Lögberg - 13.03.1919, Blaðsíða 6

6
LÖGBERG, FEMTUDAGINN 13. MARZ 1918
X. Stund.
Iðja ag gleði bcenarinnar.
1. Sá sem ih-efif fallið í örvæntingu, hefir
aldrei rejrnt iiversu afl bænarinnar eflir og atyrk-
irihngalhins ráðvanda.
2. Bænin er liin ihátíðlegasta og þýðingar-
mesta iðja í lífinu. Hún er ekki jarðnesk heldur
himnesk iðja.
3. Allir biðja. Vitrustu og beztu mennirn-
ir biðja, því í hjörtum þeirra er löngun eftir sam-
félagi við guð sterkust og hátöluðust.
4. Gaanalmennið biður, iþví guð hefir svo
bersýnilega birt sig fjrrir þvLi lífsins margvíslegu
atburðum.
5. Konungar jarðarinnar biðja í hásætunum;
þeir finna líka fil veikleika síns; þrátt fyrir það
glys og ptjál, sem umkringir þá, kallar hjartað
til þeirra: þú ert duft.
6. Hinn fjörugi og glaðværi æsikumaður bið-
ur, þegar hann er kominn frá gleði og glaumi í
einveru og kjrrð næturinnar.
7. Mitt í blómheimi æskunnar eygir hann á-
lengdar vindský hinna komandi ára, og honum
blöskrar að liugsa til þess, hve veikur hann er af
sjálfsdáðum til að mæta þeim.
8. Hann snýr sér þá til guðs, því hann þekk-
ir engan vin, sem er trjrggari, engan föður, sem er
ástríkari, engan vemdara, sem er voldugri.
9. Móðirin biður innan um sinn fríða bama-
hóp; drottinn gaf henni þau til ánægju í lífinu, —
hann getur tekið þau af lienni aftur; nafn hans er
hjá henni í sífeldri bæn og blessan.
10. Hin Iharmandi ekkja biður við líkkistu
síns trúfasta maka; veröldin er nú í augum henn-
ar í eyði og tóm; hún liefir mist éína beztu eign;
guð hefirþún santt í huga sér og sælufulla von, sem
ekki deyr í gröfinni.
11. Sælkerinn fer líka loks að biðja, er hann
pínist og kvelst á sóttarsænginni. Stundaglasið
segir lionum : þetta líf er engin eilífð! 1 speglin-
um sér hann líkneski, sem líkist honum; honum
ofbýður, hve’ tilgangslaust hann hefir sóað burt
æfi sinni.
12. Dánumaðurinn biður þegar hann hefir
gjört eitthvað góðverkið og gengur út undir guðs
fríðtt himin, og hann þá verður svo hrifinn af
skrauti sköpunarverksins, að ihonum kemur tár
í auga.
13. Þjrkir þér lítið koma til að feta í hans
gnðrækilegu fótspor? Skeytir þú ekki um þá sœlu
að finna bænarinnar himneska afl í hjarta þínu?
14. Þú skalt þó vita það, að hvað vitur og
góður sem einn kann að vera, er hann samt ekki
annað en veikur og dauðlegur maður.
15. Hann getur ekki altaf, jafnvel ekki til
lengdar, haldið þeim háleitu hugsunum, sem hann
á vissum tímum getur hafið sig til, þegar sála hans
losar sig mest við hið jarðneska og Ivftir sér næst
guði.
16. Því er honum ómissandi að snúa sér iðu-
lega til guðs með auðmýkt og trú, til hans, sem
stendur við stj'rið í sínu allsherjar ríki. Til hans,
sem öll góð og fullkomin gjöf kemur frá, sendir
hann lotningarfullan huga, liljótt andvarp. Þáð
er bæn! bæn í evra hans, sem þekkir allar hug-
renningar.
17. Glað\rært trúnaðartraust fyllir brjóst,
lians; hann nálgast guð og finnur að hann er í
sambándi við hann. Hann lyftir sér upp yfir
jarðneskan hégóma og’verður eins og æðri og guð-
dómlegri. Glaðvær von streymir í gegnum sálu
hans og himnesk ánægja lýsir sér í öllu látbragði
hans. Þetta viimur bænin. Þetta er afleiðing af
nærveru guðs. '
18. Bið þú! bið heitt og innilega, og þú hræð-
ist þá ekki neina óhamingju! Minstu þess að þú
stóðst frammi fj rir guði með harmþrungnu hjarta
og andvarpaðir um frelsi.
