Vísir - 03.06.1965, Qupperneq 15
V1 SIR . Fimmtudagur 3. júní 1965.
/5
„Jfc-
'X '
SBRSUSIMN
eftir Marvin Albert,byggð ásamnefndri kvikmynd.
■&W8K. -«t j
Górilluapinn með silkihattinn
hraðaði sér upp stigann og inn
ganginn að bókasafninu. Þegar
hann hafði aðgætt, að enginn væri
þar inni, hvarf hann þar inn með
skjalatöskuna og lokaði dyrunum
á eftir sér. Hann hreyfði til mál-
verk á veggnum, en virtist ekki
finna það, sem hann leitaði að á
bak við það og gekk að arninum,
gætti á bak við málverkið sem
hékk þar á bak við.
Hann tók málverkið af krókn-
um, náði í hlustunartæki úr tösku
sinni, bar það að læsingunni og
tók að hreyfa stillana ...
Samkvæmið niðri í salnum varð
■töðugt hávaðasamara og glaðvær-
-a. Angela Dunning geisiaði af á-
Bgju þegar skipakóngurinn gríski
;kaði henni til hamingju með til-
þögunina. „Það nær fyrst hámarki
ínu á miðnætti, þegar flugeldun-
“n verður skotið úti fyrir“ sagði
ún og benti honum á tvo þjóna,
'em roguðust með þungan kassa,!
fullan af flugeidum á milli sín.
: „Er ekki bezt að fara út fyrir j
heð þá strax“, spurði annar þjónn- >
n félaga sinn.
,,Það ,er ekki þorandi. Gestirnir
"u orðnir drukknir, og fara ekki
-f gætilega með sígaretturnar“,!
; ■afáðr.þjn^.f]. ? f?' ■ w ' " " |,
Þeir gengu par fram hjá, sem
^ala prinsessa stóð afsíðis út við
yegg og horfði upp i stigann. And-
rá síðar kom Saloud fram á stiga-
"allinn og kinkaði kolli til hennar.
ijlún kinkaði kolli á móti og Sal-
oud hvarf sömu leið og hann hafði
romið.
Simone losaði sig úr örmum
herra Tuckers frá Lundúnum. „Fyr
irgefið", mælti hún. „en ' ég ér
orðin dálítið þreytt...“
Að svo mæltu gekk hún á brott.
Herra Tucker starði törtryggnis-
lega á eftir henni. Hún hreyfði
þannig mjaðmirnar á ganginum, að
það vakti tortryggni hans. Þetta
miaðmavagg var í fyllsta samræmi
við augnatillit hennar og röddina.
Því fór fjarri, að herra Tucker
gæti láð konu eins og henni, þó
að hún héldi framhjá manni eins
og Clouseau iögreglustjóra. Slíkt
var ekki nema mannlegt, eða öllu
heldur kvenlegt.
Jlkki það, að þess háttar kæmi |
honum við, en honum var í brjóst
borin forvitni í þeim sökum, enda I
ekki neinn engill sjálfur, þegar því j
var að skipta. Gat það átt sér j
stað að hún væri að hraða sér til ,
fundar við elskhuga sinn?
Herra Tucker frá Lundúnum
brosti í kampinn og afréð að veita
Simone eftirför.
Simone herti sporið, þegar hún
var komin út úr samkvæmissaln-
um. Þegar Tucker kom fram á
ganginn, var hún horfin sjónum.
Hins vegar kom hann þar auga á
hávaxinn, spengilegan mann með
svarta húfu, í peysu, aðskornum
buxum og með-fimleikaskó á fót-
um. Hann sá hann að vísu ekki
nema rétt í svip, en það var nóg
til þess, að hann bar kennsl á
hann ... Sir Charles!
Tucker vissi ekki hvort heldur
hann átti að freista að veita hon-
um eftirför, eða snúa við óg gera
Clouseau lögreglustjóra viðvart.
Og á meðan hann hikaði, þrýsti
Saloud á rofa á rafmagnstöflu húss
ins. I sama vetfangi slokknuðu öll
ljós.
16.
I samkvæmissalnum kváðu við
köll vein og sköll, þegar allt í
einu varð almyrkt þar inni.
„Hvað hefur gerzt?“ „Hver
slökkti ljósin?“ „Hvar er barinn?“
„Burt með þennan“bai\nsettan at-
Dala þrinsessa stóð enn ut við
vegginn. Einhver varð til þess að
kveikja á eldspýtu skammt frá þar
sem hún stóð. Hún laut fram og
blés á logann svo að hann slokkn-
aði.
