Fjallkonan


Fjallkonan - 25.04.1902, Síða 3

Fjallkonan - 25.04.1902, Síða 3
f'JALLKONAN. 3 Biðjið ætíð um: OTTO M0NSTEDS DANSKA SMJÖRLlKI, sem er alveg eins notadrjúgt og bragðgott og smjör. Yerksmiðjan er hin elzta og stærsta i Danmörku^ og hýr til óefað hina heztu YÖru og ódj'rustu 1 samanhurði við gæðin. Fæst hjá kaupmönnunuin. við flutninginn hvíli öll á bændum og loks sé kostnaðurinn við flutninginn afar hár, hér um bil 6 kr. á kind. Hagkvæmast verði eins og nú stendur að slátra fénu hér og senda kjötið til Bretlands. Til þess að kiötið verði útgengilegt þurfl slátrunarhús í helztu kaupstöðum. Erlendis er kjöt flutt annað hvort nýtt, kælt, freðið, saltað eða niðursoðið. Bezt verð fæst fyrir nýtt kjöt og þá aðferð hafa Danir, F’jóðverjar og Holleudingar, sem allir senda mikið kjöt til Englands. Til þess að geta notað þá aðferð, mega ekki líða meira en 7—9 dagar frá því að fónu er slátrað þangað til kjötið kemst á markaðinn. En það gerir hann ráð fyrir að væri hægt, ef fengið væri sérstakt skip til þess. Farmrúmið verður að vera hreint, þurt og loft- gott. Bezt að láta skrokkana hanga. í rimla- kössum, fóðruðum innan rneð gisnum striga. í hverjum kassa hanga 9—20 skrokkar. Kælt kjöt, er flutt á samá hátt, en ekki má vera meiri hiti í farmrúmi skipsins, en 2—4° C., og verður því að vera kælivél i þeim skipurn, sem til þess eru ætluð. Loftið verður og að vera þurt, svo ekki má nota ís við kælinguna. Ekki má líða langur tími frá þvi kjötið er tekið úr skipinu þangað til það erselt á markaðnum. Svona er nautakjöt mjög alment flutt frá Ame- ríku til Bretlands. Freðið er kjötið flutt til Bretlands frá Eyjaálf- nnni og Suður-Ameríku. Kjötið er látið frjósa í frystihúsi. sem er í sambandi við slátrunarhúsin, en ekki í íshúsi vegna saggans, og því þarf frystivél. Þegar skrokkarnir eru frostnir, eru þeir settir í fannrúmið hver ofan á annan, og þarf vanalega enga frystivél í skipið, þegar um heila skipsfarma er að ræða. Saltað kjöt er lítið borðað annarstaðar en á íslandi, nema a seglskipum, og er íslenzkt salt- kjöt einkum seit til Noregs, en fimm aura toll- ur er á hverju pundi þar. Markaður er mjög lítill erlendis fyrir niður- soðið kjöt. Pundið af íslenzku sauðakjöti var frá 26. sept. til 11. des. siðastiiðið haust 34—42 aura. A sama tímabili seldist skozkt kjöt á 50—56 aura, danskt kjöt á 42— 55 aura. og freðið kjöt á 22—28 aura. Svona seldist kjötið i Lundúnum en nokkru betra mun islenzka kjötið hafa selst í borgunum á Mið-Englandi, t. a. m. Manchester. Orsökin til þess, að islenzkt kjöt er í svo miklu lægra verði, en t. d. skozkt kjöt, er sú, að sauðféð okkar er megra. Það er of mikið kept eftir því að mörva féð. Mör er þar í engu verði, en mætur hafa Englendingar á þvi, að nóg sé af fltu milii vöðvarma, eins þarf bakið að vera feitt. Þetta má laga með skynsamlegri að- ferð og kynbótum. Verð íslenzkra liesta var samkvæmt skýrslun- urn frá 1899 54 kr. að meðaltali. Þeir eru litlu dýrari nú, en þeir voru fyrir 20—30 árum. Á sama tíma hafa hestar nágrannaþjóðanna hækk- að í verði um meira en helming, litlu hestarnir einkum, og Búastríðið hefir stórum aukið álit. þeirra. Þeir hafa reynzt þar miklu betur en stóru hestarnir. Menn þurfa að gjöra vöruna, eins þessa eins og aðra, svo að hún fullnægi kröfum viðskiftamannanna. Kaupmenn og umboðsmenn hafa ekki veitt oss mikia fræðslu um það, hvernig hestar eða landbúnaðarafurðir vorar ættu að vera, til þess að komast í gott verð. Flestir hrossakaupmenn á síðari árum hafi gjört hesta- rækt vorri ógagn með því, að kaupa að eins ó- dýra hesta, úrkastið, en eigi viljað borga sóma- samlega fyrir góða hest.a. Afleiðingin af þessu er því, að bændur hugsa ekki um að ala upp góða hesta, og hins vegar, að mjög mikið óorð er á islenzkum hestum á útlendum marköðum. Enskir smáhestar, á stærð við íslenzku hestana kosta um 800 kr. Kynbótahestar margfalt meira. — Til þess að ísienzku hestarnir komist í hátt verð á útlendum marköðum, eiga þeir að vera einlitir. Bezt seljast jarpir hestar, þá brúnir, rauðir og bleikir, en verst steingráir og gráir hestar. Skjótta og aðra mislita hesta á ekki að selja til útlanda. — Þeir eiga, að vera hauslitlir og fríðir, hálslangir og bera. sig vel. Lendin löng og sem beinust. Taglið á að sitja hátt. Fæturnir traustir og samsvara stærð hestsins. Þeir eiga að vera góðlyndir en fjörlegir. — Á hæð eiga þeir helzt að