Þjóðólfur - 22.09.1884, Blaðsíða 3

143
í einu af nefndarálitum þessum (úr Dala-
sýslu) er að eins f almennum orðum farið
fram á, «að þjóðfundrinn komi því fyrir-
komulagi og skipun á stjórn íslands og
samband við Danmerkr-ríki, að þjóðinni
verði sem hollast og hagkvæmast» o. s. frv.
En við neitunarvalds-spurningunni er ekki
hreyft, hvorki til né frá. Hin sjö nefndar-
álitin fara öll skorinort og eindregið fram á,
að neitunarvaldið verði takmarkað, þannig
að lög, sem þrjú alþing hvert á fœtr öðru
samþykkja orðrétt, fái lagagildi hvort sem
konungr vill samþykkja þau með undir-
skrift sinni eða ekki.
þetta var nú álit þjóðarinnar um 1850.
Reynslan hefir nú sýnt og sannað þau 10
ár, sem alþingi hefir verið löggefandi, að
konungr gjörist æ ósparari á að beita smu
takmarkalausa synjunarvaldi.
(Niðrlag næst).
Kálgresi til fóðrs.
Herra Nýtinn í Kálgarði.
þér hafið i 34. blaði „þjóðólfs“ þ.
á. skorað á búfræðing-a vora að gefa
yðr og öðrum, sem rækta kálgarða,
upplýsingu um, hversu fara skuli að
geyma rófna og næpna kál (og jafn-
vel kartöflugras) til vetrarfóðrs handa
skepnum.
Ég er yðr samdóma um það, að
búfræðingar eigi að geta leiðbeint
mönnum í þessu efni og ég tel
sjálfsagt að þeir verði fúsir til þess,
og að þeir gjöri það svo fljótt og vel
sem þeim er unt.
Ég fyrir mitt leyti hefi, þvi miðr,
enga verklega reynslu i þessu efni, og
get að því leyti engar upplýsingar
gefið af sjálfs míns raun, en finn skyldu
mína, að benda á það, sem ég veit
réttast eftir öðrum, og leyfi mér því
að setja hér reglur þær, sem einn nafn-
kendr maðr gefr, um meðferð á þeim
fóðrtegundum, sem eru vandþurkaðar,
og þess vegna vandgeymdar, svo sem
grænfóðr, blöð af rófum, rótávöxtum
o. fl. Maðr þessi er inn nafnkunni bú-
fræðingr Feiiberg.
Hann segir:
„Súrsun á grænfóðri, rótávöxtum
og öðru, sem torvelt er að þurka, er
ágætt meðal til að bjarga því frá
skemdum; þar á móti er engin ástæða
til að súrsa það fóðr, sem auðvelt er
að þurka. Sérstaklega er vel fallið til
súrsunar blöð og úrgangr af rófum,
sem annars er torvelt að geyma, og
er það ágætt fyrir mjólkurkýr á vetr-
um; einnig það af rófunum, sem á að
hafa til fóðrs seint á vorin, því að með
því getr það geymzt fram á sumar án
þess það rýrni að fóðrgildi1. Rófum
og kartöflum, sem hafa frosið, veikum
eða skemdum, verður einnig bjargað
frá að verða að engu með því að súrsa
þær svo fljótt sem því verðr við komið;
kartöflurnar verðr þó að sjóða fyrst“.
Aðferðin við að súrsa, er eftir regl-
um Feilbergs hér um bil in sama sem
hér er áðr kunnug af blöðum og ritum
vorum2, og læt ég því nægja að benda
yðr til innar ágætu ritgjörðar „um súr-
hey“ í þ. á „Andvara“ eftir herra
Torfa Bjarnason búfræðing í Ólafsdal.
Um meðferð á kartöflugrasinu til
fóðrs veit ég það eitt, að Norðmenn
munu alment þurka það, og gefa sem
annað þurt fóðr; annars láta þeir lítið
af gæðum þess. Af ritgjörð um „súr-
hey“ eftir búnaðarskólastjóra Land-
mark sé ég, að hann hefir súrsað kar-
töflugrasið, en það ekki viljað étast
vel þannig meðhöndlað. Um fóðrgildi
þess veit ég ekki; ég hefi ekkert
séð um það.
