Fjallkonan - 13.02.1885, Blaðsíða 4

12
FJALLKONAN.
J
það ætlunarverk, að reyna að koma á breyting-
um á stjórnarskránni og yfir höfuð reyna að vekja
áhuga alþýðu á stjórnmálum. f>essir menn hafa
þegar samið reglur fyrir flokkinn og héldu i.
des. fund að Múla til þess að ræða reglurnar og
samþykkja þær. Flokkr þessi kallar sig „f>jóðlið
íslendinga“, og eru nú reglurnar prentaðar og
nefnast „Frumskrá og reglugjörð f>jóðliðs íslend-
inga“. Flokkrinn skiftist í sveitir og fylkingar, og
hefir því á sér nokkurskonar hermenskubrag.
Meira um þetta síðar. Jón Sigurðsson alþingisfor-
seti á Gautlöndum hefir nú samið áskorun um
f>ingvallafund að sumri skömmu á undan alþingi,
og sent alþingismönnum og fleiri mönnum, er
styðja mundu málið. Er líklegt, að þessari áskor-
un verði nú betr tekið enn þeirri i fyrra, er kom
frá höfuðlausum her Vestfirðinga.“
ísafjarðarsýslu, 31. des. „Ostöðug tíð og
umhleypingar af vestri oftast. Mest frost hér (í
Ðýrafirði) 8 stig á R. 28. þ. m. Rigningar fjarska-
legar ; nú orðið jarðlaust af áfreðum. Heilsufar 1'
lakara lagi, þó fáir hafi dáið. — Bráðapestar vart
hér sumstaðar“.
Bréfkaíli. „.........1 Ula geðjast mönnum hér
að grein hr. Oddgeirs Stephensens í 31. bl. Suðra
f. á. Grein þessi verðr til þess að vekja óánægju
og óþokka á stjórninni .... íslendinga hefir
verið að dreyma síðan 1874 um nýtt frelsi og
framfarir af dönskum stofni. Menn vænta eftir
hlýindum úr suðrinu. Enn frelsissól Dana gengr
all-lágt hjá þeim sjálfuin sem stendr. það er því
eðlilegt, að geislar hennar falli mjög skáhalt á
oss. Enda er grein hr. Oddgeirs ein nægilega
skýr til að sýna oss þetta; nægileg til þess að
sefa allar glæsivonir og táldrauma; má um hana
segja: „fátt er svo með öllu illt, að ekki boði
nokkuð gott“. Greinin í „Suðra“ sýnir ljóslega,
að stjórnin vill enn þá ein ráða öllu, og að vér
megum enn berjast fyrir réttindum vorum sem
fyrri. Enn Oddg. vill kenna oss að leggja árar í
bát. Hann fer því fram, að vér eigum að hafa
danska þingið oss til fyrirmyndar og leita sam-
komulags við stjórnina eins og það gerir. Enn
þótt satt væri, að þing Dana gerði svo sem hr.
etazráðið segir, þá kemr það oss ekkert við.
Enda er hér sá hængr á, að vér getum ei neytt
samkomulags þótt vér vildum, því svo er fyrir
séð, að stjórnin í landinu er ábyrgðarlaus, enn á-
byrgðin er á pappírnum hjá ráðgjafa í öðru landi,
langt í burtu. Enn við ábyrgðarlausa stjórn semr
enginn, því að það er þýðingarlaust. f>að er hægra
að segja oss að semja við stjórnina enn fyrir oss
að gera það. Mér dettr í hug, að bezt og til-
tækilegast þætti að alþingi í hvert sinn og það
kemr saman og áðr enn það tekr til starfa skrif-
aði stjórninni bréf sem allra auðmjúklegast og
beiddi hana að segja sér, hvað henni væri nú
þóknanlegast að þingið segði. Enn hvað ætti
1) Bréfritarimi fer fyrst ómjúkum orðum um blaðið „Heim-
(lall“, enn vér böfum slept þeim; „sá dauði hefir sinn dóm
með sér“; blaðið er þegar hætt að koma út. Ritstj.
