Alþýðublaðið - 11.05.1962, Blaðsíða 15

0 l> l>
Rósir. Frá þeirri stundu hafði
líf hans ekkert verið annað en
rósir. Rósir, rósir alla tíð.
3. kafli.
FRAMHALDSNÁM.
„Svo að þér viljið vinna í So-
vétríkjunum, herra Grant?“
Hálftími var liðinn og MGB
ofurstinn var orðinn leiður á
samtalinu. Hann áleit, að hann
hefði þegar haft upp úr þessum
lieldur ógeðslega brezka her-
manni öll þau hernaðaratriði,
sem nokkurn áhuga gæti vakið.
Nokkur kurteisiega orð til að
greiða manninum fyrir hin fjöl
mörgu leyndarmál, sem komið
liöfðu upp úr töskunum, og síð
an gæti hann fai-ið í fangaklef'
ana og síðan yrði hann, þegar
þar að kæmi, fluttur til Vorkuta
eða einhverra annarra fanga-
búða.
„Já, ég vil vinna fyrir ykk-
ur“.
„Og hvaða verk gætuð þér
unnið, herra Grant? Við höfum
nóg af ófaglærðum verkamönn-
um. Við þöfnumst ekki vörubíl-
stjóra, og“, dauft bros færðis yf
ir andlit liðsforingjans, „ef þarf
að boxa, þá höfum við nóg af
mönnum, sem stunda hnefaleika.
Tvo hugsanlega olympíumeist-
ara þar að auki“.
„Ég er sér^ræðingur í að drepa
fólk. Geri það mjög vel. Mér
þykir gaman að því“.
Ofurstinn sá rauða eldinn, sem
augnablik logaði bak við fölblá
i) FRÁ SOVÉT
augun undir Ijósum augnahárun
um. Hann hugsaði, maðurinn
meinar þetta. Hann er brjálað-
ur auk þess að vera ógeðfelldur.
Hann horfði kuldalega á Grant
og velti því fyrir sér, hvort að
það væri þess virði að eyða mat
á hann í Vorkuta. Sennilega
betra að láta skjóta hann. Eða
fleygja honurn aftur yfir á
brezka svæðið og láta hans eig-
in menn fást við liann.
„Þér trúið mér ekki“, sagði
Grant óþolinmóður. Þetta var
ekki réttur maður, vitlaus deild.
„Hver sér um útrýmingarstörf-
in fyrir ykkur hérna?“ Hann var
viss um, að Rússar hefðu ein-
hvers konar morðadeild. AUir
sögðu það. „Leyfið mér að tala
við þá. Ég skal drepa einhvern
fyrir þá. Hvern sem er. Núna
strax“.
Ofurstinn horfði fýlulega á
h'ann. Ef til vill var bezt, að
hann gæfi skýrslu um þetta.
„Bíðið hér“. Hann stóð á fæt-
ur og fór út úr herberginu, skildi
dyrnar eftir opnar. Varðmaður'
kom og tók sér stöðu í dyragætt
inni og horfði á bak Grants,
með höndina á byssu sinni.
Ofurstinn fór inn í næsta her
bergi. Það var autt. Það voru
þrír símar á skrifborðinu. Hann
tók upp heyrnartólið á beinu lín
unni til MGB í Moskva. Þegar
svarað var, sagði hann,
„SMERSH”. Þegar SMERSH
, svaraði, bað hann um yfirmann
aðgerða.
Tíu mínútum síðar lagði hann
heyrnartólið á aftur. Hvílík
heppni; Einföld lausn. Hvernig
sem hún færi færi hún vel. Ef
Englendingnum tækist þetta,
væri það ágætt. Ef honum mis-
tækist, mundi það samt valda
vandræðum á vestursvæðinu —
vandræðum fyrir Breta, af því
að Grant var þeirra maður, vand
ræði fyrir Þjóðverja, því að til
raunin mundi skelfa marga
njósnara, vandræði fyrir Banda
rikjamenn, af því að þeir lögðu
fram mest af peningunum til
Baumgarten hringsins og mundu
nú telja, að öryggisráðstafanir
Baumgartens væru einskis
virði. Ánægður með sig gekk of
urstinn aftur inn í skrifstofu
sína og settist aftur á móti
Grant.
„Meinið þér það, sem þér seg
ið?“
„Auðvitað geri ég það“.
„Hafið þér gott minni?“
„Já“.
