Suðri - 30.09.1886, Blaðsíða 3

103
Auðunnar rauða Hólabiskups. Frá
Grúfufelli er enn stefnt í landnorður
yfir Grúfufellsskeið (Dúfunefsskeið ?);
pað er sléttur sandur, norður að Blöndu,
par er vað á Blöndu, og sín Tarða
hvoru megin. J>að er stuttu framar
en Seyðisá fellur í Blöndu; sú á kem-
ur úr Hveradölum, og hefst úr hver
peim, er Seyðir heitir; par var Fjalla-
Eyvindur, sem merki sjást til. J>egar
komið er yfir Blöndu, er farið fyrir
vestan sæluhústóptir, sem eru vestast
í Guðlaugstungum, og svo í landnorður
með hæð sem kölluð er Draugaháls.
J>á verður fyrir Strangakvísl, og er
farið yfir hana nokkru sunnar en hún
fellur í Blöndu. Síðan er haldið í
austurhalt landnorður að sæluhúsi, sem
kallað er Haugaskáli (Yekelshaugar?);
pað er suður af Blönduvaðshæð. J>á
sr stefnt peint í landnorður y^fir Galt-
erárdrög norður á Sand; afSandiligg-
ur vegurinn hátt til landnorðurs par
til komið er norður í Mælifellsdal.
Vegur liggur einnig austur að Goð-
dölum og skilst hann frá aðalveginum
norðarlega á Sandi. A vegi pessum
eru víðast góðir hagar, úr pví komið
er norður j>fir Blöndu. Nærri mun
láta að lengd pessa vegar, byggða á
milli, úr Biskupstungum norður í
Mælifellsdal, sé hálfur priðji lesta-
áfangi.
Eyfirðingavegur liggur úr Gránu-
nesi yfir austurkvísl Svartár, og fyrir
austan Kjalhraun og svo sömu stefnu
til austurs inn yfir Blöndu, austur í
Álptabrekkur og svo austur með Hofs-
jökli, hefur maður hann á hægri hönd,
austur í Polla. J>ar var áfangastaður
(úr Gránunesi). J>aðan liggur vegur-
inn að Jökulsá, yfir hana og svo norð-
vestan við nyrðri Polla, pá í austur-
landnorður austan við Urðarvötn og
svo ofan í Eyjafjörð. — Eg hefi, eptir
að petta var ritað, fengið lýsingu á
Eyfirðingavegi frá herra Sigurði Jó-
hannessyni á Hrafnagili, er eg ætla
peim vegi kunnugastan afpeim mönn-
um, sem nú eru uppi. Set eg hér
lýsingu hans orðrétta:
«Prá Tjörnum í Eyjafirði liggur
vegur pessi fram með Eyjafjarðará fram
í svo kallaða Selskál, svo paðan yfir
Eyjafjarðará og upp með Hafurá og
fram Hafurárdal. J>egar Hafurárdal
sleppur, kemur varðaður vegur og
liggur hann austanvið Urðarvötn og
vestan í Kerlingarhnjúk. J>egar vötn-
unum sleppir, beygist vegurinn lítið
eitt í vestur og svo í hásuður, og skal
ávallt stefna á Laugafell, til pess kom-
ið er að Geldingsá. Síðan liggur vegur-
inn nokkuð vestur, og norðan og vest-
au við nyrðri Polla að Jökulsá og á-
fram í suðvestur í syðri Polla, sem
Var gamall áfangastaður. Úr Pollum
liggur vegurinn í suðvestur, og skal
ávallt hafa Höfsjökul á vinstri hönd.
Örnefni á leið pessari eru: Bleikálu-
háls og Lambahraun og liggur vegur-
inn gegnum hraunið, og skal svo halda
sömu stefnu í Gljúfurárskarð og pað-
an enn sömu stefnu með jöklinum
suður í Álptabrekkur. Úr Álptabrekk-
um skal halda heldur meir í vestur
að Rlöndu, paðan sömu stetnu austan
við Kjalhraun og í Gránunes*.
Vegur hefur einnig legið út úr
Kjalvegi norður í Húnavatnssýslu.
Hafa vegirnir skipzt í Svartárbugum
við sæluhúsið, hefur svo verið stefnt í
hánorður, upp Kjalliraun, og í múla
pann, er gengur fram milli Miðdals
eða J>jófadala og Tjarnardala, svo norð-
ur með fjallgarði peim, sem liggur
norðvestan megin peirra, par til kom-
ið er að Oddnýjargili, paðan í land-
norður að áfangahóli; hann er suður
af Kólkuhól, vestan til 4 Kúluheiði,
paðan í landnorður vestan til við vatn
pað er J>rístikla heitir. J>aðan vestan
við Mjóavatn og norður milli J>re-
mundarvatna. Skammt fyrir norðan
J>remundarvötn hefur vegurinn skipzt
sundur, til Vatnadals, Svínadals, Slétt-
árdals og Blöndudals. J>essi vegur
byggða milli, mun vera meira en hálf-
ur priðji lesta-áfangi.
Frá útlönduni.