vera 54—57 þuml. Fáir hestar hér á landi eru enn þá svona stórir, en því nær sem þeir komast þessu, þess betur selj- ast þeir. Bezt seljast þeir þegar þeir eru 5—8 vetra. Engan hest ætti að selja til útlanda yngri en 4 vetra. Bezt að fá þá á markaðinn i júní eða júlí. Hestarnir eiga að vera ganglóttir. Áríðandi að þeir séu vandir á að hlaupa fram með hlið- inni, þegar komið er með þá á markaðinn. Það hækkar verð þeirra á Bretlandi um 10—2ö kr. Hestar eru í hærra verði en hryssur. Grað- hestar eru nú orðið ekki mikið brúkaðir. Hestarnir verða að vera í góðum holdum og gallalausir þegar þeir eru seldir. Mestur hluti útfluttra íslenzkra hesta eru seld- ir til Bretlands. Þeir hafa áður verið notaðir mjög í kolanámunum, en nú eru rafurmagns- vagnar óðum að koma í staðinn, og eru þeir því fremur hafðir til aksturs í borgunum. Það eru miklar líkur tii að íslenzkir hestar seljist betur í Englandi í sumar og á næstu ár- um vegna hestafækkunar í Búastríðinu. Danir kaupa og nokkuð af íslenzkum hestum, en rússneska hesta er farið að flytja inn á seinni árum. Eru þeir hærri en íslenzkir hestar, um 54 þuml., en ekki eins úthaldsgóðir. Bezti smjórmarkaður er á Englandi það á að drepa smjörinu ofan í vatnsheldar beykitunnur, fóðraðar að innan með bókfellspappír, vættum í saltpækli. Það mega engar holur eða bil vera á milli trésins og smjörs. Hver tunna á að rúma 102 pund eða helming þess. En þvi ó- dýrari er flutningurinn náttúrlega, þess stærri sem þær eru. Smjör með sama merki, frá sama rjóma- eða 214 setrinu hélt hann heimleiðis með þeim ásetningi, að njósna framferði konu sinnar, og væri hún s«k skyldi hún gjalda þess grimmilega. Dómurinn. Hirðrétturinn kvað upp dóm sinn í Rúsenskölds erfðamálinu á ákveðnum tíma, og var Rúsensköld dæmdur í margra ára fangelsi fyrir að hafa samið og ætlað að nota falska erfðaskrá í hagnaðarskyni. Hann á heima á sama stað og hann hafði búið á upp á síð- kastið, þegar fregninn um dóminn kom til Homdala, en hann var orðinn svo fölur, magur og niðuriútur, að enginn mundi hafa þekt að þetta væri sami maðurinn og Gústaf Rúsensköld, þegar hann var fyrrum í einkennisbúningi. Hann hafði verið í mestu þröng upp á síðkastið, því Steinlund kaupmaður hafði hætt að hjálpa honum eftir það, að prófið hafði farið fram í þinghúsinu, og mundi Rúsensköld hafa liðið hungur hefði Steiulund ekki verið hvattur heimulega til þess, að hjálpa honum, af einhverjum, sem ekki vildi láta sín getið. Nú sat Rúsensköld í herbergi sínu, því enn var svo mikið eftir í honum aí hinu forna stærilæti, að hann viidi ekki koma út á götuna, og láta gárungana draga dár að sér. Harm var því einmana og hugsandi, en um hvað hugsaði hann? Hann las æflsögu ungs manns í huga sér. Fyrst sá hann ungan dreng, ekki lakari að hæfileikum en önn- ur börn, en sem nenti ekki að læra né hugsa; þar næst sá hann 213 „Ó veslings eiginmaðurinn, “ sagði prófessorinn og gerði sér upp meðaumkunar-bros. „Hvað á prófessorinn við?“ Eg á við það, að þú ert blindur eins og margir giftir menn og getur ekki séð að neitt sé á milli þessa manns og konunnar þinn- ar. Eg held þó, að ekki þurfi gleraugu til þess.“ „Pétur Hoff hrökk við og út á hliðina, eins og honum hefði verið rekinn rokna löðrungur.“ „Það ér ekki satt, það er lygi.“ „Hvort það er satt, veit eg auðvitað ekki, en það er vel lík- legt, meira að segja mjög sennilegt, getum við sagt með fullri ástæðu. Taktu nú eftir: hvernig ætti að standa á því, að maðurinn færi að kaupa húsið hvað eftir annað handa þér, sem hann á ekkert upp að inna, og heimta ekkert fyrir; — en þú átt unga og íallega konu — það er hluturiun. Ertu steinblindur maður?“ Þessi orð voru eins og skrugga í eyrum Péturs. „Væri þelta satt, skyldi eg vera sá fyrsti til að hafa hendur á þvílíkum svikai'a.“ „Fyrst og fremst verður þú að reyna, að sannfærast um hvort ágiskun min sé rétt, þótt naumast geti leikið vafi á þvi. Vertu "því rólegur og láttu ekki bera á neinu heima hjá þór, en hafa nákvæm- ar gætur á framferði konu þinnar, og þá muntu verða alls þessa visari. En minnist þú á það einu orði við konu þína, getur hún dulið alt fyrir þér.“ „Vertu rólegur. Eg er enginn bjáni.“ Þeir hættu talinu, og er Pétur hafði lokið vinnu sinni á prests-

x

Fjallkonan

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Fjallkonan
https://timarit.is/publication/122

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.