Þjóðólfur - 28.07.1870, Blaðsíða 6

— 154 —
almennum grundvallarreglum sakalaga vorra, og
láta þá útlistun sína koma fram í lögvísi-líma-
ritum í Danmörku eðr og í blöðunum í Ivhöfn,
og er vart að efa, að þá mundi niðrstaðan verða
sú, að 58. gr. í tilsk. 11. Apríl 1840, eptir ber-
um orðum sjálfrar hennar, geti naumast réttilega
heimfærzt upp á neinar þær óheimildartiltektir á
sauðfé, erhafa í sér fólgin öll þjófnaðar-og þjófs-
einkenni, nema það eina, að eigandi þýfisins hefir
eigi getað upp spurzt.
FRÁ ÚTLÖNDUM.
— Menn hafa talaí) og Bkrifab mikib meí) síílustn
póstskipsferíjinni, nm at) nú þækti horfa enda til stór-styrj-
aldar í Evrópn; og væri þat) svo aí) Napóleon keisari
þættist til knúþr afc láta þar hnrt) fylgja hælum, þar sem
eptir honum er haft, at) svo framt Spánverjar tæki prússnesk-
an prins til konnngs yflr sig, þá yrtii hann at) álíta þat> „casus
belli“ eí)r fjandskapar og styrjaldar yflrlýsingu á hendr ser
og Friikkum, og þat) jafut af Prússa hendi, er léti kounngsefn-
ií> svo fúslega falan, sem af Spánverja hálfu. Vér vertium aí)
vísa lesendum vornm [ þetta sinn til „Skírnis“, bætli þess í
fyrra og í ár, um oll tildrög þessa máls: at) Spánverjar hafa
verit) konungslausir nú um 5—6 missiri næstl., síþan þeir
hróktu ísabellu drottningu sína frá völdum, hafa sítan haft
þriggja manna stjórn yflr landi og lýí) til brátabyrgtar, at)
botíizt hafl at) vísu konungsefui nóg af ýmsum ættbogum Bour-
bonsættarinnar (er konungsœttin á Sp4ni og Isabella drottn-
ing var runnin afj, en Spánverjar eigi viljat) þiggja, enda eigi
heldr verit) at> skapi Napóleons keisara, en hans rátum heör
Prim hershóftlingi, sá er mestn rætír í iandstjóruinni, þótt
hlíta næsta mjög til þessa, um konungskjórií), — og at) Spán-
arstjórnin hafl svo leitat) á um ýms löud önnur, um ab fá
þatian konungsefni, en hvergi gengit). — En nú hafþi Prim
leitat) á Prússastjórn um at) fá sér konungsefni, einn af son-
um? Prússakonuugs, og farií) þar fyrir ofan gart) og netjan
hjá Napóleoni keisara, en þeir Prússakonungr og Bizmark, hinn
voldugi rátblierra hans, tóku þv[ erindi Prims næsta vel og
eigi mitir, at> menn ætla, fyrirþat), at) nú haft)i verife gengi?)
á suit) vit) at) leita rát)a og samþykkis Napóleons fyrir fram.
Er mæit, at) eigi hafl aunat) á brostit) at) fullgjört væri kon-
ungskjör þetta, heldr en fullnatarsamþykki þjótþingsins á
Spáni, „Cortes“, er átti at koma saman 20. þ. mán.
— J>ó at vetráttau alian Júuímán næstl. væri met kaldara
og votsamara slag yflr alt um nortrhluta Evropn, þótti korn-
vöxtriun fara vel at um þau löud og vera í gótu iagi.
Eigi at sítr var kornmarkatrinn fremr at festast svo smám-
saman, at eklri var kornvöru at fá nm Júnílok nema vit 2
—8 mrk hærra verti heldr en fyr var. — Kornprísarnir hér
víts vegar nm iand hafa statit vit sama alstatar nú um lest-
irnar, 9, 10 rd. og 11 rd. alstatar nema lrd. minna í Vest-
inanneynm; lausakaupmenn Sigf. Eymundssouar hafa látit
bezta rúg á 8’/2rd. Hvítullin hér 30—32 sk., en eigi fyr en
8 þ. mán., til þess dags 2 6 sk.; eins á Brákarpolli og Straum-
lirti, alt til 8. Á Bortoyri og Stykkishólmi (ogjafnvol Skaga-
strónd) ull 34 sk. Saltðskrinn til þessa 20 rd. ( Iieykjavík,
nú [ von 22 rd. — eins og uppskátt er ortit í Keflavík um
12. —15. þ. mán.
