Morgunblaðið - 22.08.1999, Page 38
38 SUNNUDAGUR 22. ÁGÚST 1999
> ------------------------
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+
Elskulegur eiginmaður minn,
EYÞÓR FANNBERG,
Aðallandi 7,
Reykjavík,
andaðist á heimili sínu að morgni föstudagsins
20. ágúst.
Þóra Kristinsdóttir.
+
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
MARGRÉT INGIMUNDARDÓTTIR,
Dalbraut 18,
sem lést á heimili sínu laugardaginn 14. ágúst,
verður jarðsungin frá Áskirkju þriðjudaginn
24. ágúst kl. 13.30.
Sigríður Ágústa Ásgrímsdóttir, Björn Erlendsson,
Þorbjörg Kolbrún Ásgrímsdóttir, Rögnvaldur Gunnarsson,
Ása Margrét Ásgrímsdóttir, Óli Hjálmarsson,
Inga Hlíf Ásgrímsdóttir, Steinþór Gunnarsson
og barnabörn.
+
Eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og langafi,
HAUKURJÓHANNESSON
loftskeytamaður,
Bankaseli við Skjólbraut,
Kópavogi,
verður jarðsunginn frá Kópavogskirkju mánudaginn 23. ágúst kl. 15.00.
Auður Jónsdóttir,
Geir Hauksson, Jórunn Jörundsdóttir,
Auður Hauksdóttir,
Haukur Hauksson, Magnea I. Kristinsdóttir,
Leifur Hauksson, Guðrún Bachman,
barnabörn og barnabarnabarn.
+
Bróðir okkar,
EINAR PÁLSSON,
lést miðvikudaginn 11. ágúst.
Útförin hefur farið fram.
Hildur Pálsdóttir,
Jóninna Pálsdóttir.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
SIGURJÓNA SIGURJÓNSDÓTTIR,
Syðra-Langholti,
sem lést laugardaginn 14. ágúst, verður jarð-
sungin frá Skálholtskirkju miðvikudaginn
25. ágúst kl. 13.30.
Jarðsett verður í Hrepphólakirkjugarði.
Þórður Þórðarson,
Sigurjón Þórðarson, Guðrún Sigurðardóttir,
Jóna Soffía Þórðardóttir, Sveinn Flosi Jóhannsson,
1 Þórir Ágúst Þórðarson, Sigrún Guðmundsdóttir,
Kristján Garðar Þórðarson, Ingibjörg Steindórsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
JÓNÍNA EGGERTSDÓTTIR,
Ánahlíð 16,
Borgarnesi,
verður jarðsungin frá Borgarneskirkju miðviku-
daginn 25. ágúst kl. 14.00.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á
björgunarsveitina Brák.
Helga Hansdóttir, Sigmar Sigurbjörnsson,
Sigurður Bergsson, Guðríður Árnadóttir,
Þuríður Bergsdóttir,
barnabörn og barnabamabörn.
HANNA BJÖRG
PÉTURSDÓTTIR
+ Hanna Björg
Pétursdóttir,
nemandi í Kvenna-
skólanum í Reykja-
vík, fæddist í
Reykjavík 11. sept-
ember 1981. Hún
lést á heimili sínu
að Búagrund 1 á
Kjalamesi 16. ágúst
síðastliðinn. For-
eldrar hennar eru
Pétur Friðrik Þórð-
arson, kennari og
ökukennari, f. 25.5.
1951 á Reyðarfirði,
og Guðrún Ólafs-
dóttir, kennari, f. 24.4. 1949 í
Reykjavík. Systur Hönnu Bjarg-
ar eru Guðný Eva, þýðandi við
Þýðingarmiðstöð utanríkisráðu-
neytisins, f. 29.6. 1972, og Kol-
brún Hröjnn, starfandi í mark-
aðsdeild Össurar hf. og nemi í
Háskóla íslands, f. 3.9.1975.
Útför Hönnu Bjargar fer
fram frá Fossvogskirkju mánu-
daginn 23. ágúst og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Elsku Hanna Björg.
Þegar sólin skín skærast og birtu
sumars nýtur er svo gott að vera til.
Því er svo ótrúlega erfitt að skilja
að þú skulir ekki lengur vera hjá
okkur. Þér gekk svo vel. Allt sem
þú tókst þér fyrir hendur blómstr-
aði. Það gerðir þú líka. Skólinn var
að hefjast. Þú varst tilbúin að takast
á við námið sem þú hafðir alltaf náð
svo frábærum árangri í.
Þú ert farin frá okkur. Við sökn-
um þín svo mikið og okkur þykir
svo vænt um þig. Þið systumar haf-
ið alltaf verið það dýrmætasta í lífi
okkar. Við vitum að þín bíður nú
nýtt hlutverk og við verðum að
reyna að virða það og sætta okkur
við það. Við skiljum þetta ekki en
vonum að sá skilningur komi síðar.
