Lögberg-Heimskringla - 26.09.1968, Blaðsíða 3

LÖGBERG-HEIMSKRINGLA, FIMMTUDAGINN 26. SEPTEMBER 1968
3
Sögur Rcmnveigar Óíafsdótfur Breim
Torfhildur Hólm skáldkona dvaldi við Íslendingafljóí og í
Winnipeg nokkur ár á öndverðri landnámslíð. Hún og Rann-
veig ólafsdóttir Briem, kona Sigtryggs Jónssonar voru miklar
vinkonur. Þegar Rannveig giftist Sigtryggi vorið 1876 og þau
fluttust til Möðruvalla við íslendingafljótið, þá kom Torf-
hildur með þeim vestur en hún hafði þá nokkrum mánuðum
áður misst mann. sinn, Jakob Hólm, eftir aðeins eins árs sam-
búð.
Torfhildur var þrítug að aldri þegar hún kom vestur og
var sískrifandi. Hún. fór heim alfarin vorið 1889. Hún hafði
skrifað mikið hér vestra. — Nokkrar smásögur fyrir blaðið
Framfara; skáldsöguna, Brynjólfur biskup Sveinsson, Sögur
og ævintýri og fleira. Einnig safnaði hún og skráði Þjóðsögur
og sagnir og fékk allmikið efni í þá bók frá frumbyggjum
•liér vestra, en sú bók var ekki prentuð fyrr en 1962; bjó Finn-
ur Sigmundsson hana til preniunar. Við leyfum okkur að
birta nokkrar sagnir Rannveigar, konu Sigtryggs Jónassonar.
• Business and Professional Cards •
ÞJÓÐRÆKNISFÉlAG íslendinga í VESTURHEIMI
Forseti: SÉRA PHILIP M. PÉTURSSON
681 Bonning Street, Winnipeo 10, Manitoba
Siyrkið félagið með því að gerasi meðlimir.
Sendist til f jórmálariiara
Ársgjald $2.00 — Tímarit félagsins fríii
MRS. KRISTIN R. JOHNSON
1059 Dominion Si., Winnipeg 3, Maniioba.
'draumar RANNVEIGAR
I
Rannveigu dreymdi, þegar
hún var á sjöunda árinu, að-
hún og leiksystkini hennar
lægju á grasnum bala fyrir
utan vesturportið á Möðru-
völlum og horfðu upp í him-
ininn. Sá hún þá, hvar tveir
ógnar stórir menn stóðu, ann-
ar á fjallinu uppi yfir bæn-
um, en hinn á Vaðlaheiði.
Höfðu þeir metaskálar á milli
sín, og héldu sinn hvor í ás
þann, er þær héngu á. Elzta
barnið, sem hét Sigurður, var
nú tekinn og v e g i n n , og
heyrði hún, að sá er stóð í
austri sagði, að hann væri of
léttur. Var hann þá settur aft-
ur niður. Að því búnu hvarf
leiksystir hennar, Sigríður, sú
er næst var að aldri, upp á
matskálina. Heyrði þá Rann-
veig, að sá er stóð í vestri
sagði, að hún væri mátulega
þung, og þótti henni, að hún
mundi ekki koma aftur. Nú
þóttist hún vita, að þessu næst
yrði hún sjálf vegin, og þótti
þá óvíst, hversu fara mundi.
Hrökk hún þá upp óttaslegin.
Litlu síðar lézt Sigríður þessi
úr barnaveikinni. Hún var
dóttir Sveins umboðsmanns
Þórarinssonar.
II
Þegar Rannveig var á Frið-
riksgáfu, dreymdi hana, að
hún væri á ferð fram í fjörð.
Þegar hún reið fyrir framan
Havsteins-húsin, var þar kom-
ið svo mikið flóð, að flæddi
yfir götuna. Sá hún þá marga
.hesta koma, og á tveimur hvít-
um hestum voru 1 í k k i s t u r
bundnar yfir þverbak. Hest-
arnir ruddust svo þétt fram
með henni, að hún gat ekki
sökum flóðsins forðað sér.
Önnur kistan rakst því í auga-
brúnina á henni, og kenndi
hún til í því hún vaknaði.
Nokkru síðar sálaðist Kristján
b r ó ð i r hennar, fóstursonur
Havsteins kaupmanns, og kom
henni það eins óvart og þegar
hún mætti kistunum í svefn-
inum, því að hún vissi ekki,
að hann var veikur. Ári síðar
dó amma hennar, frú Valgerð-
ur á Grund. Voru þau bæði
grafin í Grundarkirkjugarði.
III
Þegar Rannveig var á Hösk-
uldsstöðum 1874 d r e y m d i
hana, að hún hefði stórt og
mikið mein í vinstra brjóst-
inu, sem hún vissi, að mundi
leiða sig til bana, og ætlaði
J ó h a n n bróðir hennar að
skera meinið. Hún fór þá frá
bænum og út á einhverja háa
sjávarhamra, og var hafið gín-
andi neðan undir. Hún ásetti
sér að steypa sér ofan af þeim
og fyrirfara sér til þess að
komast hjá píslunum. En hvar
sem hún kom að, stóð fy.rir
henni kerling svo áraleg, að
henni reis hugur við. Hún
glotti og yggldi sig, potaði að
henni fingrunum og' hoppaði
af djöfullegri kæti, svo að
R a n n v e i g gat ekki fram-
kvæmt það, sem hún ætlaði
sér, því að hún vildi ekki
gjöra það framan í henni.
Loks sá hún, að hún mátti til.
