Vísir - 10.09.1963, Blaðsíða 15

V í SIR . Þriðjudagur 10. september 1963.
75
Peggy Gaddis:
Kvenlæknirinn
kannski ekki sjálfbjarga, og pú
veizt væna mín, að slíkt líf er ekki
eftirsóknarvert, þótt skylda hvers
manns sé að bera þær byrðar, sem
lífið leggur á hana. Þú hefur orð-
ið að reyna það, að sjúklingur þinn
dó á skurðarborðinu, en þú getur
ekki áfellst sjáifa þig um neitt, né
heldur Nichois læknir. Slíkt getur
ávallt gerst — stundum er orsök-
in augljós, stundum ekki. Ég er
ekki dómbær um þessa hluti, en
ég held ekki, að neinn hefði getað
bjargað lífi Marthy frænku. Hún
hefir verið of langt leidd, þegar
nokkur gat gert sér grein fyrir
hversu komið var. Svo að mín skoð
un er óbreytt, að þú sért ágætur
læknir, sem getur vænst þess, að
verða eins mikils metinn sem lækn
ir og Jónatan — og þegar ég segi
það veiztu vel hvað ég meina. Og
þegar þú nærð því marki muntu
sjálf telja, að allt hafi farið eins
og þú bezt gazt vonað, og ekki
hirða um að setja þér nýtt mark.
— Nei, það mun ég ekki, sagði
hún hrærð.
Hugh brosti til hennar, en það
var eins og það vottaði fyrir ein-
hverjum skugga í tilliti augnanna,
sem brosið hafði ekki getað hrakið
burt.
— Og meira hef ég ekki um
þetta að segjn, sagði hann svo, eins
og þetta væri úíkljáð mál.
Hún sat grafkyrr drykklanga
stund, horfði á hann brosandi. Svo
lyfti hún upp höndum sínum og
lagði að vöngum hans, og kyssti
hann af innnileik og blíðu.
— Þakka þér fyrir, elsku Hugh
minn, hvíslaði hún.
Þrettándi kafli
Um klukkustund var Iiðin og
Meredith hafði setið þögul við hlið
hans. Hún horfði beint fram, en
Hugh leit á hana við og við. Hann
spurði hana einskis, því að hann
vissi að hún mundi bráðum segja
honum um hvað hún væri að hugsa
og þegar það Ioks kom varð hann
all undrandi.
— Það, sem við í rauninni höf-
um mesta þörf fyrir í River Gap
er sjúkrahús, sagði hún.
Hugh lyfti brúnum lítið eitt.
— Sjúkrahús, — í smábæ með
fimmtán hundruð íbúum.
— Já, athugaðu það, að River
Gap er miðdepill sveitahéraða, og
allir sem þar eru, og þurfi eru fyrir
sjúkrahúsvist, myndu kjósa frekar
að fara þangað en annað. Þegar ein
hver veikist hastarlega eða meið-
ist og þarf að leggjast inn í sjúkra
hús, kostar það miklar hvatningar
og fyrirhöfn, að fá menn til að
fara til Midland Ciry.Það væri ekki
strangheiðarlegt af mér gagnvart
stéttarbræðrum að greina frá á-
stæðunum, en hvað sem því Iíður
þurfum við sjúkrahús. Á Englandi
hafa þeir lítil sjúkrahús — jafnvel
í smáþorpum, — ef til vill er það
aðeins læknastofa í skóla, og svo
tveir eða þrír skálar fyrir sjúkl-
ingana. Mér skilst, að þetta fyrir-
komulag hafi marga kosti — kosti,
sem meðal annars hafa komið í ljós
seinustu 2 — 3 árin.
— Ég gæti trúað því, sagði Hugh
að það mundi kosta mikið fé að
koma upp þótt ekki væri nema
litlu sjúkrahúsi hér — og starf-
rækja það.