,,Á brezka svæðinu er Þjóð-
verji, sem heitir Dr. Baumgart
en. Hann býr í íbúð nr. 5 í
Kurfiirstendam 22. Vitið þér
hvar það er?“
„Já“.
í kvöld verðið þér settur, á-
samt mótorhjólinu yðar, aftur yf
ir á brezka svæðið. Númerinu á
hjólinu verður breytt. Félagar
yðar verða á hnotskóg eftir yð-
ur. Þér eigið að fara með um-
slag til Dr. Baumgarten. Það
verður merkt þannig, að það
skuli afhent persónulega. í ein
kennisbúnjngi yðar og með þetta
Merkjasala
SVFÍ í dag
Jl, í D A G, lokadag, er
”hinn árlegi merkjasöludag
ur Slysavarnafélags íslands
Ágóði af merkjasölunni rcnn
ur til öflunar nýrra biörgun-
artækja, enda leggur SVFÍ
áherzlu á að fylgjast vel með
á því sviði.
í tiiefni dagsins birtum
við þessa mynd af björgun-
arbátnum Gísla J. Joiinsen
þar sem hann hangir í davíð-
unum á hnsi SVFÍ við
Grandagarð.
Auk þess sem menn geta
st.vrkt starfsemi SVFÍ mcð
því að kaupa merki í dag,
þarf aðeins að hringja í síma
1 48 97 til að gerast félagi,
umslag lendið þér ekki í neinum
erfiðleikum. Þér segið, að skila
boðin séu svo mikið einkamál
að þér verðið að hitta Dr. Baum
garten einan. Svo drepið þér
hann.“ Ofurstinn þagnaði. Hann
lyfti brúnum. „Já?“
,,Já“, sagði Grant. „Og ef ég
geri þetta, ætlið þið þá að lóta
mig fá rneira af slíkum verk-.
um?“
„Það er hugsanlegt", sagði of
urstinn kæruleysislega. „Fyrst
verðið þér að sýna, hvað þér
getið. Þegar þér hafið lolcið
verkinu og eruð kominn aftur
yfir á sovétsvæðið, megið þér
spyrja um Boris ofursta. Hann
hringdi bjöllu, og óeinkennis-
klæddur maður kom inn. Ofurst
inn bandaði hendinni til hans.
„Þessi maður mun gefa yður að
borða. Síðar mun hann fá yður
umslagið og beittan hníf af ame
rískri gerð. Það er prýðilegt
vopn. Gangi yður vel“.
Ofursteinn teygði út hendina
og tók rós úr skálinni og þef-
aði djúpt af henni.
Gránt stóð á fætur. „Þakka yð
ur fyrir“, sagði hann hlýlega.
Ofurstinn svaraði ekki né leit
upp frá rósinni. Grant gekk út
á eftir óeinkenniskældda mann
inum.
Flugvélin þaut yfir miðhluta
Rússlands. Stálbræðsluofnarnir
í Stalino og silfurlit áin Dniep-
er lágu langt að baki. Ljósin hjá
Kharkov höfðu sýnt landamæri
Ukraninu, og smáborgin Kursk
var komin og farin. Grant vissi,
að fyrir neðan þá huldi myrkrið
hina miklu steppu, þar sem mill
jarðar tonna af korni kliðaði og
þroskaðist. Það mundu ekki
verða fleiri ljósvinjar á leiðinni
fyrr en þeir hefðu, eftir svo sem
klukkutíma, flogið síðustu þrjú
hundruð mílurnar til Moskva.
Því að nú orðið vissi Grant
heilmikið um Rússland. Eftir hið
skjóta, hreinlega og fréttnæma
morð á veigamiklum vestur-þýzk
um njósnara, var Grant ekki fyrr
kominn aftur austur fyrir en
hann hafði einhvern veginn upp
á „Boris ofusta“, var klæddur í
borgaraleg föt, með flughjálra
til að hlyja hárið, troðið inn i
tóma MGB flugvél og fluttur
beint til Moskva.
Þá upphófst ár hálfgerðar
fangelistilveru, sem Grant notaði
til að halda líkamanum hraust-
um og læra rússnesku, á meðan
fjöldi fólks kom og fór í kring
um hann — rannsóknarlögreglu
menn, njósnarar, læknar. Á með
an ó því stóð höfðu rússneskir
njósnarar í Englandi og Norður-
írlandi rannsakað fortíð hans af
mikilli nákvæmni.