Þegar þú fermdist valdirðu þér
að einkunnarorðum: „Drottinn er
minn hirðir, mig mun ekkert
bresta.“ Þessi einkunnarorð eru úr
23. Davíðssálmi. Síðar í sálminum
stendur: „Jafnvel þótt ég fari um
dimman dal, óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér, sproti þinn og
stafur hugga mig.“ Þann boðskap
sem sálmurinn færir okkur ætlum
við að hafa okkur til huggunar.
Elsku Hanna Björg. Kærar þakk-
ir fyrir allt þitt líf og samvistimar.
Guð geymi þig og varðveiti.
Pabbi, mamma og
ömmurnar báðar.
þær reynum við að
halda áfram. Þakka
þér fyrir allt sem þú
gafst okkur. Okkur
þykir svo vænt um þig.
Þú lifir ávallt í hjarta
okkar.
Þínar elskandi syst-
ur,
Guðný og Kolla.
Elsku frænka okkar,
Hanna Björg.
Nú þegar við kveðj-
um þig viljum við
þakka þér fyrir þann
tíma sem við áttum saman. Margs
er að minnast. Efst í huga okkar
em þakkir fyrir hvað þú gafst okk-
ur öllum mikið með hæversku þinni
og ró. Okkur er það mikils virði hve
þú ljómaðir þegar þú varst með
yngri frændsyskinum þínum og
hvað þú gafst þeim mikið með elsku
þinni. Við biðjum góðan Guð að vera
með þér og að þér líði vel í nýjum
heimkynnum. Guð styrki foreldra
þína, Pétur og Gurru, systur þínar,
Guðnýju Evu og Kollu, ömmur þín-
ar og alla ástvini í sorginni.
Eg vildi geta gefið þér
á gluggann ljós og yl, •
er kulda og myrkri bægðu braut
og breyttu mðrgu í vil.
Egvildigetaboriðboð
frá blárri Furðustrðnd
og minnt á bjarta bemskutíð
og blíða móðurhönd.
En fyrirgef min fátæk orð,
þó fremst það huggun er,
að einn, er skilur allra sár,
mun aldrei gleyma þér.
(Margrét Jónsdóttir.)
Kveðja frá föðursystkinum
og fjölskyldum.
Elsku Hanna mín.
Nú þegar þú ert farin frá okkur
vil ég alltaf minnast þín með hlýju í
hjarta. Það var synd hve við áttum
lítinn tíma saman. En þessu sumri
sem þú dvaldir hjá okkur á Hall-
ormsstað mun ég aldrei gleyma.
Margt var brallað. Við fórum á
hestbak, í gönguferðir svo ekki sé
minnst á þegar við vöktum heilu og
hálfu nætumar, hlustandi á tónlist
og spjallandi. Mér finnst við aldrei
hafa náð jafn vel saman og þá. Ég
vona að þér líði vel.
Þín frænka,
Jóna Björt.
Elsku litla systir.
Hvað getur maður sagt þegar
einhver svona ungur hverfur á
braut án nokkurs fyrirvara? Engin
orð fá útskýrt tómið sem situr eftir
innra með manni. Það var svo
margt látið ósagt sem átti að verða
nægur tími til að segja þér seinna
meir. Svo ótal margt sem þú áttir
eftir að upplifa og reyna, og það er
svo sárt til þess að hugsa að þú
farist á mis við allt sem fylgir því að
hefja fullorðinsárin.
Það er svo erfitt að sætta sig við
að aldrei aftur eigi eftir að heyrast
gjallandi „hæ“ þegar litli blái bíllinn
þinn rennur í hlaðið, og sjá breiða
brosið þitt og sólina leika í rauðu
hárinu. Né að maður eigi aldrei aft-
ur eftir að fá að faðma þig fast og
lengi að sér og heyra hláturinn
þinn. Litlu krakkamir í hverfinu,
sem þú passaðir, koma með blóm-
vendi og strá úr görðunum handa
þér og þau eiga bágt með að skilja
af hveiju Hanna er farin. Þú varst
besta og þolinmóðasta bamapían
sem þau þekktu, alltaf tilbúin að
leika við þau og svara öllum spum-
ingum þeirra. Elsku Hanna okkar.
Við vitum að þú ert núna á góðum
stað þar sem þér líður vel. Við reyn-
um að skilja ástæðuna fyrir því að
þú varðst að fara svona fíjótt. Sökn-
uðurinn er svo nístandi. Ekkert
okkar verður samt á eftir. En góðu
minningamar em margar og með
Þegar við hugsum um Hönnu
Björgu koma þessi orð upp í hug-
ann: jákvæð, stríðin, gáfuð, ákveðin,
brosmild og síðast en ekki síst al-
gjör prakkari. Eftir öll 12 árin sem
við höfum þekkt þig eigum við
margar minningar sem við getum
brosað að. Þú varst svo mikill
prakkari, þegar við vomm yngri var
stofnað prakkarafélag. Frá upphafi
vom settar reglur fyrsta og eigin-
lega eina reglan var að stríða fólki.
