Þjóðstefna - 31.08.1916, Blaðsíða 3

þJÓÐSTEFNA
þér getið komið fram í minn stað.
Finnist erfðaskráin ekki á þeim
stað, sem eg sá hana og eg skal
segja yður hvar er, nú — þá er
svo sem engu tilspilt hvað yður
snertir. þér segið bara að and-
arnir hafi blekt yður. En ef það
reynist satt, sem eg segi, þá fáið
þér hálf fundarlaunin og meiri
lofræður í blöðunum en nokkur
andatrúarharaldur hefur nokkru -
sinni fengið".
„Og hvað ætti mér“ spurði
Jonni að lokum, að geta gengið
til þess að vera að biðja yður
um þetta ef eg segi yður ekki
satt?“
Prinsinn svaraði engu. Hann
sveiflaöi kristallskúlunni i skaut
sér og laut höfðinu eins og hann
væri að grannskoða hana, en í
raun og veru var hann aðeins að
tefja tímann til þess að geta íhugað
alla málavöxtu og tók hann upp
aftur spurningu Jonna með sjálf-
um sér. Hvers vegna var þessi
ókunni maður að biðja hann að-
stoðar í þessari blekkingartilraun
ef hann segði ekki sannleikann?
Hins vegar kom honum ekki til
hugar, að Jonni segði satt. Hon-
um var sjálfum ótamt að ganga
á „götu sannleikans“ og hann
var þegar búinn að geta sér þess
til hvernig á því stæði, að Jonni
ætlaði að leiða hann út í þessar
gönur. Og ástæðan var sú, að
Jonni hlyti að vera leynilögreglu-
þjónn, er væri að véla hann í
einhverja gildru þar sem lögregl-
an gæti svo gengið að honum,
en prinsinn kærði sig hvorki um
að óvingast við lögregluna né
heldur að komast í nein kynni
við hana. Óskaði hann yfir
höfuð engrar íhlutunar af hennar
hendi, heldur aðeins þess, að
hún léti sig afskiftalausan. En
fyrst að út í það var komið, að
hún virtist nú ekki ætla að láta
sig afskiftaiausan, þá sá hann
þarna í kristallskúlunni ráð til
þess, ekki aðeins að forðast
gildruna, heldur einnig til þess
að ónýta hana sjálfum sér í hag.
í stað þess að gefa leynilög-
regluþjóninum færi á að kæra
sig, þá skyldi hann sjálfur kæra
leynilögregluþjóninn og gerast
hjálparmaður lögreglunnar. Hann
ætlaði að hringja til hennar og
segja henni að handsama mann,
sem ætlaði sér að svíkja fé út
úr frú Berent.
Hann þrýsti á rafmagnshnapp
í annari stólbríkinni án þess að
Jonni yrði var við og heyrðist
þá hringing frammi hjá ljóshærðu
stúlkunni. Dró hún dyratjaldið
til hliðar og gekk inn til þeirra.
„Afsakið, Yðar Hátign“, mælti
hún. „það hringdi til mín mað-
ur, sem óskar að ráðfæra sig
við yður viðvíkjandi Suður-Ame-
ríku ríkisskuldabréfunum“.
„Hann verður að bíða“, svar-
að prinsinn.
„Fyrirgefið, Yðar Hátign“ hélt
hún áfram. „Hér er um miljón-
ir að tefla!"
þessi orðaskifti voru saman-
tekin ráð þeirra til þess að gefa
prinsinum ástæðu til að ganga
fram í fremra herbergið þó að
hann sæti á tali viö einhvern.
Hafði hún þessa þulu yfir svo
hátíðlega og af svo mikilli alvöru,
að Jonni varð allur að smjöri.
Prinsinn lokaði vandlega hurð-
inni á eftir sér þegar hann gekk
fram í herbergið, en tók ekki
eftir því að hún hrökk upp aftur
og þegar hann fór að tala í síma-
tólið, þá varaði hann sig ekki á
því, að Jonni heyrði hvert orð,
sem hann sagði.
