Vestri - 10.10.1917, Blaðsíða 3

»39
V £ 5 I R i
33 W.
Símlregnir
Einkafr. til Morgunbl.
6. okt.
Khöfn 29. sept.: Jattiaðarmannarártsteina ákveðin íPetrograd.
Michealis ríkiskanslari og Kuhimann utanríkisráðherra hafa iýst
yfir því, að þeir viiji ekki sjefa upp hvert sé óíriðartakmark Þjóð>
verja.
h'jöldi Þjóðverj 1 handtekinn í Bandaríkjunum.
Wilson forseti er að undirbúa ráðstefnu til að reyna að konia
á friði.
Sendiherra Búlqara i Washington hefir lýst yfir þv( að Búlgarar
hafi náð því takmarki er þeir settu sérer þeir gengu í ófriðinn.
Khö'n jo. sept.: Landssljórinn í Finnlandi lét loka dyrum
þinghússins og innsivla þær. Forseti þingsins iét brjóta innsiglið.
80 þingmenn kemnir tii að s'tja þingið. Landsstjórinn hefir látlð
draga forsetann lyrir lög oq dótn.
Kerensky verður sennilega í meirrihluta á Petrogradiráðstein-
unni, þrátt lyrir mikinn andróður.
Gert er ráð fyrir að Síberfu verði getið sjálfstæði.
Rússrn hafa gert árangurslaus áhlaup hjá Berjobu.
Bretar hafa tekið Ramadile, um 100 km. fyrir vestan Bagdad,
handtekið 1000 manns og náð miklu herfangi.
Búist e við að Þjpðverjar ráðist á Petrograd af sjó.
íiaiir ha(a sótt tram og liandlekið 1400 nianns.
Khötn 1. okt.: Stórkostfegt landráðamál er komið upp í
Frakkhndi.
Khöln 2. okt.: Franska ráðaneytið hefir sagt af sér, en gegnir
þó störtum um stunéarsakir.
Bandamenn hata ákveðið að gjalda Þjóðverjum kafbátahernaði
inn f sömu mynt.
Sun Yat Sen handtekinn.
Dalasch hérað í Siberíu hefir lýst yfir sjálfstæði sfnu.
Khöfn 4. okt.: Bretar hafa stöðvað allan útflutning til Norður-
landa og Hollands.
Þjóðverjar hafa varpað sprengikúlum í Dunquirk og Frakkar
á tvo þýska bæi.
Innlendar síuifregulr.
6. okt.
Stjórnarráðið hefir skipað i kjötsölunefnd: Hallgrím Krisdns'
son kaupfél.stj. og Ólaf Benjamínsson kaupm., til að hafa umsjón
með kjötsölu landsins, en stjórnarráðið hefir úrskurðarvald verði
ágreiuingur milli þeirra. Reglugerð fyrir nefndina verður gefin út
þessa dagana. Samkvæmt henni er öllum kaupmönnum og kjöt-
seljendum bannað að selja kjöt án milligöngu nefndarinnar. — Það
sem nefndin ekki getur selt til Norðurlauda verður selt til bæja og
sjávarþorpa, en afganginn kaupa Bretar.
í norðanveðrinu undanfarið rak 6 báta á land í Ólafsvlk og 2
skip strönduðu á Sigiufjarðarhötn.
Verðlagsnelndin hefir sett hámarksverð á kartöflur, 30 kr. í
heilum pokum (100 kg.) og 35 au. 1 kg. ( smásölu, en felt var að
setja hámarksverð á smjör. Arni Eiríksson og Þorsteinn Þorsteins-
son hata sagt sig úr netndinni. í stað þeirra eru skipaðir: Ben.
Sveinsson alþm. og Vigfús Guðmundsson frá Engey.
Minnisbikarinn
Eftir
Jolian Bojer.
n
Við vorum nokkrir saman á
fjörugii veiðiför, höfðum tendraö
bál í skóginum og skröfuðum um
ýmsa gamla stétta hleypidóma.
Þá hóf ungur iistamaður, alkunn-
ur fyrir ýms ótrúleg uppátæki,
máls á þessa leið:
Eg var ný giffur og átti heima
uppi í afskektu, skógivöxnu ásunum
utan við Kiistjaníu, og það var
þur og harðviðrasamur vetur.
fað var langt til bæja, svo kon-
an mín var smeik við að vera ein
aieö vinnukonunni, en íannkoman
var mikil um veturinn, og oft
urðum við að sækja matföng til
heimílisins á skiðuni.
Svo fli ; u biöðin þá fregn á
jóladags morguninn, að tveir ulæpa-
meun hefðu brotist út úr beti unar-
húsinu.