19. Bvfjaðu upp fyrir þér þær stundir er all-
ir þínir vegir voru huldir myrkri, og þú mitt í
þinni örvæntingu leitaðir til guðs með sonarlegu
trúnaðartrausti og kallaðir: eg sé aldrei glaðan
dag framar, ef þú ekki lætg,r birta á hinum ó-
komna tíma! '
20. Og sjá! kringumstæður, sem þú áttir
cnga von á, atburðir, sem oft sýndust lítilfjörleg-
ir — þú kallaðir þá tilviljan og hendingu —
frelsuðu þig og hjálpuðu þér úr öllum vanda. Þú
gjörðist aftur gæfumaður og glaður í huga. Og
þetta viwnur bænin.
Vöggukvæði.
Framhald.
Ebki hlýðir ofsakæti liögum vorum í heimi
þessum, fíblahlátur er fantaæði, sorg og gleði sé
í hófi.
HugsaÖur, þá við hag þinn fellur, að hamingj-
an kunni hnekkir rata, síður mun þá sældin ginna,
eða lirjgðin og mjög beygja.
Ekkert er fast i ölluan heimi, utan dj-gð með
djúpum r-ótttm, vel hana því, en virð þú annað, eins
og væri það utan við þig.
Þakka Guði þá vel gengur, eins líka í and-
streyminu, Ixlrui \reit hvað oss hagar betur, og elsk
ar þá hann agar barnið.
Eitt veit eg heimsku allra mesta, og sá hana
|>ó til sumra manna, að látast mikill af láni ann-
ars, hverjum er næst það hann er sjálfur.
Heimskir losa hoflátungar þykjast miklir þá
þeir státa, en óhreimnenska er artin svína, svei þá
báðum með sömu virðing.
Eins skaltu vanda æru þína, þó enginn manna
að þér hjrggi, aldrei fanst það fólstu ekki, Guð og
saimvizkan gætir að öllu.
Avirðing þína ætíð játa, og bið þá forláts sem
brauztu móti, mörgum þykir þar mikið fyrir, það
er þó vegur til viðréttingar.
Láttu þér ei líka miður, umvöndun af ærleg-
um manni, höigg .liins vísa huggnist betur, en létt-
ferðugra lof í eyrurn.
Trú og hlýðni tvær eru systur, sem haga sér
t vel í húsum öllum, ef þeim tylgja iðni og ótti,
muntu húsbændum hugnast þínum.
Ilér að styðji liönd og munnur, með æru og
dj'gð í öllum stöðum, fram dregur það, ef fátækt
kefur; Skíii á guSll þó í skarni liggi. - ,
Það sem þú átt til þarfa að læra, stundaðu vel
á ungum árum, æskan skapar æfina mannsins,
lengst býr kerið að luktinni fyrstu.
Sá er ónýtur, sem ekkert kunni; sá kann ekk-
qrt, er ekkert lærði; sá lærði aldrei, sem lék sér alt-
af; það skal dýrt kaupa, sem kostar mikið.
Fátækt og auður- faJlla misjafnt, metorð og
vinsældir víkja þar eftir; en kostir þeir, sem
komstu yfir, fylgjá þér ætíð þá fari annað.
Haf'þú ætíð eitthvað að gjöra, ilt lærum vér
með iðjuleysi; þá er satan með þönkum vondum,
á allar síður ástormandi.
Innföll vond ef að þér koma, svo sem kristna
menn kann að henda, láttu þau aldrei um sig búa;
oft verður eldur af einum neista.
Þá skaltu stunda þína kalllan, og hafa þér við
huginn fastan, biðja Guð og brjóta heilann hans í
fögrum ihölgidóani.
Hér með er ekki hæversk skemtan löstuð, eða
l'eikur Miófi, það er betra en þungt hugferði, af
tvennu illu skal taka hið minna.
Það er miðpúnktur, uppl/af og endir á öllu
þessu áður sögðu, að temja sínar tilhneigingar,
annars er dauðum draumur sagður.
Hugsaðu ætíð um þinn dauða, ei bíða sumir
ellidaga, bústu daglega við bana þínum, og muntu
svo löksins fara í friði.
Að draumaþvættingi dárlegra manna gæti
aðrir, en guði treystu, hugsaðu þínir hagir séu í
hans forsjónu allir saman.
