Skeggi - 12.01.1918, Blaðsíða 4

SKEGGI
Mjer er Ijúft og skylt að votta ;
rnitt innilegasta þakklæti þeim, ;
sem unnu kærleiksverkið og !
líknuðu munaðarlausu barni, Sig- !
ríði Guðmundsdóttur, er dvalið
hefur hjá mjer rúmlega þrjú um-
liðin ár, og átti á síðastliðnu
'nsusti að hrekjast út á hina
erfiðu braut munaðarleysingjanna.
En þá komu hendur ti! hjáipar, ;
hjónin Steinunn Sigurðard. og ,
Jón jónsson í Lamhhaga buðust
til að gefa barninu fæði í vetur, !
kvenfjel. „Líkn“, sem ávalt er
reiðubúið til að hjáipa bágstödd- :
um, studdi barnið nýlega með
fjegjöLm.
Öilum velgjörðavinum Sigríðar j
litlu bið jeg góðan guð að launa |
af ríkdómi náðar sinnar er hann
sjer þeim best henta.
Litlu-Grund í Vestmannaeyjum ;
8. jan. 1918.
Guðríður Guðmundsdótlir.
m
tch
útvegar svo fljótt sem uut er
Th, Thomsen,

r
o
Það er áburður sern gerir stígvje'a-
só!ana stórum endingarbetii. Revnið
S O L 1 A. Fæst vaðeins í verslun
S 3- Joíitvsew.
Okkar innilegasta hjartans
þakklæti flytjum við heiðurshjón- j
unum Sigríði Einarsdóttur og ;
Gísla Magnússyni útvegsbónda í j
Skáfholti, fyrir það mikia góð- i
verk að gefa einu barna okkar
mat um lengri ttma og klæða ;
það að mestu leyti lÍKa, sem og j
margt fleira gott okkur auðsýnt !
fyr og síðar. Biðjum við al- j
góðan guð að launa þeim af 1
ríkdómi náðar sinnar og marg-
falda og blessa efni þeirra. Sömu-
leiðis þökkum við hjartaniega
hjónunum Sesseiju Ingimundar-
dóttur og Jóni Einarssyni kaupm.
á Gjábakka, fyrir það sem þau
glöddu okkur á gamlársdag, og
biðjum guð að launa þeim og
gleðja þegar þeim liggur mest á.
Löndum, 8. jan. 1918.
Sigr. Ólafsdóttir. Guðm. Magnúss.
Hjartans þakkir flyt jeg hjón-
unum Tómasi M. Guðjónssyni
Utgerðarmenn!
Noiið aðeins besiu o! urnar iti áburðar á vjel-
arnar yðar. Með því móii endist vjeiin jrargfait
beíur en ef þjer tioiið íjelega olíu.
Bestu áburðarotíurnar — frá V a c u u m DSá
Company — fási aðeins
S
og konu hans, fyrir rausnarlega
hjálp í mínum erfiðu kjöruin,
og ennfremur Gísla J. Johnsen
og frú hans, Jes. A. Gíslasyni og
frú hans.
Öllum mínum velgjörðamönn-
um bið jeg góðan guð að iauna
af ríkdómi náðar sinnar.
Strandbergi í Vestmannaeyjum
10. janúar 1918.
Margrjet Jónsdóltir.
hjá
3*
Gengi á eríendri mynt.
(Pósthits) 29. des.
Fiorin......... 142 aur.
Dollar......... 360 —
Sterlingspd. . 1600 —
Franki .... 60 —
Sænsk króna. 113 —
Norsk — 106'/2 —
Mark.......... 62 —
Franki svissn. 77V2—
Króna austurr. 37 —
sem lýsir eins óblandtnni gleði,
eins og þegar fiskiskip kemur
heim ehir margra vikna burtveru
og hefur farnast vel á allan hátt.
þú hefðir átt, lesari góður, að
sjá fólkið þarna í fjörunni, menn
og konur, feðurogbörn, bræður
og systur, faðmast og kyssast af
einlægri gleði við endurfundina.
það horfði með þakklátum huga
til hafsins fyrir að það hafði
skilað ómeiddum öilum, sem það
unni hvað heitast, þú hefðir átt
að sjá inst í huga þess, þá hefði
þjer skilist hve dýrmætt það er
að lifa í ást og eindrægni.
Dórótea heiisaði föður sínum
ástúðlega og brá honum síðan á
eintal; hann sagði fyrir um
nokkur viðvik við skipið og
fylgdi henni stðan eftir. Hann
sá þegar að henni bjó eitthvað
óvenjulegt í huga og að hún var
(71)
venju fremur óþolinmóð, og sagði
við hana: N
„Hvað er að þjer barn? Hetur
nokkuð komið fyrir?“.
„Já mikið. Við skulum fara
heirn“.
þau snjeru heimleiðis, bæði
steinþegjandi. En þau voru ekki
komin ian^t úr vörinni, þegar
Dórótea staðnæmdist og tók að
segja föður sínum frá komu ó-
kunna mannsins.
„það er undarlegt! það er
undarlegt!" tautaði Bout fyrir
munni sjer, þegar dóttir hans
hafði lokið máli sínu.
„Jeg veit ekki hvað maður á
að hugsa. Við geíum ómögu •
lega tckið þennan mann.
„Jeg hjelt það líka fyrst“,
svaraði hún seinlega; „en jeg
er farin að vorkenna honum,
því jeg held að hann sje eitthvað
geggjaður".
„því verra“, greip Bout fram í.
„Já en hann lítur ekki illa út“.
„það er sama. Gættu að því
að jeg er lengst af fjærverandi,
og þá ertu ein með honum —
brjáluðum manninum".
„Nei, nei pabbi, jeg sje ráð
við þessu. Peningarnir sem Sím-
on ætlaði móður sinni eru að
þrotum komnir, og það liggur
ekki annað fyrir henni en að
fara á vonarvöl. Við getum
bjargað henni tneð því að taka
hana og manninn til okkar; hann
borgar fyrir sig, og það er nóg“
„þú ert ekkert nema góð-
menskan" sagði Bout blíðlega við
dóttur sína.
„Eiguin við þá ekki að hafa
þetta svona, að íaka móður Sím-
onar til okkar?11.
(73)
!
í verzlun

