Sunnanfari - 01.11.1913, Blaðsíða 5

85
þungu klukknahljóði. En kanske hefir skáld-
ið hugsað sér það svo, að með eiðnum væri
að létta steini af stúlkunni, öllu væri þá
borgið, og alt ætti því að hafa léttan brag á
sér, því að nú gæti samvizkan verið glöð og góð.
Hvort Brynjólfur biskup er hækkaður eða
dreginn niður eða látinn njóta sannmælis eða
skilinn rétt í sambandi við samtíðina í þess-
um ljóðaflokki, er bezt að láta þá Iærðu
segja til. Stendur það atriði á miklu, því að
þar er um dýran mann að tefla, sem altat
hefir verið talinn þjóðarsómi og þjóðprýði,
og vér máttum ekki án vera. Hvort Ragn-
heiður og Daði voru nokkurn tima til eða
ekki, stendur hins vegar á litlu, nema að svo
miklu leyti sem tilvera þeirra hafði áhrif á
æfx hins mikla og mcrkilega manns. Annars
var þeirra dufl og daður ekkert merkilegra
en hvert annað flangur eins og geiist, sem
aldrei er svo sem neinar sérlegar fréttir.
En bvað, sem því líður, er flokkur þessi
stórfallegur í heild sinni, og hlýtur að vera
alveg einstakt eljuverk.
Gcisli í Gröf.
t*ví er optast minni gaumur gefinn en vert
er, hvers virði yfirlætislausa og kyrrláta fólkið
í landinu er. Af hávaðamönnunum, sem
stundum er einskis um vert og aldrei hafa
gert nýtilegt verk á æfi sinni, fer kanske
mikil saga, en hinna, sem vinna ærlega, út-
brota- og orðalaust verk sinnar köllunar og
eru þær sönnu og áreiðanlegu máttarstoðir
þjóðfélagsins, er stundum svo sem að aungu
getið, af því að þeir ala aldur sinn í kyrrþey.
Og þegar þeir svo fara ofan í nroldina er
saga þeirra búin, — og gleymd. Hvað mikið
af þjóðnýtustu alþýðumönnum vorum frá öll-
um öldum, sem þjóðin á að þakku þrif sín
og tilveru fram á þennan dag, hvílir nú ekki
gjörsamlega gleymt niðri i skauti landsins
sjálfs, af því að þeir hirtu ekki um að sýn-
ast, heldur að vera? En slíkra manna nöfn-
um er gaman að halda á lopti.
Gamla orðtækið segir, að þeir fari vel með
sínu ráði, sem láti lítið á sér bera (Bene vixit,
qvi bene latuitj, og hérna kemur þá mynd af
einum slíkum manni, Gísla bónda Gíslasyni
í Gröf í Skaptártungu.
Gísli er fæddur í Gröf 7. Júní 1848. Faðir
hans var sá orðlagði dugnaðarmaður Gisli
Jónsson bóndi í Gröf (d. 16. Nóv. 1848, 38
ára gamall), einn af þeim nafnkendu Hlíðar-
Gisli i Gröf með konu og dætrum.
bræðrum. Það var liann, sem flutti bæinn
upp úr gilinu (gröfinni), bygði hann upp
merkilega með grjót og gerði alla hina ramm-
legu túngarða í Gröf, sem getið er um í V.
ári Sunnanfara bls. 78. Þegar Gísli Jónsson
andaðist, var Gísli sonur hans á fyrsta ári.
Móðir Gísla í Gröf Gíslasonar, og seinni kona
Gísla Jónssonar, var Kristín Símonardóltir
hins mállausa, Davíðssonar (Mála-Daviðs), og
lijá henni andaðist Símon faðir liennar 1.
September 1861, 76 ára gamall. Kristín var