Gjallarhorn - 27.11.1912, Blaðsíða 2

26
GJALLARHORN
VII.
Reykið alt af undantekningarlaust
reykfóbak virjdla
C W. Obel
í Aalborg.
Vindlarnir eru búnir til eingöngu úr hreinu og ósviknu tobaki
og verðið svarar að öllu leyti til gæðanna.
Vörur frá Obel eru hollar og góðar.
Köbenhavns
Marg’arinefabrik
selur bezta og ódýrasta smérlíki sem er á boðstólum. Það er hvítt
eins og ásauðasmér, alveg ólitað, svo kaupendur verða ekki svikn-
ir á efni pess. Dýrari tegundir pess eru eins og bezta rjómabúa-
smér að gæðum, en miklu ódýrari,
Áreiðanlegum kaupendum gefinn lapgur gjaldfrestur.
Aðalumboðsmaður á íslandi:
Jón Stefánsson
Akureyri,
Qjallarhorn
kemiA' út tvisvar í viku til næsta nýjárs,
á miðvikudögum og laugardögum. Þau
blöð verða talinn árgangur og kosta eina
krónu. Þeir kaupendur blaðsins er nú hafa
borgað VI. árgang þess, verða í þeirri
upphæð taldir hafa borgað þenna er nú
byrjar.
Nærsveifamenn allir, eru beðnir að vitja
blaðsins, í sölutjúð jakobs kaupm. Karls-
sonar (»Edinborg<) sem oftast þegarþeir
eru hér á ferð.
Meðal kaupenda eru ofmargir sem
skulda fyrir alla árganga »Gjallarhorns«,
hafa stöðugt tekið við blaðinu, en aldrei
borgað fyrir það einn eyri. Nú eru það
vinsamleg tilmæli tíl kaupenda blaðsins,
frá útgefanda þess, að þeir sem skulda
því, greiði skuld sína fyrir nýjárið.
Jakob Karlsson kaupm. hefir umboð til
þess að taka við borgun fyrir blaðið og
heimta inn skuldir þess.
„Lovosa
er nauðsynlegt þrifnaðarmeðal á hverju
heimili, léttir hreingerning á hverju
sem er, er gerladrepandi, og kemur í
stað sápu og þvottadufts, við allan
þvott.
„L0V0S“ er fundið upp af Sir
William Burnett & Co í t,ondon og
fer nú sigurför um allan heim.
,L0V0s‘ er drjúgt. Það er gerla-
drepandi og hjálpar því til að græða
sár og sprungur á höndum. Það tek-
ur strax bnrtu öll óhreinindi en þó
eru ekki í því nein skaðleg efni, svo
hin viðkvæmasta húð þolir þvott með
því. Þeir sem þvo sér ur »Lovos« fá
útlitsfagrar, hvítar og mjúkar hendur.
,L0V0S‘ er ómissandi við allan
fataþvott, leysir upp öll óhreinindi,
fitubletti, málklessur og hvað sem er.
,L0V0S‘ þarf við gólfþvott, (tré-
gólf og vaxdúksgólf) og hreinsun á
öllum búshlutum hvort sem þeir eru
úr tré eða málmi, gleri, leir eða postu-
lfni.
,L0V0S‘ hreinsar ekki aðeins og
gerilsneyðir heimilin þar sem
það er notað heldur gefur það einnig
þægilegan ilm sem ávalt er föiunaut-
ur hins sanna hreinlætis.
,LoVOS‘ fæst í öskjum á 10 aura
25 aura og 50 aura og ennfremur í
8 punda öskjum hentugum fyrir gisti-
hús, sjúkrahús, verksmiðjur, smérgerð-
arhús o. s. frv. »Lovos« er margfalt
ódýrari en sápa, þvottaduft, sódi o.
s. frv.
,LoVOS' fæst bráðum í öllum stærri
verzlunum um alt ísland.
Pantið »Lovos« sem fyrst.
Einkasali fyrir ísland:
Jón Stefánsson, Akureyri.
(Selur aðeins kaupmönnum og kaup-
íélögum.)