Fy/ir sjómensi, beitnin.:;,a
menn 03 aðge.'ða f' Ik e
ekki fullnægjandi ttl hitunar
þessum hörkum. þess vegna v
jeg leyfa mjer, að benda þeíin
það, sem ekki vita það, að e
hefi mikið úrval af góðum, hlýj
um nærfatnaði, einnig dáliti
af færeyskum peysum o
íslenskum s o k k u rn 0
veílingum, sem er óhætt a
j mæia með þó að verðið sj
• lægra á því en annarstaðar.
Gebrg Gíslason
sern kynni að geta geíið upp
lýsingar um koffortiö, sem tekii
var á Austurbúðarbryggjunni
jóladaginn, er beðinn að ger
undirrituðum aðvart.
Góð borgun í boði!
frórður IÞórðarson
Laufási.
Prentsm. Vestmannaeyja.
„Jú Dórótea, nún er velkomii
t
í mtn hús þegar hún viii“.
„þakka þjer fyrir pabbi", sagð
Dórótea, og greip armlegg föðurt
síns. „Jeg er viss um að vií
höfum lán af ókunna manninum“
Bout kysti dóítur sína á ennið
eins og hann vildi þar lýsa þv
yfir að eina yndi hans væri veg-
lyndi hennar. í því bili sáu þat
ókunna manninn skamt frá sjer
„Sko! sko! þarna er han.n
„Jeg hjeit að hann mundi fart
að skoða akrana, eins og hanr
sagði, en hann stendur þá þarnt
og er að sjúga pípuna“.
Sjervitringun'nn stóð þarna í
einurn hólnum og var heldut
undarlegur til að sjá, Hann stó£
fyrst lengt grafkyr, með hend-
urnar krossiagðar á brjóstinu, o^
horfði út á hafið. Síðan tók
(Framhald).
(74)
(72)