(Aðsent).
I ávarpi herra bi6kupsins til Islendinga í þjótólíl þ. á.
nr. 29. og 30,—31. er sagan ekki alveg sögt eins og hún
gekk, þat sem til mín kemr; þó er helzt tvent eta þrent,
sem eg finn mér skylt at vekja máls á at þessu sinni.
Mitt fyrsta bréf til Mr. Girdiestone, secretéra hins brezka
og útlenda Biblíufélags í Lundúnum, var skrifat (ekki 1866)
heldr nm Hvítasnunu 1867, og eptir brýnni áskornn, svo mér
var engi kostr geflnn at þegja, þó eg hefti viljat. Alt til
þess dags hafti eg ekki skrifat ort um þat efni nokkrum
innlendum manni hér, en þó átt tal urn þat vit nokkra. í
þessn mínn fyrsta bréíl þá vorn dæmin ekki, sem herra bisk-
upinn segir, dregin úr hinum þremr fyr6tu gntspjöllum, svo
sem þyrti eg ekki at veitast at neiuu nema þeim, heldr voru
dæmin öll dregin úr Pistlunum og Acta, og metfert gut-
spjallanna at eins nefnd í bréfsins nitrlagi. þetta mitt bréf
sendi eg fyrst til yflrsýnar lærtum kennimauui hér, semljúf-
iega las hvat eg hafti óflmlega hripat upp, og sítan sendi
hann bréflt til Mr. Girdlestone met nokkrum athugasemdum.
Eptir svo sem inánatartíma mettók eg Ijúft svar frá
secretéra félagsius, Mr. Girdlestone, sem er lærtr kennimatr
Og Biblíuvin. Atritisortin í hans bréfl eru þessi: — hann
víkr ortum atV.eyar? útgáfu frá 1841, at flestar villnr, sem
eg bendi á, flnnist eiunig þar, og segir sitan —: „Eg get
aotveldlega lesit mér til af rannsókn, at þessi útlegging er
paraphrastic" (1 can readily gather froin an cxamination that
this version is paraphrastic'j. En nitrlagsortin úr bréfl þessa
góta manns eru þessi: „Leyflb mér enn at þakka ytr hjart-
anlega fyrir, at liafa vnkit sjónar fyrir mér á öllu þessu
máli; þó mörg ár kunni aö líba, ábr ný þýöing verti krafln,
þá rnun eg svo fyrir sjá, at ytar greinir (criticisms) skulu
geymast, og, svo sem unt er, verta hagnýttar vit þá nýu
þýtingu, hver sem hún vertr. Má eg og bitja ytr, hvenær
sem þér knnuit at hafa litla tómstund, at láta mig fá at
sjá, hvorjar þær greinir (criticisms), sem ytr kunna at hug-
kvæmast, fullvissandi ytr um, at sérhvor athugasemd frá ytr
skal verta íhugnt". B. B G.
Af því eg hefl haft svo mikit annríki, og met því mér
var næsta óljúft at halda mér fram í mál, sem þó kreppir at
ötrum meir en mér, því eg vona, at Gut ráti svo míuum
nætrstat, at eg aldrei þurfl at vera staddr þar í kirkju eta
þar f bæ, hvar eg vert at sitja undir lestri paraphrastatra
gubsorta, þá gat eg ekki fyr en næstlibit sumar ortit vib
þessnm Ijúfum tilmælum, og hétan komu þá miu nýa speci-
mjna, en þau vorn prentub sem handrit, og ekki ein copía
af þeirn heflr verit né vertr seld.
Er mér þörf at geta þess, at í öllu þessu máli, og eg
hefl skrifazt á margt bréf vit lærta menn hér og á Skot-
landi, og eiun þeirra at vísu kanu íslenzku ekki sítr en eg
eta þér, og ekki eiun þeirra (hvat sem eg kanu at hafa
gjört) heflr vikib öfugn orti at okkar góta biskupi Dr. Pétrs-
son eta herra Signrti Melsteb, eta nokkru því, sé þat matr
eta mold, sem nú hrærist eta anda dregr út á voru kalda
landi Islandi. Met alút og virtingu ytar einlægr vin.
Oxford, 4. Júní 1870.
Til Guðbrandr Vigfússon.
herra ritstjóra J»jóðólfs.
YOTTORÐ.
Samkvæmt áskorun vitnast hér með, að eg í