— Ég hefi oft hugsað um þetta,
Hugh, — og mér hefi rdottið í hug
hvort ekki væri hægt að koma
á einhverju tryggingafyrirkomulagi
eitthvað í áttina við sjúkrasamlag
fyrirkomulag, fá menn til að greiða
mánaðargjald, sem veitti þeim rétt
indi til sjúkrahúslegu, ef þeir
þyrftu á að halda, en það mundi
vitanlega ekki innifela kostnað við
uppskurði.
— Ég — veit ekki, væna mín,
hvort þetta væi framkvæmanlegt
— En ég er sannfærð um það
— og undirtektir fólksins. Hug-
leiddu hversu miklu betur við hefð
um staðið að vígi ef við hefðum
haft sjúkrahús, þótt lítið væri, þeg
ar hvirfilvindurinn lagði hluta af
River Gap í rústir. Við hefðum get-
að bjargað fleiri mannslífum.
— Það er gullsatt, sagði Hugh,
en —
Hann lauk ekki við setninguna,
og það var nú eins og áhugi Mere-
dith lamaðist dálítið, og hún sagði
dálítið þreytulega:
— Kannski þýðir ekki að ræða
slíka drauma. Ef við hefðum sjúkra
hús gætum við rekið það, án vafa
hún leit allt í einu til fjallanna, —
þegar ég finn gull í fjöllunum
þarna byggjum við sjúkrahús. Hug-
I myndin er að minnsta kosti góð.
— Ég er þér sammála um það.
Ég skyldi koma upp sjúkrahúsi
fyrir þig á morgun, ef ég gæti. Og
þegar styrjöldin er um garð geng-
in og ég get farið að vinna eins
og maður. skal ég hjálpa þér.
— Þú komum við upp sjúkra-
húsi í sameiningu með aðstoð
margra annarra, sagði hún og brosti
til hans, og svo felldu þau þetta
tal niður.
Er þau nálguðust River Gap
stöðvaði hann bílinn sem snöggv-
ast, tók hana í fang sér og kyssti
hana.
— Þetta var kveðjukoss til unn-
ustu minnar, þar til við hittumst
næst.
Svo kyssti hann hana aftur og
sagði:
— Og þessi er til þess að hylla
Meredith Blake lækni.
Meredith svaraði engu, hjúfraði
sig bara að honum, og þau voru
sæl í ást sinni sem jafnan á sam-
verustundum, og svo óku þau inn
í bæinn.
Hið snögga fráfall Marthy
frænku kom yfir menn eins og reið-
arslag ekki sízt vegna þess, að eng-
an hafði grunað, að hún hafði hald
ið þjáningum sínum leyndum í ein
veru sinni. Enginn nágrannanna
hennar var við þessu áfalli búinn
— engan hafði grunað að hún
væri veik, hvað þá að hún hefði
haft krabbamein.
— Ég skil þetta ekki, sagði Liz
Fowler, er fundum hennar og Mere
dith bar saman. Liz stóð á óhrein-
um tröppum húss síns og horfði
á hana með grunsemd í augum.
Hún Ieit nú bara vel út þegar hún
fór héðan og enginn hafði heyrt
hana kvarta.
— Marthy frænka hafði krabba-
mein, hafði grafið svo um sig, að
ekki var hægt að bjarga llfi henn-
ar með uppskurði.
— Uppskurði, við krabbameini!
Og allir vita, að ekkert er hægt
að gera þegar menn hafa fengið
krabbamein. Ég skil ekert í
Marthy frænku að leyfa þessum
borgarlæknum að skera sig upp.
— Það var einhver bezti skurð-
læknir landsins, sem gerði upp-
skurðinn, sérfræðingur í krabba-
meini, sagði Meredith alvarlega, —
og krabbamein er hægt að lækna,
ef það er reynt í tæka tíð. Ég vildi
óska þess, að ég gæti komið ykk-
ur í skilning um þetta.