Vertu aldrei svo vant við látinn, að þú bænina
undan fellir; sú skal mín hið síðasta vera, áminn-
ing við þig, elsku dóttir.
Far þú af stað í friði drottýis, ráðvönd fram
í raunaheiminn, það sem brestur á þessar reglur,
upp bið eg finni andi Drottins.
Það sikal mínum moldarauka æra og gleði, að
þú gangir á Guðs vegi allla daga, og upp rísir hrein
á efsta degi.
Guð sá, sem þig gjörði í fyrstu, afturkeypti og
endurfæddi, ávaxti þig í öllu góðu, til heiðurs sínu
heilaga nafni.
Svo þú vaxir að vizku og árum, Guðs vináttu
og góðra manna, og svo þú verðir alla daga þér til
heiðurs í Ihúsi Drottins.
Hann, sem hefir mitt hæli verið, mildilega frá
móðurknjánum, og leikið við mig sem ljúfur faðir,
taki við þig trj-gðafóstur.
Varni slysum, verndi og hlýfi, ráð á leggi og
raunum bæti, styrki vel í stríði öllu, og sendi hjálp
á hentugum tíma.
Og þá loksins ertu komin að takmarki ára
þinna líknsamur þig láti finna hóp útvaldra í
himnaríki.
Allra Drottins barna bænir eitt í amen yfir
þig falli, í frægu nafni föður og sonar, hér með
líka heilags anda.
Nú hefi eg vandað þér vöggukvæði, en skil það
á þig í .skemtunarlaunin, að það gejrmir, ef gefst
þér aldur,-ihvort eg er lífs eða lík í rnoldu.
Bréf til Sólskins.
Leslie, Sask., Box 78, 25. febr. 1919.
Herra J. J. BILDFELL,
Winnipeg, Man.
Hr. ritstjóri!
í dag meðtók Sigríður litla dóttir okkar bréf
og tíu dali, frá herra J. J. Bíldfell, ritstjóra Lög-
bergs og sólskins. Dalirnir eru verðlaun fyrir
ritgjörð, sem hjín sendi bamablaðinu Sólskin fyr-
ir nokkru síðan.
Með bztu þökk.
Rannveig K. G. Björnsson.
Sigurður Sigbjörnsson.
Leslie, Sask., Box 78, 26. febr. 1919.
Herra ritstjóri Sólskins! *
1 gær tók eg á móti 10 dölum frá þér, sem
fyrstu verðlaun fyrir ritgjörð, sem eg sendi Sól-
skini. Eg þakka þér kærlega fyrir sendinguna.,
Við systur sendum hér með 5 dali í Sólskinssjóð-
inn. Pabbi og mamma senda þér kvittun um leið.
Eg ætla að senda Sólskini fáeinar línur seinna.
Vinsamlegu3t.
S. G. SigHður Sigbjörnsson.
Sex ritgjörðir.
Um Canada.
Eg er ekki vel kunnugur til að lýsa Canada, en
eftir því sem mér er sagt er þar víða gott að vera.
Þar eru spegilfögur vötn með mörgum tegundum
af fiski, grænir og fallegir skógar með allskonar
dýrum, engjar og akrar, enda hefir fátækum inn-
flytjendum gengið þar vel, og eiga fiskivötnin
mikinn þátt í því og tel eg þau með fremstu kost-
um Canada.
UM Vestwr-lslendinga.
Þó Vestur-lslendingar séu fáir í samanburði
við aðra þjóðflokka, mætti margt skrifa um hvað
þeir hafa komist vel áfram í öllu sem þeir hafa tek-
ið f jrrir. Fjaldi af þeim eru hámentaðir og skipa
góðar og vandasamar stöður, svo sem þingmenn,
læknar, lögmenn, prestar, skólakennarar og margt
fleira.
Að vera góður drengur.
Góður drengur getur gert margt gott. Honum
ber að heiðra föður og móður. Hann á að gera alt
sem hann getur til að gleðja fátæklinga og mun-
aðanleysingja. Drengir geta hjálpað inni í húsi
eins og úti í fjósi. Það sem mest er umvert fyrir
clrengi að gjöra, er að hlíða foreldrum sínum og
gjöra alt sem þau biðja þá um, og meira til.
Um lifsgleði.
