Dagblaðið Vísir - DV - 25.04.1988, Blaðsíða 15

MÁNUDAGUR 25. APRÍL 1988.
15
Hvert stefnum við?
Fyrsta skóflustungan fyrir Ráðhús í Reykjavík hefur verið tekin. - Tákn-
rænt um offors og offjárfestingu, segir i greininni.
Það er haft á oröi þessa dagana
að nú sé komið í algjört óefni í þjóð-
arbúskapnum. Erfiðlega gangi að
selja á erlendum mörkuðum, þjóð-
arframleiðslan standi ekki undir
neyslunni og fjárfestingunum og
erlendar skuldir hrannist upp,
þannig að allt stefni þetta í átt tíl
hins verra.
Nú skal það ekki dregið í efa hér
að afturkippur hefur átt sér stað
hvað varðar hagvöxt sé miðað við
tvö síðustu ár, tölur tala sínu máii
þar. En þegar afturkippur á sér
stað, þá er að sjálfsögðu nauðsyn-
legt að beita ákveðnum aðhaldsað-
gerðum.
Úr böndum
Það er sem sagt staðreynd, að
tvær stærðir í jöfnu efnahagsmál-
anna hafa farið úr böndum, - þ.e.
fjárfesting og neysla. Til þess að
jafnan gangi upp og sé í samræmi
beggja vegna jafnaðarmerkisins
þarf því að draga úr fjárfestingum
og takmarka neylsu. Þetta er svo
auðskilið mál, að undrun sætir að
ekkert sé að gert. Nú er spurt: til
hvers halda allir þessir hagfræð-
ingar að þeir séu? Er það ekki í
verkahring þeirra að vara við áður
en í óefni er komið? Við höfum
ráðið hagfræðinga í æðstu valda-
stöður, svo mikil er ábyrgð þeirra.
Það eru þessir sérmenntuðu menn
sem fást við þaö árum og áratugum
saman að spá í efnahagsdæmið, en
það er eins og allt beri að sama
brunni, - útkoman er ýmist of eða
van.
í góðæri fer allt úr böndunum.
Þá er keppst við að fjárfesta og
eyðslan rýkur upp. Þeir sem
stjórna fjármálunum eru þar í engu
KjaHaxinn
Karvel Pálmason
alþingismaður
eftirbátar í eyðslunni. Þjóðin virö-
ist búa við það hlutskipti að eiga
ekki meðal ráðandi manna fyrir-
myndir um það sem í gamla daga
var kallað ráðdeild og sparsemi.
Þessi þjóð á sem betur fer ærinn
auð, en það er farið illa með hann.
Nú, þegar hægir á hagvextinum,
þá halda hinir sömu opinberu og
óopinberu aðilar uppteknum hætti,
fjárfesta og eyða. -
Það er því réttlát gagnrýni að tala
um hagfræðinga sem fyrirferðar-
mikla gerendur í þessari óstjóm.
Þeir t.a.m. reikna oftast út með
hinni svokölluðu „reglustrikuað-
ferð“ en gleyma venjulega að taka
tillit til mannlegra sjónarmiða. Þar
af leiðir að þessi litla þjóð á í sífelld-
um örðugleikum með útkomuna í
áðurnefndri þjóðhagsjöfnu.
Augljós ögrun
Talandi um offjárfestingu þá er
táknrænt hvað hana varðar offor-
sið, sem greip borgarstjórann í
Reykjavík, þegar hann öllum að
óvörum tók fyrstu skóflustunguna
fyrir ráðhúsinu í Tjöminni. Hún
hefur sennilega ekki náð eyrum
hans, vitneskjan um að nú bæri að
draga úr fjárfestingum að sinni. -
Á sama tíma og algjör stöðnun rík-
ir á landsbyggðinni og atvinnuleysi
á sér stað þar, heldur þenslan
áfram á höfuðborgarsvæðinu. Hér
er um svo augljósa ögrun að ræða
að yfirgengilegt má kalla.
Þótt þetta dæmi sé tekið hér sér-
staklega um stefnulaust fjárfest-
ingarbraðl, þá ber ekki að skilja
það svo að þetta eigi ekki við á
fleiri svtiðum. Óþarfi er að telja það
upp, því þetta blasir alls staðar við.
En það sorglega er að ekki virðist
vera nein samstaða um skipuleg
vinnubrögð, því er málum svo
komið sem raun ber vitni. Hvað
segja menn um þá skipulagningu
sem átt hefur sér stað í fiárfestingu
allra verslunarhallanna í Reykja-
vík? Það hefur augsýnilega gleymst
í öllum látunum að taka með í út-
reikningana að það þyrfti fólk til
þess að vinna í þessum höllum og
þá um leið að þetta sama fólk þyrfti
að fá laun fyrir vinnu sína. Ofur-
kappið sem lagt hefur verið á það
að koma þessum steinsteypubákn-
um upp hefur því verið alls ráð-
andi. Steinsteypan gengur fyrir
öllu, manneskjan kemur síðar. Er
það virkilega hald ráðamanna að
það sé þetta sem fólkið sækist eftir?
