Reykjavík - 01.08.1906, Blaðsíða 3

«
.
með sér, og hafði skotið með henni
sex spóa. Þeir fuglar eru mjög
spakir um þetta leyti áfs, af því að
þeir eiga þá unga og leggja þá lífið
í hættu til að draga athygli óvina
sinna frá ungunum.
Ekki eru þeir heldur góðir átu,
og svo er bannað í lögum landsins
að drepa þá í Júlímánuði.
Það er svívirðing til þess að 'vita
að fuglar skuli vera drepnir um þenn-
an árstíma, þá er ungar þeirra hljóta
að verða hungurmorða.
Má ég ekki vænta þess að þér
viljið beita áhrifum blaðs yðar til
þess að sporna við slíkri óhæfu eftir-
leiðis? Yðar einlægur
1. W. Laníbert.
Óþolíuuli! — Hr. ritstjóri, — Úr
því að þér hafið verið svo hugulsamur
gagnvart almenningi, að taka greinarkorn
frá honum við og við í heiðrað blað yðar,
vikli ég biðja yður að birta eftirgreíndar
línur. — Eg vona það sé ekki að bera í
bakkafullan lækinn.
Það horfir alt annað en glæsilega við
fyrir ýmsa bæjarbúa, er piýða svæði í
kringum hús sín, leggja stéttar girðingar
og því um líkt, að eiga von á því, þegar
minst varir, að heilbrigðisnefndin leyfi oða
skipi ýmsum nábúum, að bleypa óþverra-
skolpi sínu í kringum það, er menn reyna
að prjða og gera almennilega útlítandi,
að eins til þess, að óþefurinn og sóðaskap-
urinn geti lagt til orrustu, og unnið það
á, að varla nokkur maður án viðbjóðs, geti
gengið fram bjá þokkalegum iveruhúsum.
— Ég gekk nýlega um Bergstaöastræti;
sú gata befir til skamms tíma verið brein-
leg, enda bæjarstjórnin þá ekki látið gera
þar sín alþektu ræsi. — Þar munu menn
hingað til hafa gert gryfjur ofan til í kál-
görðum sínum eða lóðum, he.lt í þær sorpi
og hagnýtt sér það svo á vorin til áburð-
ar, en skolpið hefir smátt og smátt sígið
niður í jarðveginn. Þetta hofir enn enga
óbollustu gert, þar sem hirt 'hefir verið
um það og ekki látið standa í gryfjunum
nema eitt eða hálft ár. — En ihvað sá ég
um daginn, er ég gekk um Bergst.stræti ?
— Við húsið nr. 17 hefir verið lögð sorp-
renna úr tré út að veginum- í hana hellir
-svo fólkið í nefudu húsi öllu óþverraskolpi,
er myndar forarræsi með húsinu nr. 19 í
>sömu götu, og eru óþverrapollar sinn við
hvort stéttarhorn, sá nyrðri álin á dýpt;
gufar svo heilnæmið upp úr þessum nýju
heilbrigðisnefndar-gosbrunnum upp í nef
vegfarandans. — Eigandi hússins nr. 19
■stóð á stéttinni við hús sitt, er .ég gekk
þar um. Eg spurði hann að, hvort tré-
rennan þarna við húsið nr. 17 mundi hafa
verið lögð út að götunni með leyfi heil-
brigðisnefndar. Sagði hann, að heilbrigðis-
fulltrúinn, Knud Zimsen, mundi hafa skip-
að þannig fyrir; svo hefði húsbóndinn þar
í húsinu tjáð sér. — Ég féll nærri því í
stafi yfir þessari myndar-ráðstöfun, einkum
sakir þess, að engar rennur eru með stræt-
inu. Eða hvert ætlast fulltrúinn til, ,að
óþverrinn renni? datt mér í hug. „Hann
á ef til vill að sogast niður í kjallarann
til yðaru, sagði ég, og gat ekki varist
brosi, enda þótt þetta sé alls ekki til að
hlæja að. Segjum svo, að allir húseig-
endur við þessa götu veittu skolpi að henni.