,Hin hvíta þrœlaverzlunt
Félag eitt í Höfn, er hefir það mark
mið að sporna gegn því að ungum
stúlkum sé stolið handa »pútnahúsum«
héft aðalfund sinn nýlega, og skýrði
formaður þess þar frá starfsemi félags-
ins undanfarið. Haíði félaginu, meðal
annars, hepnast að frelsa tvær ungar
stúlkur er »agentar« pútnahúsanna
höfðu tælt burtu frá vandamönnum
sínum, og var það á síðust stundu að
þær náðust.
Kvennaveiðar í þessu augnamiði fara
mikið í vöxt um öll Norðurlönd og er
sagt að það stafi mikið af að ungar
stúlkur í þessum löndum séu ótor-
tryggari en kynsystur þeirra annars-
staðar. Aðferðin við »veiðina« er með
ýmsu móti. Oft eru það eldri konur
er reka þessi erindi pútnahúsanna og
er óskiljanlegt að nokkur kona skuli
fást til slíkrar ósvinnu, þótt vel laun-
að sé, því þeim ætti þó að vera Ijós-
ara en karlmönnum hvílík hörmurtgar-
æfi bíður hinna ungnu stúlkna f saur-
lífishúsunum, er svo oftast endar með
því, að þær deyja kvalafullum dauða,
úr viðbjóðslegustu samræðissjúkdóm-
úm.
Karlmenn »veiða« oftast á þann hátt
að þeir »trúlofast« stúlkunum og þyk-
jast svo flytja með þær búferlum til
fjarlægra staða t. d. Ameríku. Þar
selja þeir svo »unnustur« sfnar til
pútnahúsanna eða umboðsmanna þeirra.
Verðið er frá 2000—10,000 kr. fyrir
stúlkuna eftir því hvað falleg hún er
og vel vaxin.
Áðurnefnt félag ræður fastlega öll-
um ungum stúlkum á Norðurlöndum til
þess, að láta ekki ginnast af fögrum
loforðum óþektra manna eða kvenna,
um glæsilega atvinnu, rié því um líkt,
á fjarlægum stöðum, nema þær geti á
einhvern öruggan hátt, útvegað sér
fulla vissu um að engin brögð séu í
tafli. — Oftast er séð svo um, þegar
þær hafa byrjað ferðina til hins ó-
kunna heimkynnis, að þær geta ekki
aloppið aftur úr klóm böðla sinna.
Aldrei hafa verið jafnmikil brögð í
Noregi, að kvennaveiðum til þessa,
eins og í sumar. Yfirvöldin þykjast
viss um hvert illvirkið, hvern kvenna-
stuldinn á fætur öðrum, en standa
varnarlaus gegn ódæðinu. Vonandi eru
þessir »veiðimenn« ekki farnir að
starfa á Islandi enn þá, en varar ættu
íslenzkar stúlkur að vera um sig, þær
er trúlofast ýtlendum sjómönnum sem
þær vita engin deili á, og fara svo
með þeim til útlanda, ýmist giftar
þeim eða trúlofaðar.
(Að mestu eftir »Politiken«).
Jóhannes Jósefssor)
er í Lotz á Póllandi um þessar mund-
ir og sýnir þar íþróttir sínar, fyrir
fullu húsi áhorfenda, er láta mjög af
hreysti hans. Nýlega glímdi hann við
dólg mikinn pólskan, er þar var talinn
óvinnandi, og var harður atgangur, en
svo lauk að dólgurinn féll fyrir Jó-
hannesi eftir 47 mfnútna viðureign.
Urðu þá margir iandar hans æfir og
ætluðu einhverjir ofstopamenn að veita
Jóhannesi atgang Gerðist þá þröng
mikil á þingi, en þó komst Jóhannes
heill undan og bauð svo að þeir, hann
og dólgurinn, (sem »Gjh.« hetir ekki
nafn á) skyldu reyna með sér aftur á
nýjan leik, en ekki er enn frett um
úrslitin þar. Það var grísk-rómversk
glíma er þeir glímdu.
Frá Lotz ætlaði Jóhannes til Ant-
werpen, en svo mun hann hafa f
hyggju að koma heim hingað snöggva
ferð í vor eða snemma sumars og
dvelja hér um stund, en fara þá til
Amcríku og reyna þar við ymsa í-
þróttamenn. Það er ánægjulegt hve
Jóhannesi gengur vel, og þar tnun ís-
lands getið, sem hann kemur. '
(Eftir símfrétt.)