- Það er mikill misskilningur aö
svo sé. Það er kominn tími til þess
að við forum að gera upp hug okk-
ar varðandi það hvert viö stefnum.
„Hagvaxtarhungrið", sem á sér
alltof marga talsmenn meöal ráð-
andi manna, leiðir fyrr eða síöar
til ófarnaðar. Okkur ber að keppa
að stöðugleika sem aftur leiðir af
sér almenna og varanlega velferð. -
Karvel Pálmason
„Þjóðin virðist búa við það hlutskipti
að eiga ekki meðal ráðandi manna, fyr-
irmyndir um það sem í gamla daga var
kallað ráðdeild og sparsemi.“
Hjálpræðið kemur frá Gyðingum
„Eftir að flóttamönnum Palestínuaraba var hleypt inn í Líbanon upphófst
i alvöru skæruhernaður og bardagar gegn ísrael," segir í greininni.
Hjálpræðið kemur frá Gyðingum
sagði Kristur við kanversku kon-
una við brunninn í Síkar í Samaríu
(Jóh. 4.k.). Kanverska konan svar-
aði m.a.: Ég veit að Messías kemur
sem kallast Kristur. Jesús segir við
konuna: „Ég er hann, ég sem við
þig tala.“
Að endurvekja nasismann!
Sr. Sverrir Haraldsson spyr í
pistli sínum í Þjóðviljanum 6/4 sl.
hvort gyðingar séu að endurvekja
nasismann.
Ég spyr sr. Sverri: Hvar í heimin-
um þekkist að hægt sé að ráðast
að hermönnum sem eiga að halda
uppi lögum og reglum án þess að
þeir verji sig?
Það er vanhugsað að tala í þess-
um dúr um gyðingaþjóðina sem
hefur Uðið miklar þrengingar og
þjáningar í gegnum aldirnar vegna
náðarútvalningar Guðs á forfeðr-
um þeirra. Lögmál Gyðinga var
harður agi fyrir ísraelsmenn því
að hlýðnin er heilög fyrir Guði. Guð
gaf ísraelsmönnum þetta land og
Guð fór fyrir þeim í bardögum
ásamt orðum Guðs fyrir munn
Móse. Jósúa leiddi þær 12 ættkvísl-
ir ísraels inn í fyrirheitna landið
sem þá hét Kanaansland. En Róm-
verjar nefndu það Palestínu
nokkrum öldum síðar.
Fylla mæli synda sinna!
En Guð ísraels var búinn að að-
vara sinn útvalda lýð fyrir munn
Móse og Jósúa að ef þeir fæm að
tilbiðja guöi annarra þjóða og ef
þeir gerðu sér ekki far um að hlýða
„Lögmálinu" þá myndi Guð upp-
ræta þá úr landinu.
Þegar Nebúkadnezer Babel kon-
ungur braut niður múra Jerúsalem
og brenndi hana í eldi þá vom ísra-
elsmenn búnir að fylla mæli synda
sinna. Guð skipað Gyðingum fyrir
munn Jeremía spámanns að þeir
ættu að gefa sig á vald Babel kon-
ungi en hét þeim jafnframt að leiða
þá heim aftur að 70 ámm liðnum.
í Jeremía 34.17. segir Drottinn,
vegna óhlýðni Gyðinga við eina
grein Lögmálsins: „Þér verðiö ofur-
Kjállariim
Ásdís Erlingsdóttir,
húsmóðir í Garðabæ
seldir sverðinu, drepsóttinni og
hungrinu og ég gjöri yður að grýlu
fyrir öllum konungsríkjum jarð-
ar.“
70 árum eftir Krist var Jerúsalem
enn einu sinni lögð í rúst og ekki
skilinn eftir steinn yfir steini. Eftir
það tvístruðust Gyðingar út um
allan heim þar til útlegðartíminn
fullnaðist og Guði þóknaðist að
leiða þá heim aftur. En Ísraelsríki
var stofnað 1948.
ísmael Abrahamsson!
Fyrsti sonur Abrahams var ísma-
el og er hann ættfaðir Araba. Móðir
hans hét Hagar, egypsk kona, amb-
átt Söru. En er Hagar fann að hún
var með barni þá fyrirleit hún hús-
móður sína. En Söru mislíkaöi og
þjáði Hagar en þá flúði hún út í
eyðimörkina. Engill Drottins talaði
þar við Hagar og sagði m.a.: Þú ert
þunguð og munt son ala og þú skalt
kalla hann ísmael. Hann mun
verða maður ólmur sem vilhasni
og hönd hans mun verða upp á
móti hverjum manni og hvers
manns hönd upp á móti honum.