Hvað hefði það i för með sér? Bara það,
að óþverrinn lægi i tjörnum með allri göt-
unni. Ungbörnum væri hætta búin, gætu
hæglega oltið út af stéttar eða götu brún
ofan í pollana, og hvorki meira né minna
en kafnað eða drukknað í þessum hoilbrigðis-
myndarskap(ll) Heilsa manna væri í afar-
mikilli hættu eins og allir geta skilið, þá
er andrámsloftið og jarðvegurinn væri
livorttveggja eitrað. — Hann gat þess líka
maðurinn, er ég átti tal við (í hÚBÍnu nr. 19),
að þegar einhver inni hjá sér opnaði glugga
í meguum sólarhita og myndi ekki í svip
eftir heilbrigðisfulltrúa-góðgætinu fyrir
framan gluggana, yrði hann að drepa ó-
dauninn, er sogast hefði inn um gluggann,
með eini eða reykelsi. Hann sagðist hafa
gert fulltrúanum aðvart og skýrt þetta
nákvæmlega fyrir honum, en svarið hefði
verið það, að hálfri annari viku síðar hefðu
‘2 menn komið og ausið upp forarpyttina,
er auðvitað fyltust samdægurs, Aðrar
REYKJAYÍK
131
ráðstafanir hefðu ekki verið gerðar; þyrfti
því ekki fyrir þá sök að vanda fulltrúanum
kveðjurnar, En — getur heilbrigðis-
nefndin verið þekt fyrir að láta annað
eins og þetta viðgangast? Fjölmargir
bæjarbúar hafa kvartað á líka leið, og eiga
heimtingu á bót í þessu efni; geta kraf-
ist skynsamlegra ráðstafana.
Rvik 2,1/7—’06. — Júlíus Benedix.
Bréfaskrína.
Hlótarar. Hvaða mótor ráðið þér mér
helzt til að kaupa af þeim sem hér á landi
eru auglýstir ? B.
Svar. Vandsvarað er spurning yðar, en
það mun víst, að Alpha-mótorar eru hér
mest útbreiddir, og líkar öllum vel við þá,
það er vér til vitum. — IJojpnanns-mótor-
inn er í dýrara lagi af mótorum hér, en
það er sumra manna mál, er hann hafa
reynt, að hann sé mótora bcztur. Þér
spyrjið sérstaklega um Dan-mótorinn, en
ekki ráðum vér yður til að kaupa hann.
-— Annars er oss ekki mikið um að svara
slíkum spurningum í blaðitiu. — Spum-
ingum um varning og verzlanir svörum
vér helzt ekki nema bréflega, en þá verður
10 au. frímerki að fylgja spurningunni.
Læknaskóla-slúdent. — Vér svörum
engri málaleitun nafnlauss manns. — Ritið
oss undir nafni, og vér skulum þá svara
málaleitun yðar. Nafnið birtum vér ekki,
ef þér óskið að leyna því. En vér viljum
vita, hvort þér eruð það sem þér segist vera.
Hrólfur. Viidum gjarnan reyna að verða
við tiimælum yðar, en mundi það vera til
nokkurs ?
S. J. — Já, fyrir löngu.
Mikilsverðum skiftavin, sem hefir leg-
ið við að hálffyrtast við oss af því, að
vér óskum að fá nafn hvers kaupanda
og heimili, þeirra er kaupa blaðið hjá út-
sölumönnum, bendum vér áþetta: Útsölu-
menn vorir éeyja sfundum — því miður!
Vér vildum óska þeir væru allir ódauðleg-
ir! — og þá hefir þaö komið fyrir, að oss
hafa orðið örðugleikar á að grafa upp
kaupenduma. En ef vér fáum nöfn þeirra
árlega, getum vér alt af grafið þá upp, ef
útsölum. fellur frá eða flytur burt án þess
að gera oss aðvart.
