Vísir - 22.05.1968, Blaðsíða 12

/
/2 V í SIR . Miðvikudagur 22. maí 1968.
En hann virtist ekki taka
eftir neinu grunsamlegu, og mér
létti þegar ég heyrði að hann sagði
við Marciu: — Vel á minnzt —
hvaða uppistand var hér í dag?
Ortegos sagði mér að þú hefðir ver
ið að rífast viö tvo menn sem
vildu tala við prófessorinn.
Peter, sem hélt í höndina á mér
sleppti henni strax og ég fann .aö
geigur fór um hann. Marcia varð
vör um sig.
— Æ, þaö var ekkert sérstakt,
sagði hún létt. Það voru einhverj
ir aettingjar sem vildu finna hann.
En hann hafði beðið mig um að
segja, ef einhver kæmi, að hann
væri ekki héma.
—l'Einmitt það. En mér skildist
á Ortegos aö farið hefði í hart
milli ykkar.
— Nei-nei. Þú veizt hvernig þess
ir landar þinir eru. Þeir veröa æstir
út af smámunum.
Hvers vegna vildi hún eyða
þessu? Og hvers vegna lagöi Peter
ekkert til málanna? Hann þekkti
prófessorinn. Hvers vegna þurfti að
halda þessu leyndu? Það var eitt
hvað grunsamlegt viö Rocha pró
fessor, og Marcia og Peter vissu
hvað þaö var. Kannski var það
þess vegna, sem Marcia vildi láta
Peter vera í gietihúsinu.
Ef þannig lá í því gat ég visað
á bug gruninum um að Marcia væri
að draga sig eftir Peter.
ÁRÍÐANDI BRÉF
Þegar við stóðum upp frá borð-
um spurði Carlos hvaö við hefðum
hugsað okkur að gera um kvöldið.
Það átti að sína flamenco-dans í.
hótel „Santa Caterina“, og ýmisir!
gestirnir ætluöu þangað.
Ég sneri mér að Peter. — Þang-
að skulum við fara, Peter!
Hann tók því dræmt. — Ég hefði
gaman af því, en ég þarf aö
skrifa nokkur áríðandi bréf í kvöld.
Ég var afar vonsvikin. Nú höfð-
um við hitzt eftir tveggja daga
eílífð, og þá ætlaði hann að sitja
viö bréfaskriftir.
— Ég get ekki fariö, sagði Marc
ia. — Ég verö að fara vfir reikn-
ingana. Ég verö líklega hálfa nótt
ina að þyi. Og svo er mér ekkert
nýnæmi á f-lamenco-dansi.
Neit, vitanlega ekki, hugsaði ég
með mér. Hún mundi verða orðin
leið á honum. En ég haföi ekki
fengið mig fullsadda á honum.
Carlos leit á konuna sína. —
Viltu ekki að ég hjálpi þér?
— Nei ég get gert það ein. Mig
minnir að þú segðist vera þreyttur
þegar þú komst frá Gibraltar, og
ætlaöir að fara snemma að hátta.
— Já ég ætla að gera það.
Hún brosti ísmeygilega til hans.
Peter tók í höndina á mér þegar
við gengum frá borðinu.
—Við skulum setjast út í garð-
inn. Ég þarf að tala við þig.
— En hvernig fer þá með brófin
þín? sagði ég og röddin var dálítið
hvell.
— Ég þarf ekki aö byrja á þeim
strax.
Við settumst í lága stóla á flöt-
inni niður að sjónum. Danslög
heyrðust úr húsi skammt frá. —
Þama var fallegt og rómantískt, að
öðru leyti en því, að fólk var kring
um okkur.
— Viltu vindling? spurði Peter
og tók upp hylkið.
— Þökk fyrir. Ég tók ^ einn og
beygði mig fram til að ná til log-
ans á kveikjaranum hans. Augu
okkar mættust í bjarmanum frá log
anum.
— Eru þessi bréf þín mjög áríð
andi? spuröi ég þegar við höfðum
reykt dálítla stund þegjandi.
— Já því miður.
— Getum við ekki gengið dálitla
stund fyrst?
— Það held ég varla. Ég verð
að koma þeim með fyrstu póstferð
í fyrramálið.
Ég óskaði að ég hefði ekki stung
ið upp á þessu. Það var hann sem
átti að gera það.
— Joyce?
— Já.
— Ég meinti þaö sem ég sagði
fyrir tveimur dögum.
- Hvað þá?
— Aö ég elski þig.
Ég sneri mér og leit á hann. Það
var einhver ókyrrðarsvipur á andlit
inu. Lá eitthvað þungt á honum,
hugsaði ég. Rétt í svip datt
mér í hug að kannski heföi hann
logið þegar hann sagðist vera ó-
kvæntur. Þessi áríðandi bréf voru
kannski til konunnar hans, og hann
ætlaöi aö segja henni að hann væri
orðinn ástfanginn af annarri og
vildi fá sig lausan?
Ég hallaði mér aftur í stólnum
og horfði upp í stjörnubjartan him
ininn. Það var árangurslaust að
reyna að geta sér tií. En hvernig
stóð á því Peter — sem hafði sagt
að hann skrifaði aldrei nema út úr
neyð — þurfti nú allt í einu að fara
að skrifa fjölda af bréfum?
