Skírnir - 01.01.1833, Síða 98

bæBi vegna þess, a8 J>ess {mrfti ekki mefi, svolengi liann
var uppi, líka hins, aB eg hafSa engann tíma eSa tæki-
færi þartil. |>aS var ásetníngr og ósk vor beggja, aS
|>aS skyldi meS timanum verSa geymsluhirzla fyrir reyndra
manna álit og meiníngar um Islands búnaSar-háttu í
einu eSr öSru tilliti, er verSa mættu mörgtim til gagns
og gamans, uppvakníngar og eptirþánka, og þannig horfa
til Islands heilla og hagsælda; viS vildum sem minst
skrifa sjálfír, heldr láta aSra tala. Hafandi ]>etta fyrir
sjónum og i trausti til góBfúsra landsinanna aSstoðar,
vil eg sjá til, aS Armann komi út næsta ár, og svo fram-
vegis, ef kostr er á; biS eg því. alla þá, er lyst og tæki-
færi hafa partil, aS senda mér ritlínga, helzt stutta, til
Armamas, aB hann þannig gæti fullnægt sinuin tilgángi.
StærS hans aS arkatali verSr sem aS nndanförnu, en
prisinn ákvarSast eptirleiSis til 3 mk. silfrs fyrir hvört
stykki.
Kaupmannahöfn, 10 aprílis 1833.
þorgeir Guðmundsson.
Fylgiskjöl frá ýmsum höfundum.
Prófessor R.
C
^yrgir grátgljúft
glensbeSju Dana
sækríngt salargólf,
pars ormfránn
orBleiksviSr
álfu norSrs í
Rasmus Rask
enn ritfróði
— Skrímnis fóstru fjær —
seldi sólröS lifs
svanfjöllum heljar,
heimi hlátrbann.
Hann var sigmáni
hlífarvana
þeims hans leituBu liSs;
fjáSr vara sjálfr
meS fátækari
deildi sjóB þó saman.
Rask. 1832.
Ljúfmensku var liann
lifenda blóm,
varSi sannleik bersögli,
vara sá alinn
er vissi gjörr
mál sem túngnr tala,
heims á hvívetna
hríngSum jaSar
hvör sinn hugSi IjóBa,
senn á Indus
ok Isaströnd
var hans mærS ok mál,
Zendavestu
ok sen Eddu
vandrar Völuspár
var hann trúr túlkr,
tír hans lýsir
heim, meSan hifin styrni.
> Ö. Sivertsen.