Vestri - 14.05.1918, Blaðsíða 3

6. bl.
VESTRI
ii
E f t i r m æ 11.
Hinn ‘28. janúar síðastliðinn lést í
Bolun^arvik ekkjan Guð ún Einars*
dóttir.
Hún var fœdd að Stað í Aðalvík 11.
marts 1849. Foreldrar liennar voru
Einar Hallgrímsson og skáldkonan
Ágústina Eyjólfsdóttir (prests í Saur-
bæjarþingum') d. 1892. En bræður
Ágústinu voru: Gísli skáld Eyjólfsson
og prest.arnir sóra Jón á Stað 5 Aðal*
vik og séra Þorkell, síðast á Staðastað
(faðir dr. Jóns landsskjalavarðar og
þoirra syetkina.)
Að eins tveggja ára gömul var Guð-
rún tekin til fósturs af hjónunum' Þor-
keli Jónssyni og Margréti Sigurðar-
dóttur fc Stakkanesi. Fluttist hún síðar
með þeim að Holti í Önundarfirði og
síðar að Eyri í Seyðisfirði. 19 ára að
aldn fluttist hún að Uppsölum i Seyðis-
firði og giftist þar, 25 ára gömul (árið
1871), Ara Guðmundssyni.
Byrjuðu þau búskap á Uppsölum árið
eftir og bjuggu þar samfleytt í 2ó ár,
til þess er Ari lést, siðla árs 1899.
-Þau eignuðust 12 börn, en að eins
3 þoirra eru á lifi : Halldór, búsettur
og kvæntur í Morcgi, Ágvistína, kona
Björns Halldórssonar á ísafirði, og Rósa,
ekkja, búsett i Boluugarvík.
Heimili þeirra Ara og Guðrúnar var
jafnan talið eitt af betri heimilum þar
1 Bveít og var Ari vel metinn af sveit-
nngum sínum.
Efnahagur þeirra var að vísu eltast
fremur þröngur, en þó sýndu þaujafn-
an hina stökustu gestrisni og hjálpsemi
þeim, er leituðu þeirra.
Guðrún s&l. gegndi um mörg ár ljós-
móðurstörfum með hepni og samvisku-
semi.
Hún var kona vel gefin til sálar og
líkama, sem hún átti kyn til. Hún var
trúkona, hjartagóð, . líknsöm veikum ;
geðprúð og bar æðrulaust aðköst og
andstreymi lífsins. Manni sínum góð
eigiukona og umhyggjusöm börnum
sinum. .
Minning hennar lifir. X.
Nærsreltamcnn
vitji Vestra á prentsmiðjuna.
Athyglf
bæjarbúa vill Vestri vekja á
skenitisamkomu Saraverjans á
morgun (15. þ. m.) Samverjinn
er, eins og nærri raá geta, té<
þurfi; hefir unnið mikilsvert stari
í vetur, og er þvi vel maklegt
að bæjarmenn tjölmenni á skemt-
un hans.
Símfregnir.
8. maí.
í barst skeyti til >Frétta<
frá Central News:
Fregn trá Haag:
Þjéðverjar hata boðið þessa
triðarkosti: Vilja sleppa öllum
landvinningum að veatan; viíja
endurreisa Belgíu ; Elsass-Loth-
ringen verði sjáltstætt ríki; Ítalía
tái ívilnanir hjá Austurríki; Balk.
anmálunum sé ráðið til lykta á
sameiginlegri ráðstefnu. Sendi-
maður frá Þjóðverjum og tyrv.
hermálaráðherra Hollendinga eru
komnir til London.
Skeyti til Mbl. í dag:
Þjóðverjar neita, að hafa sent
bandamönnum þau friðarboð, er
að otan greinir
Hlé hefir verið á sókninni á
vesturvígstöðvunum um hríð.
Sagt er, að Mackensen hafi
dregið þar saman 600,000 manna
og er búist við ákafri sókn af
háifu Þjóðverja innan skamms.