Liz herpti saman þurrar varirn-
ar og sagði svo af fyrirlitningu:
— Það verður víst býsna erfitt
fyrir stúlku eins og þig, Merry
Iæknir, að sannfæra fólk hér um*
að allt sé öðruvísi en það hefur allt
af vitað, að það sé. Við vitum öll,
að það þýðir ekkert að skera upp
fólk, sem hefir krabbamein. Ef
menn fá krabbamein deyja þeir og
það er það, og þar með fór hún
inn og skellti hurðinni að stöfum
fyrir nefinu á Meredith.
Fólkið í Afdalnum hafði sloppið
við hörmungarnar af völdum hvirfil
vind.sins, sem fólkið í River Gap
varð að þola, en það hafði heyrt
Meredith lofsungna fyrir leikni og
áræði og fórnfýsi, og það hafði orð
ið til þess að það fékk aðra trú á
kvenlækninum unga. En mjög gerð
ust nú margir efagjarnir vegna þess
að Marthy frænku var burtu kippt
svo snögglega — og með þessum
hæti.
Og Meredith gerði sér ljóst, að
það mundi engan veginn verða
auðvelt, að vinna aftur traust fólks
ins. Mundi það ekki reyna um of
á þolinmæði hennar — var barátt-
an þess virði, að hún Iegði sig
fram til þess? Þá minntist hún
þess, að fólkið í Afdalnum mundi
ekki til neins geta leitað, nema
gamla Wartels, uppgjafalæknis,
sem að sögn hafði ekki runnið af
seinasta áratuginn eða lengur. Hon-
um hafði mistekizt margt með hin-
um hörmulegustu afleiðingum, með
al annars tekið drukkinn móti
barni Martins-hjónanna, en barnið
varð fábjáni og móðurin beið þess
aldrei bætur, sem hún varð að
þola. Nei, hún mundi aldrei geta
snúið baki við fólkinu í Afdalnum,
meðan hún þurfti á því að halda.
Það mundi verða erfitt, og alltaf
á brattann, að vinna traust þess, en
það mundi koma svona smátt og
smátt.
Þegar Meredith ók heim þetta
síðdegi, fyrir fjallsöxlina á leið nið-
ur í gilið, fannst henni allt þarna
eyðilegra en vanalega, skuggalegt
og draugalegt, og það gengu líka
sagnir um, að það væri eitthvað
óhreint á seyði á þessum slóðum,
einmitt á öxlinni og í gilinu, og
voru hugsanir hennar alldapurleg-
ar, er hún keyrði niður slakka að
timburbrú á fjallalæk, sem fossaði
fram vatnsmikill, en á aðra hönd,
er niður var litið var hyldýpi og
fyrir handan fjallstindur, sem i
tign ýnm og hrikaleik horfði sem
tröll með fyrirlitningarsvip á þær
mannverur sem dirfðust fara þessar
slóðir, er skyggja tók. Og Mereth
hugsaði sem svo, að væru draug-
ar til fnyndi þeim finnast þetta
hinn ákjósanlegasti staður til þess
að skjóta mannanna börnum skelk
£ bringu, en svo brosti hún lítið
eitt að þéssum hugsunum sínum,
því að aldrei hafði það flögrað að
henni, að draugar væru til. En
þarna hafði hún ekið á öllum tím-
um sólarhrings, að morgni dags, er
sól var £ hádegisstað, er kveldaði,
jafnvel eitt sinn f kolamyrkri, en
alltaf hafði hið hrikalega og eyði-
lega við þessar slóðir haft svipuð
áhrif á hana —- og aldrei mætti
hún neinum á þessum kafla leið-
arinnar.
