Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1965, Side 26

30
ÁRBÓK FORNLEIFAFÉLAGSINS
gert það, meðan þessi hlutur var og hét, er síðan beygður yfir
sig og myndar lokaða lykkju, sem í hefur leikið grannur járn-
hringur, nú brotinn. Það virðist vera aðaltilgangur boltans að
veita þessum hring hald og svo líklega að festa saman tré-
stykkin, sem hann gengur í gegnum. Tilgangslaust er að gizka
á, af hvers konar hlut þessar leifar eru. Hluturinn fannst við
hliðina á spjótinu og var óhreyfður eins og það.
h. Járnplata, nokkurn veginn ferskeytt, 3,7 X 6,2 sm, þunn. Spöng
þessi virðist áreiðanlega hafa verið fest á tré, því að annað
borðið er slétt og merki eftir tréæðar á. Þar er einnig svolítil
upphleypt bryggja að endilöngu og vottar fyrir þremur litlum
nöglum, sem fest hafa plötuna við tréð. Líklega er þetta brot
af stærri plötu, skipan naglanna bendir til þess, og vera má, að
plata þessi eigi eitthvað skylt við plötuna eða fluguna á járn-
stykki því, sem nefnt er næst hér á undan. — Lá við fremri enda
spjótsins, falinn.
i. Naglar úr járni eða brot af nöglum, 7 talsins, en meðal þeirra
eru tveir næstum því heilir rónaglar, 3,5 og 3,8 sm að lengd.
Tréleifar eru á sumum brotunum.
j. Járnbrot smá, 15 talsins, óskilgreinanleg að mestu; þó má greini-
lega sjá, að eitt þeirra er brot af hring, sem kynni að hafa verið
allt að 5 sm í þvermál; eitt þessara brota er í rauninni tréflís,
sem í eru tveir eða þrír örlitlir járnnaglar.
k. Brot úr einhverjum hlut úr beini, örlítið, mesta haf 1,7 sm. Lít-
ill járnnagli stendur gegnum það, og virðist þetta helzt vera
brot úr kambi af hinni venjulegu gerð víkingaaldar. Mælir og
ekki annað en það móti því, að ekki fundust fleiri brot.
l. ísbroddur (hestbroddur) úr járni, hæð frá oddi og upp á gadda
4,8 sm, breidd þvert yfir gaddana 3,6 sm. Gaddarnir tveir hall-
ast á sama hátt og hestskónagli, sem rekinn er á ská upp gegn-
um hófinn, og eru beygðir saman (hnykktir) fyrir ofan. ísbroddur
þessi er að öllu leyti alveg eins og aðrir slíkir, sem fundizt
hafa víðsvegar um Norðurlönd, og eins og sá eini, sem áður
hafði fundizt á íslandi, ísbroddurinn frá Sandmúla í Suður-
Þingeyjarsýslu, Kuml og haugfé, bls. 259—260, 82. mynd. Á
því leikur varla vafi, að slíkir ísbroddar hafa verið algengir
hér á landi í fornöld, þótt hins vegar megi telja fullvíst, að
skeifur hafi ekki verið notaðar fyrr en kemur fram á miðaldir.
ísbroddur þessi hefur verið í hesti þeim, sem heygður var með