Norðanfari - 23.10.1866, Blaðsíða 3

lendinga; um verzlunartíma þenna er því
mikib um ferfcir ab SauSárkrók; flytja menn
þá þangaí) varning og sækja; en af því veg-
urinn þangab, nema á cinslökum köflum, eigi
er svo, ab vagnar ver&i notabir þótt merin
ættu þá, til slíkra fluttninga, þó þab væri
miklu hagfelldara, en ab þurfa ab vera meb
marga áburbarhesta, þá væri þab óskandi, ab
menn í hinum 4 hreppum vestan vatna, Saub-
árhrepp, Stabarhrepp, Seiluhrepp og Lýtings-
stabahrepp, álitu sjer fært og vildu skjóta fje
saman:
til act koma d vaynveyi, sem sje al-
faravegur úr Sanddrkiók, oy fram tijá
líólkoti, Hafsieinsstiidum, oy fi am oy
ofan d Langholtid, oy svo lanyt from
sem menn kœmu sjev saman nm,
Vegagjörb þessa mætti hugsa sjer á þessa
leib : ab mcnn væru koenir til ab sjá nm bana
og stjórna henni, og svo menn keyptir til ab
vinna ab henni; ab þó bezt væri, ab vegur
þessi væri svo breibur, ab vagnar gætu mætzt
á honum, þá mætti þó komast hjá því, ab hafa
hann svo brciban, eigi meira cn á ab gizka
fa? m, á þann hátt, ab svo vasri hagab tii, ab
vagnar gætu mætzt á metum, og svo t d. Iijer
um bi! á hverju 50 til 60 fabrna millibili; vrbi
þá vegurinn þar ab vera buriguvaxinn ti! beggja
hliía og í sporöskjulögun, rúmir 2 fabrnar aö
þvermáli; mundu þá vagnar geta mætzt þar;
vegurinn ætti ab vera sem beinastur unnt er,
bunguvaxinn ab ofan, lítib citt uppliækkabur,
nema ef svo stæbi á, ab hann þyrfti ab liggja
yfir lautir eba gil; þar þyrfti ab hækka hann
töluvert upp; á hæbum mundi nægja, ab jafna
veginn, ef ójöfnur væru, og á sljettum melum,
ab rífa burt grjót, eí í vegiværi; skurbir ættu
ab vera til hlibanna og undir veginum, þar
sem nautsyn þætti (sknröi msbfram vegi, sem hall-
ar ofan í móti þarf eigi nema beina; en purfl ab leggja
veg, eptir halla, sem vatuerennsli er nm, svo vatns-
rennsliö lenti á hlib vegarins, nsegir eigi aö grafa bein-
an skurö nioöfram vcginum, heldnr verönr aö grafa
skurö aö ofanveröu viö veginn, líkan sagartönmim í
lögunf og svo aö oddarnir snúi aö veginum, en úr
hverjrnn oddi þarf aö liggja skurbnr undir veginnro).
þótt þessi vegur, sem bjer ræöir um, væri
vandabur, þá er hætt vib, ab eitthvab þyrfti
því til viburhalds, sem gjörist af honum, eba
til vibgjörbar skemmdum á því; en til þessa
og vegagjöríarinnar sjálfrar mundi nú lítib
hrökkva vegabótagjaldið úr hreppunnm, þótt
þab fengist, en óskandi væri, ab þeasi vegur
bibi eigi mörg ár, þó ab aubvitab sje, ab
þann geti eigi gjörzt nema á nokkrum árum,
og því er þab ab naubsynlegt væri, ab menn
meb samskotnm söfnubu saman fje, bæbi hjá
bændum og eins ef vinnubjú vildu leggja
phiu hafbi stjórnin í Ameriku sent Frankiín
austur til Frakklands til ab fá þaban hjáip í
stríbinu sem fríríkin áttu þá vib Englendinga.
Franklíu dvaldi mörg ár í Frakklandi og liaföi
þá annab ab iiugsa en um bátasmibinn unga
í Reading. Róhert fór vel fram í skólanurn,
en lítt sinnti hann gnlismíbmium. Uonuni var
miklu kærara ab draga upp ailskonar myndir
og liaff i bezta upplag til aö draga upp andlits
eirikeiíni manna. Stnámsaman græddist lion-
um fje fyrir uppdræui sína, svo hann var ekki
eins kominn npp á meistara sinn eliegar v.
Geelmayden hitin aubga. þ>á varbi hann mörg-
um stundum til ab fara um fjöllin kringum
Philadolphiit og draga upp fegurstu bletti og
víbsýni, en yfirgaf þó, ekki nieistara sinn.