J>að er mikið gott að menn leiti
leiðbeiningar inna svo kölluðu búfræð-
inga bæði til að nota til fóðrs á þann
bezta hátt alt, sem notað verðr, og til
annars, sem að búnaði lýtr; en það
eru ekki búfræðingarnir einir sem geta
leiðbeint í búnaðinum; það eru einnig
gamlir og greindir bændr, sem geta
mjög mikið kent i búnaði með því
(meira en til þessa hefir verið) að
láta aðra vita, hver aðferð í þessu eða
hinu hafi verið ábatamest, hver ábata
minst.
Að endingu óska ég, að þér, herra
Nýtinn, og aðrir, gætuð fundið ein-
hverja litla leiðbeiningu í þessum lín-
um, sem ég hér með bið herra ritstjóra
„þ>jóðólfs“ að ljá rúm í sínu heiðr-
aða blaði.
Á ferð um Kjósarsýslu,
p. t. Miðdal í Mosfellssveit 17/,, 84.
Éggert Finnsson.
1) Kóðrgildi kálrabi-káls i samanburði við bezta
hey, virt til peninga, er þannig: hey 100 pd.=kr. 5,05.
kál 100 „ — - 1.02.
2) Sjá t. d. „pjóðólf“ 12. tölubalð þessa ár-
gangs.
YND jJÓNS j3lGURðsSONAF(.
Herra þorlákr Ó. 'jfóhnsson kaup-
maðr hefir á sinn kostnað látið stein-
prenta í Englandi stóra mynd af Jóni
Sigurðssyni, inum ógleymanlega sann-
kallaða föður sjálfsforræðis vors.
Mynd þessi er stærri og vandaðri,
en nokkur önnur mynd, er steinprent-
uð hefir verið áðr af nokkrum íslend-
ingi eða á kostnað nokkurs íslenzks
manns. Hún. er 153/1 þuml. á breidd
og 23 þuml. á hæð. Hún er lík og
mæta-vel gjörð og vönduð, og mundi
talin in mesta prýði-mynd hjá hverri
þjóð. Álíka stórar og vandaðar mynd-
ir eru erlendis varla seldar minna en
10 til 12 krónur. En herra f>orl. Ó.
Jóhnsson hefir ekki sett hærra verð á
hana en að eins eina krónu, svo að
hver kotungr svo að segja getr eign-
azt hana, ef hann vill. Er það jafnt
velgjörð við ættjörð vora, að gefa
henni svo auðveldan kost á, að hvert
heimili geti eignazt mynd ins ástkæra
öðlings, eins og það er ræktarlega
gjört af hr. J>. Ó. J. að heiðra þannig
minningu frænda síns.
Enginn íslendingr, sem vill eiga
fallega mynd á stofuvegg sínum, getr
verið þektr fyrir að láta þessa mynd
vanta þar.
Fríkyrkjan.
Sungið í samsœti, sem ið riddaralausa ís-
lendingafélag hélt séra Lárusi Halldórssyni
22. dag ágnstmán. 1884 í Kaupmh..
|>að er undur, hvað þeir hafa barizt
Heima vorir nýju-kyrkju menn ;
J>að er snild, hvc vel þeir hafa varizt,
Varla trúlegt að þoir lifi enn.
Jú, þeir ennþá björg úr vegi brjóta,
Berjast ennþá karlmannlóga við
Pornar venjur, þindarlausa þrjóta,
þetta gamla, seiga Skuldar-lið.
Spyrji einhvor um það, hvað þeir meina
Eða vinni, þótt þeir sigri nú,
þá er auðvelt þúsund svör að greina
þeim, sem annars skilja nokkra trú;
I það líf, sem guð og trúin gefur,
Getur aldrei nokkur maður leitt
Kyrkju, þar sem söfnuðurinn sefur,
Söfnuð, þar sem enginn hugsar neitt.
því vér glaðir þakkir vorar færum