Vísir - 09.06.1964, Blaðsíða 15

V í S I R . Þriðjudagur 9. júní 1964.

15
REA.7Y, V I,LL S,T wlTH YOU-SIK.-
I SEESKY MCHINE SEFOKE.
TAK2ANS SUT NOT LIK.E THIS
one! x'll se F/Rsr sonso
.T0 60THK0UGHSKY... T
hEss, lke a sikf! h
CAPTAIM
WILfCAT
50 WE CAN TALK. ABOUT
MANV THINGSll AW
MCST EAGEE TO LEAKN
ALL THINGS! ALL y
'~-r TH/NGS!
AAY ESTEEttEP FATHEK FOKGETS.SIK.THAT I, ABUZZI.
TRAVELEF 5V AIR. FROIA AFRICA TO EMGLANC7-
WHEN HF ÍENT IAE TO THE ENGLISHAVAN'S SCHOOL.
BUT LET US NOT ROB HI/A,SIR,OF HIS F’LEASUR.E.
HE IS SURELY THE FÍRST BONGO CHIEF, SIR,
aepnal TO FLY TO DATUS/ COUNTkY/ JLA
Ég hefi áður séð vélar fljúga
um loftið, segir Bongoa höfðinp
inn. En enga eins og þessa.
verð fyrsti Bongoi"- -pm
ur upp í svo vé’ ' * ■> '
heiður. Minn virðulegi faðir
'> eymir því að ÉG hefi flog ð
l'f"?r ér' Mr tj' n-'ms
... ■ ". -V . . ■
ans, og sýgur sígarettumunn.
stykkið ákaft. En hann er svo
sannarlega fyrsti Bongoahöfðmg
inn sem flýgur til Batusi lands.
Ég mun koma með ykkur herrar
mínir, svo að við getum rabbað
saman. Mig fýsir mjög að læra
marga hluti. MÁRGA HLUTI.
slokrað óspart Burgundarvín
með matnum. Óskar þoldi
•manna bezt áfengi, en það var
öðru máli að gegna með Bauna-
stöngina, einkum nú, er hann
var nýstaðinn upp úr legu, og
eftir að hafa nærzt mest á hafra
seyði.
- Ég er farinn að finna í-
skyggilega mikið á mér, sagði.
hann hlæjandi við Óskar.
— Gerir ekkert, þetta er létt
vín, og þú hefir borðað vel. Nú
fáum við okkur göngu, og þá
rennur alveg af þér.
— Ætli ekki það. Ættum við
að skreppa í Rauða köttinn og
heilsa upp á gamla vini?
— Ágæt hugmynd, við getum
verið saman í allan dag. Við
skulum fara strax.
— Ekki alveg strax. Mig
langar í kaffi.
— Gott og vel, sagði Óskar,
og bað þjóninn að færa þeim
kaffi. En hann bað líka um
romm og rommsnapsarnir urðu
allmargir, svo að það var held-
ur í hina áttina en að það færi
að renna af Baunastönginni.
Þeir voru um fjórar klukku-
stundir þarna.
Þegar þeir komu út, hafði
vindur snúizt. Um morguninn
hafði verið heiður himinn, en
nú var farið að þykkna í lofti.
Og það var þegar farið að votta
fyrir því hann ætlaði að fara
að snjóa.
Þegar Baunastöngin kom út,
varð honum þegar kalt og setti
að honum hroll, og hann var
ærið óstöðugur í gangi.
— Heyrðu, gamli vinur, hvað
gerðu þeir við þig þarna í
sjúkrahúsinu, - sugu þeir allan
merg úr beinum þínum?
— Ég er svo máttfarinn, að
ég get bara varla staðið á löpp-
unum, sagði Baunaátöngin, og
mér finnst allt hringsnúast fyrir
augunum á mér. Ég hef víst
fengið einum of mikið.
— Þá getum við víst ekki
farið í Batignolleshverfi í dag?
— Ne-ei, kemur ekki til mála.
Það sveif æ meira á Bauna-
stöngina.
— Þá er bezt að við förum
heim til min.
— Já, í guðanna bænum. áð-
ur en ég lendi í rennusteinin-
um.
- Ég skal styðja þig, það er
skammt að fara. Ég hef tvö
rúm heima, annað Ætórt, og þú
getur fengið að sofa úr þér vím-
una í því, en það er svo stórt,
að þú, svo langur sem þú ert,
getur legið þversum í því. Ég
get sofið í litlu kytrunni, sem
ég svaf i, þegar litla stúlkan
var þarna.
Og svo héldu þeir af stað, og
veittist Óskari örðugt að koma
honum heim, en loks tókst það.
— Drottinn minn, ég held að
ég drepist tautaði Baunastöng-
in.
— Svona, við erum komnir.
Þarna, haltu þér í stigahandriðið
— ég verð einhvern veginn að
komast upp með þig. Svona,
upp, ég styð þig og ýti á.
Og loks voru þeir komnir upp
á þriðju hæð. Óskar var orðinn
bullsveittur.
Hann opnaði dyrnar á íbúð
•sinni og studdi Baunastöngina
inn. Þegar hinn drukkni og sjúki
maður sá rúmið, kom veikt bros
á varir hans. og svo datt hann
kylliflatur ofan á dýnuna og
var óðara farinn að hrjóta. Ósk-
ar hagræddi honum og breiddi
yfir hann.