Herra Tucker frá Lundúnum
reyndi að þreifa sig áfram inn í
samkvæmissalinn aftur. „Clouseau
lögreglustjóri", kallaði hann. „Mon
sjör Clouseau ...“
Lögreglustjórinn svaraði og
reyndi að ganga á hljóðið, en leið-
in varð honum ógreiðfær í myrkr-
inu. Hann þreifaði fyrir sér, lenti
með hendurnar heldur óþægilega
á einhverjum kvengestanna, en
hún sló hressilega frá sér, og þó
að myrkt væri hæfði höggið lög-
reglustjórann beint á kjálkann, svo
að hann féll kylliflatur. Hann ætl-
aði að brölta á fætur og þreifaði
enn fyrir sér og fann þá kven-
mannskálfa fyrir svo að hann lá
kyrr. Og þá var það að hann
mundi eftir sígarettukveikjaranum
í vasa sínum, dró hann upp og
kveikti, en Simone, sem var þar
nærstödd, sparkaði kveil^jaranum
úr höndum hans og um leið slokkn
aði loginn. Þar með var sú björg
bönnuð.
kall-
„Clouseau lögreglustjóri‘
aði Tucker enn í myrkrinu.
„Þá er að koma flugeldunum út“,
sagði annar þjónanna. „Klukkan er
að vísu ekki enn tólf á miðnætti,
en ljósin hafa verið slökkt, og það
er merkið, sem um var talað".
„Clouseau lögreglustjóri!“ kallaði
herra Tucker frá Lundúnum.
Simone hafði komið sér út í
horn þar sem var tiltölulega hljótt
og rólegt. Þar stóð hún, þegar
hún fann hönd lagða á arm sér.
„Sir Charles!" stundi hún furðu
lostin.
„Já. Hefurðu séð George?"
„Hann er hér staddur eins og
þú bjóst við. í górillubúningi.
„Tókst þér?“
„Nei, ég reyndi að vara hann
! við en ég held að það hafi ekki
j haft nein áhrif. Og hann veit, að
j Bleiki pardusinn er geymdur í ör-
yggishólfi í bókaherberginu!"
„Déskotinn. . .“
Simone hjúfraði sig að honum.
I „Þú verður að hafa hraðan á, elsk-
an. Ef George verður þér fyrri
til ...“
„Satt segir þú!“ Hann kyssti
hana. „Og komdu þér svo í burtu
héðan!"
Svar að'ieggja af stað upp
^sþégar hann /$A Ijósbjarmq
j fjærst ' inni á ganginum. Þar var*
á ferð einhver torkennileg skepna
með blys í hendi: Sir Charles
greindi að þar mundi górilluapi á
ferðinni. Sir Charles brá sér í
skyndi bak við gluggatjöld, og um
leið og górilluapinn með blysið
kom þar á móts við, stökk Sir Char
les á hann og varpaði honum hart
f gólfið. Þegar hann hafði fullviss-
að sig um að apinn væri meðvit-
undarlaus, slökkti hann á blysinu
í höndum hans og dró hann inn
fyrir gluggatjöldin. — Hann hafði
snör handtök við að klæða náung-
ann úr górillugervinu þó að hon-
um brigði óneitanlega nokkuð, er
hann sá, að þar var ekki George
á ferðinni; í daufri skímunni, sem
lagði inn um gluggann, bar hann
þar hins vegar kennsl á brezka
ambassadorinn, Cravenford Iávarð.
En búningurinn gerði sitt gagn eins
fyrir það. Og þegar Sir Charles
hafði sett á sig górilluhausinn, hélt
hann hröðum skrefum upp stigann
or inn i bókasafnsherbergið.
Loks hafði Clauseau lögreglu-
stjóra heppnazt að komast út úr
þvögunni og fram á ganginn, þar
sem herra Tucker frá Lundúnum
beið hans.
„ Sir Charles", hvíslaði Tucker.
„Hann er hér staddur ...“
„Hvar?“ spurði Clouseau lög-
reglustjóri.
„Hér inni, en ég veit ekki hvar“.
Það heyrðist lágur smellur, hurð-
in á öryggishólfinu hrökk upp og
górilluapinn, sem fengizt hafði við
læsinguna langa hríð tautaði feg-
insamlega. í sömu svifum voru
dymar að bókasafnsherberginu
opnaðar; górilluapinn sneri sér
snarlega við og stóð augliti til aug-
litis við annan górilluapa.
