Þjóðólfur - 28.07.1849, Blaðsíða 1
1§40.
1. Ar. 38. Ji'ilí.
Frá a 1 j> i n g-1.
f>egar al[)ingi átti ai’) byrja í suinar 1. júli,
voru enn ókomnir hingaó til landsins bæfti
konungsfulllrúinn, og 3 hinir þjóbkjörnu fiing-
menn, sem erlendis höf&u verið. Hinir al-
þingismennirnir, sem fyrir voru, ráðguðust þá
um það, hvort þingið skyldi setjast að svo
stöddu eða ekki; ogurðuþví nær öll atkvæði
fyrir því, að þingið skyldi byrja, þó mikils
væri nú vant, þar sem bæði vantaði sjálfan
konungsfulltrúann með frumvörpin frá stjórn-
inni, og svo einmitt þann manninn, þar sein
er sekritjeri Jón Sigurðsson, sem bæði þing-
menn sjálfir hafa taiið öldungis ómissandi,
og sem allur landslýður þar að auki álítur
einhvern hinn þjóðlegasta. Leituðu svo þing-
menn úrskurðar stiptamtmannsins um það,
hvort hann vildi sjálfur taka að sjer að gegna
störfum konungsfulltrúa, eða honum litist að
velja annan til þess, eða hann í þriðja lagi
rjeði þingmönnum að hverfa lieim aptur. Stipt-
amtmaður gekkst sjálfur undir, að gegna störf-
um konungsfulltrúa, og lofaði að ábyrgjast
það fyrir stjórninni. Með þessuin hætti var þá
alþingi sett annan dag þ. m. og hjelt pró-
fastur lierra Hannes Stepbensen ræðu í dóm-
kirkjunni, en stiptnmtrnaðurinn aðra á eptir
uppi áþingsalnum. Prófastur Hannes Stephen-
sen, sem valinn var fyrir varaforseta, gegnir
nú forseta störfum á þinginu, meðan Jón sekri-
tjeri Sigurðsson er enn ókominn. sem kjör-
inn var fyrir forseta, og getum vjer ekki dul-
izt þess, að þingmönnum hefur missjezt með
kosningu forsetans og varaforsetans; því með
henni hafa þeir svipt þingið að miklu leyti
hjálp þeirra manna, sem mestu hafa afkast-
að og duglegastir eru, fyrst varaforsetans,
þangað til forsetinn kemur, og svo forsetans
úr því; því að fæstir gefa sig eins fram til
að ræða málin, þegar þeir eiga að stjórna
fundum, eins og þeir gjöra ella. í>að rætist
því hjer: að þegar fara á betur en vel, fer
opt ver en illa; því það er sjálfsagt, að þing-
menn liafa kosið þessa menn, af því þeim
hafa virzt þeir hæfir til þess, eins og
allir vita, og lika í virðingarskyni. Jing-
ið er nú haldið í heyranda hljóði, og má hver
koma þar sem vill, ef hann hefur í höndum
seðil, þar er standa á prentuð þessi orð „fyr-
ir innan þingsalsdyrnar* með nafni varaforseta
undir; fást leyfisbrjef þessi bæði hjá þing-
mönnum og dyraverðinum. Inni í þingsaln-
um er afmarkað svið, sem áheyrendurnir mega
standa á eða sitja eptir hvers eins vild. Bæn-
arskrár hafa margar verið sendar þinginu, og
eru sumar hinar sömu, sem getið var um á
74. og 75. bls. $jóðólfs, sv0 að hvorki vilj-
um vjer nje helilur höfum vjer fong á að
telja þær hjer upp. En á stöku atriði vildum
vjer drepa við þingið, þann tíman sem af er.
Stiptamtmaðurinn mælir á íslenzka tungu á
þiiiginu, að þvi leyti sem lionum er unnt; er
hann liðugur í máli, en langorður mjög, og
verður fyrir þá sök nokkuð óskiljanlegur, ,
að framburður hans er ólíkur íslenzku tungu-
taki.
Jví verður að sönnu ekki neitað, að fleir-
um verður óþarflega skraf’drjúgt á þinginu,
en stiptamtinanni einum. j?egar t. a. m. á
þriðja fundi kom til umræðu, hvort lesa ætti
upp bænarskrárnar, sem þinginu væru send-
ar, eða ekki, þá rjeðu þingmenn það af, að
upp skyldi lesa bænarskrárnar, en þegar
fleiri væru um sama efni, þá að eins hina
ytírgripsmestu; enda hafði varaforseti farið
því fram, að tjón gæti orðið af því, ef bænar-
skrár væru ekki upplesnar. Jað ræður
og að likindum, eins og annar þingmaður