Verkamaðurinn - 08.04.1949, Blaðsíða 2

2
Föstudaginn 8. april 1949. VERKAMAÐURINN
VERKAMAÐURINN
Utgeíandi: Sósíalistafélag Akureyrar.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður: Þórir Daníelsson.
Blaðstjórn: Ásgrímur Albertsson, Eyjólfur Árnason, Jakob Árnason.
Ritstjórn og afgreiðsla á skrifsotfu Sósíalistafélags Akureyrar, Brekku-
gotu 1 — sími 516.
Áskriftargjald kr. 20 á ári. — Lausasöluverð 50 aura einatkið.
Prentverk Odds Björnssonar h.f.
Dóm þjóðarinnar íá þeir ekki umflúið
ísland hefur gerzt aðili að hernaðarbandalagi auðvaldsins.
Hinn vikalipri skósveinn Bandaríkjanna, Bjarni Benedikts-
son, undirritaði árásarsáttmálann sl. mánudag í Washington,
og hélt um leið ræðu, senr lengi mun fræg að endemum. Við
því var víst tæplega að búast af Bjarna, að hann þyrfti ekki að
svívirða þjóð sína við þetta uekifæri, en honum skjátlast. ef
hann heldur að landráðin verði við það vinsælli í augum
þjóðarinnar.
Afleiðingar þessa verks hinna 37 alþingismanna, verks, sem
þeir höfðu enga heimild til, verða ekki séðar fyrir nú, en Is-
lendinga óar við tilhugsuninni um það, sem koma skal, ef
þennan samning á að framkvæma á svipaðan hátt og Keflavík-
ursamninginn. Hversu verður þá langt að bíða erlendra her-
stöðva? Hversu verður þá langt að bíða erlends lierliðs, jaín-
vel fjölmennara en þjóðin er sjálf.
Ef svo hörmulega skyldi til takast, að stríðsæsingamenn-
irnir í Bandaríkjunum fái vilja sínum framgengt að koma af
stað nýju blóðbaði, nýjum múgmorðum, hver verður þá af-
leiðingin fyrir íslenzku þjóðina, eftir að land hennar hefur
verið afhent Bandaríkjunum sem útvarðstöð? Flestir veigra
sér við að hugsa þá hugsun til enda. En hversu stór er ekki
ábyrgð þeirra manna, sem þess eru óbeint valdandi, þeirra 37
alþingismanna, sem í heimildarleysi og gegn vilja þjóðarinn-
ar, samþykkti Atlantshafssáttmálann 30. marz 1949.
30. marz 1949. I>ann dag kemur hin stórspiilta, íslenzka yf-
irstétt fram í gerfi ómengaðs fasisma. Trylltum fasistaskril er
sigað á alþýðuna, sem safnast saman til að mótmæla ofbeldis-
verkum afturhaldsins. Þegar aiþýðan tekur á móti og afvopn-
ar ofbeldisseggina, er táragasi skotið á þúsundirnar. Hvar er
að finna fordæmi fyrir slíkum aðförum? Þið vitið það sjálf,
spurningunni þarf ekki að svara.
En það er vert fyrir alþýðuna að gefa gaum að skrifum
blaða stjórnarflokkanna urn þessi mál. Öll hrópa þau í einum
kór: „kommúnistar“ eiga sökina!
Vitið þið, herrar mínir, sem þannig skriíið, hverjum þið
eruð að þjóna? Veizt þú, sem þessi blöð Jest, Jivað er á seyði?
Sú ríkisstjórn, sem að Jjaki öllu þeásu stendur, hefur reynzt
ófær til þess að leysa nokkurt það vandamál, sem henni ltefur
borið að höndum. Hvert einasta atriði, þess málefnasamnings,
sem hún birti, er hún tók við völdum, hefur verið brotið. At-
vinnulífið er lamað, atvinnuleysi fer vaxandi. Frelsi manna er
stórskert. Sjálfstæði landsins ofurselt erlendu herveldi.
Vissulega er full ástæða til að spyrja þjóðina, hvort liún
vilji Jralda áfram að styðja þá flokka, sem að þessari stjórn
standa, og eftir þá atlrurði, sem nú hafa gerzt, er það réttlætis-
krafa alls almennings, að stjórnin segi af sér, rjúfi þing og
efni til nýrra kosninga.
Pin stjórnin óttast dóm þjóðarinnar. Hún fékk því ekki
ráðið, að láta kosningar fara fram fyrir undirritun sáttmálans,
Bandaríkin ráku það liart á eftir, þeim var það svo mikið
„metnaðarmál og auglýsing", sagði Aceson.
En stjórnin óttast alþýðuna í þessu landi og vissulega ekki
að ástæðulausu. Eftir þau ofbeldisverk, sem framin liafa ver-
ið, væntanlega fyrst og fremst eftir vilja stjórnarinnar, er hún
enn hræddari en áður. Þess vegna lýgur Bjarni Ben. því vest-
ur í Wasliington að íslenzka alþýðan ógni heimsfriðnum, þar
sem hún vilji ekki lána land sitt fyrir lierstöðvar!!