„George!“ mælti Sir Charles
lágt.
„Charies frændi...“
Og górilluaparnir tveir féllust í
faðma andartak. Síðan gekk Sir
Charles að opnu hólfinu. „Þú ert
snillingur", sagði hann í viðurkenn-
ingartón um leið og hann stakk
hendinni inn í hólfið------------sem
reyndist tómt, nema hvar þar lá
hvítur hanzki með ísaumuðu „V“-i.
Þeir frændur störðu undrandi hvor
á annan.
„Ég tók hann ekki,“ varð George
að orði.
„Ekki ég heldur“, sagði Sir
Charles. „Hér hefur einhver ófróm- !
ur að verki verið!“
í sömu andrá heyrðist í lög- j
reglublístru niðri. „Upp stigann!
Þessa leið!“ kallaði Clouseau lög- j
reglustjóri.
Górilluaparnir stukku báðir út
um gluggann — — —!
Þeir komu standandi niður á
garðflötina og hlupu sitt í hvora
áttina. „Á eftir þeim!“ kallaði
Clouseau lögreglustjóri til varð-
manna sinna.
Afgreiðslu VÍSIS í Vest-
I mannaeyjum annast
I Bragi Ólafsson, sími
12009.
Afgreiðslan skráir
nýja kaupendur og
þangað ber að snúa
sér, ef um kvartanir er )
að ræða. [
\
x. P§l9 i?rÍ1W¥<A st°r
ánn V bðkah'etþWginú
■'fvnr!
sér landslagið, án þess þó að hún
veitti því eiginlega athygli. Hún
hafði lítið sem ekkert sofið, eftir
að samkvæminu lauk með svo ó-
væntum hætti. Samt sem áður
fann hún ekki etil þreytu.
Áætlun hennar hafði staðizt. —
Hún hafði fengið hugmyndina um
kvöldið, þegar hún var stödd í
kránni við skíðahótelið og heyrði
Vofunnar fyrst getið; heyrði lög-
BING & GR0NDAHL
"T
POSTULÍ N S V ÖRUR
ORRESOSS
KRISTALLVÖRUR
POSTUIÍN & KRISTALL
SÍMI 24860
HÓTBL SAGA, BÆNDAHÖLLIN
) Utsölustaðir VISIS a
j Suðurnesjum eru:
Vogar: Klöpp, Pétur
Jónsson.
Grindavík:
Verzl. Aldan
Sandgerði:
Bókabúð Axels.
Gerðar:
Verziun Björns Finn-
bogasonar.
Keflavík og Njarð-
víkur:
Georg Ormsson.
KefSavíkurfiugvöIlur:
Sölu- og veitingavagn
inn.
Aðalstöðin. Injral'Tnv.
Arnessýsla
iÚtsölur VÍSIS í Árnes-
1 sýslu eru:
Hveragerði: Verzlunin
Reykjafoss
Selfoss: Kaupfélagið
Höfn.
Arinbjörn Sigurgeirs-
son.
Eyrarbakki: Lilian
Óskarsdóítir.
Þorlákshöfn: Hörður )
Björgvinsson.
wfauaafafgsaaaiag
T
A
R
Z
A
N
GOLP WILL BRINS
GRÍEF, TAKZAN
FEAKS,TO THE
7EFENSELESS
SFIFEK PEOFLE
IF-5ycONTINUINS
TOTRAPE IT
THROUSH FRIENPLY
URURU TRIBES/AEN’—
SUCH TREASURE
BECOMES KNOWN...
-[QPAHGEROUS
MEN.
ASKRIFENDAÞJONUSTA
Áskriftar-
Kvartana-
<3
siminn er
1
virka daga ki. 9 - 20, nema
laugardaga ki. 9-13.
BJARNI beinteinsson
, LÖGFRÆÐI NGU R
AUSTU RSTRÆTl 17 .I5ILLI & VALDI)
SlMI 13536
Tarzan óttast að gull muni færa
hinum varnarlausa Kóngurlóar-
ættbálki sorg með þvi að halda
áfram að verzla með það við
hina vinsamlegu Ururmenn það
verði kunnugt hættulegum mönn
um. En ef hann gæti kennt þess
um furðuverum að nota gull-
málminn í stað þess að hætta á
að verzla með hann. Náðu í
stóra pottinn, sem Ururmenn
gáfu ykkur og er barna, ég R
að kveikja mikinn eld undir, hon
um. Þú ætlar að sjóða gullsteina
Tarzan, hvers vegna?
CiOLþ BOL i ft.i -