Frækorn - 15.04.1901, Blaðsíða 4

60
F R Æ K 0 R N.
Ú tskúfunarkenningin.
m.
Eftir er að skoða þá staði, sem
menn bera fyrir sig því til stuðnings,
að ritningin kenni óendanlegar helvít-
is-kvalir.
Einn af þessum stöðum er Mark.
9, 42—47, þar sem komizt er þann-
ig að orði:
„— Betra er þér að ganga handar-
vana til lífsins, en að hafa báðar
hendur heilar og fara til helvítis í
hinn óslökkvandi eld, þar sem ormur
þeirra ekki deyr og eldur ekki
slokknar. “
Enginn vafi getur á því leikið, að
frelsaiinn talar hér um hina komandi
hegningu óguðiegra, og afar-hörð
virðast þessi orð hans vera.
Til þess að skilja þau rétt er gott
að muna eftir því, að orðið, sem á
þessum stað er þýtt með helvíti, er
gehenna, sam eiginlega þýðir „Ben
Hinnoms dal“. í þessum dal var
stöðuglega haldið við eldi, þar sem
líkuin afbrotamanna, hræjum dýra og
alls konar óhreinindum var eytt. Fyrir
utan svæði eldsins hafa að líkindum
verið ormar, sein átu það upp, er
eldurinn kunni að leifa. Að verða
kastað i gehenna eða Ben Hinnoms
dal til fórna þýddi þess vegna algjör-
lega eyðileggingu, einmitt, af því
að eldurinn var ekki slökktur og orm-
arnir voru látnir vinna sitt verk. —
Á líkan hátt talar guðs orð á öðrum
stöðum um eld, sem kemur til vegar
algjörri eyðileggingu. Vér viljum
nefna sem dæmi Jer. 17, 27., þar
sem drottinn segir, að ef ísraelsmenn
gegndi sér ekki í því að halda hvildar-
daginn, þá mundi hann „kveykja eld
í borgarhliðinu, sem eyðilegði Jerú-
salemshallir og slokknaði ekki“.
En enginn maður skilur þó þennan
texta öðruvísi en sem spádóm um
eyðileggingu Jerúsaiemsborgar. Og
spádómur þessi kom nákvæmlega fram
árið 70 e. Kr., þegar hinn rómverski
her undir Titus kveykti í borginni.
Enginn gat slökkt, og því varð eyði-
leggingin algjör. En þegar eldurinn
var búinn að gjöra sitt verk, dó hann
út af sjálfu sér. Þannig mun hel-
vítis eldur gjöra algjört verk, þegar
„dagurinn kemur brennandi sem ofn;
þá skulu allir ósvífnir syndarar, og
þeir, sein guðleysi fremja, vera sem
hálmleggir, og dagurinn, sem kemur,
skal kveykja í þeiin, segir drottinn,
og hvorki eftir skilja þeim rót né
kvist“. Ma). 4.
Á nokkrum stöðum er talað um
„eilífan eld“, og hugsa menn þess
vegna að hegningin verði óendanleg.
• fessi skoðun hefur ef til vill rót sína
að rekja til þess, að sumir misskilja
orðið „eilífur'1. Petta orð er í biblí-
unni við haft til að tákna ýmist
óendanlegan eða endanlegan
tíma, og verður sambandið að skera