Hann var ab vísu óánægbur vib piltinn afþví
liann var svo laus vib, en ljet sjer þó lynda
ab halda liann, því Róbert sýndi meira hugvit
í sniíbum sínum en abrir sveinar.
pegar Róbert var rúmlega tvítugur komst
hann í kunningsskap vib ungan mann vel efn-
aÖan, sem hjet Jóel Barlov. J>essi knnning-
skapur varb síban Roberti til niikiis gagns um
æfina og styrkti til þess ab hann kom í verk
eitthvab til. Sá sem ritab hefir þessar línur
vil! leggja nokkub t'ii þessarar vegagjðrbar, ef
samskot tii henriar lcæmust á, og eigi væri
þab óhugsandi ab menn enda austan vatna
mundu þá og vilja styrkja þetta fyrirtæki.
J>ótt nú margt kunni ab vera ófullkomib
í þessari hugsun, þá mun því þó varla verba
neitab, ab þau málefni, sem hjcr er ab ræba
um, bæbi ab því er hrossamergbina snertir og
einuig vagnveginn, sje þó þess verb, ab menn
skobi huga sinn nm þau, því væri þab ósk-
andi, ab hreppstjórar ábur áminnstra lireppa,
Saubárhreþps, Stabarhrepps, Seiluhrepps og
Lý'.ingsstabahrepps, vildu á fundi bera þess'i
málefni undir hreppsbúa sfna; þar sje rætt
um þau, teknar ákvarbanir, menn lofi þar
samskotum, ef þeir, sem öll lfkindi cru til,
vilja stybja málefnib tim vagnveginn; bezt
væri ab þetta yrbi gjört sem fyrst kostur er
á, og ab allir hreppstjórarnir, ab því búnu,
vildu eiga fund meb sjer til sameiginlcgra
málaiykta.
Ritab 1866.
X.
ÁLFADANS
í Grímsey 1847.
Hvar mun fegra fólk ab sjá
Enn fylkist hjer í röbum.
Ilúlduf'ólkib hjerna býr í stöbum.
Uti tunglib blikar blíba
Búar Iróla um eyna ríba
Glabir upp í loptib iíba
Leika og sveima til og frá
Ilvar mun fegra fólk ab sjá.
Leika og sýngja um loptib víba
Meb lund og huga glöbum.
Huldufölkib hjerna býr .í stöbum.
Hver mun sú hin fríöa fríba
Fagurt gull og skart er prýba
Meb himinbláa hempu síba
Og hvítt skarband meb stjörnum á,
Hvar munj^fegra fólk ab sjá.
Skarar allir henni hlýba
í hiiningeyma tröbum
Huldufólkib hjerna býr í stöburn.
Huldu-drottning hjerna er hdn,
Hátt um aila geyma fer hún,
Fegri öllu blónra ber liún
Blíbugeislum slær þar á
ílvar niun fegra fólk ab sjá.
Inní hjörtu aiira sjer hún
Meb anda skilnings hröbum.
Huldufólkib hjerna býr í stöbum.
hinni miklu hugtnynd sinni ab smíba gufuskip.
Jóel hafbi erft svo mikib eptir föbur sínn, ab
liann var sjálfbjarga meban hann var einhleyp-
ur. Hann var lærbur mabur og hafbi iengi
verib í fjelagi manna, sem ritubu þjóbblab til
ab verja freisib. Mestar mætur hafbi hann
þó á hugvits&míbum og listum og var skáld
allgott. Af því Róbert var svo hneigbur lil
uppdráttarlistar, fjekk Jóei mætur á honum.
Var Róbert fús til ab ifara frá gulismibnum
og leggja sig allan eptir uppdráttarlist; því
Jóel lofabi lionum 300 spesíum árlega til þess
hann gæti æft sig sem bezt og orbib fullnuma
í þessari fögrti list.
Fyrir þetta komst hann í óviid lijá herra
v. Geelmayden og föbur sínum, því þeir álitu
uppdráttariistina ónýtt glingur. því heldur
hailabist þá Róbert ab vin sínum hinum nýja
og fór meb homim víba um óbyggbir Ameriku,
skóga fjöll og fyrnindi. f>á var Amerika ekki
riidd til byggba og yrkt, „setn nú; ekki var
þá annab byggt en strendur og meb fram
stærstu fljótum. Meginlandib lá í eybi og var
mest allt þakib skógum. þ>ab var ab eins
hingab og þangab bjá smá ám og lækjum ab
Má jeg ekki drottning dýra!
