Dagblaðið Vísir - DV - 19.03.1983, Blaðsíða 24

DV. LAUGARDAGUR19. MARS1983.
Lausar stöður
Fjórar stöður fulltrúa við embætti ríkisskattstjóra, rann-
sóknardeild, eru hér meö auglýstar lausar til umsóknar frá 15.
apríl nk.
Hér er um aö ræöa tvær stöður löglæröra fulltrúa og tvær stöð-
ur þar sem viðskiptafræðipróf er æskilegt þótt einnig komi til
greina menn með verslunarskólapróf eöa samvinnuskóla-
próf og staðgóða þekkingu og reynslu í bókhaldi.
Umsóknir með upplýsingum um aldur, menntun og fyrri störf
sendist skattrannsóknarstjóra, Skúlagötu 57 Reykjavík, fyrir
11. aprílnk.
Reykjavík 18. mars 1983.
SKATTRANNSÓKNARSTJÓRI.
Kaupmenn — innkaupastjórar
Kventöskur úr mjúku /eðri
heildverslun Sími 91-16870
Iðnrekstrarsjóður
auglýsir starf
framkvæmdastjóra
laust til umsóknar.
Starfið felst meðal annars í:
* að annast daglega umsýslu og eftirlit með fjárreiðum sjóðs-
ins.
* að sjá um kynningu á og veita upplýsingar um starfsemi
sjóðsins.
* að taka á móti og annast úrvinnslu á umsóknum.
* að fylgjast meö framgangi þeirra mála sem sjóðurinn hefur
veittstuðning.
* að annast margvíslega skýrslugerð um starfsemi sjóðsins.
Leitaö er að starfsmanni með viðskipta- eða tæknimenntun.
Starfsreynsla á sviði iðnaðar er æskileg. Launakjör eru sam-
kvæmt samningum bankastarfsmanna. Umsóknir skulu
berast Iönrekstrarsjóöi, Lækjargötu 12 Reykjavík, fyrir 8.
apríl nk.

Erlendlr
túrhestar
áævintýra-
tnndrunni
Við hverju biiast þeir?
Ferðamannatíminn nálgast óðum með hækkandi sól. Fólk hvaðanæva úr heimin-
um kemur til landsins, margt hvert með fremur óljósar hugmyndir um þjóð og
land. Augiýsingar hafa sagt því að hér sé allt svo ósnortið, himinninn blár og
hrossin lítil. Erlendir skríbentar vegsama jafnréttið, hafa áhyggjur af fiskinum
og brosa góðlátlega að hinu og þessu. Hér er eitt dæmið: bandaríski blaðamaður-
inn James M. Markham skrifar í stórblaðið The New York Times. James þessi er
raunar fréttaritari NYT á Spáni en var hér í örfárra daga heimsókn seint í vetur
sem var.
Þjóðin sem talar
tungu vikinganna
Alþingi, stofnaö áriö 930 — byggir á
gömlum merg. I veislu alþingismanna
talar forsætisráöherrann enda í
bundnu máli. Og á Lions-fundum eiga
viöskiptajöframir til aö kasta fram
fyrripörtum handa kollegum sínum aö
botna. Siíkur kveðskapur heitir fer-
skeytla og er limrur þeirra á Islandi.
Vinsælasti útvarpsþátturinn hjá
þjóö, sem enn talar nær hreinræktaða
tungu víkinganna, kemur strax á eftir
kvöldfréttunum. Þar er ráöist á hver
þau erlend áhrif, sem skjóta upp
kollinum í íslensku máli. Til er opinber
nefnd sem hefur þaö eina verksviö aö
finna íslensk orð fyrir erlendar nýjung-
ar — nefndin hefur nú „video” til
umfjöllunar. Lítilla erlendra áhrifa
gætir í málfari dagblaðanna.
ísland — hrjóstrugt eldfjallaiand,
þar búa 230 þúsund manns — einangr-
uö en siðmenntuö. Olæsi er þar óþekkt,
atvinnuleysi þekkist naumast og glæp-
ir eru fáheyröir. Umhyggjusamt vel-
feröarríki elur önn fyrir þegnum sín-
um frá vöggu til grafar — þjóöartekjur
eru meö þeim hæstu í heiminum.
Jafnréttissamfélag
Reykjavík ber lítinn svip stéttaskipt-
ingar. Húsin eru eins og litlir, nytsam-
legir kassar, útsýniö eins og á póst-
korti: Fjöll meö hvíta kolla, jökull í
fjarska. Flestir í þessu jafnréttislandi
byggja hús sín sjálfir og enginn kippir
sér upp viö þaö þótt sonur öskukalisins
giftist dóttur ríkisbubbans.
Borgin er í 175 mílna fjarlægö frá
norðurbaug. Þar eru þrjú atvinnuleik-
hús og óperuhús. Aö skrifa, gefa út og
lesa bækur eru þjóöaríþrótt og í
Reykjavík eru bókabúöir á hverju
horni meö enskum, frönskum, þýsk-
um, dönskum og íslenskum (auðvit-
að!) bókmenntum. Þaö er nær skylda
aðgefa bók í jólagjöf.
Beiniö í nefi íslenskrar menningar er
13. aldar sögumar, sagnfræði í skáld-
söguformi um konunga sem voru
brautryöjendur og stríðsmenn í bar-
áttu viö forlög sín.
„Hér var ekki hægt aö gagnrýna
sögumar á vísindalegan hátt fyrr en
fyrir 30—40 árum,” sagöi Halldór
Laxness, rithöfundurinn sem fékk
nóbelsverölaunin áriö 1955. „Aður fyrr
trúði fólk hverju orði, eins og í Biblí-
unni. Á þessu má sjá aö það eitt að
kunna aö lesa gerir engan vitran.”
Þessi áttræöi rithöfundur velti fyrir
sér undursamleika fomsagnanna þar
sem við snæddum saman hádegisverö
við víðfeömt útsýni yfir kolsvart og
trjálaustlandslagiö:
„Vegir bókmenntanna em ekki alltaf
auðskiljanlegir,” sagöi þessi siöprúði
maöur, hvers bækur þykja hafa haldiö
á lofti sagnahefö landsins. „Hver
myndi ímynda sér, aö þetta ófrjóa hel-
víti gæti alið af sér einar stórkostleg-
ustu bókmenntir heimsins?”
„Við vitum ekki
hversu smáir
við erum"
Það er varla undarlegt aö íslending-