveldlega tekið
á móti skilaboðum sem draumurinn
færir okkur frá hugveram; loftönd-
um, sagnaröndum, Animu
(anda/sál) og Animus (sál/andi)
ásamt framliðnum og forgengnum
andans verum á ýmsum tíðnisvið-
um. Þarna finnast góðir andar
(englar) og slæmir (árar, Maran),
Skuggi draumsins (sem er fylgivera
dreymenda, eínskonar sýningar-
stjóri draumsins) er þarna og aðrir
loftkenndir eiginleikar sem túlka
innviði tilverannar, vitundar mann-
legra eiginleika og guðlegs sjálfs.
Loftið, þetta lifandi efni sem veit-
ir okkur h'f og fyllir anda okkar
kraftinum til að dreyma, kemur á
vængjum tímans gegnum svefninn
inn í land draumsins. í efni þess er
lýsing á ástandi draumsins, tilgangi
og tilurð; það kemur í seigu, nánast
fljótandi formi sem þú samlagast
svo innra líf þitt opnast þér sem
bók, það líður endurnærandi um
þig eins og vatn í sturtu og hvíslar
boðskap sínum í gegnum taugaenda
þína eða það þýtur um hugann í
myndforms blossum sem téngi til
meðvitundar um gerð og eðli
ANDRÚM draumsins allt um kring.
draumsins. Vindur draumsins er
þinn innri andardráttur sem blæs
anda í líf þitt til skilnings á sér og
efninu sem skóp þig. Hann er fram-
kraftur lífsins og ef til vill er hann
efnið sem vitundin er gerð úr. And-
rúm draumsins fyllir anda þinn vit-
neskju með formgerðum sínum svo
Mynd/Kristján Kristjánsson
þú opnast til andlegs lífs og skiln-
ings á eigin anda.
Draumar „Dídíar“
1. Mér fannst ég vera uppi í sveit í
Dölunum og standa úti á túni. Ég
sá litla flugvél fijúga yfir og aftur
úr henni komu þrír reykjarstrókar í
íslensku fánalitunum. Ég hugsaði
„nei, vá, íslenski fáninn“ og stuttú
seinna lenti vélin farsællega.
2. Ég var inni í verslun að skoða
kristalla, þeir voru allir eins þessp’
kristallar, droplaga með gylltri
stjörnu í botninum. Þessh’ kristals-
dropar vora af öllum stærðum og
það átti að hengja þá upp. Ég ákvað
að velja mér einn og var að borga
þegar ég sé á borðinu við „kassann"
mikið af kínversku postulíni, ég
ákveð að kaupa eina skeið þegar
bamsfaðir minn og fyrrverandi sam-
býlismaður kemur og bannar mér áð
kaupa þetta svo ég fer tómhent.
rí
Ráðning i
Fyrri draumurinn lýsir því að fétð
þín (flugvélin) úr þeim ógönguin
(úpp í sveit - langt í burtu frá sjálf-
inu) sem þú virðist komin í veúði
farin í heimahögum (reykurinnl í
fánalitum) með fólki sem þú treyát-
ir (vélin lenti farsællega), vinufn.
Seinni draumurinn er viðvöran. Þú
ert komin á greiða leið í lífmu
(kristalsdroparnir með stjörnunni)
þegar bakslag (kínverska postulín-
ið) kemur í hamingjuleið þína og þú
ert á því að hverfa til fyrri iðju
(postulínsskeiðin - postulín táknar
veikleika) en ef þú hlustar á ráð
vina þinna (fyrrverandi sambýlis-
maður) og hlustar á þinn inriri
(Animus sem bamsfaðir) mann
verður hamingjan þín.