Sú rnesta lífsgleði er að gjöra fátæka og þá
sem bátt eiga glaða og ánægða, svo að lesa guðs-
orð og góðar bækur. — Á sumrin getur maður
skemt sér í sólskininu, en á veturnar í snjónum.
Maður getur ekki verulega notið Hfsgleðinnar
nema að maður sé frískur. Þær manneskjur sem
eru lasnar og þrevttar geta ekki glatt sig og verið
eins ánægðar í Hfinu eins og þær sem eru frískar
og ólúnar. Svo ætti maður alt af að vera glaður
ef maður erVrískur. Ef einhver ættingi eða vinur
er kallaður burt, þá getur maður fundið að ekkert
gekk að manni áður og hafði enga ástæðu til að
vera óánægður. En manni ihættir svo oft við að
sitja út í horni í mjrrkrinu, en ekki í sólargeislanum
eins og sólskins börn eiga að gjöra.
• Um ólund.
\ /
Ólund ætti ekki að eiga sér stað neip staðar.
Ef illa liggur á mér, þá segir mamma að eg líti ekki
sem bezt út. — Það er auðvitað leiðinlegt að skrifa
um ólund, en eg verð nú að lýsa sjálfum mér. —
Mamma segir að eg verði lieldur súr á svipþm og
neðri vörin á mér hangi niður á bringu, svo bf illa
liggur á mér, þarf ekki annað en að nefna ‘vörina’
•þá er eg orðinn góður. Nærri má geta, ef ólund
er í manni, hvemig fólkinu líður í kringum mann.
Ef illa liggur á einhverjúm vil eg gjöra mitt bezta
til að gjöra hann ánægðan. Nú er nóg komið um
ólund.
, AJ hjálpa mömmu.
Sú mesta hjálp sem liægt er að sýna mömmu
er að vera henni góður og hlíðinn, reyna að gjöra
henni alt til ánægju. Yið getum sótt/vatn, borið
inn eldivið, gefið fuglunum bæði vatn og mat, svo
getum við þvegið upp og sópað gólfin og gert smá-
vik svo mamma verði ekki eins þreytt.. Við get-
um fundið hvað mamma er búin að gera mikið
fyrir okkur, og er búin að þreytast okkar vegna.
Þess vegna ættum við að gera alt sem við mögulega
getum til að hjálpa mömmu.
Jón Brandur Scheving, :0 ára,
Box 53. Gardar, N. Dak.
Canada.
Canada liggur í norður parti Norður Ame-
ríku. Canada er ungt land, hefir það um átta
miljón íbúa.
Þegar hvítir menn komu til landsins var það
bjrgt af Indíánum. Fj-rstu rnenn, sem komu til
landsins voru Frakkar og settust þeir að í austur
parti landsins. Svo kornu Englendingar og var
stríð milli þeirra og Englendingar sigruðu. Seinna
kom upp ófriður milli Indíána og hvátra manna, af
því að hvítu mennimir voru að reka þá lengra og
lengra vestur í landið, þangað til þeir vom orðnir
svo fáir að þeir gátu ekki barist lengur. Núna
veitir stjórnin þeim smá parta af landi til að búa
á, og nú búa þeir friðsamlega undir brezkri stjóm.
panada er með mestu hveiti löpdum heimsins.
Miðpartur landsins er sléttlendi og er það ræktað
hveiti og öðrum korntegundum. Mörg fiskivötn
era í landinu ög á vetumar hafa menn atvinnu við
að fiska.
Fjöll eru ekki mörg í Canada, en oitt af stærstu
fjöllum heimsins eru í vestur Canada, eru það
Klettafjöllin. Það eru töluverðar námur í Kletta-
fjöllunum.
Canadaþjóðin samanstendur af því nær öllum
þjóðum heimsins. Fjölmennastir eru Englending-
ar og Frakkar. I>egar stríðið byr.jaði 1914 tók
Canada mikin þátt í því. Fóru mörg þúsund menn
til að benjast og stúlkur til að hjúkja saárðum
mönnum. Margir a‘f mönnunum sem fóru særðust
eða féllu. Margir komu lieim svo meiddir að þeir
verða aumingjar alla sína æfi, og sumar hjúkrun-
arkonurnar voru meiddar og sumar dóu af sárum,
og sambandsmenn sigruðu þetta mikla stríð.
Ingibjörg Bjarnason,
309 Simcoe St., Winnipeg.
Að vera góður drengur.