Og nú er hún ók þarna um
fannst henni allt f einu nfstings-
kalt, þrátt fyrir sumarhitann. Hún
skipti um gír, þvf að nú var bratt
fram undan, handan brúarinnar. Og
svo allt í einu, var eins og eitt-
hvað kollveltist á veginum fyrir
framan hana, en samtímis var sem
greinar brotnuðu og grjótsruðning-
T
A
rt
1
A
i
Ptl.lSHTEP, CAZTAIKl WIL7CAT!'
! KEWEttSet-WU'RE A NAVAJO 516 ,
J CUief V.'Hö UKES LIOKl heart! ' <
! *\Awy MOTO-MOTO EVES STUFY yOU'
TELL ME yOUg PLANIJAgZAN-
FOR tVHICH WE MUST HAVE
BRAVE HEAKTS! IS IT
1/ER.Y I7ANGEROUS?
TAgZAN AKIP CAPTAIW WILPCAT
SHAZE THEIZ. UON'S R.OASTEC’
HEAET WITH OLV CHIEF GANA,
AS THE 'FEAST OF
FRIENPSHIP' SEGINS .
5'LL
Eiuott
I
Tarzan og Joe Wildcat, taka
þátt f veizlunni, og á borðum er
ný Ijónasteik. Moto-Moto menn-
irnir hakka í sig ljónið, en Joe
segir: Þetta er í fyrsta skipti sem
ég bragða Ijónasteik Tarzan, og
það er eins og að borða (og hann
stafar til þess að Moto-Motoarnir
skilji hann ekki) gúmmí. Láttu
sem þér þyki það mjög gott,
hvíslar Tarzan að honum. Moto-
Motoarnir horfa allir á þig til
þess að vita hvernig þér falli mat-
urinn, og þeir yrðu móðgaðir
ef þeir sæju að þér þykir hann
vondur. Og veslings Joe, verður
að setja upp sælusvip, og halda
áfram að rífa í sig ljónið þó að
honum þyki það viðbjóðslegt.
Segðu mér nú frá þessari ráða-
gerð, sem þarf svo sterk hjörtu
til þess að framkvæma, segir
höfðinginn. Er hún mjög hættu-
leg?
ur barst að eyrum. Hún nam stað-
ar svo skyndilega, að ískraði f
hemlunum, og hún þóttist sjá eitt-
hvert grátt ferlíki andartak rétt
fyrir framan bílinn, og hverfa svo
milli runna hinum megin. Engin
mannleg vera hefði getað tyllt fæti
þeim megin, sem hún heyrði
skruðninginn, — þeim er reynt
hefði að klifra þarna, hefði verið
bráður bani búinn, og hun hugsaði
sem svo, um leið og hún fann, að
hún var næsta óstyrk, að þetta
hlyti að hafa verið einhver skepna,
Hárgreiðslustofan
HÁTÚNI 6, sími 15493.
Hárgreiðslustofan
S Ó L E Y
Sólvallagötu 72.
Sími 14853.
Hárgreiðslustofan
P I R O L A
Grettisgötu 31, sími 14787.
Hárgreiðslustofa
VESTURBÆJAR
Grenimel 9, sími 19218.
Hárgreiðslustofa
AUSTURBÆJAR
(María Guðmundsdóttir)
Laugaveg 13. sfmi 14656
Nuddstofa á sama stað.
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
STEINU og DÓDÓ
Laugaveg 18 3. hæð (lyfta).
Sfmi 24616.
Hárgreiðslustofan
Hverfisgötu 37, (horni Klappar-
stígs og Hverfisgötu). Gjörið
svo vel og gangið inn. Engar
sérstakar pantanir, úrgreiðslur.
P E R M A, Garðsenda 21, sfmi
33968 — Hárgreiðslu og snyrti-
stofa.
Dömu, hárgreiðsla við allra hæfi
TJARNARSTOFAN,
Tjarnargötu 10, Vonarstrætis-
megin Simi 14662
Hárgreiöslustofan

Háaleitisbraut 20 Sími 12614
Ódýror þykkar
drengjapeysur
HA£KAUP
Miklatorgi