Þjóðólfur - 08.12.1855, Blaðsíða 7

— 23 —
5.
Landabréf, uppdrætti, efea sjaldfengnar bækur fær
enginn ab láni heim til sín, nema meb sérstöku
leyfi okkru.
II. Kr. Friðriksson. Jón Pjetursson.
\
Árferb, fréttir, o. fl.
— 4. þ. ra. er fyr verandi dómkirkjuprestur, sóra As-
niundur Jónsson í Odda útnefndur til prófasts í Kángár-
valla-prófastsdæmi, kosinn nieð öllum atkvæðum.
— þö að næstliðið suinar og haust væri eitthvert hið
erfiðasta með flest slag, þá bætir mikið úr því veðurblíða
sú sem gengið hefir nú uin rúmar 3 vikur og hefir náð
svo lángt sem frétzt hefir, bæði fyrir norðan og austan;
er þetta mikil líkn fyrir sveitabændur, einkum hér sunn-
anlands, því hjá mörgum vilja nú reynast litil hey, og þar
til drcpin og skemmd hjá mörgum, eptir hinar lángvinnu
sumar- og haustrigníngar. Bæði skurðartíð og heimtur
reyndust víðast ineð lakasta inóti, einkum hér sunnanlands.
— Fiskiafli hefir í haust verið lítill og tregur, það sem
af er vertfð, um öll suður og inn-nes, nema á Akranesi;
þar eru komnir að sögn uin 800 hlutir af haustfiski. —
Verzlun finnst flestum þúng hór í suðurkaupstöðunum
og mest sakir þess, hvað hér er kornskart; það er inælt,
að nokkrir kaupmenn haldi nú þvf litla korni er þeir láta
falt, í 13- eða jafnvel einstöku í 14 rdl. verði, ogbánka-
. byggi í 16 rdl. — þrjú skip með allskonar nauðsynjar
hafa komið til Vestmanneyja f haust, enda er skrifað, að
þar séu allsnægtir af öllum nauðsynjum; sagt er að rúgur
sé þar á llrdl. og bánkabygg á 13 rdl.
Mannalát og slysfarir. Vér verðum að geta þess
til athuga, að þegar skiptapinn varð í haust fyrir Land-
eyjasandi, þá voru það fjögur skip sem úr Eyjunum
komu og ætluðu í land, — eitt náði Icndingu með illan
leik, annað snéri frá og hélt aptur út til Eyja, en 2 fór-
ust; þau voru bæði úr Landeyjunuin og flestir mennirnir
scm á voru og drukknuðu, en nokkrir þeirra voru úr
Vestmanneyjum. — 1 f. nián. fórst bóndinn á Hellishólum
í Fljótshlíð, f þverú; áin var þá, að sagt er, með minnsta
slag, og maðurinn, þar á bakkanum, nauðkunnugur henni,
en hann var sagður ekki algáður. Annar maður, úngur,
þar i sömu sveit varð og til tnilli bæja, og fannst f fjár-
húskofa um morguninn að cins ineð lífsmarki; hann var
drykkjumaður, og þá drukkinn, að sögn, er hann lagði
seinast frá bæ kvöldinu fyrir. — í f. mán. deyði og sóra
Guðmundur Lassen á Stóranúpi, og Kristfn, liús-
freyja Einars spitalahaldara Hannessonar á Kaldaðarncsi,
merkis- og sómakona. — 16. f. mán. deyði dugnaðar- og
merkisinaðurinn Jón dannebrogsmaður Daníelsson f
Stóruvogum, 84 ára að aldri; hann fæddist 1771, giptist
1792 Sigrfði Magnusdóttur og útti með henni 10 börn, og
er margt afkvæmi þriggja þeirra á legg komið og inann-
vænlegt; liann varð ekkjumaður 1846, en dannebrogsinað-
ur 1833, bjó 60 ár f Stóruvogum, en seinustu 16 ár æfi
sinnar var hann blindur; hann var jarðscttur að Kálfatjörn
1. þ. mán.
Auglýsíngar.