— Þú hlýtur að vita að ég vildi
gjarnan mega kyssa þig núan,
sagði hann lágt.
Ég hló. — Hvernig ætti ég að
vita það?
— Kvenna-hugboð.
— Hugboð mitt segir mér, að
ég sé þér ekki nærri eins mikils
virði og ég hef ímyndað mér. Þó
að þú segist elska mig. Nú andvarp
aði hann. - Aldrei þessu vant
skeikar hugboöi þínu núna, sagði
hann drungalega.
Roskin hjón settust skammt frá
okkur.
— Það er margt fólk hérna,
muldraði ég eftir dálitla stud.
— Já, sagði Peter. — En það
verður kannski ekki léngi.
Klukkan sló eliefu. Mér datt í
hug að ég ætti kannski að gera
Peter léttara fyrir með því að
segja að ég væri þreytt og ætlaöi
aö fara aö hátta, svo að hann gæti
byrjaö á. bréfunum sínum. En ég
gat ekki slitið mig frá honum.
— Það er yndislegt í kvöld, sagði
ég lágt.
— Já. Ég vildi óska að ég þyrfti
ekki aö fara inn núna. Hann stóð
upp og ætlaði að hjálpa mér úr
stólnum.
Ég hristi höfuðið: — Ég held að
ég sitji hérná dálitla stund enn.
Mig langar ekki til að fara að hátta
strax. Kanhski verð ég ekki farin
héöan þegar þú ert búinn með
„áríðandi bréfin“.
— Þaö efast ég um. Þetta tekur
langan tíma.
Ég hallaði höfðinu aftur og
horfði forviða á hann. — Þú ert
svei mér undarlegur maður.
— Ég? Nei það er eitthvað ann-
að. hvernig dettur þér það í hug?
— Æ, mér finnst það einhvem
veginn.
Hann beygði sig niður aö mér.
— Hað áttu eiginlega við með
þessu, Joyce?
Ég brosti. — Það er leyndarmál.
Hann hnyklaði brúnirnar. — Ég
vildi óska að þú hættir að tala
í gátum.
Hann strauk mér um kinnina,
bauð góða nótt og fór inn.
Ég sat kyrr og fór að hugsa um
þaö sem gerzt hafði síðustu dag-
ÚTIMIRÐIR
SVALAHURÐIR
BÍLSKÚRSHURÐIR
HURDAIDJAN SF.
AUÐBREKKU 32 KÓPAV.
SiMl 41425
ÝMISLEGT ÝMISLEGT
rökum aö olckur hvers Konai rnúrbroi
og sprengivinnu 1 húsgrunnum og ræs
um. Leigjum út loftpressur og vfbra
sleða Véialeiga Steindórs Sighvats
sonai AlfabrekkL við Suðurlands
braut. simi 30435
GISLI
JÓNSSON
Akurgerði 31
Shni 35199
Fjölhæf jarðvinnsluvél, annasi
lóöastandsetningar. gref hús-
grunna hoiræsi o. f!
■TfcKUR; AL.Í.S, KONaR KLÆÐSilNGAR
I-LJÓT OG VÖNDÚÐ VINNA
. 'ÚRV.ÁL AF ÁKLÆÐÚM
LAUÖAVEC 62 SlHl 10625 HEIMÁ5IMI 63654
ttfiK
BÖLSTRUN
EgEE—-'
tarzaní
lV Edgak Rjce Burrovghs '
'Tfei * ■%jam
On v&sec/iET
TRA/L FKOM
7HE HIOPEN
CITY OF OFAÍC.
Uppi í klettastígnum á leið sinni út
úr Opar lenda Tarzan 'og konurnar tvær
bardaga við apana.
— Hræðsluóp Jane hvetur Tarzan,
sem berst af öllum mætti við apana.
ana. Þetta atvik inni í salnum sfð-
degis í dag hafði verið dularfullt.
Loks komst ég að þeirri niöurstöðu
að ég skyldi ekki sitja þarna lengur
Ég ætlaði að skrifa bréf lfka — til
Johns.
Ég fór inn í salinn, settist við
skrifborð og sagði honum ferða-
söguna, en minntist ekkert á til-
finningar mínar til Peters. Ég las
bréfið yfir þegar ég var búinn
og lauk þvf með þessum orðum:
Bráðum kemur næsti þáttur í þess
ari spennandi framhaldssögu um líf
ið á hinni rómantísku Sólarströnd.
Ég náði í umslag og frímerki og
stakk bréfinu í póstkassann í and-
dyrinu.
Um leið og ég gékk framhjá
skrifstofudvrunum leit Marcia upp
frá skrifboröinu sínu. — Ætlarðu
að fara að hátta?
— Já.
UMFERÐAR-
TAKMÖRKUN
KL. 0300-07M
Maðurinn sem annars
aldrei les auglýsingar
Mýjn bílnþjónustnn
Lækkið viðgerðarkostnaðinn
með því að vinna siálfir að
viðgerð bifreiðarinnar. — Fag-
menn veita aðstoð ef óskað er.
Rúmgóð húsakynni, aðstaða til
þvotta.
Nýjn bílaþjónustnn
Hafnarbraut 17.
Sími 42530.
Opið frá kl. 9—23.