— Það var víst eins gott, að
þú sofnaðir. Þú verður víst að
sofa þetta úr þér, og þú sefur
víst til morguns, og ég get ró-,
legur farið í knæpuna, þpr sem
glerskurðarmenn venja komur
sínar. Hver veit, nema ég hafi
eitthvað upp úr því eins og fyrri
daginn.
Það var orðið dimmt, þegar
Óskar fór að heiman, og hann
veitti enga athygli manni, sem
var á gangi handan götunnar,
klæddur yfirfrakka með krag-
ann brettan upp og hattinn slút-
andi niður á mitt enni.
Óskar gekk hratt. Maðurinn
fór í humáttina á eftir honum.
Óskar fór yfir nýju brúna og
inn í strcétisvagp skammt frá
Louvre. Strætisvagninn var að
leggja af stað, er hann kom, en
hinn kom líka nógu snemma til
þess að komast með.
i Sögunni víkur nú aftur að
í hinum unga manni, sem hafði
| verið samstarfsmaður’ Darnala
við samningu leikritsins, sem
leika átti í Battignollesleikhúsi,
þótt ekki yrði af, af ástæðum,
sem lesandanum eru kunnar. en
var nú tekið til sýningar í öðru
stóru leikhúsi í París. Þennan
dag átt.i höfundurinn að lesa leik
ritið, það, sem búið vár, í við-
urvist leikaranna. Fylgdust
menn með lestrinum af vaxandí
spenningi, en þar lauk lestrin-
um, er hinni ungu konu, sem
var aðalpersónan í leikritinu,
var bjargað á fljótsbakkanum.
- Ef framhaldið er eins
spennandi fer ekki hjá því, að
leikritið verði sýnt við mikið lof
og aðsókn, sagði einn leikar-
anna, og menn tóku undir það
hver í kapp við annan. Ákveðið
var að lesa framhaldið daginn
eftir, og höfundurinn fór heim,
himinlifandi yfir hve vel honum
íeizt á leikritið.
Þetta sama kvöld áttu þeir
Leon og Rerié að borða kvöld-
verð hjá Maigret. Þetta var dag-
inn áður en uppskurðurinn á
Emmu Rósu átti fram að fara.
Og Óskar var um þetta leyti
á leið í knæpuna, en þegar sá,
sem veitti . honum eftirför, sá
hann fara inn í knæpu Pastofról
las, áleit hann hyggilegast að
fara ekki inn á eftir honum, og
fann sér skot og beið þess að
hann kæmi út aftur.
U.Jri niqo.. ha;—,J
- — .oct: í ö? iií ?r.Rj '•
Það var nú farið að líða á dag
inn — klukkan var að verða
sex.
Baunastöngin hafði sofið eins
og steinn í rneira en tvo tíma,
en nú var hann vaknaður með
höfuðþyngsli og vont bragð í
munni.
- Æ, hvað ég er þyrstur,
Rigolo, góði Rigolo, gefðu mér
eitthvað’ að drekka, kallaði
hann.
En Óskar var hvergi nálægur,
og þegar ekkert svar kom, reis
Baunastöngin upp með erfiðis-
munum og reyndi að hugsa, en
gat lítið munað hvað gerzt hafði,
nema að þeir höfðu verið sam-
an, Óskar og hann.
— Bölvaður rokkurinn, taut-
aði hann, hann hefir stungið mig
af, en hvar í skollanum er ég,
hér er kolamyrkur?
Hann reyndi að rísa á fætur,
en riðaði, en loks tókst honum
að komast úr rúminu. En hon-
um fannst allt hringsnúast fyrir
augunum á sér, en heldur bráði
þó af honum og hann fór að leita
í vösum sínum að eldspýtum.
Honum gekk erfiðlega að opna
stokkinn, en loks tókst það, og
svo kveikti hann á eldspýtu og
sá þá kertisstubb á náttborði og
kveikti á honum Og nú gat
hann horft í kringum sig, þótt
ekki væri birtan mikil af þess-
ari týru. Og nú fór hann að
muna allt greinilega.
,,Já, Rigolo ætlaði að skjóta
yfir mig skjólshúsi. Það er í
íbúð hans, sem ég er. Romm-
snapsarnir hafa víst verið held-
ur margir — ofan i létta vínið.
Drottinn minn, hvað ég er þurr
í kverkunum, það hlýtur að vera
vatnsflaska einhvers staðar“.
DUN- OG
FIÐURIIREINSUN
vatnsstíg 3. Sími 1874G
SÆNCUR
RESÍ BEZ1-koddar
Endurnýjum gömlu
sængumar, e'gum
dún- og fiðurheld vei
Selium æðardúns- og
gæsadúnssængur —
og kodda af ýmsum
stærðum.
Fæst í næstu búð.
Auglýsið í VÍSI
©BfiEGA úrin
h<sinesfrœgu
BIFREIÐAÞJÓNUSTA
Skoðun í nánd Lagfærum rafkert
ið. stillum hleðslu og vél. önn-
umst ennfremur alls konar smávið-
gerðir bifreiða. Opið frá kl. 8-7
Rafnýting s.f.
Melgerði 6 — Simi 41678
Kópavogi
Gréðurmold
Túnþökur
Flytjum heim.
AÐSTOÐ H.F.
Símar 15624 — 15434.
AÐ RAFKF.RFINU
TONÞÖKUR
BJÖRN R; EÍNARSSON
SÍMÍ 2.085 6
Herrnsokkor
crepe-nylon <u 29.00
Miklatorgi
-»œa