Lögberg - 17.08.1939, Page 6

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 17. ÁGÚST 1939
7
Beztu launin hans
Hann var ekki víðfrægur —
en vann starf sitt í kyrþey
eins og óhreyttur héraðslækn-
ir, Hkt og þúsundir annara
slíkra, er aðsetur sitt hafa í
stnáþorpum og bæjum hvar-
vetna. Trúr stöðu sinni, ein-
'ægur, þrunginn af hluttekn-
ing og með djúpan skilning á
kjorum og afstöðu þeirra, er
hann vann iíknrastarf sitt á
niðeal. Hann var gtiðhrædd-
ur maður, og þegar sjúklingur
hans var þungt haldinn, ritaði
hann iðulega forskriftir sínar
i bænaranda. Hvort læknislyf
hans varð við það kröftugra
til bótar, get eg ekki fullyrt,
en það veit eg, að flestir sjúkl-
ingar hans héldu að svo Væri,
og trúnaðartraustið hefir mik-
il áhrif til þess að auka mót-
stöðuaflið hjá þeim, er þrautir
og sjúkdómar þjá. Þessi litla
saga mín gerðist í liðinni tíð,
hegar læknar og annað fólk
hugsaði alment meira en nú
tiðkast, um andleg mál.
Eg man vel eftir skrifstofu
læknisins þá. Hún var eins
og smá lyfjabúð. Hann bland-
aði meðul sín og enda nauð-
synleg seyði og smyrsl. Þarna
Var ofurlítið borð, með gainal-
dags lóðavog og lítill skápur
með fáeina hárbursta og greið-
ur. Sitt hvoru megin við
skápinn stóð glerkrukka, og
var önnur full af lakkrísmol-
um en hin með piparmyntur.
Það var á annan í jólum
og velrarríki mikið, hver kaf-
aldsbylurinn eftir annan hafði
gengið að undanförnu með
frosthörku, eins og algengt var
á þessum tíma vetrar um þær
slóðir, þar sem sagan gerist.
Við vorum hriðtept í ofurlitlu
þorpi, þar sem var ein af
annexíum föður míns. Kaup-
niaðurinn þarna hafði skotið
skjólshúsi yfir okkur og vor-
Um við í húsum hans nokkra
daga, þar til vegir urðu færir
aftur. Þetta var mjög vin-
gjarnlegur maður og þorpsbú-
um var öllum vel til hans.
[Hjá honum fengu þeir allar
nauðsynjar sínar, og svo var
hann einnig jióstafgreiðslu-
maður, en póstvagninn eða
sleðinn fór þar um á hverju
kvöldi. — Þorpsbúðin gamla
var seiðmagnaður stefnumóts-
staður öllum unglingum, og
þar var lika alt hugsanlegt á
boðstólum. f öðrum enda á
búð kunningja okkar voru
dúkvörur og annað því um
líkt, þá fullar hyllur af
könnumat, og þá hólf með
langar og þykkar tóbaksflögur
skrýddar gljáandi tinplötum.
Og þarna blandaðist seið-
þrunginn ilmur munntóbaks-
ins og “búðar”-ostsins. f aft-
urenda búðarinnar, við bak-
dyr, stóðu á grindum stór
sírópsföt, inerkt með orðun-
“New Orleans.” og úr
diviki þeirra seytluðu síróps-
dropar niður í sagið á gólf-
inu, en það var leiðarsteinn
fingrum krakkanna. Hinu
megin dyra voru steinolíu-
byrgðirnar. En í miðparti
búðarinnar húkti vambarvíður
ofn, sem ávalt varð eldrauður
eftir hverja skóflufylli af kol-
um, er i hit hans var látin.