þingið að gera meðan það bíðr eftir svari frá
stjórninni? Samþykkja frumvörp stjórnarinnar ó-
breytt, vera svo í veizlum hjá landshöfðingja og
eyða landsins peningum.
Mér dettr í hug lagaskólamálið, af því að
grein Oddg. nefnir það. J>að lítr helzt út fyrir,
að stjórninni sé jafnmikið áhugamál að eyða því,
sem oss er að hafa það fram. |>að er eins og
hér vaki fyrir oss nokkuð líkt og forfeðrum vor-
um með utanstefnurnar forðum. J>eim var svo
illa við þær, að þeir af tóku þær öldungis í gamla
sáttmála, og engan þarf að furða á því. Hvaðan
komu þeir þjóðníðingar, er seldu landið í útlenda
ánauð? .Skyldan og laðanin til laganáms erlendis
eru nokkurskonar utanstefnur. Danskir íslending-
ar eru ávöxtrinn. Stjórnin er hrædd um, að hún
fái nokkurum kymblum minna af túninu, ef íslend-
ingar hætta laganámi í Höfn. Dönsku íslending-
arnir eru brúin, sem tengir saman bæði löndin,
ísland og Danmörku. Höfðinu stinga þeir niðr í
Danmörku, enn tylla niðr tánum á íslandi. Á þess-
ari brú gengr stjórnin hingað norðr til vor. Vér
höfum nú fyrir skömmu heyrt ámátlega rödd
stjórnarinnar í þeirri Iitlu hljóðpípu hennar, er
kallast „Suðri“. J>essi rödd hefir sagt: „íslend-
ingar verða að taka því með þökkum, þó stjórnin
synji lögum þeirra staðfestingar; vér danskir menn,
sem búum í 300 mílna fjarska frá íslandi og höf-
um aldrei séð Island né þekkjum ið minsta lands-
háttu þar, og skiljum ekkert íslenzkt orð, vér vitum
miklu betr enn íslendingar sjálfir, hvernig laga-
setning skal haga á íslandi og höfum einnig vald
til að ráða þar lögum og lofum, hvað sem eyjar-
skeggjar segja eða alþing þeirra“.
Fyrirspurnir
til ritstjóra „Fjallk“.
I. Herra ritstjóri! —Getið þér frætt mig um
hver endir hafi orðið á máli því, er Gestr Pálsson
höfðaði gegn Jóni Olafssyni, ritstjóra „|>jóðólfs“, í
hitt ið fyrra út af því, að ritstjórinn gat þess í blaði
sínu, að Gestr væri að reka af sér þjófnaðarorð ?
Hreinsaði ekki Gestr sig röksamlega af orðróminum?
Forvitinn.
Svar: Jón leiddi sjö vitní, er öll sóru, að þau
hefði heyrt orðróm þennan. Meðal vitnanna vóru
tveir háttstandandi konunglegir embættismenn og
þrír guðfræðingar. — Gestr lét síðan málið niðr
falla; hélt aldrei lengra út í þá sálma.
Ritstj.
II. Hve nær kemr út það listilega (æsthe-
tiska) tímarit, sem auglýst var í „Suðra“ í fyrra
vetr og ritstj. átti að verða Gestr Pálsson, að sögn
„Suðra“ færastr maðr á landinu til þess að gefa
út slíkt tímarit? Leirskáld að vestan.
Svar: Vér ætlum helzt að tímarit þetta liggi
lengst í getnaðar skúmaskotinu hjá ritstj. „Suðra“.
Liklega kemr það út í sama mund og Edda sú,
sem flalldór K. fékk um árið styrk af almanna-
fé til að gefa út.
Ritstj.
Ritstjóri og ábyrgðarmaðr: Váldimar Ásmundarson.
Eigandi og útgefandi: G nnlaugr Stefánsson.
Reykjavík: prentuð í ísatoldarprentsmiðju.