— það mun flestum mér nærliggjandi sveitum í Borg-
arfjarðarsýslu kunnugt vera, og þó einkuni þeim mönnum
f þessum plázum, sein til rnfn hafa komið, og haft hafa af
mér nokkra kynníngu, að útslægjur þær, er tilhcyra á-
býlisjörðu minni, eru bæði rýrar og reitfngslegar, einkuni
þegar sá partur niissist frá allri notkun, sem beztur er,
svo sem Hofinannaflötur, fyrir austan Arinannsfell;
þetta slægjupláz mitt er hið bezta, en verður optast méf
til Iftilla og engra nota vegtja ágángs þess, er það verður
fyrir af lestainönnuni um sumartfmann, bæði úr BoJgar-
fjarðarsýslu, einkum hennar eystri parti, og að norðan.
En mcð því nú margir góðir menn, bæði að norðan og
úr Borgarfjarðarsýslu, sem sóð hafa hvað óbætanlegur
skaði inér er að legu þeirra á Ilofmannafleti, hafa farið
þeim orðuin við mig, að þeír fyrir sítt leyti væru fúsir á
að leggja þar niður áfángastað sinn, ef eg færi þess op-
inberlcga á leit við sain-sýslumenn sína, svo eru það hér
með mfn vinsamlegu tilmæli til allra þeirra manna í Borg-
arfjarðarsýslu er á sumrum leið eiga suður með Armanns-
fellf, að þeir góðlátlega vildu ekki lcngur liafa fyrir slátt
á sumrin áfángnstað á Hofinannaflcti, eins og lfka eigin
óumflýjanleg þörf mfn og réttur cptir landslöguin til að
vernda slægjuland mitt, knýr mig til að leggja forboð móti
þvf, að nokkur hér eptir færi sér í nyt þetta pláz til á-
fángastaðár fyrir engjaslátt á ári hverju.
þessi tilmæli mín og forboð hcf eg lagt drög fyrir
að verði þinglesin innan Borgarfjarðarsýslu, og bið eg
cinnig útgefanda „þjóðólfs“ að taka það inn í blaðið.
Hrauntúni í þíngvallasveit, 21. marz 1855.
Ilaldór Jónsson.
— I ofsnveðri næstliðið liaust misstu tveir fútækir Qöl-
skylduinenn Kjartan Ilerjólfsson og Narfi Magnússon
báðir hér í hrepp hinn fyrri, skíp og bát sem brotnuðu
til stórskeinmda, en binn síðarnefudi bút sem fauk út á
rúmsjó, svo að þar sást ekki eptir af, en skaði þessi
varð þeim aptur bæltur með því, að margir bændur hús-
inenn, vinnuinenn, vinnukonur og únglingar í Kúlfatjarn-
arsókn skutu saman gjöfum lianda þeim, var þetta ýmist
goldið í peningnm, innskript i biiðuin kaiipinanna, efnivið
til skipa, svo að liinum fyr ncfnda gáfust ú þennan liatt
fullir 40 dalir, sem nægðu til að bæta að heilu skipið og
bútinn og greiða fyrir það verkalaun, en binum síðar-
nefnda: rúmir 25 dalir, fyrir hvað hann fekk keyptan væn-
an bát. }>ess inú geta, að það voru einúngis tveir menn
í búðiim Vogaliverluniim — Eigill hreppstjóri Ilallgríms-
son og Árni Jónsson i Norðurkoti — sem tóku þátt hér
í, en hins er ekki síður vert að minnast, að Gunnar
bóndi Erlendsson á ílalakoti, gaf lángmest allra, gekkst
fyrir aðgerð skipsins og bátsins og gjörði mest og bezt
að því sjúlfur. Jjetta birti eg eplir ósk þeirra, sem fyrir
skaðanuin urðu, sein hér með votta gefendunum virðíng-
arfullt þakklæti sitt.
Landakoti í Vatnsleysustranilarlirepp 28. júni 1855
Guðmundur Brandsson.
— þeir stabarbúar, sem kynnu aö æskja þess,
ab láta börn sín nema uppdráttarlist: a& draga upp
fríhendis, og reglurnar um fjarlægbar- og skugga-
uppdráttinn („Frihaandstegning, Perspectiv - og
Skyggelære“j geta átt kost á því ab eg veiti tilsögn
í þessari list, 2 stundir daglega, og byrja jeg á því