Finnar hafa nú til fulis yfir-
bugað »rauðu hersveitirnar< og
skrílræðisflokkinn, sem fylgir
þeim að málum, og tóku af þeim
tvær síðustu borgirnar nýlega.
Þeir >rauðu< búast til sóknar
frá Rússlandi.
Finnar viidu leggja undir sig
landamærahéraðið milli Ladoga<
vatns og finska flóa trá Rúss-
um, en Þjóðverjar neituðu um
liðsstyrk til þess.
Á alþingi hafa lítil tíðindi gerst.
í gær var til umræðu í neðri
deild stjói narfrumvarp um stimpih
gjald.
Þingmaður Norður fsfirðinga
hót allsnarpa árás á stjórnina.
Kvað hann hana hafa kallað
þingið alt ot snemma saman.
Væri þingmenn búnir að sitja
undir mámið aðgerðaiausir, þeg<
ar stjórnin 'oks kærai með frurav.
í þá átt, að bæta fjárhaginn, og
það væri loks svo lítilfjörlegt,
að það bætti fjárhag iaudsins
ekkert. Stóðu umræður íram á
kvöld og tóku margir þingmenn
þátt í þeim.
Frumvarpið um einkasölu á
snijöri og tólg hefir verið felt í
efri deild.
Um meðferð íánamálsins í þing-
inu hefir ekkert kvisast. Sagt
hefir verið, að Danastjórn ætli
að seuda hingað menn til þess
að semja við þingið. En þeir
munu ekki væntaniegir fyr en í
næsta mánuði; mun þinginu eigi
slitið fyr en eftir komu þeirra.
12
fullur, bætti hann við og leit á mig raunsóknar*
augum.
— Nei, herra prestur, svaraði ég brosandi. Eg
hefí ekki enn komist í kyuni við hið dularfulla og
ónefnda, er hræddi fyrirrennara minn burtu héðan.
Ég svaf allu ekki svo illa í nótt og gönguförin var
yndisleg.------En sjáið þér þennan einkennilega
stein! Hvernig getur hann hafa komist í íshúsið
yðai ?
— Ég hefi sjálfui séð steininn og athugað haun
af miklum áhuga, svaraði presturinn. — Ég gæti
ímyndað mér, að hann sé úr hinni eldgömlu kaþólsku
kirkju, er senDÍlega stóð hér fast við prestssetnð,
en var rifin, þegar nýja kirkjan var reist. Hann
beDti með pípunni yfir eDgið vestur af prestssetn
inu. — Þarna stóð Btór og falleg kirkja, rauð að
lit, i bleikum birkilundi. Pað er sagt að hór, á
sjálfri prestsseturslóðinni, hafi fynum staðið muuka.
klaustur, en þetta eru munnmæli að eins og Þjóð<
saga, en engin söguleg sönnun.---------En komið
þór nú! Éér hljótið að vera matlystugur eftir
gönguna.
Mér fanst aðrir — eitthvað svipað prestinum —
lita mig rannsóknaraugum við morgunverðinn, en
ég lést ekki verða þess var; hló og gerði að gamni
ntinu. Að lokum urðu allir glaðir, er til borðs
sátu, og presturinn, sem annars var alvarau sjálf,
hló lika.
Eftir morgUDverð byrjaði ég á kenslunni. Stór
ptofa, við hliðina á skrifstofu prestsins, var útbúiu
13
til kenslustofu. Nemendurnir — presturinn liafði
fengið nokkra af uágrónnunum tii þess að senda
börn sín í skólann — hópuðust um laDga skrif*
borðið með pennastangir og bækur. Þau voru öll
eins og pi estsbörnin, góð og vel siðuð, og við urði
um fijótt: ásált um námsgreinar og tímatöflu. —
Presturinn og bróðurdóttir hans komu inn til þess
að líta eftir, hvernig gengi. Húu hneigðt sig vin.
gjatnlega fyrir inér: Látið þér mig nú sjá, að þór
g,.t<ð verið verulega strangur, hr. Eliertsen. Ora<
belgirnir eru ekki ætíð eins eftirlátir og þeir eru
nú, það ntegið þér V6ta viss um.