Og hann mun búa fyrir austan alla
bræður sína. Guð hét því að blessa
ísmael og gjöra hann frjósaman og
margfalda hann mikillega. Tólf
þjóðhöfðingja mun hann geta og ég
mun gjöra hann að mikilli þjóð.
ísak Abrahamsson!
Annar sonur Abrahams og Söm
eiginkonu hans var ísak og var
hann getinn samkvæmt fyrirheits-
orðum Guðs á yfimáttúrulegan
hátt (Sara 90 ára, Abraham 100
ára).' Guð gerði umskurnarsátt-
mála við Abraham. Allt karlkyn
skyldi umskera á holdi yfirhúðar
þeirra. Abraham var umskorinn
99 ára gamall ásamt syni sínum
ísmael, sem var 13 ára, ísak var
umskorinn á 8. degi og síðan kyn-
slóð eftir kynslóð.
ísak og Rebekka!
ísak kvæntist Rebekku frænku
sinni en hún var óbyrja. ísak bað
Drottin að opna móðurlíf konu
sinnar og að 20 ámm liðnnm fædd-
ust tvíburar, Esaú og Jakob. En
Guð gaf Jakobi nafnið ísrael. Og
Drottinn sagði við ísrael: Ég er
Drottinn Guð Abrahams og ísaks
foður þíns. Landið sem þú hvílist á
mun ég gefa þér og niðjum þínum.
Og niðjar þínir verða sem duft jarð-
ar og þú skalt útbreiðast til austurs
og vesturs, noröurs og suðurs og
af þér skulu allar ættkvíslir jarðar-
innar blessun hljóta.
Vinátta Abrahamssona!
Vinátta var með þeim bræðrum
ísmael og ísak, t.d. jörðuðu þeir
sameiginlega föður sinn Abraham.
Ég hef hvergi lesið í Biblíunni um
óvild eða hatur á milli Araba og
ísraelsmanna fyrr en ísraelsmenn
fóru að streyma heim aftur í fyrir-
heitna landiö (fyrir u.þ.b. 40 árum).
Samkvæmt orðum Óla Tynes
blaðamanns um þessa atburöi
(Velv. Mbl. 9/2 sl.) segir að ísraels-
menn hafi beðið Palestínuáraba að
fara ekki, þeim var boðinn jafn rík-.
isborgararéttur og hátalarar settir
upp til að þylja aftur og aftur sömu
bónina: Verið kyrr, ekki fara, vinn-
um saman að uppbyggingu lands-
ins.
Sá hluti araba, sem yfirgaf Palest-
ínu, gerðist flóttafólk og hét því aö
afmá gyðinga úr fyrirheitna
landinu og studdu Arabaríkin þær
fyrirætlanir. Ég er sammála O.T.
um að ísraelsmenn beiti ógnvekj-
andi hörku til aö bæla niður
óeirðirnar.
Kristnu arabarnir í Líbanon!
Þannig vildu Palestínuarabar
heldur lifa í flóttamannabúðum en
að búa í samfélagi gyðinga. Það
kom að því að Palestínuarabar
vildu fá inni hjá kynbróður sínum,
Hussein Jórdaníukonungi. En eftir
blóðuga bardaga hröktu hermenn
Husseins þá til baka. En eftir þau
átök aumkuðu sig yfir þá kristnu
arabarnir í Líbanon. Fyrir þann
tíma var Líbanon unaðsreitur Mið-
Austurlanda og mikið ferðamanna-
land.
Eftir að flóttamönnum Palestínu-
araba var hleypt inn í Líbanon
upphófst í alvöru skæruhernaður
og bardagar gegn ísrael og er okkur
kunnugt um þær skelfingar sem
yfir Líbanon hafa duniö.
Fyrirheitisorð Guðs!
Guö elskar ekki síður araba en
ísraelsmenn enda segir Ritningin
að Guð fari ekki í manngreinarálit.
Það er aðeins að ættleggir fyrir-
heitanna þekki sinn vitjunartíma.
En samkvæmt Biblíunni fengu þeir
ekki sömu fyrirheitin og útvalning-
una og ekki sömu fyrirheit um
búsetu.
Guð hét Davíö ísraelskonungi að
gefa honum afsprengi og staðfesta
konungdóm hans að eilífu (stytt n.
Samb. 7.k.). Það afsprengi er Jak-
9bs-ísraels en ekki ættleggur Esaú,
ísmaels eða sona Abrahams og
Ketúru. Þessir ættleggir eru Guðs
lýður þó að þeir hafi ekki fengið
sömu útvalningu á fyrirheitum
Guðs.
Ásdís Erlingsdóttir
„Ég spyr sr. Sverri: Hvar 1 heiminum
þekkist aö hægt sé að ráðast að her-
mönnum sem eiga að halda uppi lögum.
og reglum án þess að þeir verji sig?“