„Halló!“ sagði prinsinn í srn-
um allra þýðasta málrómi. „Halló!
Látið mig fá lögreglustöðina!“
það sló köldum svita út um
Jonna.
Hann beið ekki boðanna og
kvaddi hvorki kong né prest.
Meðan prinsinn var að rekast í
því að ná rétta manninn tali
ruddist Jonni út um framdyrnar
og þaut ofan stigann í hendings
kasti.
Prinsinn starði á þá ljóshærðú
fullur ótta og undrunar.
„Er eg að ganga af göflun-
um ?“ varð honum að orði. „Eg
hélt að hann væri leynilögreglu-
þjónn og hann var þá ekki ann-
að en hrekklaus fingralangur.
Hér verður orðið troðfullt af
lögreglumönnum eftir nokkrar
mínútur og hvað á eg þá að taka
til bragðs? Hvern fjandann á eg
að segja þeim?“
„Að segja þeim!“ tók sú ljós-
hærða upp eftir honum. „Ekki
annað en það, að þér séuð að
leggja upp í langferð“.
Jonni þóttist nú vera kominn
að raun um að það væri lang-
snjallast að hafa engan í ráðum
með sér. Hann varð að koma
þessu í verk einn síns liðs og
það tafarlaust ef svo skyldi reyn-
ast að lögreglan væri á hælunum
á honum. Afréð hann því sam-
stundis að laumast heim í hús
sitt þá um kvöldið og mundi
hann fara þaðan aftur sem hver
annar innbrotsþjófur. Ætlaði
hann sér að ná erfðaskránni þar
sem hún lá falin og koma henni
aftur í járnskápinn. Hann hugs-
aði sér að smeyja henni inn á
milli einhverra skjala, sem ekki
væru sérlega mikils virði og
mundu menn þá telja víst, að
ekki hefði verið leitað nógu
vandlega í fyrstunni.
Morguninn eftir ætlaði hann
svo að ná sér í skip og halda
eitthvað út í lönd. Jonni sá það
í hendi sér, að þetta var enginn
hægðarleikur og næstum frá-
gangssök en hér var einskis
annars úrkostur.
þannig bar það til, að um mið-
næturskeið var hann kominn aft-
ur á þann stað, sem hann hafði
ætlað sér að stíga aldrei á fæti
framar.
*
* *
Allt virtist þetta ætla að ganga
honum að óskum. Veðrið var
mjög hlýtt svo að allir gluggar
stóðu opnir og dimmt í lofti; sá-
ust aðeins örfáar stjörnur en af
trjám og runnum bar nægan
skugga, sem hann gat leynst í
og læðst eftir Hann tróð sér
inn um limgarðinn og skildi eftir
skóna sína fyrir innan hann;
hélt hann svo áfram með mestu
varkárni.
Eiginlega fannst honum þetta
vera létt verk nema að því leyti
að það særði mjög tilfinningar
hans að vera að stelast á nætur-
þeli inn í sitt eigið hús þar sem
heittelskuð kona hans lá í hvílu
sinni. Honum voru margar leiðir
kunnar til þess að ná inngöngu
í húsið og þegar hann væri á
annað borð kominn inn, þá treysti
hann sér til að fara um það allt
hátt og lágt jafnvel þótt bundið
væri fyrir augun á honum. Svefn-
herbergi hans, þar sem bókin
var, er erfðaskráin var geymd í,
var ekki áfast við svefnherbergi
konu hans, heldur eitt herbegi
á milli. Voru milliveggirnir þykk-
ir svo að ekki var hætt við að
neitt þrusk heyrðist gegnum þá
og gat hann því haft alla sína
hentisemi í herbergi sínu nema
ef svo skyldi vera, að Jóhanna
hefði flutt þangað herbergisþernu
sína eða einhverja aðra vildarmey.
Frh.
Nýir kaupendur
að þjóðstefnu fá ókeypis það sem út er komið af blaðinu ásamt
með ritinu „Stjórnarskrárbreyiingin og Abyrgð Alþingis.“
sem hvortveggja verður sent þeim kosnaðarlaust með pósti. þeir
af eldri kaupendum, sem kynnu að vilja fá ritið sent sér, skulu og
fá það ókeypis meðan upplagið hrekkur til.