Blíndi hún í örvæntingu niður
í djúpið og ætlaði að steypa
sér ofan fyrir. Finnur hún þá,
að komið er við handlegg
hennar og sagt: „Gjörðu þetta
ekki, ég skal hjálpa þér.“ í
þessu steypti kerlingin sér of-
an fyrir björgin og sagði:
„Kristur talar.“ Leit Rannveig
þá við, en sá aðeins svipinn.
Sneri hún þá heim og ætlaði
að láta skera brjóstið, því Jó-
hann var þá kominn. Klæddi
hún sig úr treyjunni og skyrtu
erminni, en þá fann hún ekk-
ert til framar, og hvernig sem
hún þreifaði, fann hún ekkert
á brjóstinu. Hún gat ekki skil-
ið í þessu, en þóttist vita, að
það væri orðið að Krists til-
hlutun. Draumurinn var ekki
lengri.
IV
V e t u r i n n 1877 dreymdi
Rannveigu, að hún þóttist sjá
guð. Hann var uppi í loftinu,
en ekki gat hún lýst honum
og ógjörla sá hún, hvort þetta
var úti eða inni. Þó þótti
henni það helzt vera einhvers
staðar inni, og úði og grúði
alls staðar umhverfis af fólki,
og framdi það alls konar störf
og vinnu. Hún sá engla ganga
mitt á meðal mannanna, og
þótti henni enginn sjá þá
nema hún. Þeir launuðu og
hegndu eftir gjörðum mann-
anna. Engan veginn gat hún
lýst guði, en hún sá, að augu
hans hvíldu á hverjum sér-
stökum með sömu athygli og
hann horfði á engan annan, og .
þó, til hverrar hliðar, sem hún
leit, horfði hann á hvern einn
með tignarlegri alvöru og ró.
Sá enginn mismun, hvort
honum líkaði betur eða verr.
Þar sá hún mann, sem var ó-
ánægður við guð og reiddi að
| honum hnefa. Ekki sýndist
henni honum bregða við það,
en hún sá engil koma og hand
leggsbrjóta barn, sem stóð við
hliðina á honum, en hún sá
ekki, hvernig það skeði. Mig
sá hún liggja fram á hand-
leggnum með flakandi brjóst-
ið og biðja og mæna til him-
ins. Guð leit eins rólega á það
og annað, en henni þótti, að
englarnir ætla eitthvað að
gleðja mig. Drauminn
dreymdi hana um klukkan
tólf um kvöldið, og var á þeim
tíma öldungis eins ástatt fyrir
mér og hún sá í draumnum.
Hún sagði við mig um morg-
uninn: „Þú varst ekki glöð í
gærkvöldi,11 og lýsti hún gjör-
samlega, hvernig ég hefði ver-
ið, sem öldungis bar saman.
V
Rannveigu dreymdi þennan
d r a u m í september 1878:
Henni þóttþ að hún sjálf, ég
og Sigríður Jónsdóttir, sem
allar erum hér í húsinu (Hall-
dóri Briem brá einnig fyrir)
vera komnar upp í eitthvert
stórt og atkvæðamikið hús,
einhvers staðar hátt uppi.
Þóttist hún þá muna, að við
öll hefðum farið einhverja
erfiða og mjóa braut eða ein-
stigi, áður en við komum þang
að, og gengum við frá vesjxi
til austurs. Það var eins kon-
ar endurminning. Þar þótti
henni við fara að tala um
þetta og þetta, er hefði mætt
okkur á leiðinni, og þá skild-
um við og gátum útlagt allt,
þetta var fyrir þessu og þetta
var fyrir þessu. „Já, nú skilj-
um við það,“ sögðum við, allt
Framhald á bls. 7.
Minnist
BETEL
í erfðaskrám yðar
Mr. A. G. EGGERTSON, Q.C.
Barrister and Solicitor
303-209 Notre Dame Ave.,
Winnipeg 2. Man.
Office 943-5635
Residence 453-0603.
ICELANDIC GENEAL0GIES
Americans of lcelandic origin can have
thoir lcelandic ancestry traced and in-
formation about nearest living relatlves
in lceland.
MODERATE FEE. PLEASE CONTACT
Stefán Bjarnason, P.O. Box 1355,
Roykjavík, lcoland
FRÁ VINI
Phone 783-3971
Building Mechanics Ltd.
Puinting - Decorating - Construction
Renovating - Real Estate
K. W. (BILL) JOHANNSON
Manager
938 Elgin Avenue Winnipeg 3
Benjaminson Construcfion Co.
Ltd.
911 Corydon Aranue
GR 5-0498
GENERAL CONTRACTORS
R.iidontlal and Comnwrctal
E. BENJAMINSON, Managar
Lennetf Motor Service
Operated by MICKEY LENNETT
IMPERIAL ESSO PRODUCTS
Hargrava & Bannatyna
WINNIPEG 2, MAN.
Phone 943-8157
H. 1. LflWRIE LUDL0W
Barrister and Sollcitor
2nd Floor, Crown Truet Bldg.
364 MAIN STREET
WINNIPEG 1, MANITOBA
Ph. WH 2-4135
At Gimll Hotel every Frldoy
9:30 to 12:30

RICH ARDSON & COMPANY
Barrislers and Solicitors
274 Garry Straat, Winnipeg I, Manitoba Telephone 942-7467
G. RICHARDSON, Q.C. J. F. R. TAYLOR, LL.B. W. S. WRIGHT, B.A., LL.B.
C. R. HUBAND, LL.B.
W. NORRIE, B.A., LL.B. W. J. KEHLER, B.A., L.L.B.
G. M. ERICKSON, B.A., LL.B. E. C. BEAUDIN, B.A., L.L.B.
"GARTH M. ERICKSON of the firm of Richardson & Company attends at the
Gimli Credit Union Office, Gimli, 4:00 p.m. to 6:00 p.m. on the first ond third Wednesday of each month."