Fjölnir - 01.01.1837, Blaðsíða 50

hif» elzta þeírra á 6. árinu. jiar bættnst honnm 8 börn aö
auk, so þaft má nærri gjeta — mef) so þúngri ómegð —
að liann hafi átt fullervitt u|>|)ilráttar meðan liann var
flrir vestan, j>ví heldnr sem hann koin þángaö tóin-
hendtnr af flestu, sem [nirfti til að stofna þar búskap.
Líka vildi honuin [>að óhapp til, að ímsir fjemnnir, og
þar á meðal bækur hans allar, er hann sencli að sunnan
ineft flskjidiiggu, tíndust gjörsamlega; þ> í til skjipsins
spurðist aldrei frarnar. Samt reíndi hann ekkji injög
mikjinn skort, meðan hann dvaldist að llolti i Önundar-
firði; enda lagði liann injög að sjer erviði á þeím árum,
og varð houiim lítill tíini afgángs til bókiðna siuna, nieð
því hann lika, þegar upp á leíð vorið 1817, var kjörinn
til prófasts í vestra hluta lsafjarðar-síslu, og liafði hann
það embætti á hendi þar til 1822, að hann aptur iluttist
suður; ekkji hafði hann heldur línglinga til kjennslu
ineðan hann var firir vestau. Jó lionum sona vegnaði
þar allvel, og liann indi sæmilega hag sínum, eptir sem
gjöra var, mun liann samt allt af hafa þráð suðurland og
eínkanlega viljað koinast hjá, að kona hans irðieínstæð-
íngur— á þessum útkjálka, með 12 börnum úngum — ef að
hans inissti við. ^etta gjekk honuin til að sækja um
Mela og Leirá í Borgarfirði, sem [>ó er miklu lakara
enn Ilolt; og íor hann þángað búferlum vorið 1822.
Mela-staður var so niðurniddur, þegar hann tók v ið honiiin,
að hann varð að taka hauti allanr. á næsta ári. Hinn
tnikli kostnaður, sem þar af leíddi, fjölskjilda hans, og
það, að þá stóð á kjennslu þriggja sona hans: Björns,
Ölafs og Stefáns, gjörði það að verkum, að vart munii
kringumstæður hans í aunann tíma hafa verið erviðari,
enn meðan hann var á Melinn. Auösíndu þó liöfðíngs-
lijónin á Leírá, Jónas “Schevíng”, síslumaður og “kan-
selíráð’’, og frú Ragnheíður Ölafsdóttir, honuin ærnar
velgjörðir og góðvild, eínknm meðan frúin var á lífi.
5ó þannig væri varið búhag lians, og hann sjálfur væri