Menn eru beðnir að taka vel eftir því, að borgun fyrir blaðið
er ekki veitt móttaka, fyr en þess verður krafist af útgefendum
blaðsins, og þá verður einungis reiknað hið ákveðna verð fyrir
hvert tölublað, með því að þjóðstefna bindur sig alls ekki við ár-
ganga, sem er úrelt fyrirkomulag og á alls ekki við hér á landi
lengur en annarsstaðar. —
TUXHAM-mótora
og
beztu smurningsolíurnar
selur
CLEMENTZ & CO. H|F,
Þingholtsstræti 5. Reykjavík.
Skrifstofutími 10—2 og 5—7 Sími 575.
Gagnfræðaskólinn
í Flensborg í Haföarfirði.
þeir nýsveinar og eldri nemendur, sem hafa í hyggju að ganga
gagnfræðaskólann í Flensborg næsta skólaár, verða að hafa sótt um
skólavist til undirritaðs fyrir 15. sept. þ. á.
Inntökuskilyrði eru: að nemandi sé 14 ára að aldri, hafi lært
þær námsgreinir, sem heimtaðar eru til fermingar, hafi óflekkað
mannorð og engan næman sjúkdóm.
þeir, sem vilja setjast í 2. eða 3. bekk skólans og eigi hafa
tekið próf upp úr yngi deildunum, verða að ganga undir próf að
haustinu og sýna að þeir séu hæfir til að flytjast upp.
Heimavistarmenn verða að hafa rúmföt með sér og tryggingu
fyrir fæðispeningum í heimavistina. Námstími er frá 1. okt. til loka
aprílm. Umsókn er bundin við a 11 a n skólatímann. Stúlkur jafnt
sem piltar eiga aðgang að skólanum.
Hafnarfirði 15. ágúst 1916.
••
Ogm. Sigurðssori.
Lífsábyrgðarfélagið
5)
hefur fyrir stjórnendur tvo vitrustu, ábyggilegustu og lærðustu fjár-
málamenn Dana, conferensráð V. Falbe Hansen og Direkteur Poul
Lönborg.
Félagið er sameignarfélag fyrir alla þá sem þar tryggja líf sitt.
Vátryggingarfjárhæð 95 milljónir. Eignir23 milljónir.
Félag þetta hefur aldrei farið í mál, en hefur haft ráð á að
borga ávalt út tafarlaust og ávalt gert það.
Flestir beztu fjármálamenn ríkisins eru trýgðir í því.
Þeir sem vilja tryggja Iff sitt, til þess að auka
lánstraust sitt, geta ekki verið of varkárir í vali, —
Danmark er vegna auðæfa sinna og viturlegu
stofnunar rétta félagið til líftryggingar.
Láö: iðg'jöld. Hár bónus.
Sá sem liefir verið líítryggður
í 15 ár fær tvöfaldan bónus.
Hráolíumótorinn ,Yesta‘
er sérlega góð mótortegund, sem er grandgæfilega reynd, og
sem vinnur eftir „2-Takt Systemet".
Mótorlnn „ Vesta“ þarf enga vatnsinnsprautingu.
Mótorinn „ VestaK hefur rólegri, reglulegri og jaínari gang, en nokkur
annar mótor.
Mótorinn „Vestaa eyðir minna en allir aðrit bátamótorar.
Mótorinn „Vestaa getur um lengri tíma verið í gangi án þess að
vinna, og án þess að glóðarhausnum sé haldið
heitum af lampa og sótar ekki.
Mótornum ,Vesta‘ fylgir 2 ára ábyrgð og er það helmingi lengra en
nokkur önnur mótorverksmiðja hefur. Mótor-
ana útvegar verksmiðjan með 3 mánaða fyrirvara.
, #
Umboðsm. fyrir ísland: Magnús Guðmundsson, skipasmiður.
Skipasmíðastöðin.