Morgunblaðið - 14.06.1998, Blaðsíða 14

14 B SUNNUDAGUR 14. JÚNÍ 1998
MORGUNBLAÐIÐ

ÞETTA er heimskulegasta spuming
sem ég hef á ævi minni heyrt!“ hvæs-
ir Robert Duvall á vinalega miðaldra
franska blaðakonu. „Ég hélt að
Frakkar væru upplýstari en þetta!“
Hann hristir höfuðið í vanþóknun til
annarra blaðamanna við borðið og er
greinilega ofboðslega misboðið. Eða
eitthvað illa upplagður. Ekki heyrist bofs frá
frönsku blaðakonunni það sem eftir lifír
fundarins. Hún hefði kannski átt að skvetta
aðeins yfir hann úr koppi franskra blótsyrða.
En lætur sér sjálfsagt nægja að hella úr skál-
um reiði sinnar yfír grunlausan eiginmann
sinn þegar heim kemur.
Ef ske kynni...
En hvað angrar Duvall? Ef til vill lætur
hann áganginn fara í skapið á sér. En þá hef-
ur hann lítið að gera til Cannes. Þar eru fjöl-
miðlamenn frá öllum heimshornum sem
margir hverjir svífast einskis þegar frétt er
annars vegar. Að ógleymdum forvitnum
ferðalöngum sem koma hvaðanæva til þess
eins að sjá stjörnu bregða fyrir. Tugum sam-
an bíða þeir fyrir utan hvert hótel eftir endi-
langri strandlengjunni og mæna vonaraug-
um á anddyrið - ef ske kynni...
Blaðamaður ákveður að minnsta kosti að
vanda spurningu sína til Duvall þegar röðin
kemur að honum og byrjar á einhverju
óskaplega gáfulegu. Þá heyrist hávær hring-
ing úr handtöskunni. Einhvers staðar í allri
tækjaflækjunni öskrar síminn og það tekur
blaðamann óratíma að gramsa í töskunni til
þess eins að slökkva. Þegar hann lítur upp
aftur er sama vonleysið í svip leikarans og
ekki von á góðu.
Eins og að
versla eiturlyf
Stærstu kvikmyndahátíð í heimi svipar
svolítið til Júragarðs Spielbergs nema hvað
við fyrstu sýn eru risaeðlurnar í Cannes öllu
frýnilegri ásýndum. Miðaldra blaðamanni frá
Toronto finnst hátíðin þó minna meira á
Dýragarðsbömin.
„Þetta er eins og að versla sér eiturlyf,"
segir hann og hristir höfuðið raunamæddur.
Þá er hann búinn að bíða í hálftíma eftir við-
tali við Robert Duvall og þrjátíu mínútur em
langur tími í Cannes.
„I hvert skipti sem ég sækist eftir viðtali
er sagt: „Bíddu hérna, ég skal sjá hvort ég
get útvegað þér eitthvað." Svo bíð ég og bíð
og löngu síðar kemur maðurinn aftur og seg-
ir: „Heyrðu, farðu þriðju götu héðan til
vinstri og fínndu úlfgrátt hús. Þar hittirðu
konu sem heitir Moníka. Hún hefur sambönd
og getur ef til vill hjálpað þér.“ Blaðamaður-
inn dæsir þungan.
Áreiðanlega er eitthvað til í þessu hjá hon-
um en risaeðlurnar íylgja þá dýragarðsbörn-
unum eftir eins og skugginn. Og það eru
gagnrýnendurnir með sína óseðjandi matar-
lyst. Þeir em ófeimnir við að rífa myndir í
sig, jafnvel strax á frumsýningu. Ef óánægju
gætir meðal áhorfenda í Cannes er nefnilega
til siðs að gera hróp að leikarahópi myndar-
innar, hlæja á hádramatískum eða ofur-
væmnum augnablikum eða einfaldlega láta
sig hverfa úr salnum.
Á rauða dreglinum
Það var því óneitanlega stemmning á
framsýningu dönsku myndarinnar Fávitun-
um sem leikstýrt er af Lars von Trier. Eftir
að hafa gengið í smókingfótum upp rauða
dregilinn, snúið sér rétt aðeins við í tröppun-
um og veifað mannþrönginni eins og stór-
stjarna og hálfdottað yfír danska talmálinu
með franska textanum þá var eins og rifíð
væri í augnlok blaðamanns um miðbik mynd-
arinnar.