Svo er énnui' ástæða: á hvert eintak af
sögusafninu ritum ver nafn kaupanda, sem
borgað hefir blaðið. Ekkert eintak á því
að geta verið til með frjálsu móti sem nafn
frumeiganda standi ekki á. Þetta er kaup-
endum tryggiag fyrir, að enginn fái safnið,
nema þeir sem borgað hafa blaðið. Safnið
verður þeim því eigulegra.
Heimsendanna milli.
Útl. tiðindi verða fyrir þrengsla sakir
að bíða næsta blaðs.
Landnr erlendis. íslenzk stúlka i
Kaupmannahöfn, er þjáðist af ólæknandi
krabbameini, reyndi að ráða sér bana —
skaut sig í hjartað — 14. f. m. Skotið
hafði þó geijgið upp á við, og hún lifði,
er skip fór síðast, og lifir væntanlega af.
— Hverjum, sem enga lífs von á, en að
eins þjáninga, er full vorkunn, þótt þeir
stytti þær. Það getur hvorki glatt guð
né menn að vita menn kveljast vonlausa
um bata.
Símritarai'nir Gisli J. Ólafsson og
Magnús Thorberg eru væntanlegir hingað
með „Ceres“ um næstu helgi, samkvvvmt
hraðskeyti til Skotlands frá G. J. (5., er
„Hólar“ fluttu hingað. Hér á nú að fara
að toúa undir simastöðvarnar, prenta eyðu-
blöð og gera fl. undirbúningsstörf.
„Reykjavík" vill benda mönnum á
leik frú Stefaníu Guðmundsdóttur á
Laugard. kvöldið. Allir bæjarbúar eru
í skuld við hana fyrir svo margar
ánægjustundir, að þeim verður án efa
ljúft að sýua henni viðurkenning sína
við þetta tækifæri.
Aðvörun.
Mér barst í vor auglýsing frá „Kpben-
havns Varehus11, sem mér datt ekki í hug
að birta, af því að ég veit, að undir því
nafni býr prettarinn Joh. Ubbesen, sem
er alkunnur að refjum um öll norðurlönd.
Sæusk og norsk blöð aðvara gegn honum
og eins gera konsúlar þeirra landa í Dan-
mörku. Þessi sami Ubbesen rak áður iðn
sína undir nafninu „Skandinavisk Korres-
pondenc'eklub“, auglýsti hér og víðar og
sveikst um að borga auglýsingarnar. Hann
varð að borga hr. J. Gunnl. ærið fé í vetur
til að auglýsa sína (Ubbesens) eigin pnetti,
og gjalda háa sekt að auk.
Mér barst af hending í umbúðum nýlegt
tölubl. af „Hauk“ með auglýsing í frá þessu
„Kdbenhavns Varehus11, og því vara ég
menn við að eiga nokkur skifti við það.
J. Ól.
Kvæði í sundurlausu máli.
Úr „Senilía“ eftir Iwan Turgenjeff.
Porleifur H. Bjarnason þýddi lauslega.
I.
S a m t a 1.
„ Aldrei heflr nokkur maður stigið
fæti sínum á Jungfrau eða Finsteraar-
horn!“
Hæstu tindar Alpafjalla.........Ó-
slitin runa þverhnýptra kletta og
hengifluga gnæfa við himin.........í
miðjum fjallgarðaklasanum.
Yflr fjöllin hvelflst Ijósgrænn, heiður
og lognrór himinn. Það er nístings
kuldi, snjórinn þéttur og glitrandi og
upp úr honum rísa hrikalegar, ísi-
faldnar og veðurbarðar klettagníp-
ur.
Við yztu brún sjóndeildarhringsins
eru á verði tveir ægilegir risar,
Jungfrau og Finsteraarhorn.
Jungfrau hefst máls við granna
sinn: „Hvað getur þú sagt mér í
fréttum? Þú sér betur? Hvað er um
að vera þarna fyrir neðan okkur?“
Nokkrar þúsundir ára líða, —að eins
drukklöng stund.......og þá þrum-
ar 'Finsteraarhorn : „ Jörðin er sveipuð
þéttum skýjum......... BídduJ"
Þúsundir alda hníga aftur í tímans
skaut: —að eins drukklöng stund.