Dansinum fagra meb þjer sfýra
Má jeg ei vib mund þjer hýra
Mærin dansa til og frá.
Hvar mun fegra fólk ab sjá.
Leyfbu mjer þá skemmtun skýra
I skara þinna röbttrn
Huldufólkib hjerna býr í stöbum.
Jón Norbmann,
FK.JETTISE S]W11[LESÍ»ÆK
(tir brjefi úr Húnavatnssýslu, sem dagjsett
er 3. október þ. á.) „Miltib hcfir sumar þetta
verib kalt, og þab svo ab engin man slíkt
síban 1802. þab hefir vart eba ebki rignt svo
í sumar, ab ckki hafi meira og minna snjóab
til íjalla, og á Vatnsskarbi hefir eigi orbib
nema liálfalin ofan ab klaka. Ilcyskapur hefir
orbib hjer meb rýrasta móti, en þó hafa cin-
stöku menn, fengib heyskap í mebal lagi, því
nýtingin heíir verib mjög gób, og flestir eru
enn ab heyja, sem eitthvab liafa til ab slá.
Mikib hefir verib krankfellt hjer í sumar, en
þó fáir dáib síban veikindunum linnti í voit,
og hefir þetta orbib mörgum tíl mikiis baga
meb heyaflann".
Landlæknir Dr. J. Hjaltaiín og Engiend-
ingarnir sem fóru lijeban vestur á Stykkis-
hóim á dögunum, komu snbur í Reykjavík 11.
f. m. Póstskipib Areturus fór þaban 13. s. m.
og Captein Lieutenant 0, Hummer daginn
eptir á Thomas Roys sínum heiin á leib, á-
sanrt gufuskipinu Víking. Skallagrímur og
Ingólfur, eiga ^b vera í vctur vib Æbey á
Isafjarbardjúpi, þar til vorar og þeir geta
byrjab á hákarla- og hvalaveibum. Fjárkláb-
inn er nú sagbur í blóma sínum í Dlfusi, Sel-
vogi og á Suburnesjum. f>ab var því lielzt á
orbi, ab menn mundu koma sjer saman um
ahnennan niburskurb, enda liefir þjóbólfur nr.
42., ágæta ritgjörb, sem flutt var sybra á
fundi af einum abkomandi manni þar, og sern
ab líkindum hefir ribib hjá einhverjum bagga-
muninn.
Yfirdómurinn er bdinr. ab kveba upp dóm
sinn í hinu alkumia lýsismáli, eptir hverjum
Daníelsen dannibrogsmabur á ab svara til
kaupmams L Hendersons 1421 rd. ásamt fjór-
um af hundrabi í lcigu þar af, frá 11. apríl
1865. Málskostnabur fyrir bábum rjettum fjell
nibur. Máli þeirra Olivaríusar sýsiumanns og
ritsgóra Bjarnar Jónssonar, er vegna ónógra
npplýsinga, vísab heim í hjerab aptur. Máls-
kostnab þann sem orbin er í hjerabi og fyrir
yfirdóminuin, á hib opinbera ab greiba. 5. og
6. þ. in. var lijer nrikil stórrigning og krapa-
einstöku nýlendumenn höfbu byggt sjer bæi
og gjörbu akurkorn umhverfis, til ab lifa þar
í ró.
þab átti vib Jóel, sem opt var eins og
utan vib allan mannheim, ab vera á sífelldum
ferbum í Ameríku skógum og lióbert ljet leib-
ast ab fara nreb honum víbsvegar til ab skoba
hina eldgömlu stórskúga, þar sem allskonar
lita prýbi skein á trjánum. þeir voru ekki
lengi ab komast yfir byggbina og þangab sem
engin braut var lengur. Alltaf fækkubu bæ-
irnir þvf lengra, sem þeir komu frá sjónum
og seinast sáu þeir engan bæ þó hjeldu
þeir áfram. Opt urbu fyrir þeim fallin trje
og liöfbu limarnar fla>ktst svo í abrar limar
ab ófært var ab smjúga milli Sumstabar voru
fen og foræbi og grasdyngja yfir, þar sukku
þeir opt og lá vib sjálft' þeir kæmust
ekki úr fram, Fyrst fóru þeir upp meb íljóti,
sem kcmur iengst vestan úr fjöllum en urbu
opt ab snúa frá því þegar í þab fjellu þverár
eba þverhannar láu ab þvf ebur skógur var
svo þjettur ab ei varb gegnurn komizt. Af
þessu lentu þeir lcngra og lengra inn í skó>g-