Ymsar aðferðir vora notaðar og til
dæmis var póstinum sem kom heim
dreift um allt hverfið. Þú kenndir
okkur líka að sjóða spagetti og at-
huga hvort það væri tilbúið með því
að henda því í vegg og sjá hvort það
festist og að stinga prjóni í köku til
að sjá hvort hún væri fullbökuð.
Leikirnir hjá okkur vom líka ekki
eins og hjá stelpum á þessum aldri,
við lékum okkur ekki í barbí og
mömmó, frekar gerðum við tilraun-
ir með öllu galdradótinu þínu, uppá-
haldið okkar var galdrapenninn
þinn. Við sátum oft við sjónvarpið
og horfðum á myndina sem pabbi
þinn lék í og hlógum alltaf jafn mik-
ið. Seinna mátti aldrei missa af
Beverly Hills og nágrönnum. Við
sátum líka stundum saman og hlust-
uðum á geisladiskinn Hárið og spil-
uðum kleppara. Við hittumst síðast
allar vinkonunar í grillveislu hjá
Rakel þar sem við rifjuðum upp
skemmtilegar stundir úr gmnnskól-
anum. Þetta var í fyrsta skipti sem
við hittumst allar saman frá því
grannskóla lauk, og jafnframt síð-
asta skipti sem við hittumst allar
saman, því nú ert þú farin. Aldrei
hefðum við trúað því að þetta væri í
seinasta skipti sem við hittum þig.
Við getum samt þakkað fyrir að
hafa kynnst þér og við eigum marg-
ar góðar minningar sem við getum
alltaf rifjað .upp og við munum
aldrei gleyma þér.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guð sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Farþúífriði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Við sendum fjölskyldu Hönnu
okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Elín og Ingibjörg.
Elsku Hanna, vinkona mín!
Þegar ég kveð þig nú í síðasta
sinn, verður mér hugsað til alls þess
sem við gerðum saman. Við kynnt-
umst síðasta haust í 2. bekk í
Kvennaskólanum og urðum fljótt
bestu vinkonur. Oaðskiljanlegar.
Þótt kynnin hafi ekki verið lengri,
þá gáfu þau mér svo mikið. Þú áttir
svo margt að gefa og mér finnst ég
hafa þekkt þig í mörg ár.
Þú ætlaðir út í lönd sem
skiptinemi, en hættir við, því þú vild-
ir ekki missa af góðum bekk. Þess í
stað töluðum við um það að gaman
væri að fara saman út eftir stúdents-
prófið. Ekki varð áhuginn minni á
því eftir Spánarferðina í sumar með
þér, foreldrum þínum og systmm.
Sú ferð verður mér ógleymanleg og
er margt sem stendur upp úr í henni
eins og Afríkuferðin, þar sem við fór-
um á úlfaldabak og þú fékkst þínar
flottu bongótrommur. Einnig man
ég eftir nautaattinu, þegar enginn
bauð sig fram til að fara í hringinn
og mæta hinu ógurlega nauti, stóðst
þú upp og gekkst rakleitt að hringn-
um og sýndir að þú hafðir marga
dulda hæfileika.
Þú varst eins og ein af fjölskyld-
unni og yngri systkinin mín hænd-
ust strax að þér og elskuðu þau þig
nærri jafnmikið og ég gerði. Daníel
litli bróðir sem kallaði svo hátt á
stigapallinum, Hanna er komin,
þegar þú komst í heimsókn og
spurði, hvar er Hanna? þegar ég
kom ein heim. Hann spyr eflaust
enn, hvar er Hanna?
Við þeirri spurningu verður fátt
um svör, en í mínum huga fórst þú
ekki langt. Þín er sárt saknað af
okkur öllum, þú varst mín kærasta
vinkona.
Þín besta vinkona,
Auður.
Kæra Hanna.
Það em orðin nokkur ár síðan ég
hitti þig fyrst en það var í smáköku-
bakstri heima hjá Guðnýju systur
þinni þegar við Guðný vomm saman
í Háskólanum. Reyndar hitti ég þig
ekki lengi eftir það en heyrði af þér í
gegnum Guðnýju. Það var svo ekki
fyrr en sl. haust að ég kynntist þér
þegar þú byijaðir að passa hann Ax-
el Val tvö kvöld í viku á meðan ég
var í skólanum. Hann dáði þig frá
fyrsta degi og það vottaði meira að
segja fyrir smáafbrýðisemi af minni
hálfu þegar hann var að tala um
hana Hönnu sína. Ef hann vaknaði
um nótt eftir að þú hafðir verið að
passa hann, þurfti miklar fortölur til
að sannfæra hann um að Hanna væri
farin heim. Hann vildi ekkert með
þessa mömmu og pabba hafa, heldur
vildi hann bara fá Hönnu sína.
Hanna á að vera hjá mér. Ef það
kom pása í pössun leið heldur ekld á
Iöngu þar tÚ hann fór að spyija eftir
þér. Ég veit að hann á ekki eftir að
skilja þetta þar sem hann er bara
þriggja ára en hann man eftir henni
Hönnu sinni og saknar hennar.