Jslands Falk“ rekst á grunn.
„Fálkinn" varð nýlega fyrir því ó-
happi að rekast á grunn á Önut.dar-
firði. Stóð hann þar fastur í I2stund-
ir unz enskur botnvörpungur kom að
og hjálpaði honum af grunninum.
Óskemdur er ,,Fálkinn“ sagður, eftir
að hann komst á flot aftur.
lím láð og iög.
Símfréttir í dag.
— Björn /ónsson fyrv. rdðherra
andaðist d sunnudagsnóttina af af-
leiðingum heilablóðsfallsins er hann
fékk.
— Síra Jens Pdlsson i Görðum
er ó batavegi og talinn úr allri
hœttu.
— Sigurjón Pétursson glimukappi
i Reykjavik, fór til Hull og œtlar
að kenna þar islenzka glímu.
— Simfrétt til þýzka konsúlsins
í Rvík segir strandaðan þýzkan botn-
vörpung ó Breiðumerkursandi (aðrir
segja d Skeiðardrsandi). Skipverjar
voru 12. Einn druknaði en 11 kom-
ust af.
— Kona d bæ einum i Kjós syðra,
hvarj síðustu fimtudagsnótt úr rúmi
sínu. Maður hennar er svaf í sama
rúmi varð þess ekki var er hún jór.
Daginn eftir fanst hún örend, fd-
klœdd, i pytti rétt við túnið.
— Reglugerð fyrir hdskólann i
Reykjavik var staðfest af konungi
9. þ. m. <
— Guðm. Björnsson landlœknir
hefir samið sóttvarnarbók handa al-
þýðu og gefið út með landssjóðs-
styrk.
— Aftaka óveður hefir verið í
Reykjavík síðustu daga. Snjóburður
mikill i gær og d mdnudaginn.
Skýrim.
Við eina söguna í »Fjórum smásögum*
er höfundarnafnið Hutda, og skal þess
getið, að höf. þeirrar sögu er eigi skáldkon
an Unnur Benediktsdóttir, sem áður hefir
skrifað undir því nafni.
Skýring þessa gef eg að gefnu tilefni
sem prentari smásagna þessara, þótt eigi
sé eg útgefandi þeirra.
Oddur Björnsson.
£jótt ástand
í t&andaríkjunum.
Mörgum mun þykja það ótrúlegt
að á degi hverjum deyi í Bandarík
junum 1720 manns vegna skeytingar-
leysis, eða af sjúkdómum, sem manni
eru sjálfum að kenna: þó er þessu
þannig varið, eftir því sem Dr. Irving
Fisher, prófessor við Yale háskólann,
segir. Hann hefir safnað skýrslum þar
að lútandi, og nú nýlega gefið heirn-
inum til kynna þeasa útkomu rann-
sókna sinna.
Hann segir, að á ári hverju deyi
630,000 manns þar í ríkjunum, sem
ekki hefðu þurft að deyja, ef almenn-
** um varúðarreglum eða gildandi lífs-
reglum hafði verið fylgt. Hvern dag {
árinu deyja því að óþörfu 1720 manns,
sem er hærri dauðatollur en Titanic
slysið heimti; og 365 sinnum á ári
endurtekst Titanic dauðatollurinn, —
með hinum sömu hörmungum fyrir
einstaklingana og þar átti sér stað.
Hörmulegt má slíkt heita og grát-
legast að skeytingarleysi sé að mestu
orsökin.
Prófessorinn liðfærir dauðsföllin.
10,000 manns deyja árlega af tó-
baks- og víneitrun, og er það sex-
sinnum fleira en fórust á Titanic. 5,000
manns deyja árlega úr saurlffissjúk-
dómum, og 20,000 úr taugaveiki; og
alt þetta segir prófessorinn sé að
kenna vanþekkingu, vanhirðingu og
skeytingarleysi, sem orsakaði Titanic
slysið.
Tæringuna telur prófessorinn einnig
stafa af sömu orsökum; — þvf að
hana sé auðið að lækna, ef rétt sé
að farið, og auðvelt að forðast; en
úr henni deyja daglega 10 prósent
af þessum 1720 óþörfu dauðsföllum.
50 manns deyja daglega af slysum,