En þetta dugar þeim engan veginn. Hversu svo sem þessir
rnenn fara að, fá þeir ekki umflúið þann dóm, sem alþýðan
mun fella yfir þeim. Þeir haJda að Bandaríkin geti veitt þeim
þá vernd, sem dugar, en þeim skjátlast. Auðvaldsskipulagið
ramljar á grafarbarminum, FRAMTÍÐIN ER SÓSÍALISM-
ANS, ALÞÝÐUNNAR.
Nokkrar staðreyndir
um atburðina í Reykjavík 30. marz sl.
Viðbrögð afturhaldsblaðanna
gagnvart þeim atburðum, sem
gerðust í Reykjavík 30. marz sl.,
eru táknræn fyrir þá spillingu, sem
nú er svo mjög orðin áberandi inn-
an borgarastéttarinnar. Reynt er
að kenna „kommúnistum“ um allt,
þeir hafi æst til óeirða, meira að
segja ætlað sér að taka Alþingis-
húsið með valdi, jafnvel efna til
stjórnarbyltingar!!! o. s. frv.
í sambandi við þessi skrif er
ekki úr vegi að rifja upp þá at-
burði, sem gerðust 30. marz 1949.
Rifja upp nokkrar staðreyndir,
sem ekki verða hraktar, hversu
miklum pappír og prentsvertu sem
eytt verður til þess.
1. Þegar lögreglustjórinn, nazist-
inn Sigurjón Sigurðsson, var spurð-
ur um leyfi fyrir því, hvort halda
mætti útifund þennan umrædda
dag, svaraði hann því, að hann
myndi ekki banna það, hins vegar
myndi slíkum fundi verða hleypt
upp af meðmælendum hernaðar-
bandalagsins og myndi lögreglhn
ekki geta ráðið við það. Hún væri
upptekin við Alþingshúsið. Fund-
arboðendum yrði hins vegar gefin
sök á öllum þeim óeirðum, sem
skapast kynnu í sambandi við
fundinn. Fundurinn var svo hald-
inn samkv. heimild stjórnarskrár-
innar, og þar sem lögreglustjóri
hafði ekki bannað hann.
2. Olafur Thors, Eysteinn Jons-
son og Stefán Jóhann senda um
morguninn út dreifibréf og létu
birta tilkynningu í útvarpinu, þess
efnis, að „friðsamir borgarar"
væru beðnir að koma á Austurvöll
„milli kl. 12 og 1 og síðar“.
3. Lögreglan gerir enga tilraun
til þess að sundra þeim hóp stráka,
sem gerði sig seka í kasti að Al-
þingishúsinu, sömu mannanna, sem
standa fyrir óeirðunum á gamlárs-
kvöld i Reykjavík, en þess í stað
er vopnaðri lögreglu og trylltum
hvitliðaskríl sigað á fólkið fyrir-
varalaust.
4. Engin tilraun var gerð til
þess að fá hina „friðsömu borgara
til þess að fara með góðu móti,
heldur er einnig FYRIRVARA-
LAUST OG ÁN AÐVÖRUNAR
eru hinir seku. Þessir menn bera
alla ábyrgð á þeim hörmulegu at-
burðum sem gerðust þennan eftir-
minnilega dag.
En nú er eðlilegt að spurt sé:
Hvers er orsökin til alls þessa?
Hvað kemur til þess að friðsamt
fólk er beðið að koma á Austur-
völl og viðtökurnar, sem það fær,
eru kylfubarsmíð og gasárás?
Tilgangurinn getur aðeins verið
emn, sá, að þessir herrar hafa
VÍSVTANDI REYNT AÐ KOMA
AF STAÐ ÓEIRÐUM. Þeir vissu
mæta vel um afstöðu meginþorra
þjóðarinnar til þessa samnings,
sem þeir voru að svíkja inn á hana,
og til þess að fela glæp sinn, ætl-
uðu þeir að koma af stað óeirðum,
kenna svo „kommúnistum“ um allt
saman og nota það sem átyllu til
fasistískra árása á Sósíalistaflokk-
inn og verkalýðshreyfinguna. Að
þetta sé rétt, sést m. a. á skrifum
„Vísis“, sem oft sýnir öðrum blöð-
um betur tilgang og fyrirætlanir
svartasta afturhaldsins. Blaðið seg-
ir 31. marz sl.:
„Ríkisvaldið og borgarar verða
að láta starfsemi kommúnista
skipta sig meira máli hér eftir en
hingað til. Nær það ekki einvörð-
ungu til flokksstarfseminnar, held-
ur til hvers einstaklings, sem ánetj-
ast hefur flokknum. Borgararnir
verða jafnframt að koma upp
sterku styrktarliði, lögreglunni til
aðstoðar, þannig, að kommúnistar
fái þær viðtökur, sem þeir eiga
skilið hverju sinni, en menn láti
ekki grýta sig né berja án þess að
hafast að.“
Þurfum við nú nokkuð frekar
vitnanna við, hvað hafi verið í
undirbúningi? Tilgangurinn var
greinilega að koma hér á meira eða
minna ódulbúnum fasisma. A það
hefur þegar verið bent í blöðuW
Sósíalista, hvert fyrirmyndin e*
sótt. Þinghúsbrenna þýzku nazist-
anna var sams konar verknaður;
munurinn var bara sá, að þýzku
nazistunum tókst ofbeldið, en til'
raun hinna íslenzku „collega'
þeirra mistókst.