„Hvað er nú um að vera“? spyr
Jungfrau.
„Nú er skyggni gott. Þarna niðri
er alt með sömu ummerkjum og
það hefir verið: smátt og marglitt.
Blá vötn, dimmir skógar og gráar
grjóthrúgur. Hringinn í kringum þær
úir og grúir af tordyflum — ég á
við þessar tvífætlur, sem hefir aldrei
enn tekist að saurga þig eða mig“.
„Áttu við mennina?“
»Já, einmitt þá“.
Þúsundir ára hverfa: — að eins
drukklöng stund.
„Hvað er nú um að vera“? spyr
Jungfrau.
„Svo er að sjá sem tordyflarnir
hafi týnt tölunni“, drynur Finsteraar-
horn; það er orðið bjartara niðri frá.
Vötnin hafa færst saman, skógarnir
hafa verið ruddir".
Enn líða þúsundir ára: — að eins
drukklöng stund.
„Hvað sér þú nú“? segir Jungfrau.
„Hér í grendinni í kringum oss
virðist alt vera orðið mjallfágað",
svarar Finsteraarhorn; en þarna í
fjarska, niðri í dölunum, eygi ég ein-
hverja bletti og sé þar sem fyr eitt-
hvað á stjái“.
„Og núna?“ spyr Jungfrau, þegar
þúsundir ára — að eins drukklöng
stund — eru enn á ný um garð
gengnar.
„Nú er alt í góðu lagi“, svarar
Finsteraarhorn; „hvertsem augað eygir
er alt fágað og mjallahvítt.... Snjór-
inn okkar er alstaðar, snjórinn, ísinn.
Alt er alísa. Nú er alt hljótt og rótt.
„Það er vel farið“, mælir Jungfrau.
„Nóg er masað, gamli vin. Nú verð-
um við að fara að sofa“.
„Sofa“. —
Og bergrisarnir sofa og ljósgrænn
heiðiur himininn hvelfist sofandi
yflr jörðina alhljóða og alsvæfða.
Gód vísa
er aldrei
o f oft k'gsv eðin,
svo"er það, að minna á það, að
brenitívmið hans Ken. S.
Þórarinssonar,er hreinn
ódáins drykkur — líf og andi —
og vel á þar við þetta fornkveðna:
.„ISeíra er eu liænagjörð
brennivín að inorgni dags“.
Væri ekki rétt
og
ætti ekki vel við,
að fá sér ofurlltinn seitil
þjóðhátíðiaa?
Á því er enginn efi.
Tapast hefir
rauður bestur (bitinn í eyra); mark: hang-
fjöður aftan vinstra. Sá er hitta kann
hest þenna er vinsamlegast beðinn að koma
honum til Halldórs Kjartanssonar,
Hverfisgötu 6.
Húseignin
nr. 3 við Laugaveg er til sölu. Semja
ber við
Jón Jónasson.
Atvinnu
getur dugleg og flínk stúlka feng-
ið við Klæðaverksmiðjuna „Iðunni"
frá 1. Ágúst næstk.
Kleeðaskápur tíl sölu. Lindargötu
nr. 5. Ólafur Jónsson.
Ostar
eru beztir í verzlun f-tf.
Einars Árnasoaar.
Talsími 49.
er á Fimtudaginn kemur. Þá er dag-
urinn að gera sig glaðan á góðnm
Vínuin. en þau er að eins að fá
í vínverzlun
Ben. 3. Þórarinssonar,
t. a. m. Spönsku, Frönskn, Enskn,
Srcnsku, og Norsku vínin að ó-
gleymdu ISrcnnivíninu þjóó-
arfræga.
Þjóðliátióardagínn (2- Ág.)
sel ég mat eftir föngum.
S. Sigurðardóttir (Caféen).
þrýtur aldroi í vínverzlun
Ben. S. PörarássoDar.