Skírnir - 01.01.1842, Page 66

68
vanda& og skrautbúið, og var barninu gefið
það; lieldt þá konúngur ræðu korn, og kvað
aðalyön sína vera, að stuðla til þess af öllu
megni aö aldrei þyrfti á að halda, að sverð þetta
yrði úr sliðrum dregið; en færi samt svo, að því
yrðf brugðið , myndi það verða til að verja gott
raálefui, skjldi liann og ábyrgjast möunum, að
sonar sonur sinn myndi þá vita að beita því. I
minning skýrnar þessarar gaf konúngur 187 mis-
gjörða mönnum upp allar sakir; liöfðu menn
vænst, að eigi óbotaraenn einir myndi verða fyrir
þessari gjæðsku hans, lieldur myndi hann, og
miunast þeirra, er hefði misgjört gegn stjórninni;
en eigi varð þó af þvi, let hanu þá í þetta skipti
sitja á hakanum. Meðan konúngur og vinir lians
þannig glöddu sig i voninni um ab seint myndi
ríkið úr ætt lians gánga, liöfðu fólkstjórnar vin-
irnir nóga harma, er þeir mistu forsprakka sinn
Garnier Pages, var hann á besta aldri, en dó úr
brjóstveiki; hann var mjög elskaður af flokki sín-
um, og lika virðtur af fjandmönniim, því allir
máttu unna honum þess sannmælis, að Iiann væri
fráskilinn allri görplægui, og einúngis af sannleiks
ást fram fylgði máli sinu; gjörði liann það bæði
með kappi miklu og forsjá, en beitti hverki ofsa
nö undirferli. Við líkför hans var ógurligur
manngrúi suman kominn. A eptir sjálfum líkvagn-
inum gengu millum 60 og 70 manns af þjóð-
liði, allir klæddir auðkennings búnaði sinum; er
auðvitað, að enginn hafði skipað þeim slikt, heldur
hafði sumt liðið tekið það upp hjá sjálfu ser, að senda
þá í siuu nafni; þará eptir komu lierumbil 12,000