Daginn, sem saga þessi
gerðist, sátu þorpsbúar að
vanda umhverfis ofninn og
ræddu um hið ýmsa og ótal-
marga, er í þann tíð var efni
til umræðu í smáþorpabúðun-
um. Mér er enn i minni sá
itburður, þegar læknirinn
kom inn í búðina, stappaði af
sér snjóinn, smeygði af sér
stóru úlpunni sinni og kom
sér fyrir í mannhringnum við
ofninn. Hver sem væri hefði
getað séð, að þetta var læknir,
ekki aðeins vegna litla höku-
toppsins, lyfja-ilmsins, er hon-
um fylgdi, qg lafafrakkans,
sem hann ávalt klæddist, held-
ur af einhverjum ólýsanleguin
svip og látbragði, er allir
læknar fá á sig eftir fárra ára
örðugt starf. Eru það hin
mýkjandi áhrif þess, að vera
í stöðugu sambandi við líð-
andi meðbræður og systur,
sem'og hin sí-kallandi sjálfs-
fórnarnauðsyn, er þroskar
viljafestu læknisins og gerir
hann eftirtektarverðan? Það
er vissulega ekki aðeins hinn
svokallaði “embættissvipur,’
sem sannan lækni prýðir.
Um leið og nýkomni gestur
inn settist niður og klappaði
á bak mér, tók eg eftir því og
man enn hversu þreytulegur
hann virtist vera og rauð
eygður.
“Það er býsna slæmur byl
ur i dag, hr. læknir,” mælti
einn af búðargestunum og
veifaði hendi til félaga sinni
er læknirinn tók sér stól. “Þér
hafið líklega ekki getað vitjað
margra sjúklinga á landsbygð-
inni síðustu tvo dagana, hugsa
eg, því jafnvel Harli Hilles
$1.00
$2.15
$3.25
G*W
OLD RYE
WHISKY
(Gamalt kornbrennivín)
GOODERHAM & WORTS, LIMITED
Stofnsett 1832
Elzta fl.fengrisgerö ( Canada
This a.(lvertiseinent is not inserted by the Government Vjiquor Control Com-
biission. The Commission is not responsible for statements made as to quality of
t>**oducts advertlsed.
hefir ekki tekist að komast
hingað með póstinn.”
Annar í hópnum lét þess og
getið, að hann hefði “aldrei
áður séð slíkt fannkyngi á
veginum.”
Nú sagði læknirinn okkur
sögu sína, og eg man vel hvað
hróðugur eg var af honum, þó
hann reyndi ekki að láta líta
svo út, sem hann hefði fram-
kvæmt nokkra óvanalega at-
höfn. “Þú getur ekki rétt til
um þetta, Tumi,” sagði lækn-
irinn, og hið einkennilega, litla
bros, er honum var eiginlegt,
færði líf í þreytulega andlitið.
Eg var á ferðinni í alla nótt,
og lá nærri að kala bæði á
eyruin og nefi við að berjast
áfram gegn bylnum.” — Svo
gat hann þess, að Jim sonur
sinn hefði komið heim alla
leið frá Néw York til að eyða
hjá þeim jólafríinu, og hve
ánægjulegrar stundar þau
hefði notið um kvöldið eftir
að hann var búinn að vitja til
sjúklinganna í þorpinu — og
rétt þegar þau voru að setjast
niður við kalkúna-steikur
veizluna, hringdi skrifstofu-
dvra bjallan og snæviþakinn
maður við dyrnar sagði: “Gæt-
uð þér komið, herra læknir?
Hún Marja, litla stúlkan okk-
ar, virðist vera mjög veik.”
Af sjúkdómslýsingu hins ang-
urmædda föður vissi læknír-
inn að barnið myndi þjást af
illkynjaðri difterítis, og. svar-
aði hispurslaust: “Eg skal
reyna að koma.”
Maðurinn hafði komið ríð-
andi, og læknirinn lagði á stað
i léttisleða sinum. Heimili
Maríu litlu var hinu megin við
Bartles flóðgarðinn, eitthvað
fjórar milur niður með sam-
komuhússveginum. Ofsavind-
urinn þeytti snjónum vægðar-
laust og hlóð honurn i háa
skafla svo að allir girðinga-
staurar fóru á kaf i dyngj-
unni. Sleðinn valt þrisvar
sinnum um og í síðustu hvolf-
unni brotnuðu stengurnar svo
læknirinn varð að skilja ak-
færið eftir i fönninni. Með
beizlið eitt við hestinn reið
hann berbakt þvert yfir engi
og aðra og reif niður girðinga
langbönd, er leið hans heftu.