Á hvíta tjaldinu gat að líta svæsið kynlífs-
atriði þar sem bókstaflega ekkert var falið og
fór óneitanlega kliður um salinn með mörg-
um af helstu fyrirmönnum Frakklands. Var
þetta liður í dogma-reglum dönsku leikstjór-
anna að fela ekkert fyrir upptökuvélinni. Það
reyndi á þolrif áhorfenda sem margir hveijir
bauluðu vonbrigði sín áður en þeir klofuðu
yfír mann og annan til að flýja myndina og
„klámið“.
En hvílík stemmning það er á þessum há-
tíðarsýningum á kvöldin þegar hundruð safn-
ast saman í ljósaskiptunum á strætum, torg-
um, uppi í ljósastauram og bíða þess að
frægu stjörnumar baði sig í stjörnuljóman-
um á rauða dreglinum sem liggur upp tröpp-
urnar að sýningarhöllinni.
Fjöll af sykursnúðum
„Ertu íslendingur?" spyr Derek Malcolm
nýkominn úr viðtali við breska sjónvarps-
stöð. „Og ekki fullur!?“ Við eram í kokkteil-
veislu í tilefni af afhendingu gagnrýnenda-
verðlauna í Cannes og þessi virti blaðamaður
The Guardian sem situr í dómnefndinni í Un
'vCertain Regard virðist hafa átt eitthvað sam-
HORFT yfir strandlengjuna um eftir-
miðdaginn þegar aðeins var farið að
hægjast um og farið að glitta í gang-
stéttarhellurnar.
KYNJAVERURNAR í veislu sem hald-
in var af Sony og MTV og þúsundir
manna sóttu voru ekki eins ógnvekj-
andi og tilefnið - Godzilla.
KLÁMMYNDASTJÖRNUR létu sig
ekki vanta í Cannes og var þeirra
keppni haldin til hliðar við hátíðina
og vakti að venju gríðarleaga athygli.
SPAUGARAR bregða á leik á La Croi-
sette og engu líkara en sjálfur Sylv-
ester Stallone sé að hita upp fyrir
næstu mynd um Rambo.
ÆTLAR enginn að bjóða mér upp?
ÞESSI skrautlegi harmóníkuleikari á
sér tvo aðdáendur sem láta sig
aldrei vanta þegar hann er að spila.
HUGH Grant var undir nálarauga fjöl-
miðlamanna eins og endranær þegar
hann gaf færi á sér ásamt mót-
leikkonu sinni Jeanne Tripplehorn.
kvikmyndaþorpi heims sem rís í tíu daga
ár hvert? Pétur Blöndal lýsir mannlífi
á Kvikmyndahátíðinni í Cannes.
an við Islendinga að sælda
á undanfórnum hátíðum.
Þegar við tökum spjall
saman segir hann frá því
að honum hafi staðið til
boða að koma á Kvik-
myndahátíð íslands en
ekki haft kjark í sér til þess
að taka boðinu. „Mér skilst
að mönnum sé haldið vak-
andi fram á morgun við
drykkju og ég hreinlega
„SVONA smelltu nú af!“ gæti Brooke treysti mér ekki í það,“ út-
Shields verið að hugsa en Deborah skýrirhann.
Kara Unger virðist annars hugar. En það eru ekki síður
freistingar í Cannes. Þar
standa kvikmyndafyrirtækin fyrir veislu á
hverju kvöldi þar sem boðið er upp á gnótt
áfengis og kræsingar og eru stærstu veisl-
urnar metnar á tugi og jafnvel hundruð millj-
ónir króna. Allt er gert til að skera sig úr
enda margar veislur í gangi á sama tíma.
í einni veislunni leika Blúsbræður með
B.B. King í fararbroddi, Channel 4 innréttar
veisluhúsnæði sitt eins og flugstöð þar sem
áfangastaðurinn er Reykjavík, Simon Le Bon
tekur lagið í veislu vegna myndarinnar Love
Kills og þegar blaðamaður ætlar að seðja
sárasta hungrið í einni veislunni era aðeins
heilu fjöllin af sykursnúðum á boðstólum.
Piltarnir
sparka í
hana sandi
09 halda
áfram að
hrækja á
hana
4