Ingólfur - 27.05.1906, Blaðsíða 1

INGÓLFUR.
IV. ÁR. Reykjavík, sunuudaginu 27. maí 1906 24. blað.
Þeir halda. Þeir halda að eg sé einn á ferð og ólánsgrei í flestu. ^eykYíkingar! fakið efiir! Mánudaginn 28. þ. m. opnar V©l*Zl, jbjdlU'bOrg ein-
-- En filgispök er mér þó mergð
af minningunum bestu.
Svo halda þeir sé þöglin ein
og þögn á mínum brautum.
— En óort Ijóð mér óma af grein
úr unni og berjalautum.
Þeir halda að skuggar hafi mig
af hólmi lifsins rekið.
— En mín hefir vænstan von á sig
vorhjúp ljóssins tekið.
Bjarni Jónsson
frá Vogi.
hverja hina fegurstu og stærstu fatasölubúð landsins í Áusturstræti 9.
wBiff þaff hmgt al fá.
En yfir engu munuð þér verða eins hissa eins og verðinu, því að aldrei hafa
innkaup verzlunarinnar verið eins mikil eins og í ár, þar af leiðandi er varan að
mun ÓcL^rarl.
Munlö ©ftir deginum:----------------
íslenzku kvenfélögin
og
alþjéðafundurinn.
í desember-mánuði f. á. gat „Ingólfur"
þess, að í ráði væri að aiþjóða kosningar-
réttarfélag kvenna héldi Sameiginlegan
fund í Lundúnum í vor til þess að ræða
áhugamál sín, einkarlega um kosningar-
rétt og kjörgengi kvenna. Jafnframt var
skýrt frá skoðunum danskra kvenna á því,
hvort ísland ætti að taka sjálfstæðan þátt
í fundarhaldinu eða ættu íslenzku kven-
félögin að ganga í flokk danskra kvenfé-
laga og senda einn fulltrúa á fundinn í
þeirra skjóli.
Frú Munter í Kaupmannahöfn hafði
ritað útgefanda Kvennablaðsins og mælti
eindregið fram með því, að kvenþjóðin
íslenzka ætti sjálfstæðan þátt í fundar-
haldinu, þótt hún léti þess jafnframt getið,
að kvenfélögin hér gæti einnig fengið að
fljóta með dönsku félögunum. Einkum
hafði prófessorsfrú ein, frú A. Lund í
Khöfn, barist fyrir því að ísland gengi í
félagið sem ein af dönsku deildunum.
Þótt undarlegt sé þá hefir ekki heyrst
nokkurt orð í þá átt frá kvenfélögunum
hér á landi, hvern þátt þau vildu hér að
eiga, hvort þau vildu sækja fund þenna
fyrir hönd sérstaks þjóðfélags, eða af-
klæðast þjóðerninu og smokra sér inn í
nafni annarar þjóðar.
Þessi deyfð og úrræðaleysi miðar síður
en ekki til að afla kvenþjóðinni íslenzku
virðingar meðal erlendra þjóða, þar sem
kven-réttindamálin eru nú efst á baugi
og ýmsar konur erlendis hafa gert hverja
tilraunina af annari að fá íslenzkar kon-
ur til hluttöku í þeirri hreifingu.
Forstöðukona alþjóðafélagsins, Mrs.
Chapmann Catt, hefir ritað útgefanda
„Kvennablaðsins11 og lagði mjög að ís-
lenzkum konum að stofna félagsdeild,
þótt lítil væri, er gengið gæti inn í alþjóða-
félagið. Hún skrifaði einnig frú Miinter
og kvað það ekki koma til mála, að ís-
land gengi í sambandið með Danmörku.
„Við gætum þá alveg eins,“ sagði hÚD,
neitaðað taka Canada eða Ástralíu eða Ung-
verjaland inn í félagið sem sérstök þjóð-
félög." — Frú Mfinter segir í bréfi til
útg. „Kvb.“, að Mrs. Catt hafi farið svo
hörðum orðum um þessa dönsku tillögu
að hún hafi ekki enn árætt að lesa bréfið
upp á fundi í danska kjörgengisfélaginu.