Eftir fjögra mílna reið, er
stóð yfir i fimm klukkustund-
ir, móti hríðarofsanum gadd-
þrungnum, er vitundin um
litlu stúlkuna stríðandi við að
ná andanum, knúði hann til
að brjótast gegn, náði hann
loks takmarki sínu á leiðar-
enda. Hann komst þangað í
tíma — í tima til að fram-
kvæma það, er á læknamáli
nefnist “tracheotomy,” og svo
staldraði hann við og beið úr-
slita. Eftir nokkra stund
huggaði hann hina grát-
þrungnu móður, föðiírinn á-
hvggjufulla og ömmuna öldnu
með því að segja þeim, að
hann hefði góða von um og
héldi að barnið myndi komast
í gegnum þetta. Svo mintist
hann hins undraverða geisla,
vonar og þaklclætis, er ljóm-
aði í augum móðurinnar, þeg-
ar hún þrýsti hönd hans, og
að gamla konan krossaði sig
og hvíslaði einhverju um gim-
stein i kórónuna hans þegar
yfir um kæmi.
Nú fór læknirinn aftur í
ýfirhöfn sína, um leið og hann
stóð upp til að fara, og ein-
ZIGZAG
Orvals pappír í úrvals bók
s
5'
2 Tegundir
SVÖRT KAPA BLA KÁPA
Hinn upprunalegi þunni
vindlinga pappir, sem flestir,
er reykja “Roll Your Own”
nota. Bi8jiS um
“ZIG-ZAG” Black Cover
“Egyptien” tirvals, k v * t u r
vindlinga pappír — brennur
sjálfkrafa — og gerir vindl-
ingana eins og þeir væri
vafSir í verksmiSju. BiSjiS
um
“ZIG-ZAG” Blue Cover
kennilega litla brosið lýsti að
nýju upp hið þreytulega and-
lit hans, er hann sagði:
“Þetta var harðsótt leið,
drengir; og þegar eg náði loks
heim aftur, var eg því nær að
niðurfalli kominn, en ein-
hvern veginn fanst mér þó
hérna,” og hann lagði hönd-
ina á brjóst sér vinstra megin
undir kragahornið, “að aldrei
hefði eg áður fengið eins vel
borgað. Það voru mín beztu
laun.”
Þegar hann var farinn,
sagði Tumi:' “Læknirinn er
skrítinn fugl, er það ekki?
Hann segist hafa fengið þarna
mikil ómakslaun, og þó vita
illir, að þetta McGraths fólk
hefir aldrei rauðan kopar
handa á milli.”
Þetta var á annan í jólum
1896. Árin hafa hvert af öðru
flogið í eilífðar djúp, og gamli
læknirinn lika horfinn yfir
merkjalínu lífs og dauða, en
margir hans líkar eru þó, guði
sé lof, enn á meðal vor. Marg-
ar þúsundir nafnspjalda þeirra
hanga enn yfirlætislaust
þorpum, bæjum og borgum,
smáum og stórum, víðsvegar
um alt vort land og hvert slíkt
spjald ber á sér sama einkenn-
ið — hið hágöfuga einkenni
fórnfúsrar þjónustusemi.
Framtiðin er þoku hulin,
en hvað sem koma kann, þá
verður að verja gaumgæfilega
hið ósýnilega tákn, sein lækna-
spjöldin hafa um liðin ár bor-
ið með sér, og gegn hinu ofsa-
fengna einræðisvaldi, er nú
sópar viða veröld með hala-<
slettum sínum, “því alla vilja
þeir eins og sig, og eins er nú
með þetta.” Hið hulda táku
læknastéttarinnar má ekki út-
atast eða afmást fyrir áhrif
hinna Iöngu og slímugu
krumlu-fingra einræðishyggj-
unnar.—■(Lausl. þijtt—s.)
Mikið stórmenni var saman-
komið í Róm á dögunuin, þeg-
ar þau Irene Grikklandsprins-
essa og hertoginn af Spoleto
voru gefin saman. — f veisl-
unni sátu m. a. fjórir kon-
ungar, tvær drotningar og 52
í1 prinsar.
The Awful Suspense of Waiting
When someone you love becomes a victim
of sickness or accident—time is precious.
Your first thought is to get the Doctor and
ease his pain.
A telephone in your home offers timely
assistance when emergencies arise.
Safeguard the Lives of Your Family
By Having a Home Telephone