Skólablaðið - 01.06.1915, Blaðsíða 12

Q2
SKÓLABLAÐIÐ
Varla sést þar nokkur maður utanskóla viö bóklega prófiS.
Rétt eins og feSrum og mæörum þyki þaö litlu skifta, hvernig
skólinn vinnur verk sitt. Og inn í kenslustundir kemur aldrei
maSur aö vetrinum. Fólk útí frá þekkir því skólavinnuna ekki
aS neinu, og getur ekkert um hana dæmt. Þetta afskiftaleysi
er hvorki hentugt fyrir skólakennarana né börnin.
Prófritgerd.
Verkefni: Sumardagur í júlímánuði.
Það var í miðjum júlímánuði einn sunnudagsmorgun að jeg vaknaði
svo bráðsnemma.
Jeg flýtti mjer að klæða mig og hljóp út á hlaðið.
Sólin var að koma upp og gægðist á bak við fjöllin ofani sveitina.
Fíflarnir í hlaðvarpanum voru ekki enn vaknaðir af dvala næturinnar,
þvi sólin var ekki alveg komin upp. Jeg gekk í hægðum mínum ofan að
lækum, og settist þar niður, en jeg hafði ekki setið lengi, þegar kallað
var í mig, jeg átti nefnilega að fara að reka kýrnar.
Jeg gekk inn og leysti þær og svo rak jeg þær hæst upp i Bryngi.
Þær voru svo óþekkar við mig og v.ildu fara sín í hverja áttina. Þegar
jeg hafði rekið þær nógu langt, snjeri jeg við og hjelt heimleiðis. Þegar
jeg kom heim var sólin alveg komin upp fyrir fjallatindana og fíflarnir
búnir að opna krónuna sina og breiddu hana brosandi móti henni, en
hún kysti þá marga — marga kossa.
Jeg horfði alt i kring um mig: Ditli lækurinn var svo silfurtær og
fagur, en sólargeislarnir brotnuðu svo fagurlega á straumnum, og mjer
sýndist fljóta á honum perlur og fegurstu gimsteinar.
Jeg gekk upp með honum og staðnæmdist við Litla foss; þar var
reglulega fagurt: Dökkgræn brekkan var við hliðina á honum alsett
fiflum og sóleyum, en á holtinu fyrir ofan voru holtasóleyar og mörg
önnur falleg blóm.
Jeg settist í brekkuna og hlustaði svo undur hrifin á fallegu ljóðin
sem fossinn söng. Hann söng fegurstu ættjarðarljóð þrungna af eld-
móði. Hann söng hin fallcgustu vögguljóð sem bera barnssálina á arnar-
vængjum upp til ljóssins. Hann söng svo margt sem engin tunga á orð