—o—
Með gufuskipinu »Minsk«, sem hing-
að kom 27. p. m., bárust hingað pýzk
blöð til 9. p. m. Helztu fréttirnar
eru:
Frá Bolgaralamli. Vér gátum pess
í síðustu útlendu fréttum vorum, að
Alexander jarl var aptur horfinn heim.
J>egar Alexander reið inn í höfuðborg
sína, Sofíu, var mikið um dýrðir. Allt
var á tjá og tundri, klukkum öllum
var hringt, en fagnaðaróp fólksins yfir-
gnæfðu pó allt annað. Jarl reið beina
leið til dómkirkjunnar, en par tóku á
móti honum 18 prelátar, skrýddir
pelli og purpura, og var erkibiskup
Kýrillos í broddi peirra. Gekk jarl
síðan inn í kirkjuna, og par ávarpaði
erkibiskup hann pessum orðum : »Eg
»pakka gnði fyrir, að pú ert aptur
»kominn, pú, sem þessu landi hefur
"ílutt frægðina eina og dýrðarljómann,
»pú ert slíkur pjóðhöfðingi, að sérhver
»pjóð verður að líta upp til pín með
»aðdáun. J>jóð pín fylgir pér, með
»pér lifir og deyr ást pjóðar pinnar.
»Guð gefi að bænir vorar megi á-
»heyrslu íá, svo vér megum lengi enn
»njóta pín, hamingjusamir og glaðir«.
J>ess! fögru orð erkibiskups fengu mjög
á jarl; annars var hann heldur dapur
1 hragði og pungbúinn á svip um dag-
inn. En sú var ástæða til pess, að
fyrir skemmstu hafði liann fengið svar
frá nafna sínum, Rússakeisara, upp á
bréf, ástúðlegt og auðmjúkt, sem hann
hafði ritað honum. Hafði hann í pví
farið mörgum fögrum orðum um vel-
gjörðir Rússakeisara við Bolgaraland
og endað bréf sitt með pessum orð-
um : »J>ar sem Rússland hefur gefið
mér kórónu mína, er eg pess búinn,
að skila henni aptur í hendur keisara
pess«. Hafði hann slíkum orðum tal-
að af peim sökum, að liann vissi að
Rússakeisari bar til sín illan hug, en
hann sá, að hann hafði eigi bolmagn
til að eiga í illdeilum við svo voldug-
an pjóðhöfðingja, pegar liann var orð-
inn pess fullviss, að hin stórveldin
ætluðu að láta sig eiga sig og veita
sér ekkert verulegt lið. J>essu
bréfi jarls svaraði Rússakeisari all-
drembilega og af pjósti miklum.
Kvaðst hann ekki geta fallizt á, að
hann hefði horfið aptur heim til Bolg-
aralands og kvað hann Bolgaralandi
par af mundu standa vanda mikinn
og óhamingju. Endaði hann bréf sitt
með dylgjum um, hvað liann ætlaði
fyrir sjer með Bolgaraland.
J>egar jarl gekk frá kirkju, fór liann
heim til hallar sinnar og heilsaði par
helztu mönnum landsins og liðsfor-
ingjum sínum. En pegar gestir voru
brottu farnir, kallaði hann saman
tvúnaðarmenn sína og liðsforingja og
sagði peim, að hann mætti eigi leng-
ur stýra Bolgaralandi eða dvelja par,
pví pað væri Rússakeisara eigi að
skapi. J>ess vegna væri hann neydd-
ur til að fara úr landi, pví ef hann
gerði eigi pað, mundu Rússar taka
landið herskildi og svipta pað sjálfsfor-
ræði pess. Síðan liéltjarl ríkisráð og lagði
par völdin niður. Tóku allir pessu
fjarri og báðu jarl að bregða pví ráði
sínu, en jarl sat fastur við sinn keip
og sagði þeim, að á pann hátt einan
væri hægt að frelsa Bolgaraland frá
herskildi og hörmungum. Varð svo
að vera sem jarl vildi. Gerði nú stjórn
Bolgara Rússakeisara orð, að jarl hefði
afráðið að fara úr landi og báðu hann
nú að heita pví í móti, að taka eigi
Bolgaraland herskildi og leyfa Bolgur-
um að hafa innlenda stjórn. Iveisari
hét pví.
J>ing Bolgara var kvatt á aukaþing
11. p. m. og átti pá að velja nýjan
jarl. J>að er svo sem auðvitað, að pað
verða Rússar, sem ráða jarlskosning-
unni, og mælt er að Rússakeisari sé
pegar búinn að finna jarlsefnið. J>að
er Alexander, hertogi af Oldenborg,
rúmlega fertugur að aldri, giptur frænd-
konu keisara, ættaður frá Oldenborg,
en fæddur og uppalinn í Rússlandi,
ramrússneskur í húð og hár og í mikl-
um kærleikum við keisara.
Skömmu áður en pessi tíðindi, er
nú voru sögð, gerðust á Bolgaralandi,
hafði v. Giers, utanríkisráðherra Rússa-
keisara, tekizt ferð á hendur til pess
að hitta Bismarck fursta. Enginn veit