Vísir - 12.10.1965, Blaðsíða 3

V í SIR . Þriðjudagur 12. október 1965,
3

r
i
!
i
/
l
Önnuí
grein ór
sfldinni
eftir stgr.
i
Náungi úr velferðar-
ríkinu sagði:
,Svo þú ert kominn til
að heilsa upp á okkur
hérna austantjalds". —
Þetta var á söltunarstöð
inni Ás; bátarnir Bjartur
og Barði báðir gerðir út
myndir og fróðleik til sölu. Frí
herrann hafði brugðið sér aust-
ur, þegar hann heyrði, að þar
væri peninga að vænta, og tek-
ið konuefnið sitt með, sem líka
er þýzk.
„Þarna er brúður mín Mein
Liebling — hún er að salta upp
fyrir haus — sagði fríherrann
og benti á konu æði hávaxna,
sem stóð við trönur. „Við erum
að safna í brúðkaupsferð til
meginlandsins."
„Leggurðu saman dag og nótt,
von Linden?“
„Ég er ekki vanur svona erf-
iði, ég get það ekki til lengd-
ar“. sagði fríherrann og greip
um þindina. Brosandi sagðist
hann aldrei hafa séð svona
mikinn pening á ævinni, síðan
hann fór að vinna á Norðfirði.
Griskur blaðamaður hjá B.B.
C. hefur unnið í síldinni undan-
fama þrjá mánuði. Hann kvaðst
hafa herzt og stælzt af vinnunni
á planinu. Þegar minnzt var á
það við hann, að hann mætti nú
Frá höfninn. í Neskaupstað á dögunum.
„Rauða torgið" gefur gull í mund

*
í
■■

... .

•• V..
Frá Sölturiarstöðinni Drífu í Neskaupstað: Síldin af „Rauða torginu* er lögð inn eins og peningar
á banka (Mynd: stgr.)
frá Norðfirði, höfðu
komið með góðan afla
til söltunar þar. Kvöldið
var sveipað niðasorta
og þoku, sem var svo
þykk, að það hefði
mátt skera hana með
hníf. Erfnú var það síld-
in, sem var undir hnífn-
um.
Blessuð síldin, sílspikuð og
gljáandi, sem rann í flaumum
eftir hraðvirkum færiböndum og
gegnum sigtivélar. Ljósin yfir
planinu vörpuðu bláhvítri birtu
yfir fólkið, og uppskipunin úr
Barða gekk eins og sjálfsmurn
ing.
Freiherr von Linden, náfrændi
Graf von Staufenberg, sem næst
um var búinn að koma Hitler fyr
ir kattarnef með timasprengju
20 júlí 1944, þeysti um palnið
með saltbörur. von Linden er
Vísis — blaðamönnum að góðu
kunnur, því að hann vann um
skeið í sama húsi og þeir á
Laugavegi 178 hjá Landmæling
um og átti það til að koma f
kurteisisheimsóknir niður á rit-
stjómarskrifstofurnar með
hnífnum ótt og títt — kannski
hafði hún í huga manninn, sem
sveik hana á Hallormsstað í
með vindling laf- sumar.
munnvikinu, brá Þegar skipparinn af Bjarti
ekki ofrevna sig, sagði hann:
„Ég er Grikki og þoli allt.“
Mldardama,
andi í
s">í > ■ ’ V-.,
Filip Höskuldsson, gekk fram
planið, sagði Baldur Böðvarsson,
maðurinn, sem lítur eftir leyni
vopnum á síldveiðiskipunum,
mæli- og miðunar-tækjunum:
„Þarna er sjálfur aflakóngurinn
kominn í eigin persónu“.
Filip minnti að einhverju leyti
á nafna sinn, drottningareigin-
manninn, en ekki í útliti, því að
aflakóngurinn er digurvaxinn
eins og nótabassa ber að vera,
og svo hefur hann í þokkabót
alið aldur sinn á Vestfjörðum.
Nei, það er sportmaðurinn f
honum, sem minnir á hertogann.
Hann talar um síldina eins og
veiðimenn tala um gæsir og
ljón.
Hann bauð upp í stjórnklefa
á Bjarti, og Baldur útvarpsvirki
sýndi hvernig leynivopnin virka:
asdic-tækin, ljósmiðunarstöðin,
radamir, dýptarmælirinn — en
þessi tæki voru yfirleitt fund
inn upp f síðustu styrjöld og
komu að góðum notum f hvers
kvns hernaði, t. d. í orrustu við
kafbáta og flugvélar. Notaðar
eru mjög djúpar og stórar nætur
til að kasta á síldina, þvf
að torfurnar eru teknar á 20—25
faðma dýpi. Ekki hafa verið
brögð að skemmdum á veiðar-
Un
m miðnættið var sjómanna-
stofan mannlaus. Þetta er
fýrsta íslenzka sjómannastofan
á Austfjörðum — reis á laggirn
ar í sumar og er til húsa, þar
sem bæjarskrifstofurnar voru,
áður en þær voru fluttar í
Félagsheimilið Egilsbúð. Tvær
konur, Kristrún Helgadóttir og
Ragnheiður Sverrisdóttir,
skenktu kaffi og indælis með-
læti. Þær sögðust ekki hafa orð
ið mikið fyrir drykkjuskap,
..enda afgreiðum við ekki ölv-
aða menn. Sjómennirnir eru af
skaplega þakklátir okkur að
hafa hér afdrep í landlegum.
Hér lesa þeir blöðin og bækur,
leika billjarð, tefla, spila á spil,
skrifa heim til sfn og tala við
konur sínar og kærustur.
Þarna á Sjómannastofunni var
talað um „litlu svörtu skipin",
rússnesku reknetaskipin, sem
nú eru farin að sjást á miðunum.
í fyrra var heill floti af þeim
á „Rauða torgi“ — allt um
400 skip, að þvf er talið var.
Kom bá stundum til árekstra á
milli íslendinga og Rússa. Áttu
landar vorir það til að skjóta á
netakúlurnar úr rifflum og
sökkva þannig netum Rússanna.
Eitt sinn umkringdu Rússamir
íslenzkt skip og þjörmuðu svo
Framh. bls. 7
færum á vertíðinni.
S a
Þessi mynd úr asdic-tæki (fiskr.ta) á einum síldveiðibátanna á „Rau ða torginu“' sýnir síldartorfu, sem „kemur inn á“ asdic-tæklð I um
það bil 700 m. fjarlægð — merkt (1.) Skipið nálgast torfuna og kastar á torfuna (2.) Síðan sést síidin f nótinni (3.)
1
f