BHæ, hæ,“ segi ág við konu
mina, „nú fáum við áreiðanlega
heimsókn — því við erutn einmitt
á vegi þess fólks, sem gimist að
fela sig í skóginum.*—
BEn hamingjan varðveiti mig,*
segir hún. Bþú átt þó ekki við að
þeir konti hingað upp eftir?*
.Auðvitað geta þeir það,“ segi
ég- „Og ef þeir skyldu koma hingað,
þú veiatu að við gerum réttaat í
1. og 2. kemiarastaða
við barnaskólann í Hnífsdal
eru lausar tíl ucnsóaaar.
Kenslutími ákveðinn 4 mánuðir (frá 1. janúar 1918 til 30. apiilþ
L-'.un 120 kr. og 100 kr. pr. tnánuð.
Umsókuaifrestur lil Sl. október.
Bakka í Hnífsdal, 24. sept. 1917,
í umboði skóbtnefndar.
Jónas þorvarðsson.
gSSff" Þeir, sein vllja gvelfta skuldlr sínur vift mlg
Innan ársloka 1917, getu greitt þær 111 útbús Lftiidsbaukaiis á
ísafirfti. — jþelr, scm þá olga ógreiddar skuldir til uiíii, inega
búast vift að þær verfti innbeimtnr af málfærslamanni.
ísalbði, 12. sept. 1917.
D. Sch. Thorsteinsson.
TItKFÍISSOI & BJARKÁR
skoyerslin
Laugaveg 17 Reykjavík
hefir ávalt fyrirliggjandi birgftir af allskonar skófatna&L)
karla, kvenua, unglinga og barna.
Pantanir afgrciddnr fiiótt og nákvæmloga um alt land.
|Skrifið efta síiuið eftir vetftlista og frekarl upplýsingum.
öllum ryrirspurnum svarað strax.
Greið og ábyggileg viðskifti.
Talsími: 628. Símnefni: BSKÓVEKSLUN*. Póslhólf: 52».
því að bjóða þeim inn og gera
þeim gott.*
Nú er konan mín af gamalli og
íhaldssamri embættisætt, og óg
her.ti oft gaman að stóttadrambi
hennar þegar við vorum seni efna-
mins. þráft fyrir það þótt við
byggjum í lillu verkalýðshúsi, var
ekki við það komandi að seudi-
sveiuarnir úr borginni fengju að
stiga fæti sínsun inn í hei bergishoiu
þá, sem við nefndum borðstofu.
Beiningamaðurinn fékk ef til vlll
bita að borðii, en hann varð að
standa úti á ísköldum gauginum,
meðan hann snæddi, því ekkert
pláss var í eldhúsinu, og í borð-
s(ofunni — já maður skyldi hafa
stungið upp á því að bjóða honum
þar inn.
„það væri þér likt, að bjóða
þeim inn,“ sagði hún og brosti,
því henni fanst slíkt óhugsandi.
„En óg þarf nauðsynlega að fara
fil borgarinnar í dag, og ég veit
svei mór ekki hvort ég þori að
fara aiein gegn um skóginu.*
BÉg fylgi þér auðvitað til stöðvi
ariuuar," sagði óg. Og óg gerði
það. En áður en hún sté á lestina.
aðvaraði hún mig með mörguni
fögrum orðum um að loka nú
vandlega húsinu. „Enginn veit
hverjir knnna að fara framhjá,*
aagði húo,
Saumar.
Vfð undiritaðar tökum að okkur
allskonar fatasauma tyrir kven.
fólk ogf börn. Byrjum 4. oktbr.
Ásta KrÍMtjáiisdóttlr.
Stoinun Ólafsdóttlr.
Smiðjugötu 7.
ísaflrði.
Ég loíaði öllu iögru og hraðaði
mér heim. Viunukonan var aul-
vitað dauð smeik við að vera ein
stundu iengur.
En eitt, sinn snemma dags fékk
ég einhveru ónota beig vlð að vera
einn. Skógurinn utan við húsið
virtist mér vera eitthvað svo
skuggalegur, húsið svo tómlegt og
fótatak mitt svo hávært að það
hlaut að heyrast i mikilli íjarlægð.
Ég reyndi að fást við hitt og þetta,
en gat ekki fest hugann við starf
mitt. Ég hugsaði altaf um flótta-
mennina tvo og sagði hlæjandi við
sjálfan mig: 8Þu ert þó ekki
hræddur. Ertu frá þér.* Eu ég
ráfaði úr einum stað i annan og
beið þess að eitthváð kærni íyrir.
Og svo ei hriugt skyndilega;
vinuukonan kemui inn ogsegiraS
tveir okunnugir menu séu úti.
„Hvað vilja þeir?*
tFih.)