Nú hefir verið hætt við að halda fund-
inn í Lundúnnm og er ákveðið að hann
verði háður í Kaupmannahöfn 6.—12. á-
gúst í sumar. Það er því dálítill tími
enn til stefnu og ætti nú hið íslenzka
kvenfélag í íteykjavík að gangast fyrir
því að stofna félagsdeild hér í tæka tíð,
svo að landið geti tekið þátt 1 alþjóð-
fundinum á sómasamlegan hátt.
Hyöt.
Samskotin byrja vel til skylduliðs sjó-
druknaðra manna. Það veitir heldur ekki
af. Það þarf að safnast svo mikið, að
eigi verði einungis handa vandamönnum
þeirra, sem svo hörmulega létu líf, held
ur einnig afgangur til sjóðstofnunar handa
þeim, sem líkt kynni að standa á fyrir
framvogis. Það þarf að sjá svo um, að
þeim, sem missa sína vofeiflega, bætist
ekki hungur á harm ofan.
Útlitið er gott. Flestir hinir smærri
gefendur — sem margir hverjir gefa meira
eftir efnum en hinir stærri — eru enn
eftir. Og vonandi nokkrir stórgefendur
líka, svo sem t. a. m. hr. ZöIIner, sem
kvað hafa um ‘/s mUjón í árstekjur af
viðskiftum sínum við íslendinga — og
hr. Vald. Petersen -í Friðrikshöfn. — Svo
sannarlega sem ég sit hér, þá er það trú
min, að væri ég íslendingum tollheimtu-
maður (á þýzku: Zöllner) til hálfs á móts
við landssjóð og líklega tiljafns við 2—3
stærstu verzlanir hér, og hefði rakað
saman miljónum af þessu — einmitt vegna
slíks afrakstrar að fornu og nýju — fá-
tæka landi, þá mnndi ég ekki leggja
minna til samgkotanna en 5000 kr.
0g svo drúgt hafa kynja-kínalífslyfsinn-
tökur íslendinga dregið áðumefndum
beiskjublönduði (á dönsku: Bitterfabrikant)
að vel má búast við, að samskotasjóðurinn
þyngist að mun við það, sem hann leggur
í hann.
Auk þessara eiga enn ógefið margir
kaupmennirair, bæði íslenzkir og „íslenzk-
ir“, og hafa sumir Reykjavíkurkaupmenn-
irnir gengið á undan með svo góðu eftir-
dæmi, að öðrum mun naumast verða
vandasamt að leika þar eftir.
Þegar á alt þetta er litið virðist ástæða
til að gera gér góðar vonir um, að nóg
fé muni fást bæði handa þeim, semnú er
brýnust nauðsyn á því og eins handa öðr-
um þegar líkt stendur á í framtíðinni.
Og væri sjóðurinn stofnaður þá er varla
hætt við öðru en að efnamennirair myndu
eftir honum.
3. mai 1906.
Helgi Pétursson.
*
* *
Eftirskrift.
Lögrétta úthýsti greinarstúf þossum,
vegna þess að fiskimannasjóðir væru svo
margir til- En sé nóg fé til, því er þá
verið að skjóta saman? Ég fæ enn ekki
betur séð, en nú ætti að sæta lagi til að
koma á fót vísi til sjóðs, slíkt sem að
framan er á drepið. Það þarf ekki nauð-
synlega að einskorða sig við að hjálpa
skylduliði sjódrukknaðra.
Síðan greinin var rituð hafa ýmsir gef-
endur bæzt við, en margir „líklegir“ eru
þó víst eftir, svo að mikið safnast sjálf-
sagt enn.
Gamanyrðin í greinarstúfnum hefðuvit-
anlega mátt missa sig, en ég læt hann þó
koma óbreyttau.
Mér finst óþarfi að gera menn svo hei-
laga fyrir það eitt, að þeim hefir tekist