Tilraunin mistókst. Það er öllufl1
frelsisunnandi Islendingum ó-
blandið gleðiefni, hversu alþýðafl
sýndi mikla rósemi, stillingu °í
festu á þessari örlagástund. VissU-
lega gefur það miklar vonir uiUi .
hvers af henni megi vænta. Vi®
þurfum ekki að gera okkur neinaf
vonir um það, að hér verði láti®
staðar numið. Við þurfum ekki aó
gera okkur vonir um, að lepp"
stjórn sú, sem nú fer með völd 1
landinu, í óþökk þjóðarinnar, lát*
sér segjast svo við ósigurinn a®
hún taki þann kost, sem henni bef
skylda til, að segja af sér, rjúÞ
þing og ganga til nýrra kosninga. 1
lengstu lög mun hún skirrast við að
þola dóm þjóðarinnar, vegna þes5
að hún veit að sá dómur verðuf
þungur, svo þungur, að hún í&'1
ekki risið undir.
Þvert á móti er þess fullkoif' t
lega að vænta, að hún noti fyrsÞ
tækifæri sem býðst til þess að ráð'
ast aftur á alþýðuna. Hvenær sei*1
afturhaldsklíka sú, sem nú ræði*f
ríkjum hér á Islandi, sér til þesS
færa leið, mun hinum blóðþyrst9
og tryllta Heimdallarskríl, fyrirli{'
legustu manntegund, sem tyllt hef'
ur fæti á íslenzka grund, verða sté'
að á alþýðuna, og einhverjar týl'*'
ástæður fundnar til að ken**9
„kommúnistum“ um. En alþýð^*1
er nú betur undir það búip ^
mæta slíkum árásum. Hún ve’*
hvers er að vænta af lögreglustjof'
anum í Reykjavík og „hjálparlið*
hans. En eins og alþýðan gerði $
engu fyrirætlanir landsölumaI,,,
anna 30. marz 1949, eins mun
aS engu gera síðari tilraunir þeSs'
ara herra, a. m. k. svo lengi, se1*1
Islendingar eigast einir við.
?...
Auglý
sing
nr. 9 1949
frá skömmtunarstjóra
hafin brjálæðiskennd gasskothríð
á varnarlausa og friðsama Reyk-
víkinga, sem safnast höfðu þama
saman m. a. fyrir tilmæli þeirra,
sem árásunum stjórnuðu!
5. Þingmönnum Sósíalistaflokks-
ins er haldið með lögregluvaldi í
Alþingishúsinu og stjórnarskráin
þar með þverbrotin.
Framangreindum staðreyndum
þýðir ekki að mótmæla, 10 þúsund
Reykvíkingar eru þar til vitnis.
Og hverjir eru svo þeir seku? —
Morgunblaðið hefur m. a. birt
myndir til þess að sanna að
„kommúnistar" hafi staðið fyrir
öllum þessum óeirðum, ekki hefur
það samt treyst sér til að nafn-
greina einn einasta mann, aðeins
sagt að um „þekkta kommúnista"!!
væri að ræða.
Ofangreindar staðreyndir sanna,
að fyrst og fremst ríkisstjórnin,
Ólafur Thors og lögreglustjórinn í
Reykjavík, Sigurjón Sigurðsson,
Skömmtunarreitirnir, skammtar nr. 6 og 7 á \
FYRSTA SKÖMMTUNARSEÐLI 1949, gilda hvor |
urn sig fyrir 1/2 kg. af skömmtuðu smjöri til L júlí j
1949, þó þannig að skammturinn nr. 7 gengur ekki j
í gildi, fyrr en 15. maí næstkomandi.
Reykjavík, 31. marz 1949.
Skömmtunarstjóri.
Áilar þær konur,
sem tóku þátt í fjársöfnun til að heiðra minn- j
ingu Kristjönu Pétursdóttur, eru vinsamleg3 j
beðnar að mæta að Hótel KEA sunnudaginn j
10. apríl, kl. 3]/2 e. h.
Forstöðunefndin.
AUGLÝSIÐ í VERKAMANNINUM