Vísir - 17.05.1968, Blaðsíða 12

12
u
VI S IR . Föstudagur 17. maí 1968.
Marcia leit á úrið sitt og stóð
upp frá borðinu.
— Ég má ekki sitja hérna og
skvaldra lengur. Ég hef ósköpin
öll að gera.
— Ertu viss um að ég geti ekki
hjálpaö þér neitt? spurði ég.
Hún brosti og hristi höfuöið. —
Nei, þú átt frí ennþá. Carlos ætl-
ar aö skreppa til Benalli fyrripart-
inn í dag. Það er ljómandi skemmti
leg leið. Geturðu ekki farið með
honum?
Ég dró við mig svarið. — Held-
urðu að það sé hentugt ef hann er í
slæmú skapi?
Marcia hló. Hann jafnar sig ef
þú veröur meö honum. Þú hefur
góð áhrif á hann. Hann sagði í
gær, að sér líkaði einstaklega vel
viö þig.
ÉG ÞEKKI KVENFÓLKIÐ.
— Þetta er ljómandi skemmtilegt,
sagði ég ánægð þegar viö Carlos
ókum af stáö frá gistihúsinu. —
Ég get aldrei séö of mikið af þessu
yndislega landi.
— Ég efast um hvort þú segir
það þegar þú hefur verið hérna
tvo mánuði.
En ég efaöist um að ég yrði svo
iengi, eftir það sem gerðist i nótt.
Hvers vegna hafði Peter símað til
mín í morgun? Ég gat ekki fundiö
neina skýringu á þvi.
-— Þú ert svo hljóð, sagði Carlos.
— Ég vona að þú sért ekki með
höfuðverkinn ennþá?
— Nei, hann er alveg horfinn.
— Þessi staðiir sem viö ökum
framhjá núna heitir Montemar. Þú
verður að skreppa hingað einhvern
daginn og fara í sjó. Þetta er einn
bezti baðstaöurinn hérna við strönd
ina.
Ég mundi að Peter hafði haft
orö á þvf að við yrðum að fara
hingaö. Peter ... þrátt fyrir allt
sem gerzt hafði gat ég ekki annaö
en hugsað um hann.
Loks beygði Carlos frá sjónum
upp i sveitina og ólívulundina.
Hann þurfti að hitta menn á ýmsJ
um stöðum, og ég sat í bílnum
á meðan og beið — og ígrundaði.
Á leiöinni heim stönzuðum við í
Leovi, smáþorpi nokkra kílómetra
frá Torremolinos.
— Við skulum fá okkur glas af
sérrí þérna, áöur en við höldum
áfram, sagði hann og benti á ofur-
lítiö gistihús.
Við settumst við borð undir
röndóttri sólhlíf og dreyptum á
sérríinu. Og nú var ólundin í Carl-
os rokin út í veður og vind —
þangað til minnzt var á Marciu.
— Við erum svamir óvinir í
dag, sagði hann. — Hún hefur lík-
lega sagt þér það?
Ég reyndi að láta hann halda,
að hún hefði ekki á það minnzt.
Sízt af öllu vildi ég láta Carlos
halda, að Marcia talaði um hann
við mig. En ég sá á glottinu kring-
um varirnar á honum að hann trúði
mér ekki.
— Ekki það? sagði hann kald-
hæðinn. — En ég þekki kvenfólk-
ið. Ég þekki Marciu. Við hnakk-
rifumst, og ég hélt að hún mundi
segja þér frá því...
Hann slökkti í hálfreyktum vindl-
ingnum og ég sá á svipnum á hon-
um, aö því fór fjarri að hann hefði
fyrirgefið Marciu. — Sagði hún þér
hvenær hún kom heim > nótt?
spurði hann svo.
— Nei.
— Hún sagði mér það heldur
ekki. En ég veit að hún var ekki
komin klukkan þrjú.
— En þú vissir hvar hún var...
sagði ég til að reyna fyrir mér.
Munnurinn skældist. — Ég veit
hvar hún sagðist hafa verið ...
FRJÁLSAR HENDUR.
Ég vissi ekki hvað ég átti að
segja. Þrátt fyrir það sem hafði
gerzt í gær var Marcia vinkona
mín.
— Ert þú ástfangin, Joyce?
spurði Carlos allt I einu og leit
fast á mig.
—Nei, svaraði ég samstundis.
— Hyggin stúlka. Varastu þaö.
Hann laut að mér. — Mér hefði
gengið miklu betur með Marciu
ef ég hefði ekki verið svona ást-
fanginn af henni. Þá mundi ég ekki
taka mér svona nærri þegar hún
kemur seint heim.
Ég gat ekkert sagt.
— Gallinn er sá, að hún er svo
falleg, hélt hann áfram. — Enginn
karlmaöur fær staðizt hana. Þú
ættir að sjá hvernig þeir horfa á
hana þegar þeir koma í gistihús-
ið .. . Hann hló þurrahlátur. —
Kannski getur hún ekki staðizt þá
heldur, en hún er of séð til þess
að láta mig standa sig aö neinu.
Ég geri það nú samt áður en lýk-
ur.
Ég muldraði eitthvaö á þá leið,
að ég væri viss um að honum
skjátlaðist.