Að árinu loknu var Grant veitt
eins hreint pólitískt læknisvott-
orð, eins og nokkur útlendingur
getur fengið í Rússlandi. Njósn
ararnir höfðu staðfest sögu hans.
Ensku og amerísku njósnararn-
ir. sem settir höfðu verið inn til
lians, tilkynntu, að hann hefði
engan áhuga á stjórnmálum eða
þjóðfélagsháttum nokkurs lands
í heiminum, og læknar og sál-
fræðingar voru sammála um, að
hann vaéri geöbilaður með köfl-
um og tímabil hans færu eftir
fullu tungli. Þeih bættu því vif,
að Grant væri einnig haldinn
sjúklegri sjálfselsku, væri kyn4-
hvatalaus og þyldi sárauka mjög
vel. Að þessum einkennum frá-
skildum væri líkamlega heilsá
hans frábær og þó að menntunan
stig hans væri óskaplega lág^
væri liann slægur, eins og reíf
ur. Allir voru sammála um, aff
Grant væri stórhættulegur þjóS
félagsmeðlimur og skyldi einc
angraður. • *
Þegar skjölin komu fyrir ýfi?-
mann starfsmannahalds MGB,
var hann að því kominn affi
skrifa Drepið hann á spássíuná,
þegar hann fékk aðra hugmynd.
Heilmikið af morðum þarf affi
framkvæma í Sovétríkjunum, —
ekki vegna þess, að hinn al-
menni Rússi sé grimmur maður,
þó að sumar af þjóðum þeirra
ríkja séu meðal hinna grimm-
ustu , í heimi, heldur er þaffi
stefnuátriði. Fólk, sem vinnur
gegn ríkinu, er óvinur rlkisíns,
og ef það heldur upiiteknum.
hætti, er því útrýmt. í landi, þar
sem íbúarnir eru 200.000.000, ep
hægt að drepa margar þúsundir
á ári hverju, án þess að sjáisfi
högg á vatni. Ef þarf að drepa
milljón manns á einu ári, ein,3
og gerðist í hreinsununum miklu,
þá er það heldur ekki sérlega
mikið tap. Alvarlegasta vandq-
málið er skorturinn á böðlum. —-
Böðlar hafa stutt ,,líf“. Þeir
þreytast ó starfinu. Eftir tíu,
tuttugu, hundrað dauðahryglur
sígur eins konar dauðabakterfa
inn í sjálfan líkama mannsins,
hversu mikið ómenni, sem hann.
kann að vera. Dapurleiki og
drykkja ná tökum á honum,
hræðileg þreyta nær tökum á
honum, augun verða sljó, hreyf-
ingar verða hægar og nákvæmnin
hverfur. Þegar vinnuveitandinn,
sér þessi merki, ó hann ekki ann-
ars úrkosta en taka böðulinn a£
lífi og finna sér annan. : 4
Yfirmannt starfsmannahaléta
MGB var kunnugt um þettb
varidámál og hina stöðugu leit,
sem fram fór. ekki aðeins að
hinum fíngerðari morðingja,
lieldur einnig hinum venjulega
slátrara. Og hér var loksins m^ffi
ur, sem virtist vera sérfræðing-
ur í hvoru tveggja, maður, sem
gekk upp i starfinu og beinlfnia
til þess ætlaður, ef trúa mátti
læknunum.
Forstjórinn skrifaði stutta og
ákveðna athugasemd á skjöl
Grants, • merkti þau SMERSH
Otdye! II og ýtti þeim frá sér. t
Deild 2 í SMERSH, sem sér
um aðgerðir og aftökur, tók viffi
Donovan Grant, breytti nafnl
hans .í Granitsky og skróði hann
sem starfsmann.
Næstu tvö árin voru erfið fyr-
ir Grant. Hann varð að fara aftur
í skóla, og það í skóla, sem fékk
liann til að sakna brotnu borð-
anna í bárujárnsskúrnum, sem
verið hafði eina hugmynd hans
um það hvernig skólaýanga
væri. En nú sat liann í Njósná-
skólanum fyrir útlendinga fyrir
utan Leningrad á meðal Þjóð-
verja, Tékka, Pólverja, Balta,
Kinverja og negra, sem allir vóru
alvarlegir og áfjáðir á svip'og
skrifuðu þindarlaust í glósubæk-
ur sínar, og stritaði nú við náms-
ALÞÝÐUBLAÐIÐ - 11. maí 1962 15