Að vera góður drengur, er að vera hlýðinn
bæði Guðs- og manna lögum; hjálpa þeim sem bágt
eiga, að svo miblu leyti sem manni er unt, og að
vera góður við allar skepnur, smáar og stórar.
Valdimar H. Jónssov
Churöhbridge.
Um lífsgleði.
Það er ánægjulegt að geta verið glaður, þó
eitfhvað gengi á móti, og ef maður er glaður, lífg-
ar það mann sjálfan upp og alla, sem eru í kring-
um mann. Gleðin kemur með sólskin og yl, en ó-
lund m'eð þoku og kulda. — Maður á að vera hlýð-
inn við>kennara og foreldra sína, og elska þau og
virða; vera góður við systkini sín og gamalmenni,
og alla sem bágPeiga.
Þetta alt eykur Hfsgleði og gjörir æskuárin
sannarlega ekki of löng.
Ruth Jónína Scheving.
Mountain N. I).
-------------
- Lífsgleði.
Einu sinni sá eg tvær myndir af sama barninu.
Á annari var barnið brosandi, en á hinni var það
grátandi; og var það mikil mismunur, á þeirri,
sem það var brosandi, það skein út úr því lífs-
gleði; og ættu öll börn að venja sig á að vera glöð
og gjöra aðra glaða, því þá líður manni vel.
Arnbjörg Gíslason.
Geysir P. O., Man.
Canada.
Heiðraði ritstjóri Sólskins!
Eg sá það í blaðinu í haust, að þú gjörðir börn
unum tilboð um að gjöra ritgjörðir um þessi
málefni:
Ganada.
Vestu r-Islendinga.
Vera góður drengur.
Um að hjálpa mömmn.
Ólund.
, Lífsgleði.
Mig langar ósköp til að rej’na, eins og eg veit
að mörg önnur böm gjöra, þó það liafi lítið gildi
að öllum Hkindum; sem eg skrifa um. 1 Canada
er eg fædd, og um það hefi eg’ mest lært af því litla
sem eg hefi lært í skóla.
Um Canada.
Canada hefir níu fjdki; þau heita: British
Columbia. Höfuðstaðurinn þar er Victoria. 1
British Columbia eru ræktuð epli og allskonar ber.
2. Alberta. Höfuðstaðurinn er Edmonton. 1 Al-
berta eru miklar hjarðir af nautgripum og sauð-
fé. 3. Saskatöhewan. Ilöfuðstaðurinn er Rogina.
1 Saskatchewan er ræktað korn af öllum tegund-
unl. 4. Manitoba. Höfuðstaðurinn er Winnipeg,
og jxangað hefi eg komið einu sinni og þótti þar
margt og mikið að sjá. 1 Manitoba er framleitt
korn og hey í stórum stíl. 5, Ontario. Stærsta
borgin Toronto. Á einum stað í Ontario eru
nikkel- og koparnámur. 1 Ontario er líka borgin
Ottawa, höfuðstaðurinn í Canada. 6. Quebec.
Höfuðstaðurinn heitir líka Quebec. 1 Qdebec er
St. Lawrence fljótið, og í Quebec eru miklir skóg-
ar, og eru þeir höggnir og farið með viðinn til sög-
unarmylnu og þar er hann sagaður niður til búsa-
gjörðar. New Brunswick. IIöfuðstað\ipinn er
Fredericktown. í New Brunswick er ræktað te lk
og allskonar garðávextir. 8. Nova Scotia. Höf-
uðborgin er Halifax. 1 Nova Scotia erujárn- og
koparnámur. 9. Prinee Edward Islaniþ Höfuð-
staðurinn er öharlottetown. 1 Prince Edward
Island er stundaður landbúnaður, og þar er Hka
ræktað korn og allskonar garðávextir.
1 Canada eru stór vötn: Superiorvatuið er
stærsta vatn heimsins; Mioliiganvatn, Iludson-
vatn, Erilvatn, Ontariovatn, Winnipegvatn, Mani-
tobavatn, og úr þeim síðastnefndu vötnum kemur
meiri fiskur heldur en «úr nokkrum öðrum vötn-
iim, — Frá Canada, voru mennimir, sem bezt
reyndust. í hinu mikla stríði, seni nú er um garð
gengið.
Svo segi eg eins og eldra fólkið: Lengi lifi
Canada! Húrra fyrir Canada!
Margrét Ólafsson.
Maryhill, Man.