Dökk augun urðu hvöss er hann
leit á mig. — Nei, mér skjátlast
ekki. Nú ætla ég að gefa henni
lausan tauminn, sem kallað er —
en síðan ... Hann strauk fingrinum
yfir barkann á sér, dimmúöugur á
svipinn. Það fór hrollur um mig
— í brennandi sólskininu.
— Þér skjátlast, ég er viss um
það, sagði ég einbeitt. — Marcia
tilbiður þig.
Ég leit á klukkuna, því að mig
langaði til að þessu samtali lyki.
— Er ekki bezt að viö höldum
áfram? Klukkan, er korter yfir tvö.
Mér létti þegar hann stóð upp
og við gengum niður að bflnum.
Marcia stóð úti og var að skima
eftir okkur þegar við komum heim-
undir „Loretta".
— Ég var farin að undrast um
ykkur, sagði hún. — Ég er glor-
hungruð. Var gaman?
— Yndislegt.
Hún horfði á Carlos, vör um sig.
— Gaztu erindað þetta, sem þú
þurftir?
—Já. Þetta sem ég keypti, er í
geymslunni á bílnum. Stefano get-
ur, borið það inn í eldhús. Eigum við
að fara aö borða. Farið þið á und-
an, ég kem undireins.
Þégar við vorum orðnar einar
spurði Marcia hvort Carlos væri
kominri í betra skap.
— Já, mér finnst hann vera eins
og hann á að sér, sagöi ég og var
að velta því fyrir mér hvort ég
ætti að segja henni það sem hann
hafði sagt við mig. En nú kom
Carlos að boröinu.
— Hafa komið nýir gestir meöan
ég var að heiman? spurði hann.
— Já. Ung hjón hafa fengið
„bláfuglsherbergin" f eina viku,
svaraði Marcia. — Ég hugsa að
þau séu i brúðkaupsferö.
— Ég hélt að þau herbergi væru
leigð fólki, sem var 'hér fyrr 1 ár,
frá næstkomandi Iaugirdegi að
telja. Hétu þau ekki Anderson?
— Jú, þau voru lofuð þeim, en
ég get eflaust bjargað þvf.
— Ég mætti þarna í stiganum
gömlum manni, sem ég hef ekki
áður séð, hélt Carlos áfram. Hann
leit við og ég leit í sömu áttina,
og sá manninn, sem hafði komið í
bíl Peters um nóttina. — Þarna er
hann, sagði Carlos.
Marcia leit um öxl sér. — Æ-já,
hann kom í gær — rétt fyrir mið-!
degisverðinn, meðan þú varst úti. i
Ég gleymdi að segja þér það. Hann |
borðaöi í herberginu sínu í gær- j
kvöldi. Hann er líklega mjög las- j
burða oi fer lítið út. . í
Ég góndi ofan í diskinn minn, svo j
að Marcia skyldi sfður sjá vand-;
ÝMISLEGT ÝMISLEGT
Tökum aö oxkur hvers konai rnúrbrot
og sprengivinnu i húsgrunnum og ræs
um. Leigjuro út loftpressur og vfbra
sleða Vélaleiga Steindórs Sighvats-
,onai Álfabrekku við Suðurlands
braut. sími 10435
GÍSLI
JÓNSSON
Akurgerði 31
Slmi 35199
Fjölhæf jarövinnsluvél, annast
lóöastandsetningar, greí hús-
grunna, holræsi o. fl.
TtKpR ALL.S KONAR KLÆtÐNiNGAR
FLJÓT OG VÖNOUÐ VINNA
VÚRVAL AF ÁKLÆÐUM . ",
1 LAUGAVEG 62 - SIMI10825 HEIMASlMI 83634
jtántiK_____
n BOLSTRUN
KRAKKAR - A MORGUN
SÖLUBÖRN
óskast til að sjá um sölu á nýju vikublaði í
Reykjavík, Seltjamarnesi, Kópavogi, Garða-
hreppi og Hafnarfirði. Úthlutað er afmörkuð
um hverfum og góð sölulaun greidd. Þau
sölubörn sem óska að fá lúthlutað hverfum
mæti að Lækjargötu 6B, 3, hæð á. morgun,
laug'ardag, milli kl. 10 og 6.
Stríðsapinn sleppir Jane til að verjast En konungi frumskóganna tekst að ... og beytir honum niður í grjótið.
árás Tarzans.“ koma hinum þjálfaða bardagaapa úr Óðui af reiði og sérsauka ræðst apinn
jafnvægi... að La drottningu.
SEcd
BELTIog
BELTAHLUTIR
á BELTAVÉLAR
ræðasvipinn á mér. Hvað var að
gerast? hugsaöi ég með mér. Hvers
vegna laug Marcia svona upp f opið
geöið á manninum sínum? Ég ætl-
aði aö fara að spyrja hana að því
þegar Carlos var farinn og við
sátum yfir kaffinu, en hætti við
það. Hver spumingin gat rekið
aðra, og ég vildi ekki að hún vissi
aö ég hefði séð hana koma heim
með Peter í nótt. Að minnsta kosti
ekki enn.
Keðjur Spyrnur Framhjól
Botnrúllur Topprúllur
Drifhjól Bolfar og Rær
jafnan fyrirliggjandi
BERCO
er úrvals gæðavara
ó hagstæðu verði
EINKAUMBOÐ
ALMENNA
VERZLUNARFELAGIÐ?
SKIPHOLT 15 —SlMI 10199
'BiLAUreÆM
RAUÐARARSTÍG 31 SÍMI 22022
/