Vísir - 06.07.1963, Blaðsíða 7

V í SIR . Laugardagur 6. júlí 1963,
7
' 'i '• -

Endamaður bjargfestarinnar uppi á brúninni. Hann vefur kaðlinum í öryggisskyni um stólpa sem
tryggilega er festur niður í svörðinn.
v-
VÍ5 Gvendaraltari í miðju Drangeyjarbjargi. Þeim sem lásu faðir
vor við altarið á leið sinni upp vegnaði vel og urðu hvorki fyrir
óhöppum né slysum.
Fyrir tæpum 30 árum eða
nánar tiltekið haustið 1934,
varð enn verulegt bjarghrun I
Drangey og spilltust þá bæði
lendingarstaðir í Heiðnavík og
Uppgönguvík. Menn sem voru
við heyskap i eynni misstu bát
sinn og farangur mestallan og
varð að bjarga þeim úr landi.
miklu stærri. Og hver veit
nema að hún verði einn góðan
veðurdag horfin með öllu, sokk-
in í sæ? Næstu kynslóðir þurfa
reyndar ekki að óttast að þær
missi af þessu augnayndi, en við
vitum það hins vegar að það
molast hægt og sigandi utan úr
berginu, stundum heilar fyllur,
og ekki hvað sízt gætir þessa
þegar jarðskjálftar ganga.
Drengeyjarfarar sem fóru út
I eyna í vor segja óvenjumikið
hrun úr henni frá s.l. vetri og
rekja það einkum til jarðskjálft-
anna síðari hluta vetfar. Grjót-
flug úr berginu getur ævinlega
verið iífshættulegt þeim mönn-
um sem eru við sig eða staddir
í fjöru undir eynni.
Haugar er það nefnt þar sem
hrapað hefur úr bjarginu og
myndað fyllu í fjörunni. Þessir
haugar bera ýmis nöfn, einn
þeirra heitir t. d. Dauðsmanns-
haugur, mikil fylla. Þar átti áð-
ur að hafa verið fjara undir og
menn hafzt við út í byrgjum.
Og vor nokkurt þegar byrgin
voru alskipuð mönnum, sem
voru við fuglaveiðar og eggja-
töku, kom ógurlegt hrap úr
bjarginu fyrir ofan og gróf
bæði menn og byrgi. Af þeim
atburði er nafnið dregið.
eða minna háð örlögum eyði-
ieggingar og glötunar. Drangey
hefur áður fyrr verið stærri en
hún er nú -— enginn veit hve
Drangey á Skagafirði er í
röð þeirra náttúrufyrirbæra,
sem tímans tönn vinnur hægt
og sígandi á, og er að meira
faranótt 12. júní 1838, en hann
var mikill, og sagt að stórkost-
legt grjótflug hafi orðið i
Drangeyjarbjargi. Loftið fylltist
af samfelldum ryk- og moldar-
mekki og menn sem voru undir
eynni sáu ekki handa skil.
Fuglsátur tók af og fuglinn lá
dauður í hrönnum undir eynni.
Skip hristust og nötruðu, sem
voru að fuglaveiðum við eyna.
Menn lágu f byrgjum í fjörunni
urðu miög óttaslegnir, en þarna
er talsvert útfiri og óðu sunvr
í sjó út, eða svo langt sem þeir
töldu sér fært, aiit upp undir
hendur til að forðast grjótflug-
ið úr berginu.
illiipiil
■■■■ "
Fussum beirri
gjc*ri.;ngavætti.
_£uk jarðskjálfta og eðlilegrar
\li.ðrunar er siávargangur og
brim talið orsök biarghruns úr
Dr^jgey. Þannig getur Vatns-
fiarðarannáll hinn yngri um af-
taka veður haustið 1772, þá
hafi boðar gengið upp á Drang-
ey og spillt henni stórlega.
Annar annáli, Seiluannáll,
segir frá bvi að árið 1655 hafi
8 skip brotnað við Drangey.
Öll í snán f einu og sama veðri.
Áhafnirnar komust upp f biarg-
ið. samtals 52 menn og liðu þar
stóra nevð af siávarganéi. mat-
arleysi og grióthruni úr biarg-
inu. Þeir „héldu samt lífinu
fyrir hjálp drottins, kveiktu
vita, svo af landi sjást skyldi,
og voru sóttir“
Fyrstu slvs sem sögur fara
af í eða við Drangey skeðu á
dögum Grettis. Það var annað
begar Grettir varnaði steini á
læri Þuríðar seiðkonu, fóstru
Þorbiarnar önguls. Svo leggur-
inn hrökk sundur. Það var þá
sem seiðkonan lagði á og mælti
svo um að Grettir skvldi fáa
gleðidaga eiga eftir f Drangey.
„Fussum þeirri gjörninga-
vætti“ sagði þá Grettir, en hon-
um brá ,enda urðu orð kerling-
ar að áhrínsspá,
Hitt slysið varð þegar Hær-
ingur austmaður hljóp fyrir
björg og hlaut bana Hann þótti
Frh. á bls. 10.
asnHp
Líkið var Iifandi,
I Annál 19. aidar er talið að
einn maður hafi beðið br.na við
Drangey er byrgi féll á hann
ofan. Aðrar heimildir herma aft-
ur á móti að enginn maður hafi
farizt, en einn slasazt. bó minna
en ætla mæfti. ■ Skeði bað allt
með hinum undarlegasta og ó-
trúiegásta hætti. Hafði stærðar
bjarg hraoað ofan á einn mann
sem í fjöru sat. Nærstaddir
menn brugðu þegar við ti! að
bjarga líkinu undan steininum,
en beir urðu meir en lítið undr-
andi begar „líkið“ var lifandi.
Ástæðan var sú að í steininum
var laut mikii eða hvelfing og
maðurinn lent nákvæmlega und-
ir henni. Það varð honum til
lífs. Samt slasaðist hann tals-
vert og lá rúmfastur sumarið
næsta á eftir, en komst úr því
smám saman til heilsu aftur.
Um þetta orti Gísli Konráðsson:
Björgin klofna,
í jarðskjálfta árið 1755 er
sagt að klettar úr Drangey hafi
klofnað og hrunið f sjó fram og
fuglabjörg hennar hafi orðið
fyrir miklum skemmdum. Þá er
og talið að drangurinn, sem
eyjan dregur nafn af, (þ. e.
karlinn) hafi hrunið í sjó. Hann
var við norðurenda eyjarinnar
og örlar enn fyrir honum þegar
iágsjávað er.
Ýtarlegri lýsing er til á
jarðikjálfta við Drangey að-
.Meiðsl þar einum urðu senn,
á honum þvitar börðu.
Gffurs hrein svo grjóthríð enn
gnúðu síeinar kringum menn“.
Drangey er öll þverhnípt og víðast hvar samfcllt hengiflug í sjó
niður, Sá sem missir fótanna og hrapar á enga lffsvon. í baksýn
er Kerlingin.
VBSVX.'i
4. DRANGEYJARGREIN
□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□^□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□D□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□D