Ég setti upp hórkusvip og veifaði langri reglu-
stiku yfir höíðum barnanna. Börnin og ungfiúin
hlóu, en presturinn sagði: Já, en nú fiá gamni til
alvöru. Komdu, Lydia, við megum ekki glepja.
£n þar sem óg sat í kenslustofunni kom tnér
aftui og aftur í hug þetta dularfulla, sem ég hafði
heyrt drepið á, og forvitní mín óx. Fyrir nónið
var ég frammi í eldhúsi og reyndi að veiða upp
úr hinui máihreifu frú Mörk og þegar miðaftans-
kaffið var drukkið, reyndi ég það sama við ungfrú
Lydíu. Baðar brostu fyrst vandræðalega — urðu
svo alvariegar og sögðust ekkerf vita.
Um kvöldið tókst méi betur. Ég fór út í fjós
til Ólínu fjósakonu — til að sjá hvernig hún hirti
kýinar. Ólina var gönuil koua, grett. og hrukkótt,
píreygð og skakkmyDt. Ég staðnæmdist á flórn-
um og byijaði að haida lofræðu yfir kúnuin. Pær
eru íeitai og vel hirtar, sagði ég. Og mjaltaaðferðin
Sig. Sigurðsson
frá Yigur
yfirdómslögmaðup.
Suiiðjugetu 5, ísafirðt.
Talsími 48.
Viðtalstími 91/*—101/* og 4—5.
dúkur
— S tðguudir —
fæst i
VERSLUN M. MAGNUSS.
Isfirðingar!
Kaupið ritföng og
tæk'færisgjafir í
Bókayerslun 6. Bergssonar,
Látin
er hér f bænum, f fyrri viku,
Jóhanna Pétursdóttir, kona Jó»
hannesar Þorsteinssonar sjóm. —
Banamein berklaveiki.
Tíðai-far
hefir verið óminnilega gotl
síðan um sumarmál, logn og
sólfar daglega; dálítið Irost suraar
næturnar. Sauðté mun alstaðar
slept hér ( nærsveitunum og
vallarávinsla víðast að byrja. Er
slíkt óvenju snemt.
Hjónuband.
Bjarni Eirfksson gagnfrssðingr
og ungtrú Halldóra Benediktsd.
Skip.
E.s. B i s p fór héðan I. þ.
m. Farþegar: Karl Olgeirsson
kaupm., Baldur Sveiasson skólai
stjóri og kona hans, Kristján
Bergsson skipstjóri, Marfs kaupm.
Gilstjörð, Guðmundur Sigurðsson
kaupm. Látrum, Friðrik ólafs<
son skipstj. trú Elísabet Kristj.d,,
trú Priðgeróur Guðmundsdóttir,
ungtrú Hóimtríður Pétursd. o. fl.
S t e r 1 i n g kom í fyrradag
norðan um land. Meðal farþega
hingað Björn Jónsson dbrm. á
Veðramóti. Héðan fóru frú Stef.
Davfðsson, Ólatur J. Stetánsson
skósm. og kona hans, Grímur
Jónsson oddviti Súðavík.
A 11 i a u c e, danskt seglskip,
kom frá Reykjavík I f. viku. —
Tekur fisk hjá Asgeirs verslun,
D r i 11 i g, setaveiðari tré ÁIa<
sundi, kom hér inn í lyrradag.
Nýtarinn að heiman og liúð aflað.
J. P. P e t e r a e n, danskt
seglskip, kom í gær frá Akureyri.
Tekur hsk hjá Asgeirs vetslun.
\